Alle inzendingen over 't verre zilver

de vrouw in mij wil voor je dansen totdat de zon opkomt in een nacht zonder einde onder een volle maan die mijn liefde weerspiegelt in een zilveren hart met goud omrand nachtvlinders weerkaatsen het licht van de sterren dansen om mij heen ik dans om jou mijn zon in mijn universum…

spreken is zilver zwijgen is goud monden die durven worden stilzwijgend geëerd of gesnoerd door smoelen die handen doen praten handelen verkeerd spreken moet mogen boze tongen aan gebonden handen kunnen niets meer niets dan tevergeefs wachten op zwijgen de volgende keer…

als het kind in mij dat schaterlacht duw ik haar met al mijn kracht, tot een ster uit ’t firmament valt en vurig langs ’t heelal de hemel scheurt en eindigt in mijn hand.…

Je sprak, je zei: 'vertel het maar ik neem het voor je mee wil je juwelen wil je fruit of geurend zout uit verre zee?…

Ganzenvlucht die over Kwam juist op het Moment dat het leven Mij bijna het leven Benam, wiekend naar Verte, naar horizon, Naar verse, vrije lucht - Al gakkend bracht Ze mij zonder Het te weten Mijn leven bij Me terug…

Verslagen sta ik aan de kant aan de zijlijn voel me machteloos wat ben ik in deze wereld waar mensen elkaar naar 't leven staan is dit de mijne waar men kinderen neer maait, vliegtuigen uit de lucht schiet het licht niet in de ander z'n ogen wordt gegund ben ik verdwaald…

Waar tot voorkort Afval in diverse soorten En maten het straatbeeld bepaalden Heerst nu het serene groen - Geen blik, plastic of glas Meer te ontwaren, En door het kleinste spleetje In het viaduct straalt onverwacht Het nieuwe licht op het Prille groen - Nieuw licht, nieuw leven, Daar was het Nederland Schoon Nu eenmaal om…

De Turkse invloed in ons land is groot We nemen argeloos zomaar een hap van lams-of schapenvlees: kebab Doe dat niet meer, eet toch een varkenspoot! O Nederlanders, word toch eind’lijk wakker Ik zag al halve maantjes bij de bakker!…

het dorp lag stil in 't zonlicht boven haar de schapen in de weiden ter linker en ter rechterzijde met middenin een hoge boom een zilverpopulier met haar kornuiten de vogels ik luisterde en hoorde ze buiten uit volle borst de bloedhond weg fluiten…

rivier hij danst op 't plein met een rol vol met gouden letters zij danst bij snarenspel met de zangers door de velden onder de blauwe hemel de hobbelige straten en donkere steegjes met de flauw verlichte lantarens op woelige baren met de bootsman die de zee tot zwijgen brengt…

Z'n vriendin zei toen verre van blij: 'Gecremeerd wil ik worden.' Ze gooide met borden, daar hij 'Spreek een datum af' zei.…

een woord en dan nog eentje branding, vulkaan thee, sokken, en uitzicht en ergens in een verre hoek iemand die roept: the horror maar zo dichtbij het boek…

de hoogste noot brak in applaus haar echo kaatste leegte tussen sterren de dirigent sloot toen het firmament stilte kwam van verre…

de hoogste noot brak in applaus zijn echo kaatste leegte tussen sterren de dirigent sloot toen het firmament stilte kwam van verre…

Wel wenkt de hazelaar nu nog Van uit de verre geboortegouw, Wel wordt mijn gang allengskens log Bij ‘t rekken van het levenstouw, Wel klim ik dikwijls in de geest Met buurmans Mietje onbevreesd Ten struik op om de zoete keest. -Ach, ‘t notenkraken is een feest Geweest, geweest!…

‘Maar in een verre wijdte, de einders rond, op elke hoeve snuift, aan 't eigen hok geketend - en ze snokt haar kele toe -, snuift teef aan teef de geur dier moeder op. Haar kranke weelde schiet de flanken door; begeert dooradert de ogen; dof gemor wordt huilen, hoeve aan hoeve, vert aan vert. Zij liggen aan de band.…

't Kind schiet uit een zachte slaap; Verre stormen huilen. - Moeder, is 't de wind die ruist? Moeder, is 't de zee die bruist? Waar zou vader schuilen? - Meisje, o! heel ver van ons Zwalpt hij op de baren; En wie weet waar of zijn schip, In gevaar van nacht en klip, Thans mag henenvaren!…

Als de zon bijna ondergaat en de zee zilver kleurt in het late avondlicht het strand langzaam leegstroomt de maan al in het zicht en de vloedlijn een glanzend lint van schelpen en wier achterlaat wordt het stil en sereen Met alleen het ruisen van de golven om me heen Dan dooft langzaam het licht van de dag en omarm ik de nacht waar de sterren…

Fiets die met Haar stuur naar Toenadering neigt, Tegen het lage Hekje geparkeerd, En bezoek krijgt Van een spin die Beide tuinen door Haar zacht geweven Zilv'ren web met Elkaar verbindt - Ik kom hier net Wonen, maar jij Hebt voor mij al vast Contact gemaakt met Hen die mijn niewe Buren zijn - Hoopvol schouwspel In…

't is of het water in een reusachtige kom ligt, de rand als horizon, rond en prachtig. Het donderend geraas van de branding geeft zicht op een niet te temmen natuur, zo krachtig. Zonlicht tovert een zilver glinsterende baan van de horizon tot onze voeten. Wat fantastisch om hier te staan en de oceaan te mogen begroeten.…

gelukkig bestaan kleuren om dingen op te beuren zonder hen was alles zwart eentonig of ietwat apart de grijze muur die wil ik wit een zilveren stoel die ik aanbid de gouden schijn van het maanlicht geeft blij gevoel, een fraai gezicht de hemel verf ik altijd blauw de zon is geel en zingt:" ik hou van jou" het gras dat kleur ik in 't fel…

gelukkig bestaan kleuren om dingen op te beuren zonder hen was alles zwart eentonig of ietwat apart de grijze muur die wil ik wit de zilveren stoel die ik aanbid de gouden schijn van het maanlicht geeft blij gevoel, een fraai gezicht de hemel verf ik altijd blauw de zon zingt geel, ik hou van jou het gras dat kleur ik in 't fel groen…

stof Zo leeft zij al dertig jaren kruipend als een ongedierte door ‘t slijk van moeder aarde in ’t mooie land van de Taliban waar men zelfs ‘n gezonde vrouw al niet op haar waarde schatten kan Maar eind’lijk raakte haar het wonder blijft zij van zand en vuil verschoond en leeft ze haar dagen mensbewuster in de rolstoel; gekregen van d…

De planten groeien, vredige gedachten, heur stille wording onbewust; en over de eerstigheid van alle dingen, die 't een naast 't andre, elkander niet doordringen, daalt, in geleidlijkheid, gedegen rust.…

Ze ziet in al dat woelen steeds wat haar telgen hier bedoelen Geen dief die ‘t echte gedachtenpad vandaag behoeft te stelen Leven kent al genoeg echte criminelen Een moederoog ziet waar ’t leven bedroog Domweg dagelijks in haar aardse oog.…

de avond is gevallen een vogel zingt zijn laatste lied en roept hiermee de andere vogels een welterusten toe de zon is haast ten onder haar glans gespiegeld, door de maan, heeft in de nacht een zilveren gloed en mogen wij, als mensen weten: niet alles is perfect veel is er toch goed.…

Eens liep zij daar in de tuin over de zachte rose rozenblaadjes en luisterde naar zijn woorden zacht fluisterend in het donker van de nacht nu rest haar enkel nog de herinnering van zijn lichte wapperende haren rondom de rafels van haar gezicht haar zilveren huid bestoven met de zoete geur van zijn bestaan…

Verbonden door de draden des tijds fluister ik liefde in jouw oren waar woorden spelen langs mijn zilveren huid en geloof me mijn lief als ik tegen jou zeg dat tijd slechts een moment is in het heel al geniet maar, en denk hoe fijn het leven kan zijn…

De zilveren maan danst haar laatste uren voor de ochtendstond, waar azuurblauwe lucht zijn intrede neemt met een nieuwe dag... het gouden koren zwenkt heupwiegend op de tonen van het lied dat de wind zingt, wijl de vogelverschrikker zijn dagelijkse deuntje fluit.…

Het toegeknepen oog van de storm overweegt zijn onbesuisde pad, vervaarlijk kleppert een zilveren wind door vochtige tunnels. Gillend waaien laatste flarden stilte uit het haar van de nacht, terwijl in diepe kelders bleke angst een veilig heenkomen zoekt.…