Alle inzendingen over emoties

Je diepste pijn te doorvoelen Kan een levens bevrijdende Ervaring zijn Het maakt verkrampte energie En verlamde creativiteit vrij En geeft ruimte om plezier te voelen En wel in die mate Waarin je bereid bent Je pijn te voelen Hetzelfde geldt voor angst Angst is een ontkenning Van andere gevoelens Wanneer het oorspronkelijke Gevoel…

Met langzame maar zekere tred raak ik meer en meer vervreemd van 'vrienden' kennissen maar vooral van mijzelf. Het is nu zelfs zo erg dat het mobieltje mijn vingerafdruk niet meer herkent.…

Ik ben van u zo verre, Ik waar bij u zo graag, En zeide u alle de liefde Die ‘k in de ziele draag! Ik fluisterde u in de oren Zo geren een enkel woord! -ik zong het reeds duizend keren! nog hebt gij het nooit gehoord! Ik zong het aan de rozen Wel honderd, honderd maal – Licht heeft het afgeluisterd De wilde nachtegaal. Ik zei het…

Mijn vader ging dood - ik was toen zeven - dat was heel erg, maar erger was: die ochtend had ik hem geen kus gegeven. Ik kwam die dag voor de eerste maal van school thuis met een tien voor taal: had hij geen dagje kunnen wachten? Later ging ook nog mijn broertje dood. Ik heb gehuild, kon hem niet missen, 'k was toen al banger…

Met maar een beetje bestraling van het schraal verwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op een gelukstemmende lente. Alsof een dakvenster een blik gunt vanuit winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht kriebelt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt…

Gedachtes, gevoelens, pijn en verdriet Alles zit vast als in een spinnenweb Het begin in zoek maar het eind is onvindbaar…

Alleen in de kamer in het holst van de nacht Ik heb het er weer niet te best afgebracht Allang niet meer nuchter, maar net nog niet dronken Toch stiekem nog één keer mijn glas volgeschonken Alleen op de bank, het is bijna te stil De stem in mijn hoofd zegt precies wat ik wil En ik word als mezelf, er is niemand die kijkt Van de stilte, de nacht…

Pari je wist er is een stuk verleden vaag gehuld in mist en Pari jij als haar nicht hoorde een echo van een niet beleefd verleden een brief heeft onverhuld de waarheid omtrent jullie beider verleden onthuld armoede was de schuld maar toch met geluk en geduld zijn alle stukjes van de legpuzzel ingevuld helaas is gebleken…

Ze zegt: als haar gevraagd wordt hoe het gaat, het gaat goed, we zien de pijn in haar ogen. Ze kijkt weg, als men dieper op het antwoord ingaat het gaat best, we zien haar schouders zakken. Pas, als we naast haar zitten, breekt ze een zielig hoopje snikkend en wel de tranen vloeien rijkelijk, nooit wist ik, zo stottert ze dat verlies zo’n pijn…

Wandelend over het strand Mijn haren in de wind Naast mij diegene die mij bemind Jij legt jouw hand in mijn hand. Wandelend over het strand Mijn schouders hangen moedeloos Mijn gedachten zijn troosteloos Jouw bemoedigende hand in mijn hand. Wandelend over het strand Hoeveel kan een mens verdragen Zonder pijn en zonder klagen Jouw troostende…

je ligt in mijn warme bad tevreden zo beschermd mijn lichaam heeft zich over jou mijn schat liefdevol ontfermd ik voel jouw weer hoopvol kloppen aan de randen maar ik wil meer ik wil je in mijn handen in mijn armen en dan mag jij mij gaan verwarmen dat is mijn wens je bent zo welkom mijn lief klein mens en dan besef ik na een…

‘k Lachte dansend, ‘k danste lachend, midden door m’n bitterste verdriet, zodat niemand niet het ooit ziet. ‘k Danste lachend, ‘k lachte dansend, midden in het grijnzend gelaat, de honende lach, die niemand niet ooit zag. ‘k Zei: 'Ben je vrij, dans je met me vandaag? Ik dans zo graag, maar weinigen dansen met mij. Durf jij?' ‘k Lachte…

Als vleermuizen in de nacht, draaien ze hun ronden. Verloren in de duisternis, likken ze hun wonden. Angst voor de verdoemenis, met een tong die gespleten en vergiftigd is. Vergiftigd door hun hunkering, hun hunkering naar vergiffenis, die ze tot nu toe niet gegeven is. Ze zoeken het in hoeken, ze zoeken het in gaten. Schreeuwend en vloekend…

Down en murw geslagen ledigde ik de fles maar ook de inhoud vulde noch mijn geest noch mijn ziel. Ze bleven beide leeg als de ziel van de fles.…

Ergens klinkt het lied Het lied van liefde en hoop Hoop op gerechtigheid Wat nog steeds niet is Ergens klinkt de roep Een roep om hulp uit nood Nood die de mensen tergt Door honger en gemis Ergens nijpt de armoe Armoe bij gebrek aan begrip Begrip voor lijden en sterven Geen kennis van geschiedenis Ergens klinkt er hoogmoed Hoogmoed…

Als een uitgenepen spons, voel ik mij gehinderd in mijn behoefte, om jouw liefde te absorberen. Het water zijn mijn tranen die wegsijpelen door de gootsteen. Net zoals onze passie wegsijpelt, doorheen een eindeloos gat van een tijdmachine. Terug sijpelend naar een tijd, waarin we beide dezelfde taal van de liefde spraken. Maar rust is geen…

de clown had z’n leven lang kinderen laten lachen nu hij zelf weer kind geworden was waren het enkel kinderen die hem in z'n leven nog een glim lieten lachen…

Door onwelkome gevoelens Te negeren of te onderdrukken Versterken we ze juist Op een aandachtige manier Afstand nemen van de gevoelens Die je in de weg zitten Helpen je los te laten Kalmer te worden Bewuster te leven en te veranderen…

De kassière heeft de zegeltjes al uitgeteld terwijl ik alles inpak vraagt ze of ik ook actiezegeltjes wil ‘nee dame ik hoef geen zegeltjes, als je zo oud bent als ik moet je je tijd niet verkwisten aan zegeltjes sparen en plakken’ we wisselen geld en een glimlach de oudere dame na mij kijkt me hoopvol aan durft niet te vragen…

Ik ben het plaats delict Ademend gestikt Mijn doos vol creativiteit Voor altijd gesloten Slechts tranen ontsproten Klaprozen in bloei In beton gegoten Geen groei Afgeremd door bliksemschichten bij heldere hemel Mijn hemel Waar ben ik Daar waar zwaar het licht uitdoet Ik heb het ingeslikt Maar nooit verteerd Er mee om leren…

Ik wilde dat ik vliegen kon naar een land op verre afstand vroeg engelen hun vleugels af te staan soms komt er eentje op m’n frêle schouder zitten even vragen hoe de dag is vergaan ik vertel van mijn zoon zijn Parkinson en ons verdriet en steek een kaarsje aan na een poosje komt rust duidelijk voelbaar over me gedaald moet alleen een…

Ik hoor de nacht die nader-zijgt, - en beider zwijgen... Ik voel uw hoofd naar mij geneigd, - zal 't míjne neigen? Uw aangezicht is vreemdlijk stil in 't schemer-leven... Ik zie het laatste dag-geril in de avond-dreven. - Is dit een einde of een begin?... Uw handen glanzen; uw blik is als violen in verslenste kransen... - - Ach…

Met woorden verfde ik jouw ramen zwart klemde ik je kiezen op elkaar smeerde ik stopverf in je slot verpulverde ik de sleutel wikkelde ik je in een bloedrode deken Met woorden stal ik je hart liet ik je lachen huilen ook liet ik je komen laat ik je gaan. ------------------------------- uit: 'Gek van liefde', 2008.…

ze roepen me ze schreeuwen me ze smeken me maar ik luister niet ik bedoel daarmee dat ik ze wel hoor maar ze niet wil horen ze vragen veel te veel ze maken me ongelukkig depressief ondanks ze mijn vastberadenheid blijven ze smeken ze willen me terug ze hebben me nodig ze stellen niets voor zonder mij ze zullen geen toekomst kennen…

Ruimte 2 Het was op een van die warme nachten in de zomer waarbij de warmte nog zwaar in het huis hing, dat de slaap maar niet wilde komen, het bed op den duur wel een pijnbank leek en ik smachtend naar koelte naar het raam toe ging. Ik opende het venster en genoot van de koele bries die ik zwakjes door mijn haren voelde gaan. Het was donker…

Hoe moeilijk Kan ik Het mezelf maken Door mezelf Weer zo Te laten Beïnvloeden Door hoe De ander Het wil Waardoor Ik mijn plan Laat veranderen En ik onzeker En zelfs Angstig wordt In het uiten Hoe ik het hebben wil…

Ik wil Me verstoppen Even niet Gezien worden Ik wil Zingen Op de galerij Vrij voelen Om te doen Wat ik wil doen Ik heb Een knuffel nodig Voel me alleen En zit er Even doorheen…

door het cyberbos waart deze vroegte een verwaaide droom met ochtendhonger onder de arm komt de dag op stoom boterhammen mee, tegen een galmende maag wat verloren ging, ging opeens, het geheugen is echter traag voor ontwaken is het al laat, hier scheiden meerdere wegen aleen jouw naam bleef -kom ik je ooit nog ergens tegen?…

laat mij maar een druppel zijn in een regenbui onopvallend vallend uit de lucht zo’n kleine grijze muis je ziet hem over ’t hoofd toch geloof me hij zit misschien ook in jouw huis een van die onnavolgbare spreeuwen in zo’n mysterieuze spreeuwenzwerm of vlucht of gewoon een inwoner van een of ander nooit gekend onbekend gehucht…

leg mijn oor te luister mijn neus te ruik mijn oog ziet niets in het duister geen sprankje licht valt door een luik maar mijn tong proeft aan haar schelp waar onze verre oorsprong ligt en de vruchten van haar eindeloze zee smaken naar dit gedicht…