Alle inzendingen over pen aan de wilgen

Oktober draagt in vreê wie sober heeft genoten de zomer-vruchte', in lusteloze rustigheid. Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden, steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt, mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten.... Zult ge thans keren?... Mijn bezweren is te moe dat het de laatste reize om uwe…

Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen, herdenken zwijgen doet; ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen zijn eigen treurnis voedt? - Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten, géen liefde vraagt, o kind; - ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten bij liggende' avond-wind.... En weder teder…

Ik droom de reis naar het verlatene er te landen als een reiziger buiten de tijd Zonder ticket of bagage snel als het licht kan zijn langzaam als een oude vijver overal thuis te komen Ik droom de donkere wouden de kale witte sneeuw alle plaatsen tegelijk keer er alle beelden om Geen gids weet nog Waarheen die reis zal gaan Varen…

Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen, herdenken zwijgen doet; ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen zijn eigen treurnis voedt? - Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten, géen liefde vraagt, o kind; - ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten bij liggende' avond-wind... En weder teder in…

als je het zo laat is de Doene Esweg alleen een lus die aftakt van en weer uitkomt op de Weenderstraat een karrespoor loopt tussen de golvende akkers door het is mooi, stil alleen vogels in koor de boerderijhond blaft omdat hij het vreemd vond dat ik daar loop binnenkort, ik hoop kun je rechtdoor er komt ruimte voor een brug over…

ik luister… hoor enkel wat ik horen wil rumoerigheid trekt stilaan weg gouden zand waait op verblijdt een kind zeewater speelt een spel met de wind ik luister… hoor enkel alleen nog maar de zingende wind dans met mij hoor aan mijn lied kom morgen terug vergeet mij niet!…

Ik mis je nu en dan, je strakke lijn en je fluwelen banken Dan droom ik hoe ik je bevingerde met graagte, je vitessen en je eigenzinnig stuur Hoe nauwelijks ik je rempedaal beroerde, want stilstaan wou je niet: je was gemaakt om hoog te vliegen Je stuwde mij hydraulisch op en neer je zweefvlucht hield nooit op Toen brak mijn…

Omdat ik op zulk naïeve vragen geen zinnig antwoord geven kan, wend ik me dan af en met een vage glimlach antwoord ik ze dan: “Er is meer nodig dan papier, een pen en een bureau, en ook met al het dichtplezier ter wereld krijgt u het niet cadeau; het is een aangelegenheid van verdriet voor al wat leeft, voor de meedogenloze tijd en wat…

Je bevrijdde je met inkt, maakte de pen tot jouw slaaf en ketende mij vast. Ik werd eigen gevangene. Mijn schreeuw door jou gesmoord, verbleef ik in mijn gedachten; Geboeid door het woord.…

Mijn lieve pen heeft mooi gezongen. Ik stap in bed. Ik geeuw en zucht. En staan mijn verzen later soms te kijk in 'Gouden Aren' of in 'Dichterschat', dan zegt de leraar bij deez' pennespat: 'Kijk jongens, hier had hij het moejelijk.' ------------------------------ uit: 'De Gedichten', 1974.…

De kiem waait uit een ver oosten Naar het westers laagland Een lelie in een bol gewikkeld Vouwt zich pronkend open Duikt als een ijle muze In de koker van een gulle pen Geliefd in herboren tuinen Werd zij het blauwbloedig teken Toen de hofdames hun japon versierden Een kelk als accent voor het decolleté Terwijl de zonnekoning smaalt…

Er staan in dit gebouw, in elke klas, verzuurde dames en verzakte heren hun lang gestorven wijsheid te dicteren, wakker gehouden door wat pen-gekras. De taak van heel dat traag docentenras ? De vragen van de jeugd te confisqueren, haar creativiteit elimineren totdat zij loopt in eender, trage pas.…

Jij bent mijn muze; Inspiratie geboren Mijn woorden die vloeien Gedicht uit mijn pen Jij bent mijn wil; Opnieuw geboren Jouw liefde die luistert, Net als het leven Dat laatst zei: 'Ik ben---- ---gerijpt voor ontluiken Mijn liefde moet gaan'. Gegoten met woorden In een bed met wit satijn Vinden wij elkaar Beminnen.…

de strepen uit de rode pen alarmkreten die gedoemd zijn te verdwijnen in het land van On boze blikken raken verdwaald verklikkers zijn hot complicaties verschijnen in het land van On krachtdadige slagen in de lucht beïnvloeden de positieve gedachten die kwijnen in het land van On planken voor hoofden pasklaar gemaakt maten gestandaardiseerd…

Gewicht voelde ik van strijkstok op snaren; zwaar lag de pen in mijn hand. Ik had een postbode om te haten. Over bergen ging ik op eigen benen. Geen netwerk, echt ijs onder de voet. Mevrouw van der Geest sterft aan de achterkant van de wereld, alleen. ---------------------------------------- uit: 'De tussentijd', 2004.…

soms als ik andere letteren zie chronologisch gerangschikt tot hedendaags gewaardeerde poëzie realiseer ik me mijn grens ijzeren wilskracht delft het onderspit verlamt zelfs het schrijfvermogen elke zin die dan nog mijn pen verlaat resulteert in een niet passend slap aftreksel van dichterlijke kunst verzen zonder ramend inzicht als…

Papier, een pen, hier buiten schrijven het marmer van de tafel koel en zo geschikt als onderblad de straatlantaarn geeft licht genoeg om koelte vast te leggen want vóór de buien uit vakantieland wordt alle warmte weggeduwd dus alleszins aanvaardbaar is mijn glas pastis met ijskoud water en wel: binnen mijn handbereik over de Singel klinkt…

de waarheid is wat niet wordt opgeschreven je schetst een beeld dat nooit geheel voldoet zoals wel vaker voorkomt in het leven men merkt het wel maar een ieder vindt 't goed je schrijft een vers met een verkeerde pen terwijl je vals wat schuine liedjes zingt maakt wat muziek in vrolijke akkoorden ondanks dat droefheid jou steevast omringt…

er komen zwarte luchten bovendrijven het schaduwdonker grijpt verlicht de macht een schel geluid groeit aan tot volle kracht ik voel mijn lijf door doodsgevoel verstijven dan landt een vloot van onbestemde schijven met lampen die als ogen van smaragd een einde maken aan de prille nacht m’n pen kan angst en beven niet beschrijven een wezen…

Ik start weer met een blanco vel A-vier en klim vast in de pen met veel plezier! - Maar 't zit me deze keer een beetje tegen, Ik blijf maar bezig - nu al drie kwartier - met woorden op een goudschaal af te wegen. Helaas blijft inspiratie achterwege: al peins ik mij ook suf, het geeft geen zier!…

Mooi.... uit ZIJN pen en penseel Hij is terug...... Terug naar Oegstgeest. Dag Jan... bedankt!…

stippen zijn zware puntjes op de i af en toe gewoon de spons als het allemaal wat luchtiger het smijten met de verf wanneer hij het troebel zag in de galerij die hem ontdekt zou hij dan weer dichter zijn bij de aard van zijn wezen en woorden schenken bij het beeld dat vragen opgeroepen heeft hij is gewoon een dichter dus neemt hij de pen…

Geen hartstocht dreef mij naar de grens, geen Gorter of Lodeizen greep mijn pen. Te laat. En zoals alles wat met leven is behept ben ik op weg en kom ik aan. --------------------------------------------- uit: 's Zomers stinken alle steden, 1997.…

I de sneeuwpop wilt niet meer parelwit leven en verkommert de dagen met zwartepieten over daken wil hij pepernoten strooien in ogen van kinderen die lief pitten en peen in zijn ijshoofd staken zonder pardon of vraag naar balt hij boos en smelt bij elkaar II condens reist over landen en een spat meer glinstert vriendelijk…

hemelse aanwezigheid Dronken schapen Achtervolgen koeien die Niet meer schrikken als een Soortgenoot plotseling ‘boe’ roept maar kirren als Baby’s die net zijn gaan slapen De droom van Een onthoofde kip die op het punt Stond een gouden ei te leggen Doch ruw werd verstoord door De boer die enkel zilver Op de tafel wilde zien Mijn pen…

, een zinkende boot, kurk onttrokken aan de schoot van tijd, dan is er weer hoop, als die aanmeert zal ik je roepen, en het tij gekeerd om naar de juiste klank te gissen, blijven teksten voor de voeten lopen, jij houdt wegen open, verdriet om sommige woorden te vermijden, in het spoor dat ik moet missen kom jij weer tussenbeide, de pen…

Ik heb het overleefd en schrijf het op om het te vergeten Wat na te lezen is hoef ik niet te onthouden, maar ik moet zoeken naar de woorden die zich verstoppen, bange woorden alsof mijn pen het mes is onder de snelweg langs ons huis uit het niets op mijn keel gezet De avond was al gevallen Zenuwachtig riep hij om geld een beginneling…

bestaan hij rook de roze nevelen – van het leven een traan, ’t was hem aan het ontgaan de geur van ’t leven, deed hem angstig beven zijn ziel ontsloot zich, de vervagende droom des dichters geest begon te ontwaken, glinsterende gedachten, sijpelde als ’n stroom water weg uit zijn handen, ’t deed ze staken ’t was een triest gezicht, de pen…

Die geeft me de kans op een kind in m'n pens.' Dit is geenszins d'r wens. Een vibrator gebruikt ze dus thans. De penis van Tom wil niet hangen, zo zit-ie naar Ans te verlangen. Hij maakt een begin met de openingszin: 'Ans, ik wil je vibrator vervangen.' Ontploffend gelijk een atoombom gilt Ans: 'Ik help jou uit de droom, Tom!…

vertellen het eigen verhaal over zorgen, vasthouden en strelen liefhebben en werken dromerige ogen kijken achter brillenglazen al zijn beide voeten wel stevig geaard vrouw moeder oma oma moeder vrouw ooit waren er alleen de wereld en de maan, en de geur van hem die haar omhelsde haar lippen proeven nog zijn kus nu schrijft haar pen…