Alle inzendingen over rood

slalommend om slakken zijn de jongen uitgevlogen weg van onder moeders vleugels naar bestemming onbekend rood kleurt de avondzon waarin gemis langzaam de boventoon voert dit is mijn zomer niet…

zelden ben ik lichter dan gewicht laat ik witte plekken leeg wordt mijn zwijgen taal boven licht en leegte dwarrelt stil de rode draad die me zeldzaam verbindt met wie ik ben…

je spreekt met mijn ziel en wijst naar de hemel je bloedt uit mijn hart in het rood van de pijn je verdriet is nog warm van mijn tranen draag maar mijn naam vandaag zonder schaamte weg met je angsten je hoort nu bij mij…

bloed druipt uit de roos druppels duister stollen zwart marmerwit adert de angst het groen gesteelde leven breekt de knop verhangt tot rode dood…

Bloed druipt uit de roos druppels duister stollen zwart marmerwit adert de angst het groen gesteelde leven breekt de knop verhangt tot rode dood…

je spreekt met mijn ziel en wijst naar de hemel je bloedt uit mijn hart in het rood van de pijn je verdriet is nog warm van mijn tranen draag maar mijn naam vandaag zonder schaamte weg met je angsten je hoort nu bij mij…

de zon lichtend en rood een ballon geland op de stroom aan zijn donkere boorden het eethuis bij kaarslicht over kreeft en wijn langs fonkelende glazen staart een man de avond in…

De keeper van AZ werd aangevallen Een ‘fan’ die graag eens wilde scoren Zou hem wel even gaan doorboren Het is hem echter niet zo goed bevallen Wellicht was Esteban te fanatiek Al heeft ie wel een prima traptechniek…

Kan het jaloezie vertragen dat rood het levensbloed bekruipt langzaam, tergend, vechtend als levenslijn, de streep die hapert en sleept wordt bloedeloos overgeslagen, rood de lichaamsvloeistof om er te zijn.…

kolkende waterstromen dansen onder de brug lantaarntjes deinen op de wind heb net een strijd verloren de rode roos nog in mijn hand godvergeten, het is balen ze zag me staan en wist het de deur werd dichtgeslagen de dreun voel ik nog in me lijf tranen van verdriet laat ik gaan -de liefde van mijn leven- heeft geen oren naar me de rode roos…

Ze speelden oorlogje op de grond, Met mini-soldaatjes En gooiden naar elkaar Met zelfverzonnen mini-granaatjes Boem, boem, jij bent dood En met schmink kleurden zij hun handen rood Hij was pas 11 jaar en soldaat Vocht voor vrede, dacht hij, t was een goede daad De grond onder hem kleurde rood Boem, boem…hij lag dood Op de televisie…

de koorts van het gedroogde gras betekent luid en duidelijk zichtbaar snuitmalaise niesfestijn hoestmelange onkies eerbetoon aan inheems gewas ik heb het nooit bij bloeiend vlas fluitenkruid rode klaver wilgenroos maar nu des te erger bij primula’s lelies en ook dat gedroogde gras mijn neus ziet er niet uit de wanden rood en schilferig…

Ze dacht: 'Hij sloeg de plank niet mis; wat goed, dat er politie is.' De diender hoopte reeds dat hij de schoonheid weer door rood zag rijden.…

je tot een oeverloos genot Je slaat verlegen je ogen af als je merkt dat ik naar je kijk Je bloost in rood schaamte wetend dat ik met je gevoel speel Langzaam loop ik naar je toe en fluister:"Je bent lekker"……

Rode ogen voor jou, in die wolken van kou, laten je hart minder angstig kloppen. Die rode ogen doen je wel op tijd stoppen. Opgepast hij heeft ook geen zicht, ook hij rijdt met de ogen dicht.…

Een verneuteld vrouwke schikte 't Wit en rood geblokt gordijn; 't Was... alsof haar rimpels zegden: ''t Zal 'ne kwaaie winter zijn...'…

Ik heb aan iedereen lak mijn rijmpjes zijn luchtig als schuimgebak, met ro- de kersen eromheen ge- drapeerd, zo rood als rode rozen en daarna dan met een kwast heb ik lak ero- verheen gesmeerd voor de glans, een schilderijtje van suikerverf en dan nog vier mooie roze latjes daar- omheen, een schilderijtje om te eten, waarom…

lijkt maken rode druppels telkens nieuwe sporen in het zachte zand tot tijd de wonden heelt alle littekens verandert in overgevoelig eelt…

Het ochtendgloren (rood dus regen, regen dus rood) maakt ons weerbaar, kwetsbaar door de nieuwe dag. Dat is het punt ja, dat. Dat broze in die grijze harde chaos waar de vlucht alleen maar voorwaarts kan, terwijl wij terug willen, samen hand in hand zoeken naar een ommekeer.…

Zo wordt het stilaan avond, de zon kleurt rood. Vrede kome over jou, over mij, over allen.…

Zonnestralen over onze lichamen omringd door rode rozen en ook boterbloemen, terwijl insecten om ons heen zoemen. Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot wuift op de achtergrond en ik zoen jou op je rode mond.…

mee ik fluister je een rode roos en luister naar je dromen ik ben naar jou gekomen een vogel die voor vliegen koos je kleedt je in een regenboog en wordt de bloem van morgen verstilt vandaag nog in de knop maar je zal bloeien zonder zorgen…

maar vele kleintjes maken groot wie wil nog dat serviele rood of doofpotten met boeventaks?…

Maar het is het rood, het rood van de klimop, dat, hoe onmerkbaar ook, vijfhoekig blad na blad verliest, en neervalt. Blik na blik wordt alles weggeplukt, totdat hij zelf verschijnt. De muur is zuiver muur. Als hij zich toont, zinkt ook je moed. Je kunt niet spreken in zijn ondraaglijk gezicht.…

verdrietjes die je helaas niet tot vlechtjes kunt draaien maar wel kust, kust net als ons meisje van toen en zegt dat de wereld slechts bestaat door die lieve kleine vlechtjes van vroeger die ze nu draagt in een volwassen rode staart…

Donkere contouren tussen dennentoppen Geleidelijk draait de zon aan de knoppen De rode gloed is geleidelijk verdwenen Een nieuwe dag voor jou verschenen Dankbaar heb je beelden aanvaart De regen heeft z’n krachten opgespaard…

de zee is wit de zee is rood likt en liefkoost duinen en gedachten witte vloed golft over me heen schuim op de lippen andersgeaard slijm uit het slijk van haar bekken ik begeef…

Hopend op een rode draad, die jou leiden zal. Leiden door deze diepte, van gedachten.…

Ongrijpbaar echt is Jouw strelende glimlach Satijnzacht stralen Ogen Brutaal golft jouw rode haar Over lachende schouders Elke keer, als ik je zie, Kom ik tot mijn positieven…

Het schilderij "De man met rode pet" Werd aan een onbekende toegeschreven En dus wou niemand er een cent voor geven; Men vond het maar een waardeloos portret. Maar nu het aan Van Gogh is toegewezen Wordt het toch hoog geprijsd en hoog geprezen.…