Alle inzendingen over klinken

De bloemekens zien drinken de dauw, verfrissend nat; de beiaard horen klinken, als ‘t feest is in de stad; een maagdelijn betrappen in Eva’s kuis gewaad: mijn leger binnenstappen, als ‘t uur der spoken slaat. Dat al, rechtuit gesproken, haalt bij de wellust niet, die gij verwekt, Katoke, wanneer ge mij beziet!…

Ik heb geen idee ik weet niet waarom het woord 'rimpels' zo banaal klinkt ik weet niet hoe ouder worden moet klinken in taal de irissen van je beruchte blauwe ogen zijn intussen doordesemd geraakt met groen maar dan stamelender en inniger - twee blijvende koelten die mij een leven lang liefhebben mijn wijsvinger trekt je wenkbrauwen na waaruit…

de huiskamer ving, streed om voorrang en in de gang lagen de spullen om je warm in te hullen je ging baantjes maken en ging maar door tot je eigen ijsbaan ontstond en die spiegelde en zo dartelde je in het rond en gleed je voor de zoveelste keer heen en weer en heen en weer; en dan die gedempte geluiden die alles zachter en doffer deden klinken…

je gedaan je grote oogjes uitgedoofd je keeltje gestikt je navel doorboord je vingers verknipt je lijfje vermoord door domme domme gedachten ik ben hier wil je dat ik naar jou toe wil je dat ik opgestegen kom om je verder te duwen om je mee te trekken om je te helpen om samen te leren vliegen zonder los te laten om samen te klinken…

zeg, ” hoor ik nu een bekend kerstlied klinken: ‘MIDDEN IN DE WINTERNACHT GING DE HEMEL OPEN’ vanuit een warme en met kaarsen brandende verlichte en bomvolle Westerkerk?” Maar de grote toegangsdeuren zitten potdicht zeg, ben ik te laat? Of is mijn verlangen te vroeg!…

in ‘t water Zo viel der eens een bladjen op het water En blauw was ‘t aan de hemel end' in ‘t water En blauw en blank en groene blonk het water En ‘t bladje loech en lachen dei het water Maar ‘t bladje en wa' geen bladje neen en ‘t water En was nie' meer als ‘t bladjen ook geen water Mijn ziele was dat bladjen; en dat water Het klinken…

Klink' thans over land en water 't Lied met jubelend geschater, Ook een toon in 't scheppingslied: Karre, karre, kiet, kiet, kiet!…

alweer gekleurd leidt hand in hand elkaar schouderend door schade en schande dik en dun het doorgegeven leven leunend en sturend tot ook zij de vlucht nemen zullen die ooit zij in en met hem nam van dat meisje, die lief die mama ook en die vriendin die linda ja, die vieren wij voor de vijftigste keer alweer vandaag haar proosten en klinken…

Tot ook deze paradox van ’t leven Verder lijkt te zijn gegaan Die dag stap je plomp aan boord Van je eigen boot Ontluisterend en ongehoord Maar je houdt je groot De lente ziet soms grijs Meer najaar wordt het niet Sommigen zeggen vroeg wijs De zomer nog in ’t verschiet Zouteloze dagen of weer zwaar bevlogen De deur niet altijd op de klink…

Evan Bogerd de dienst is door de corona-maatregelen niet te bezoeken maar wel live te zien en te horen online bij u thuis Maar wie het wil voelen en live op afstand wil ondergaan raad ik aan vanaf 22.00 een rondje Westerkerk te doen om even op te gaan in het natuurlijke van de Kerstnacht door de muren het Kerstkoor, het orgelspel te horen klinken…

Zij wiegen en vliegen het baantje ten end en zwenken opeens van het ijs in de tent; zij klinken en drinken en leggen wat aan en waaien en zwaaien opnieuw langs de baan.…

Haar woorden klinken als het prachtigste gezang, haar prachtige gezicht straalt als goud. In haar ogen lees ik angst, twijfel. Maakte ze een fout? In haar ogen lees ik angst. Maakte ze een fout? Ik wil haar vasthouden en haar vertellen van niet. Tegen haar zeggen dat ze geen fout maakt, niet deze keer.…

Laat ons daarom stevig klinken Op die nieuwe proppieswet. In Den Haag woont de Minister, Die de man is van de dag. Hij bedenkt er en beslist er Hoeveel iemand drinken mag. Laat ons zijne wetten lezen, Wetten vol verdoemenis. Dronken mag men niet meer wezen, Zelfs niet als 't van liefde is.…

Nieuwsgierig als ik was greep mijn hand de klink en ik opende het verroeste naar zuren ruikende vreemde hekwerk in het bos. Ik liep toen het sprookjesbos in. Bedekt met mos en enge zwammen op stelen. En de bomen waren hoger dan de kerktorens van Keulen. En heel hoog in de bomen zag ik monden van hout die spraken tegen mij.…

De eerste beker die wij drinken Komt der schone meisjes toe, Wie hier niet op mee wil klinken Is de blauwe schenen moe! De lonkjes - de lachjes De kusjes en de achjes Zijn hemelgeluid, En 't zaligst te prijzen Wie 't eerste kan wijzen Zijn bloeiende bruid! Alle lieve, bruine en blonde, Trouw en hulde; vreugde en min!…

weinigen is gegeven Je bent op zoek naar eerlijk en echt Daarom ben ik zo immens aan je gehecht Nooit eerder was iemand zo verfijnd Schoner dan de fraaiste ster die aan de hemel schijnt Je hebt stijl en bent uiterst charmant Tegen je natuurlijke elegantie is niemand bestand Door je ontwapenende en altijd vriendelijke manier van omgang Klinken…

Hoor die doffe tonen klinken Als donderknal, vermengd met windgefluit; Dat is de juichtoon, die hij uit, Bij 't zien des roofs, die hij deed nederzinken. 't Is Oogsttijd.…

wonder der verbeelding en met gesloten ogen tuimelt hij in de armen van het eenzame genot op Sugar Hill wordt de metronoom sjamaan en plaatst gouden treden die hem leiden langs sterren ten oosten van de zon en ten westen van de maan maken elfen rituele danspassen met wolven in een maanverlichte nacht terwijl de monnik bluesy frasen laat klinken…

Ter kerke, omdreund van doodsklokgalmen, Rijst voor het heimvol hoogaltaar, Waar wierook walmt en psalmen klinken, Een zwartbefloerste dodenbaar. Droef knielend om het lijk huns makkers, Die 't werken staakte, vóór de tijd, Herdromen de ingetogen boeren Zijn rusteloze levensstrijd.…

Tot Hem klink bede en heilwens hemelwaart: Vervul ô God, het uitzicht van de Dichter! Wees met de Vorst, die door Uw gunst verjaart!…

met een bloedend harte Ging ik u geleiden naar het graf, En de traan der kinderlijke smarte Gleed mij telkens van de wangen af; 't Viel mij bang, toen ik de kist zag zinken, Die uw stoflijk overschot bewaart, En de doffe nagalm hoorde klinken Van de daarop neergeworpen aard'.…

flink mee kan Rammen staan koppig met hun hoeven in ‘t zand Zelfs voor zwangere ooien zijn ze weinig galant Een ooi is dus veel liever ramloos bij ’t baren Dus gaat ze naar het land waar de (ooien) (Ooie)varen is geen werkwoord, en de varen is een plant Hé Dichter dit ‘lichtdicht’ loopt zwaar uit de hand Zonder dat ik hier betwet’rig wil klinken…

Al klink ik nu ook als een libertijn het zij zo, mij kan het geen bliksem schelen, ik doe hier echt geen water bij de wijn. III Ik doe hier echt geen water bij de wijn, want dat veroorzaakt anti-adaptatie en minimaal en slechte evocatie van hoe de ware erwtensoep moet zijn.…

Heer, het is tijd. De zomer was groots. Leg uw schaduw op de zonnewijzers, en ontketen over de akkers de najaarswinden. Beveel de laatste vruchten, zich te volmaken; geef ze nog twee zuidelijke dagen, maan ze aan tot rijpheid, en schiet de laatste zoetheid in de volle wijn. Wie nu nog geen huis heeft, zal zich er ook géén meer bouwen. Wie…

antwoord wezen nee, je droom die komt nooit uit want ik kan je gedachten lezen van de vrijheid die je zoekt je innerlijk schreeuwt en krijst en vloekt de maalstroom komt om aan te boren maar je duik is zonder diepte dus niemand zal je horen ik kom uit de laagste kringen en hoor anderen dat zingen mijn vader had wel de kracht om glazen te laten klinken…

teder klink haar stem En juichend snelt met losgewoelde lokken En open armen het kind de kamer in Aan moeders hart en door haar tranen heen Lacht moeders blik haar enig schatje toe: “Gezegend kind! Sneeuwitje bracht mij uw brief, Ach Elsa komt op aarde nimmer weer, Weest gij mijn troost en heb mij lief. . . .voor twee!…

Haar stem was als het ooglicht, die begon Te klinken en het was als diamant: ''Ik lig hier al zoolang gij aan uw kant Met bloemen blij zijt, ja lang lag ik al Hier, toen het grijze ijs dien waterval Bijna verstremde.…