Netgedichten

netgedicht (nr. 23.657):

Waar tekst eindigt, stilte komt.

Achteloos schreef ik het op
telkens weer bleef het machteloos,
daarna veranderde het in stroop
langdradig, uitgetrokken scoop,
een ontdooide regenpijp, een
zinkende boot, kurk onttrokken aan
de schoot van tijd, dan is er weer hoop,
als die aanmeert zal ik je roepen,
en het tij gekeerd om naar
de juiste klank te gissen, blijven
teksten voor de voeten lopen,
jij houdt wegen open, verdriet
om sommige woorden te vermijden,
in het spoor dat ik moet missen
kom jij weer tussenbeide,
de pen kruipt, waar ze niet
gaan kan, de twijfel krabbelt
weer een ander lied.