Alle inzendingen over puur

Ik kus de zachte zomerwind en hoop dat die jouw lippen vindt die zuiverheid van puur satijn die schittering van kristallijn ik ervaar een zoete siddering bij deze schone herinnering en beleef opnieuw die zwoele nachten waarin al wat we verwachtten crescendo zijn voltooiing vond tot aan de vroege morgenstond Nu heb ik nog alleen mijn dromen…

Terug reizend in een lege trein Laat ik mijn gedachten vrij Ik proef nog je zachte tong Van onze zalige vrijpartij… Vannacht was ik van jou Je liefde was zo puur Ik voel nog je vingers Brandend als vuur… Terug reizend in een lege trein Beleef ik opnieuw deze nacht Mijn hele lichaam tintelt En voel je weer in mij...zo zacht… Vanmorgen…

om en zie vrolijkheid in je ogen die blauwe parels je staart naar me terwijl de wind heel zacht een melodie in je oren fluistert een haarlok streelt je bovenlip en we weten beiden wat -houden van - betekent het handkusje raakt mijn hart en dringt door tot op mijn bodem daar waar alleen jij kan komen daar waar onze liefde puur…

- de mieren waar wonend in hun paleizen als een mens in zijn verbeelding -; wachten zij op regen en graven dan verder: het puur kristal is hen zand geworden.…

Doe jij maar net of u lekker bocht puur om te bochten bewust natuurlijk vergezocht plezier te gallen, bakken gallen Doe jij maar net of u jij die eigen kromme tenen schopt in lijden, al geleden ver buiten het boek gegaan Als republieken het verzieken lijkt het steeds meer op retour vanuit stekend wegwijs wijzen Handige grepen, vuile…

Vlieland kende gure tijden Die van wind, water en vuur Die van drenckeldood, natuur Die van pure armoe lijden Die van schuimbekkende baren Die een kwetsbaar dorp verslonden Likkebaardend naar de blonde Duinen loerden, een strak staren Als een roofdier naar zijn prooi Naaldbos, helmgras en fazanten Meeuwen, ganzen, vis en vee Maken Vlie…

Ontstaan uit pure liefde zonder remming door twee mensen aan jou gegeven; dat leven léven, daar gaat het om. Waarom geen verlossing? Zoek de antwoorden in je eigen ìk even diep spitten in je ziel en je hebt ze gevonden in een ogenblik……

gebasseerd op angst en verdriet hij zou zo zijn leven willen geven want loskomen van zijn angsten kan hij niet Zijn ziel zoekend naar een greintje rust maar de spoken slapen niet zijn lichaam volkomen uit geblust Hij verdrinkt verder in 'stil' verdriet lichaam en ziel compleet bevroren zijn enige uitweg slechts de dood deze strijd puur…

voorovergebogen zoals regen tegen het raam glijden schaduwen van uren zwaar gevuld niet in de verte achter afgesloten deuren maar dichtbij in de eenheid van mijn oorsprong ik kus je ogen, ongestoord totdat mijn ziel de vogels vindt die in zuivere gezangen zweven de hoop en liefde verder dragen onvoorwaardelijk in ieder woord dat ons puur…

Herkenbaar door het pure. Verkwanseld door mens en tijd. Door ratio en materie, Is men in staat om te verzuren… Want de eenvoud van het complexe, is tastbaar door de onschuld… Zonder regelmaat van denken, ongeacht door welke sekse..…

Ik was nog jong en zo verlegen Toen jij ineens voor mij stond Ik was gehuld in hartjesregen Keek je aan met open mond Wilde mijn hart bloot gaan leggen Ik wist het zeker deze liefde is puur Toen ik jouw stem hoorde zeggen Heb jij misschien even vuur Dat vuur heb je gekregen En je sigaret die was goed aan Maar daarna ging je je eigen wegen…

Klein meisje, onbevangen Zo puur en zo sereen Een traan voor wat verdween In andermans verlangen Haar kinderlijke pracht Genomen door de wind Geen vrouw maar ook geen kind Gevangen in de nacht En 's avonds huilt ze zacht Tot haar dromen haar bevrijden Uit haar wanhoop en haar lijden En laten zweven in de pracht Ze wil alleen maar schrijven…

een veer Zacht dons In hemelse sfeer Liefde draagt licht Zalig zweven In de wolken Droomt het leven Liefde draagt licht Bemint de nacht Oneindig Hunkert en smacht Liefde draagt licht Fladdert vrij Vlindert In passie voorbij Liefde draagt licht In en in zwoel verheven Boven elk gevoel Liefde draagt licht Elk moment Puur…

Laatst voor mijn verjaardag Kreeg mijn vrouw nieuwe borstjes Want vroeger toen ze klein was Dan at ze nooit de korstjes Ik mocht ze zelf gaan kiezen Wat was ik opgewonden Ik had puur van de zenuwen Het adres haast niet gevonden Ze had gevraagd niet te overdrijven Neem met je handen de maat Want als ze te groot zijn Dan word ik toch wel…

maar niets is wat het lijkt ben meteen voor je gevallen vind het leuk als je naar me kijkt ik voel je ogen mijn lijf reageert op jouw aanwezigheid in gedachten kus ik je lippen en ben dan heel even de weg kwijt jij maakt iets in mij los ik kan het niet beschrijven misschien ooit zijn wij alleen met onze monden, handen en lijven pure…

open reet om veredeld gras te zaaien zodat de melkindustrie kon blijven draaien ben jij de boerin met meer dan 100 zeugen waarvan de biggetjes vaak niet deugen dan commercieel worden afgemaakt omdat het mooiste vlees voor de hoogste prijzen gaat wij hebben de sleutels van deze drama’s in de natuur nog eisen wij het beste en heel puur…

die opluchtenden zuchtende wind die langs mijn wangen streek woelde om de donkere stilte te verjagen met een boog om me heen ogen die niet zien wilde de sluier van de ogen die roerloos lach zong de klok zijn sonet opgelucht van blijdschap of zwaar met lage zwaare klanken m'n haren zo zacht dat niets vergelijkende gevoel van frisheid puur…

grijze lucht druppels op de ruit dansen naar beneden op de schuine vensterbank ze opent de deur, schudt haar paraplu onder de overkapping uit even glijdt haar blik over me heen ze bestelt een thee bij het meisje aan de toog, ik glimlach als ze vraagt naar gemberthee het meisje schudt van nee ze heeft wel groene met lemmon gras of puur…

Ik verlang naar een pure, Oprechte liefde, Die door een diepere Zelfs goddelijke dimensie Gedragen is. Ik heb geen zin meer In lijfelijke liefde Die niet bezield is Maar beperkt is in de tijd En ruimte tot een orgasme.…

Ik verlang naar een pure, Oprechte liefde, Die door een diepere Zelfs goddelijke dimensie Gedragen is. Ik heb geen zin meer In lijfelijke liefde Die niet bezield is Maar beperkt is in de tijd En ruimte tot een orgasme.…

navelstarend achter geheel omringd door bovendrijvende gedachten zwemt hij richtingloos rond klemt zich dan vast aan zijn levenstaak lijkt niet te beseffen dat ook dit een gril is van weer voorbijgaande aard dat er nog genoeg tijd over is om niet zomaar weg te kwijnen in deze zelfgekozen binnenzee wijl hij drijft op golven van pure…

dan eet ik hem wel puur! (uit "Blauwbilgorgel 65 jaar", Uitgeverij Liverse, 2007 - gezongen versie te beluisteren op mijn weblog)…

Liefde kan zo mooi zijn, zo puur. Maar soms is dat tikkeltje vrijheid dat je vraagt gewoon veel te duur. Maar jouw jaloerse kantje is best wel schattig en je lachje vind ik super grappig. Je mag me altijd storen met eender wat, uiteindelijk blijf je mijn grootste schat.…

voel jouw warme handen trillen als jij mijn naakte lichaam betast ik streel jouw mooie ronde billen en jouw hart houdt het mijne vast Onze zoete lippen proeven elkaar het bed ontvangt ons met open armen onze ogen hebben overal oren naar vooral om elkaar op te warmen We voegen de daad bij het woord een samenspel van verlangen en lust pure…

van jouw verschijning schuilt een heel klein stukje onzekerheid het bezorgt jouw karakter een verfijning een lieve blootlegging van sensibiliteit Ik wil jouw twijfels voor altijd ontvoeren zeker wanneer het om mijn vriendschap gaat laat mijn woorden jouw prachtige hartje beroeren en weet dat het mijne voor jou openstaat Jij bent een puur…

de mist het avondlicht verdoezelt in haar betovering gedompeld houdt wanneer vensters en bomen zo wonderlijk boven de aarde zweven, lantaarns meer dromen dan schijnen wanneer geluiden en stemmen in roerloze stilte verglijden, de wereld waziger wordt dan bekruipt ook mij het verlangen hierin te verdwijnen, dichter bij het pure…

Onze ogen tasten elkaar af Onze handen raken elkaar aan Ik voel je warmte Een innige omhelzing volgt Wat een intens gevoel Met mijn hoofd streel ik je hals Ik voel je adem in mijn nek Je lippen zoeken de mijne op Ik proef je Onze ogen dringen diep bij elkaar naar binnen Wat een aantrekkingskracht Langzaam gaan we in elkaar op Puur…

Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat. Originaliteit is weg. We zijn levend plagiaat. Maar de droom leeft in morgen.…

Wie is de lafaard onder zijn vermomming, bloeddorstig, niets, niemand ontziend, die als een beest tekeergaat, kapotmakend uit pure wraak? Schiet je tekort als je niet hebt geschoten, schiet je door schieten ergens iets mee op? Biedt dat geloof van zoveel lotgenoten dan toch de Held die kwaadheid overwon?…

Dit tere, pure, vuur, zoete kleuren, kloppen van leven, ja van dit herhalen elk jaar nooit moe, gaat nooit vervelen, al het andere wel, zoals de knallen van vuurwerk op oudejaar. Dit vuurwerk is stil!…