Alle inzendingen over jaargetijden

God! wâ'n hemels mergenuur! Uut 'en wolk van goud en vuur En ik weet nie hoeveul kleuren Zie 'k de zon heur schiefke beuren. En umhoog deur 's hemels blauw, En umleeg ien 't drupke dauw, Lienks en rechts en wied en zied - 't Is al straolen wâ ge ziet! Hè! hoe lekker, hoe gezond Weit het wiendjen ien mien mond! 'k Vuul '…

Lief is de Lente, Vriendlijk haar aanblik, Schoon haar gelaat. Zwangere wolken Voeren haar schatten, Zweven haar voor. Gonzende buien, Trots als herauten, Melden haar komst. Hoe zacht, Zacht en bevallig, Treedt zij te voorschijn: Alles ontluikt. Duizenden bloemen, Sieren haar gangen, Vormen haar stoet. Vrolijke zonnen…

Onhoorbaar als op poeze pootjes loopt het eerste lente groen langs de takken van de bomen. Nieuwsgierig als dat jonge katje steekt de zon zo af en toe een straaltje uit. En zachtjes als dat kattenvelletje dringt het eerste beetje lente warmte door mijn dikke winterkleren heen.…

vandaag heb ik twee ooievaars gezien, ze oefenden in het opmaken van hun nest. Naar beneden duvelden ze de overtollige oude mest, schoon moest het zijn en ruim bovendien. Ik heb echt vandaag twee ooievaars gezien die liepen te pikken in ‘t weiland bij de vaart. Mooi wit en zwart met een sierlijke staart, rode snavels bovendien. zag vandaag…

Zalig zacht zoemend de eerste bijen in de tuin pluizig ploeterend pielen in bloemen soms wat schuin Vrank, vrij, verwilderd de kinderen na de winter blozend bubbelend bruisend in speeltuinen zonder hinder Rozige rode ruikers van lente een boeket vlugge vlinders vliegen in het nieuwste vlinder ballet…

de lente al zo vaak bezongen - er staat niets nieuws, in dit voorjaarslied - toch moet ik loven, ongedwongen: verbloem ik lente... dan bloei ik niet…

zacht als boter bloem geel, dartel als het vlinder geeltje, geurend als de gele narcis, geel als het eerste groen en zoet als de zon geel is de lente.…

Lente is hier al lang niet meer zo licht en zonnig neergedaald zó vrij nu ontspannen speels lustig en vrolijk fladdert ze in 't rond jaagt warm de koude weg ver van oranje violen en zacht beroert ze snaren zo pril..…

21 maart, de lente is in 't land Ik bedoel niet meteorologisch hoor Gewoon zoals we vroeger hoorden; De 21e is de lente in het land. De zonsverduistering gisteren Liet door mist niks van zich zien Maar de kalender kan zich niet vergissen Dus krijgt vandaag van mij een tien! De lente is begonnen Want het is 21 maart Maar 'k moet je eerlijk…

't is lente, 't is lente! Ik zie weer geel in het groen Niet langer die grijzige prenten Maar een pimpelpaars plantsoen 't is lente, 't is lente! Ik hoor gezoem in de zon Niet langer die lege momenten Maar een nestje op mijn balkon…

De lente is als een pasgeboren kind welkom, ongerept en teerbemind…

Vandaag kies ik bij zwart/wit zacht oranje, een sjaaltje losjes in een knotjesspeld, het schuimkoralen snoer van tante Anje en in mijn haar heb ik een bloem gespeld. Zinderend danst de lente door de lucht, er luiden voorjaarsboden in de zon, de kat miauwt zijn maartse lokgerucht, dekbedden kleuren fleurig een balkon. Vandaag stuift meel…

‘t is een zeer warme en broeierige middag vandaag zo’n middag waarin zelfs de natuur amechtig gaapt en hijgt waar trillende hete lucht zwevend ten hemel stijgt terwijl vogeltjes zich verschuilen onder dakgoten of in de meidoornhaag hagedissen liggen te zonnen op de rand van een stenen muur de zwarte kater van de buren is in een boom geklommen…

De treurwilg bij de rand van het eikenwoud heeft gekromde vingers, vol neerslachtig grijs. Door zijn reuzenhand ruist een trotse wijs, die op strijdbaar, toch vreedzaam voorjaar bouwt. Bladknoppen in het zwaar hangende hout zien neer op een klein bloemenparadijs, geboren uit modder, verdwenen ijs. Het siddert onder sluipwind, ademt koud.…

Op een zonnige dag in maart zit je ontspannen achter het huis tot je een grassprietje ontwaart dat brutaal tussen de tegels zich als rechthebbende openbaart Die tegels heb je vorig jaar vast aaneen gelegd juist om te voorkomen dat onkruid zich daar hecht Een rukje, helaas het sprietje breekt Nu houdt het worteltje voeling en groeit tot…

Als sterren tegen een lenteblauwe hemel Gewemel tussen takken neem ik waar De bloemen verkopen er hun zachte huid Wit,witter,witst deze sterren die de morgen overleven En ach wie raakt er niet betoverd door de Magnolia Stellata?…

Najaar, vluchtend langs de wegen, Bijna hebt gij afgelegd 't Rode kleed, dat losgeregen Enkel aan één gesp nog hecht. Langs de zoom der bruine heide Zweef zo ijlings niet voorbij, Zet Uw ben met fruit terzijde, En tot afscheid zegen mij. Ook Uw beide zusters duldden Bij het afgaan van dit pad, Dat mijn gul gebrachte hulde Om een gunst…

Overal deelt men groene lakens uit ze hangen aan de lijn te zwaaien zodat het patroon van witte bloesem en met bonte tekst goed te lezen is: ik ruik lente, de lieve lente komt.…

Dat scheelt weer een jas al knispert het nog wel. De bladresten van twee seizoenen terug zijn aardig opgedroogd. Ik kan de schade nog niet overzien van twee seizoenen niets te hebben uitgevoerd. Met verse boomschors schep ik nog wat orde. Haar inhalen hoeft niet meer. Tussen de troosteloos afgestorven herfstresten waren de bollen…

Lief bloempje! dat met half-ontvouwde bladen, Veelkleurig, door het groene omkleedsel breekt, De tengre knop begerig opwaarts steekt Om vroeg zich reeds in 't zonnelicht te baden: Zeg, vreest gij niet, als zich de winter wreekt, Dat hij, met sneeuw en stollend ijs beladen, De sappen stremm' der pas ontloken bladen, Wier tederheid een…

Hoe teer uw sneeuwklokje beweegt bij het trager zuchten van de wind zwak zonlicht haar kracht hervindt waar het lentezicht erachter leeft plots dagen krokkussende kleuren narcissen ontpoppen wit en geel bij de bosjes treurt geen gekrakeel zoiets zal hier vast niet gebeuren tussen bloemen heerst altijd blijheid staat in natuurwetten beschreven…

Al zingend haalt hij de lente binnen overtuigd van zijn gevederde zangkunsten fluit hij in de schemer het hoogste lied narcissen blijven vooralsnog gesloten tot de zon ze verleiden kan om te schitteren in zacht geel licht ondanks zijn enthousiaste gezang houden ze voor nu hun kelk gesloten tot het moment daar is…

Het regent, zo’n stromende, telkens terug komende altijd koude, eeuwig klamme, regen. Zo’n naar gordijn van nattigheid boven het zompig grauwe gras en de verzopen sloten : ik word daar toch zo droevig van.…

De zon schijnt volop, het waait, zeg maar stormt, Zullen we een ommetje, al is het zonder hond? Schoenen, jas aan wind wordt getrotseerd Net uit de zon, pakt de wind ons stevig beet De wind op de voorkant en net als met de hond Hebben we een natte neus, nou weet ik wat die ervan vond!…

ze lonkt verleidt geurt sjanst schittert zo is ze de Lente…

Wat ben ik blij, dus stuur ik dit bericht: dat vogels weer uitbundig zullen zingen, dat bloemen je weer overal omringen en dat weer alles kleur krijgt in het licht. En dat weer alles kleur krijgt in het licht, dat zoveel maanden haast leek opgeborgen en dat de mensen groeten, ook al zijn er zorgen, ze voelen zich tot vreugde weer verplicht.…

als de mimosa bloeit aan de Côte d'Azur en zuidelijke winden de kust en rotsen treffen, dan beginnen de kustbewoners te beseffen dat het met de winter is gedaan…

ware pionier moed van eerste blad lentekriebeling nu kracht van zon noordwaarts lengt volgt groeikracht ongebreideld…

Zalige winterzon, die alsmaar schijnen kon, witte wolkjes van mijn adem, hier en daar nog iets te zien van sneeuw, te weinig maar; zalige winterzon schijn volop, zodat mensen lachen, het liefst volop!…

Dikbuikige wolken, al dagen uitgerekend van talloze vruchten. Hoogzwangere luchten, niet meer bij machte de last te dragen. Bij vlagen waaien hun pasgeborenen dwarrelend naar benee. Een witte mêlee ontgroent het landschap tot een besmettelijke pers, muilkorft ieder vers.…