3954 resultaten.
Hij was mijn broer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 442 Hij was mijn broer
Hij was mij broer,
6 jaar ouder dan ik.
Hij was mijn broer,
72 jaar oud toe hij overleed.
Hij was mijn broer,
Een bijzondere broer voor eeuwig opgesloten in mijn hart.
En met een prachtige gouden randje om zich heen.
Hij was mijn broer,
Als een zonnebloem gekomen op deze wereld
En als een zonnebloem heengegaan.
Hij was…
nieuwe nachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 153 we raken verder
verder weg van
de wereld
een krimpende stok
meet de dagen
in stoffig zonlicht
met dunne armen
zwaait de oude tijd
als ongeziene drenkeling
traag keren gehavende
hoofden zich naar
de geopende ramen
jonge avonden wachten
met reikhalzend ongeduld
op de nieuwe nachten…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 254 afscheid nemen, of toch maar niet
we zijn al zo’n tijd samen
hebben gelachen, gehuild, gesproken
maar ook gezwegen, vooral gezwegen
over dingen die er echt toe deden
gehuild, zachtjes gehuild om de angst
die uiteindelijk toch waarheid worden zou
wie had dat ooit kunnen bedenken
dat het zou opgaan in een oorverdovende stilte
nog altijd koester…
Draaiorgel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 170 "Nu nog niet."
Printen puntjes.
Op letters
tussen open
plekken:
"Nu nog niet"
draait het lied
aan
hun leven;
"hoe lang nog?",
zingt de
ander
even
terug.
"Nu nog niet."
En waar hun
kinderen
zich vast
pinnen
aan hun
leven;
zingt hij terug:
"Nu nog niet;
misschien later,
als ik klaar ben
met
mijn pijn…
Stilte van de winter
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 155 Als ik oud ben,
haal de klok
uit de kamer.
zet mij in de
stoel bij het raam,
om na het geluid
van de lente, het
leven van de
zomer, het sterven
van de herfst, te
wachten op de
stilte van de winter.…
ouderhuis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 240 nog eenmaal was ik in het huis terug
het oude huis waarin mijn ouders woonden
waarin zij mij hun binnenwereld toonden
met alles op zijn plaats, zijn eigen lucht
het was het huis waar zij hun vrede vonden
en wilden blijven tot hun laatste zucht
de akkers brachten hen voldoende vrucht
en veel meer bloemen dan zij plukken konden
ik was er kind…
Aan stukken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 155 ik snij een stuk
van mijn hart
daar waar jij
tot dusver vertoefde
dat stuk zal
langzaam afsterven
daar er geen ruimte
meer is voor jou
er zit nu een litteken
dat na verloop van tijd
zal helen op de
tonen van de wind…
Eens had ik het
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 483 Nu je het gemaakt hebt mijn lieve kind;
kan ik je het niet kwalijk nemen,
want wie niet waagt, die niet wint.
Ik wil je zeggen een ding of twee.
Het echte geluk draag je niet
altijd met je mee. Zó, bid ook voor
morgen, dat de dag je kust;
dat je beter dan ik voor het echte
geluk bent toegerust.
Eens had ik het!
Tot dat zij zei;
'jij…
Schaapachtig?
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 182 Het was
wat je noemt:
een schaap
wel een met vijf poten
Hield me
- zonder dollen -
nachten
uit de slaap
Ze raakte
de tel kwijt
bij
'het schaapjes tellen'
Elke morgen
- bij een snel ontbijt -
was ik
in hevige tweestrijd:
Zal ik
ja dan nee
een brief...
ten afscheid?
Wie durft....
over zo'n schaap
een oordeel
vellen…
Afscheid
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.060 Eén ogenblik van het voorbije leven
Als voor 't bewogen spiegelvlak te staan
Van rimplend water, dat met stadig beven,
Het beeld, eer het tot stand komt, doet vergaan.
De vorm te zien, die in het water drijft,
Onzuiver zo van kleuren als contouren,
Die, vluchtig bij het allerlichtst beroeren,
Geen wezen heeft, dat in zichzelf beklijft...
En…
Het schijnt dat een ander schip
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 770 Het schijnt dat een ander schip
op een bepaald uur op zee voorbij zal varen.
Het is niet van staal en de vlaggen
zijn niet oranje gekleurd:
niemand weet van waar,
niemand weet het uur:
alles is toebereid,
er is geen salon zo fraai, alles is klaar
voor het voorbijgaand gebeuren.
Het schuim ligt klaar
als een fijn tapijt
geweven met sterren…
Lieve Mammie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 237 Zag ik je weer gisteren
Wat een klap zo door die val
in september nog zo helder
Hoor je muziek nu
Zie je dieren overal
Wat ben je snel veranderd
Van kordaat en zelfstandig
Naar afhankelijk van zorg
Kan je zomaar zijn vergleden
Is er op een dag geen morgen
Nog geniet je van het leven
Van een bloem en van de zon
Van de kaarten, lieve…
in gedachtenis, Wim Brands
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 339 toch doet het telkens zeer
als een dichter de nacht opzoekt
om de ochtend te mijden,
heb zijn ogen
niet zien lijden
hij had wel iets dat mij raakte
en heb vaak zijn rug zien buigen
ook diepte in zijn woorden gehoord
die zijn lippen teder maakten
was het een mokerslag van de duivel
op een wellicht niet verwacht moment;
de muur…
Plots
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 172 en dan
zo maar uit het niets
staat de wereld even stil
even maar
het verdriet van
nooit meer
biggelt over wangen
van degenen
die haar altijd
een warm hart
hebben toegedragen
Nelleke rust zacht…
Verborgen schoonheid
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 475 Gedragen over gladgestreken water
met gevoel van kilte zonder windvlaag
zo opent haar nieuwe pad in bloesems
en leven de diepe gevoelens gestaag.
Twee zwanen dobberen trapsgewijs
en geleiden de processie tot het kanaal
waarbij de stilte het geloof van spijt
je sluiert rondom jouw schoonheid.
Een waterweg van een dynamische fase…
Ouder
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 247 Haar milder gezicht vergeet soms het nu,
vertrouwder met het verleden
Verloren ondeugd in zacht grijze ogen,
stiltes eeuwig vermeden
Voorzichtige glimlach vertelt wie zij was,
beminde vriendelijkheid
De waas in haar weten is nog maar pas,
herinneringen raken kwijt
Sproetjes van tijd op sierlijke handen,
ooit een passende ring
Haar…
Bevrijding
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 503 Ik heb mijn lier aan de wilgen gehangen,
ik heb genoeg van al dat gemiereneuk
met al dan niet rijmende woorden
en geshow met flitsende beeldtaal.
Ik ken de kneepjes van het vak,
maar dat zorgt niet voor geneugten.
De woordroofdieren zijn in de meerderheid
en het residu wekt enkel hilariteit op.
Het is om je rot te schateren van meligheid…
Als de dood ons naar bloemenvelden brengt
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 467 Een oude indianenvader
het ontwapenende grijs
in zijn hart speelt een kind
tot aan de dood eigenwijs
hoe oud is zijn gezicht
taai door tijd getekend
als de dood ons
naar bloemenvelden brengt
het prille van lente
door rouw wordt doordrenkt
een oude indianenvader
in het sterfbed van de stad
in zijn hart speelt de dood
een bloemrijk…
Afscheid
gedicht
3.0 met 11 stemmen 10.834 Daar gaat-ie dan! Ik heb het nog beleefd,
geen sterveling die mij dit af kan pakken.
Hoe zette hij zijn schaduw niet te kakken,
al zat die nog zo aan hem vastgekleefd.
Hij kon zich in een elftal vertakken:
zo'n man die alles neemt en alles heeft
maar op z'n tijd ook wel een bal afgeeft
voorzien van alle denkbare gemakken.
Daar gaat-ie…
Nieuwe koers
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 407 Schitterende ogen
voorbij gevlogen
door westenwind
ingetogen.
Bekomen van de schrik
leef jij door net als ik
door nieuwe koers
in hemelse blik.
Geluiden in de duinen
die gevoelens uiten
om met uitzicht op zee
af te sluiten.
Een rood vurige gloed
die mijn avond voedt
is jouw souvenir
wat liefdevol groet.…
Liefde is....
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 471 liefde is zichzelf beminnen
en dan pas naar de naaste gaan.
liefde kijkt naar de toekomst
van het vergeten verleden.
liefde veinst niet, peinst niet
noch twijfelen noch cijferen.
kleinzieligheid kent ze niet.
want alzo lief heeft God de wereld gehad
dat Hij gaf zijn enige Zoon.
Niet de scheiding doet lijden
maar het gescheiden zijn…
contrasten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 450 'bescheiden geluk'maar een mooi moment
het weerzien van een oma met haar kleinkind
op een perron zomaar ergens in het land
in tegenstelling tot het afscheid dat ik zag
bij moeder en kind 'het stierkalfje dat door
de boer aan een touw uit de wei werd getrokken'
terwijl de koe met gevoel voor drama haar
zoon op de valreep nog een laatste…
Lachen om onze dood
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 195 Wie dood gaat verliest zijn ego.
Wie sterft verliest zijn zorgen.
Kwalen verdwijnen uit het zicht.
Jezelf doodlachen is feestelijk.
Lachen om de dood,
maakt leven licht.…
De vlindertuin
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 311 De vlindertuin
GESLOTEN.
Ik keek op de grond
met draad afgesloten.
In mijn gedachten verrijzen
vlinders uit het verleden;
Ik wil vliegen op de vleugels
van een witte vlinder
en ongehinderd onverminderd
kijken naar de vitrinekast
naar het witje achter glas,
opgesloten in de laatste klas.
En het schoenlappertje dat
rode schoentjes…
Afscheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 245 Zij was zijn zonsopgang
de opkomende maan
het licht van Halley
de zekerheid van de ochtendkrant
van de vers gezette koffie
van het klaargelegde kloffie
dat verdween toen zij sprak van afwas
ramen lappen waar geen vuiltje zichtbaar was
dagen die aan elkaar waren geregen
hij hoorde het aan woord voor woord
zijn ogen dicht geknepen…
Weg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 229 Nu je niet meer terug komt
lijk je nooit geweest te zijn
en blijft alleen de leegte over.
Nu alles leegte is
lost elke herinnering
zich onontkoombaar op
en is er niets meer van je over.…
Ommezien
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 218 volgens de Grote Bosatlas
heeft een bestemming twee
plaatsen, heen en terug, op
Street View is daarvan niets
terug te vinden, misschien
zijn we voorbijgegaan zonder
er bij stil te staan, hangen
natte sneeuw en kale regen
met hoofden uit het raam,
gewoon, voor de volledigheid
onze beide stipjes hebben nog
één lege witte vlakte te…
Grijze mist
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 224 ik zoek naar woorden
maar vind ze niet
ik zoek de stemmen
maar hoor ze niet
ik zoek de beelden
maar ontwaar ze niet
vol droefenis zijn ze
opgegaan in de grijze mist
waar zelfs de zon zich
van haar taak kwijt…
Die stem van die verte.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 401 So's temend geprewel van stille gebede
kom stemme van ver, waar die awend-rood kwijn,
waar die rande in sterwende glanse verdwijn
en 'n nagalm nog sleep van d' skeidend verlede,
- so's klagte vergete, maar klagend tevrede.
En berustend ook voel ik mij siel als gedra'e
naar d'Eeuwigheid heen, op die loom-lange sla'e
van 'n vo'el o'er…
Kaarslicht (voor pa)
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 713 Als de zachte gloed die kaarslicht kan geven
Was jij een lichtpunt in mijn leven
Helaas door ziekte werd jij gesloopt
Niet de genezing waarop zo werd gehoopt
Na een korte en oneerlijke strijd
Was het uiteindelijk jouw tijd
Door een stille wind werd de vlam gedoofd
Hopelijk heb je gevonden, waarin je altijd hebt geloofd…