Alle inzendingen over kortstondig bestaan in het onmetelijke universum

Op de rug van de geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op mijn verouderd hart en op ongerept papier, ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje en een kortstondig leven had, nimmer bleef het een onbeschreven blad waarmee de wereld wordt volgeklad, onverschillig voor het einde en voor het “zijn”…

Ruime kalmte, waarbij spoed kwaadaardig beeft, is een kortstondig steeds weer kerend lot, graag door 't onbaatzuchtige voorbijgestreefd.…

het zingen had kortstondig ons verrijkt: parels in een kop vol haat en nijd. droom werd wet, verwoordde moord: harpoen die zich door lijven boort. de kleur ging heen, de klank verdween: grijs is het land. grijs is het land. de hand grijpt haren samen in een dot. het richt de lippen en het lijf wordt zot.…

kou Van een onstuimige liefde van weleer die zelfs voorbij het absolute nulpunt iets nieuws, geen verandering meer gunt slechts herinnering aan geleden oud zeer Liefde verandert in diepvriesspinazie voor eeuwig goed, volledig oneetbaar tenzij ontdooid in een nieuwe relatie Kijk met mijn ijzig koude boeien af word ik een nieuw mens en onmeetbaar…

Waar tranen als paarlen zich aaneen rijgen tot onmetelijke snoeren van intens verlangen naar een zee van liefde. Waar ondanks stormen de stroom me drijvend houdt gedragen door een deinend vlot op golven van liefde.…

Plotseling onmetelijke vlakten vol kleuren en licht. Ruimte! Leven! Vol verlangen het grijpen naar nieuwe draden. Heel bewust oude draden loslaten. Met de herinnering veilig verankerd in mijn hart.…

Nee, dan de schoonheid die de afstand schept de zeeën van ruimte de eonen aan tijd: daar groei ik van als een onmeetbaar verlangen naar lengte. Goethe zag het al inspiratie eist een ster een planeet die je bidt niet dichterbij te komen eerder veraf te schijnen Venus en Mars volgend reizend naar de horizon.…

Water, heldere spiegel op bleke bergen koud sterrenlicht Eeuwig maagdelijk water zacht ruisend verhaal tekende zijn verre weg in onmetelijke rust En ik zag de glans van je schreden de wonderlijke gloed van de blauwe maan op je stil gelaat de schaduw van je tere silhouet dansend in het zilver van de fluisterende stroom Nu vraag ik…

en in mijn armen lig je warm breekbaar je lijf een voor mij onbekend en heel vreemd land beweegt zich zacht als golven die onmeetbaar heel teder stromend glijden door de palm mijn hand misschien dat wij ons nooit echt leren kennen omdat het lot het zo voor ons bedoelt of dat ik aan het fluisteren van je adem nog moet wennen zodat mijn…

als gedachten lopen dravend overgaan in galopperen later zonder leiband op hol slaan weet dan dat ik bij je ben langs hekken en omheiningen die in onafzienbare rechtlijnigheid toch leiden naar de open vrijheid van het vlakke wad ik maan je energieën niet maar laat je gaan om in de onmetelijkheid zelf het kleine te ontdekken de warmte…

Onmeetbaar zand vloeit weg op de slinger tussen werkelijkheid en duurzaamheid, verstopt zich achter traliewerk van veronachtzaamheid. Daarop te wachten is bedrog, om met vaste regelmaat de vastgelopen pendule met voorbestemde richting te ontlasten.…

De factor tijd, de onmetelijke traagheid. Probeer haar niet op te jutten. Het heeft geen zin! Het is slechts de herinnering aan tijd die vervliegt. Wijnand G.J. 2010…

wat gebeurt met een doel Je gaat op zoek naar onbeantwoorde vragen je gaat iemand missen tot en met je bent er helemaal niet bij je lijkt wel op een zijspoor gezet Tijd is nodig voor berusting tijd zal de wonden helen tijd om een periode af te sluiten tijd om nooit te vergeten en opnieuw te delen met zovelen Liefde is wat overblijft onmeetbaar…

Tussen steile rotsen door dicht woud omringd dendert de stortbeek naar beneden geeft zich over aan de wil van de oeroude Schepping over hem heen stijgt en daalt telkens een gondel langs de helling steeds onderworpen aan menselijk gezag de hotsende stroom bereikt het lage dal zoekt als kabbelend riviertje de tijd zonder eind het onmetelijke…

de gade van onze vorst heeft een hart voor poëzie. wat een verademing zogezeit immers de vragende man aan tafel had haar met een bundel verblijd. zij sprak en likte als het ware aan een slagroomwafel; dit had iets van intens bidden voor een stevige maaltijd maar de toon was al gezet, vóór de “alledaagse” diepgang enkele woorden van ’n…

Kopieëren is de kunst die sterk in contrast staat met de Letterkunde kunst…

ontledigd, hun pijn niet op onmeetbare wijze de ruimte-tijd verbogen heeft als een droom vergeten in de morgen is het leven van ieder levend wezen alles begint en eindigt in een cirkel van dansende energie memento mori memento mori…

Het trio Marga, Patty en José, Dat schaars gekleed uitdagend stond te springen, En ronduit zong over de stoutste dingen, Heeft er geen zin meer in en stopt ermee. En toch, na ‘Yes I Do’ en ‘U.O. Me’, Was ik beslist in Luv’ op alle drie.…

al uw pracht bloemen kleur van dag en nacht bloesem van de moederschoot stem van goddelijke geboorte rijzende ster uit het oerwater zaad van eeuwige vernieuwing uit kelk ontvlamde je roze knop van morgenzon tot zonnegod dansende Krishna met wortelstok magisch bloed in zinnelijke lust jouw kosmisch lot symboliseert de toegang tot het universum…

van de liefde met een naam iets wat aangepast voor de gein vorst dorst geen woord door jullie gestoord schrijven blijf ik geeft me een kick van geluk niets of niemand maakt dat stuk de haat en negatief gedoe al die land veroveraars laat mij maar land lopen jullie voorbij alleen nog positief om mij heen niet verbonden nooit een universum…

Sprankelend Universum Vol sterren en glitter Honden langs de Catwalk Elle en Voque rakend door elkaar Zomaar Liefde Schoonheid om niks Heerlijk Damelijk zijn Lekker Puh-Pumps PreFeb MaKe-Up Push-Up to the Top Krolse katers spinnen in een web Flitsers vliegen kleven speels de touwen op en neer.…

hebben door hun warm en vertrouwd voelen een eigenheid die ooit gedeeld moet zijn door mensen die stammen uit de eerste familielijn het diepte ervaren was overweldigend in verbazing en bewondering voor de wereld die wij deelden van waaruit zij ons riepen om toe te treden tot de volmaaktheid van liefde en schoonheid in het universum…

deze deur opent zacht en schuift de oorsprong van het begin voor zich uit het laat zich raken wellicht tot aan het beminnen toe, we zijn één en drinken uit dezelfde kom er is geen geboorte zonder de vlucht naar het einde, we zijn het universum hier op aard, laat de are groeien totdat het zaad zich wieden laat in elk bedenkbare vorm…

Het dak van de oecumene opende zich en oogverblindend licht zoog ons naar de grenzen van het universum tastend op zoek naar het pad van de waarheid die zich als een luchtspiegeling openbaarde en in een trage symfonie langs trok hoger en hoger zagen de bergen en zeeën onder ons kleiner en kleiner worden verdwijnen in het niets en achter…

er van die mensen die dat mooie verheven dier durven mishandelen, zichzelf verlagen tot beulen, zwanendrifters, een uit de hand gelopen hobby van sadisten, sukkels die niet van dieren houden, wat doen zulke mensen hier op onze aarde, en waarom laten wij dat gajes hier hun gang gaan, waarom worden ze niet opgepakt en uit ons universum…

woestijnen die door reusachtige windsnelheden losgelaten heeft van de eigen domeinen wat niet kon hechten is verloren gegaan in de kleine luwteplekken die iedere zwaarte zelf heeft geselecteerd naast de monumentale gladheden van de hemels gepolijste blinkende oppervlakken immens rijst de verbinding tussen planeet en zon in het universum…

racen over banen als een speer over wegen gaan vliegen over bergen als adelaar mijn vleugels uitslaan als een vis door ’t water schieten als leeuw op de savanne jagen of olifant door ‘t dichte woud misschien een ijsbeer, ook al is dat koud in een raket naar Venus suizen door de ruimte met een schip heel de kosmos gaan verkennen door ’t universum…

Wat beteken ik in dit breedspectrum universum Liefde, waarheid of dromende afwezigheid Eiland niet gevonden waar gedachten Vrijheid impliceren Hartenkreten zo onbegrepen resulterend in knagende pijnen Bevestiging en beweegredenen ver zoek Vrouw speeltje of wezen met ratio Wijde natuur muze of 'fabrieksinstelling' Ziel helend of net destructief…

Over de rivier de dijk Er zijn Geloof en zij Water te over kant van het bestaan De rivier De bedding er op staan Het vloeibare van het bestaan Vlucht begrip…

Toen de wind over ’t kerkhof gleed blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat Onbewust van het onmetelijke leed dat er restte na haar wanhoopsdaad Toen haar haar laatste zucht verliet zag de hemel grijsgrauw van kleur Reeds te laat voor het afscheidslied sloot achter haar rug de laatste deur Toen een blik naar ‘t lichaam keek bleek dat reeds…