Netgedichten

netgedicht (nr. 79.545):

hoezo

wanneer ik me verontschuldig
en tranen mij plachten te
ontwrichten van hetgeen
van wat ik doe, zijn
mijn woorden de halte
dewelke ik aandoe en spreek
met zachte stem

: tranen zijn de waarheid van de ziel

en ik voer mijn bescheiden
betoog alsof er geen eb en vloed
bestaat, slechts een komen en gaan
van alle lot - ervaringen die ik
als een theologie student
opdien aan de luisteraars
die mijn vriend de laatste eer
komen bewijzen

de dood is niet eenvoudig,
temeer dat het een onbegrepen
middel is om je geest naar
daar te verplaatsen waar
behoefte de noodzaak
vervult om de weg naar
een volledige verlichting
te voeden met inzicht en wijsheid