4050 resultaten.
buuf
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 191 ik probeer de luister
in te zien
van bos en beemd
van lucht en water
maar mij gewordt daar slechts
eng geritsel
en
natte donder
ik verlaat dan ook
de bebouwde kom ongaarne
ik vervoeg mij liever
bij buurvrouw
voor lafenis en kout
op voorwaarde van
eer en deugd
hendrik…
grondvesten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 280 O metrovrouw
bloem in onderaards bestaan
jij bedwelmt supersnel, palmt me in,
een roes begint zijn werk te doen
ik vrees verlatenheid
bij elke haltestop
ga toch mee met mij
ik zal je in een bedje doen
voeden, keer op keer
weer laten komen
bloeien…
Gods dienaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 238 het lage land sprak
verlaten tot een kleine bloem
die in haar blaadjes de t.v.gids
van gisteren droeg
een valse psalm
droeg het kleine kind in een vaasje
naar de tempel alwaar
de dienaar Gods sprak van liefde
en hij brak terstond
de bloem van haar steeltje…
HARTZEER
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 73 wat als je haar niet
meer kunt vertrouwen
als je niet op haar kunt rekenen
wat kun je dan doen
als ze dreigt je te verlaten
je geen toekomst meer
met haar op kunt bouwen
haten of jezelf moed inpraten?…
Verbinding
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 379 Houd elkaar vast,
als een cirkel verbonden,
door liefde omgeven
en eenzaamheid verlaten.
Een zoete vrucht
voor de dorst
delen met anderen.
De handen
in gebed gevouwen
starend
naar de kern.
Stilte
Het Godslicht ontstoken,
een nieuw begin
het wonder der aarde.…
Korting
snelsonnet
2.0 met 25 stemmen 892 Een vliegtuigstoel bezetten kost een dikzak
Door nieuw beleid voortaan veel geld
Hij moet de tol betalen óf het veld
Verlaten: hij stak niet strak genoeg in ‘t pak.
Geldt voortaan voor een anorexia-patiënt
Een korting van, zeg, zeventig procent?!…
Van mij
hartenkreet
1.0 met 8 stemmen 888 Wachtend in het zwijgende licht
van de aarzelende tijd
verlaat ik met gedachten weer mijn cocon
van oude woorden en onbegonnen dromen.
Want ik ben alleen de schaduw
van gedachten die willen zijn
wat in mijn lichaam past
en in elke stilte een schaduw van
liefde tekent die
op mijn glimlach wacht.…
Zwart.
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.744 zwart is de kleur van de nacht
die ons laat verslapen
in zijn duistere macht
zwart is de kleur van de dood
die ons doet verlaten
in het bloedende rood
zwart is de kleur van het niets
de melancholie die je bedwelmt
en onttrekt aan het iets
zwart is de kleur van mijn jas
die mijn geest beschermt
in een stoffelijk harnas…
Bron
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Van opkomst tot ondergang
schoonheid in het licht gebracht
van groene velden
kleurrijk bos
en schouwspel om te genieten
verlicht het pad waarop wij gaan
de gehele dageraad
vanaf het moment
dat je rijst boven de kim
tot je ’s avonds ons verlaat.…
Onbesmuikt en kuis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 165 jij hebt vandaag
het maagdenkleed verlaten
kijkt onbesmuikt
en kuis de wereld in
die lijkt veranderd
door haar open blik
jij weet wat anderen
verloren in dat ultieme ogenblik
het is de ongereptheid
van het kind dat nu
verdwenen is maar
ooit zichzelf weer vindt…
Reiger
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.835 Die, sloot verlaten, in de hemel
uit vissen meende te moeten gaan,
ving vuur, hing, maanden nog, aan
een hoogspanningskabel te waaien,
steeds rafeliger en valer.
Was eindelijk zo mooi versleten,
als was hij nooit reiger geweest.
Toen kon ik me weer vergeten.
---------------------------------
uit: 'Geen beter leven', 1985.…
God
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 157 Wie schuilt er in de mensen
die eeuwenlang in God geloven
in de bloemen en het verwelken
in vrede en de zegen van boven
wie helpt ons verder strijden
om de oorlog te vermijden
is het een geest, een ziel
of een verlaten hersenschim
als alles toch een einde kent
gaan we weer terug naar het begin.…
zag je
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 113 zag je hoe kalm
de zee werd toen
de wind zich terug trok
hoe luidruchtigheid
oploste in stilte
zag je hoe zacht
achtergebleven vogelveren
zich lieten vallen op
de platgetreden grond
van het verlaten strand
zag je hoe stil
het werd toen
de meeuw het verloor
van de elementen
en strandde op het zand…
met smalle vleugels wonen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 70 vandaag stokt de tijd
ze weigert te verstrijken
uit het niets herrijzen mijn ouders
die lang geleden gestorven zijn
ik klop aan
bij het verstofte nest
het is verlaten en
begroeid met mos
ik ken de dode dromen
van mijn ouders niet
met smalle vleugels woon ik
tussen dromen en de dood…
Donderdagochtend
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 224 tramrails liggen er verlaten bij
men fluistert dat ‘ie al meer
dan een half uur vermist wordt
het bord dat aankomsten voorspelt
lijkt van slag, en geeft aan dat ‘ie
er had moeten zijn
in de verste verte
is er nog altijd geen ros in aantocht
dus klim ik weer op de fiets
de wind geeft mij vleugels…
ik heb
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 64 het bittere zout geproefd,
langs gebarsten lippen
brandend en bedroefd emotie
laten gaan
geen traan verlaat mijn schrijn
zonder eerst gevoeld te zijn
daar klopt een hart
in liefde
voor wie dan ook, in het kwadraat
ik laat mijn handen open
langs de haat op hun gelaat…
Doorsnee
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 192 de hemel huilt
tranen met tuiten
tuinvogels fluiten
bij dit verkwikkend bad
waterdruppels glanzen
op een gevallen blad
de wind wakkert aan
en neuriet wat
stilletjes wat verlaten
op een droge plek
in een streepje zonlicht
schuilt een kat
-
zo welkom
dit iets in het niets
ervaren dat dit het is
wat ik zo lief had…
altijd kiert de wereld
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 339 jij daar
ik hier
en altijd
kiert de wereld
we gooien deuren los
maar wandelen in
bos en heide is er
voor geen van beide
een eigen stek
een plek om te verblijven
elkaar wat liefde aan te
reiken is er niet
dan kiert
de wereld in venijn
verlaten doet van binnen
zo vreselijk veel pijn…
de etser
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 70 de lange schaduw van een monnik
de schone was die buiten hangt
het dak vol gaten na de wervelstorm
verweerde muurtjes naast een
verlaten boerderij in de zon
sporen slechts van
menselijke aanwezigheid
kijk traag aandachtig naar
die verstilde langzame leegte…
Uitwaaien
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.647 Zondagmiddag, rust maakt me weemoedig
Even uitwaaien op het stille verlaten strand
Het gemis maakt me zo emotioneel en leeg
Het gevoel wint steeds weer van mijn verstand
Nooit gedacht dat alles zo weinig waarde had
Dat je ooit mijn liefde en vriendschap zou weren
Het vertrouwen dat ik had is zo geschonden
Ik wil mezelf nooit meer zo laten…
Vangst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 712 vol van pijn en smart
toen Hij aan het kruis zijn Vader miste
dompelde de aarde in dodelijk zwart
Waarom heeft U mij verlaten ?…
Adios
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 811 een levensteken in duisternis
een sprankje licht gloeit op
de mist verlaat de bergtop
in verlatenheid belevenis
hoop geeft weer vleugels
al is de bergtocht zwaar
toch klim ik er naar boven
al voelt de weg nog naar
links en rechts nog beren
maar nauwelijks op de weg
gelukkig is het nog najaar
zodat de beer ongevaarlijk is
voorlopig…
Lief klein zusje
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 2.009 Ik sluit mijn ogen en hou je hand vast, in de hoop dat dit snel overgaat, lief klein zusje als je mij maar niet verlaat..…
De dichter en de vlinder
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 228 roep de stille beelden op
die mij dan vergezellen:
de vogel die een schuilplaats zoekt
bij al te felle regen
het zwarte water dat mij lokt
met stram het taaie riet
het morgenlicht over het veen
de landerige landerijen
langszij de ramen gaat de zomer
als ik het leven buiten sluit
zoals de vlinder
die nog blijft
en haar cocon niet wil verlaten…
onderweg
gedicht
2.0 met 16 stemmen 6.915 er kwam geen post via de achterdeur
wist ik niet van mensen achter ramen
mensen zonder benzine al hebben ze hun auto verlaten
geen plek waar het spoor over veilig
rook of sneeuwstorm kunnen verhullen
zoals wie weet hoe het werkt
in begaanbaar braakland
------------------------
uit: 'Zoek Vaas', 2004.…
Verloren Droom
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 101 En mij vergoed verlaat.
Nee, misschien niet direct voor een ander.
Maar voor jezelf.
Alleen hoef je met niemand rekening te houden.
Ja, op een dag zal je me verlaten.
En zullen we beiden weer alleen zijn.
Verloren in de massa.
Maar niemand zal gewonnen hebben.
Alleen zullen twee mensen alleen zijn.
En ik, maar misschien ook jij.…
DE NOORDZEE
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.504 Hoe ben ik altijd weer vervuld, verlaten:
Vervuld van liefde en hoop en schoon geloven;
Verlaten als mijn dromen mij begeven.
Maar dan komt, o Natuur, langs alle straten,
Uw kracht, uw groei, uw dreiging, uw beloven -
Hoe klopt mijn hart van nieuw, van eeuwig leven.…
Gisteren zag ik je nog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 383 Over vier dagen staan we aan je graf
In de nacht, heb je ons verlaten.
We lachten samen gisteren
Om wat we zagen staan
De dame die moest bukken
Zonder onderbroek aan!
We hadden 'onderbroekenlol'
En niemand had het door
Zeiden 'fijne avond'
En gingen ervandoor.…
herinnering
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 1.222 het donkere strand
verlaten benee.
zit ik in het helmgras
onder de sterren en de maan
te kijken naar de schepen
die langzaam voorbij gaan.
kun je ze nog herinneren
die avonden aan de kust.
en kun je me dan vertellen
waarom dat vuur ooit is geblust.…
speedsonnet: La Vie...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 549 Samen doen we bepaalde frisse dingen
Dat niet door iedereen geweten is
We eten sla wat fruit, rood vlees en ook vis
En verlaten graag de kerk vóór het zingen.
Want het leven is zoals een schouwtoneel
Elkeen speelt zijn rolletje en krijgt zijn deel.…