Alle inzendingen over literatuur

Zwevend op winden waait de zee door 't duin, En 't zout blijft achter in 't diep-koele zand; Geen bloemengloed, geen groen van sapp'ge plant Kleurt 't bleke egaal van vér-zichtbare kruin; Maar 't water, neerfilt'rend, doet, tuin naast tuin, Laaien van tulpenrood 't wijdvlammend land, En ruist als bossen op, tot waar de rand Vaal is…

Jubelzang over de wijn Van de hals naar de schouderpartij ze weert zich voor de schijn glijdend langs het middel waar het bouquet al beter bloemt, ze naar lucht snakkend al klotsend naar de bodem danst, de godendrank in een zwijm de ware aard bezingt met een draai van de waarheid. Klinkt met de ziel…

Een goed verhaal sijpelt zoals koffie druppelt. Een goed verhaal kerft en krast en doorboort zoals koffie onherstelbaar kringen brandt in een tafel van een zeldzame houtsoort.…

Dichter die uw laatste vragen Stellen zult wanneer gij sterft, Antwoord zonder zelfbehagen Welk een leed uw geest doorkerft Dat gij nooit tevree kunt zwijgen - Of ge uit iedre schemering Bleke maan van angst ziet stijgen Die uw mond tot klachten dwing'. "Bleke maan niet, maar het weten Dat mij, reizende in de nacht, 's Morgens weer…

Loemoem lammoem laroem lakoem bergamotse pergolas boestroem bastroem bestroem bostroem arboesti arboesas oemoem ammoem aroem akoem postolorum postolas akroem baroem fakroem faroem synagobi syncopas oeloem aloem oesdroem nosdroem akolasi rabotas oeldroes knoeldroes boeldroes moeldroes pastellorum crammacas oemboem hoemboem zoemboem boemboem…

Ziedaar, lieve wichtjes! Een bundel gedichtjes, Vermaak u er mee! En spring naar uw woning; Maar... eerst ter beloning Een kusje of twee. Door liefde gedrongen Heb ik ze gezongen, En wilt gij er meer, Gij moogt er om vragen. Wanneer ze u behagen Komt huppelend weer.…

Doorwandel bibliotheken, sleur u door kaft en papier. Pillen geleerde literatuur staan u weldra tegen. Filosofieën en prachtpreken houden dagboekbrieven bijeen: persoonlijke hypothesen die de schrijver naam en waan verlenen! Scharrel tussen de voetnoten, vijl uw mening tot leem: leerstellige stroop versuikert een visie... U kunt het niet…

(She got ev'rything she needs she's an artist, she don't look back) Dichten is net als koken: je pleurt maar wat in de pan als je koken kan. ------------------------------------------- uit 'Verzamelde gedichten' (1985)…

Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen? Een platte geest dronk nu een glaasje. Maar ik ben een poëtisch baasje en ga mijn weemoed in een versje doen. Dat is het voordeel van mijn gave. De burger kan zijn ei niet kwijt, terwijl ik, rustig mijn neerslachtigheid gelijk een paardje voor mijn kar laat draven. Is het volbracht, dan ben ik opgelucht…

Ik had een goed verhaal En zij was goed in taal Zo vonden wij elkaar En werden een schrijvend paar Nooit samen op de bank Maar ergens op een plank Staan we nu al zoveel jaar Dichter dan wie ook bij elkaar…

De vogel zit in een antieke kooi Zijn kopje diep verstopt in zwarte veren Zit hij te dutten of te contempleren Hij is nu niet bepaald van laag allooi Helaas is hij zijn felle kleuren kwijt Verloren aan een onbestemd verlangen Zijn zang zit in een dikke keel gevangen Hij wil ontsnappen, vliegen, zijn bevrijd Wil buiten zitten…

Schrijvenderwijs was ik ingeslapen, schrijvenderwijs werd ik wakker bij nacht omdat er woorden stonden te blaten onder het open raam waar ik lag. Wie had hen daar bijeengedreven, was het de honger of was het de wind? Ze stonden in een beginnende regen doodstil te kleumen op het grind. Toen heb ik ze mee naar boven genomen, de grote…

Zij gunnen mij gaarne 't geheim hunner tale, De roodborst zijn snoeren van bloedkoralen, De merel heur zang als betinkte bokalen, En vinken hun klink-slag op eedle metalen. De duif doet de zoetheid van 't troostende kirren Zacht druipen om voorhoofd en lippen als mirre, De nachtegaal roert door haar smachten tot tranen, En hel schalt…

Ja littekens zijn opgevuld met goud Worden gezien, besproken en beschreven Worden daardoor tot meesterwerk verheven Het is een kunstvorm, een al eeuwenoud Japans gebruik, bij barst of breuk of fout Is er altijd een kans op overleven Ja littekens zijn opgevuld met goud Worden gezien, besproken en beschreven Wij zijn ook lemen…

Herneem, o woord, uw hoge vlucht de tijd wacht al een eeuwigheid. Auto's roesten, stormen razen en de huiselijke haard wordt bedreigd. Hoor toe, o klank, onder uw voeten het ritme van wielen op de rails, met in uw geheugen de eigen stappen op duizenden kilometers aardoppervlak. O kom, geduld, laat uw ogen genieten van het landschap dat…

Waarmee kan ik je nog verrukken Enkel een mand met dode mussen Wat kruisjes als symbool voor kussen Niet eens een trap om fruit te plukken Je hebt mijn Venusbeeld geroofd Het is gedaan met al mijn ooft Het rot, is beurs, de bomen huilen Ik zoek beschot waar ik kan schuilen Hoe sterk was jij in overwinnen Mijn tuin was degelijk omheind…

Hoe onontkoombaar is het einde De mens is constant op de vlucht Voor de gevreesde laatste zucht En al het leed op handen zijnde De mensen lukt het om te duiken Zij snorkelen In klatergoud Maar toch is het best waterkoud In uitgezette koopjesfuiken De mens wordt flink gehersenspoeld Zijn eindigheid gaat kopje onder In zeeën vol…

Als rest van een herfstwolk residu van onvermoeibare nazomerreizen langs hemelgewelven die nutteloos zwerft door zilvergrijs zwerk zo ben ik, o luisterrijke illustere zon Uw aanraking heeft mijn damp nog niet vervluchtigd mij eenmakend met uw duisternis verdrijvend licht zo drijf ik door de advent heen van u gescheiden Indien…

Men denkt te dichten maar ontspoort in het uitzicht van een prozaïst. Als dat eens doordrong tot de schrijvende breinen van een dichterssite...…

Waarom uw Boek aan 't licht onttogen? 't Verschijn' gerust, al is 't niet groot: Wordt Eikenschors bij 't pond gewogen, Men weegt Kaneel bij 't Lood.…

Het goede boek - je kunt het zomaar kopen Je neemt het mee, je zet het in een kast Het zal je nimmer voor de voeten lopen Maar legt, zodra je wilt, een wereld open En daarin ben je dan zijn eregast. -------------------------------- uit: 1978…

een gebeurtenis is nooit iets wat zomaar gebeurt de poëet ziet méér: een voorval is niet slechts toeval stilletjes worden louter gebeurtenissen aankondigers omina die fluisteren in dichters oor wat komen gaat in de verborgen wereld van dichters hoofd weerspiegelen zij de diepste behoeften van de mensenziel…

Laat schone verzen glad van effen lippen vloeien, Maar gil, noch galm, noch kwaak, noch bulder woest en luid; Weerhoud uw arm en hand van haamren, zwaaien, roeien; De molenwiekerij drukt geen verrukking uit. Des dichters hartstocht, stijge als opgezette baren, Hij zij een storm, een stroom, die alles met zich voert: Gij, blijf uw kalmte, uw kracht…

Ik dank met blijde feestgezangen Mijn heugelijke levenslot Benauwdheid vloog mij naar de strot Ik viel in kuilen vol met slangen Ik was vervuld van doodsverlangen Ik stompte af, gedund, geknot Ik dank met blijde feestgezangen Mijn heugelijke levenslot Mij werden klanken afgevangen Mijn keel zat jarenlang op slot Een snik-poëet trok mij…

Hij was van vuur. een golf, een vlam, een stromend stuk natuur, blinkend als water in de zomerdag. nooit, sinds ik hem zag, zag ik nog een man wiens wezen zo bezielend overkwam tot in zijn blik, zijn praten en zijn gang. een rechte beuk, ook toen zijn einde kwam. de bliksem sloeg en van de bergen dreunde het naar zee, met echo's naar de…

Stem te zijn en anders niet, maar zo meeslepend te zingen, dat elk hart het wonder ziet achter mensen, achter dingen; te schikken en anders niet woorden in zulk een verband dat het onontkoombaar lied -wapen in een man's hand- hen ruggelings overmant, neervelt en boeit in zijn band... stem te zijn en anders niet.…

Zij heeft opnieuw zich uitgevonden Nu hij nog; dolende nomade Zij gaat weer bij zichzelf te rade Tijd heelt nu eenmaal alle wonde Zij voelt zich vrij en ongebonden Verlost van een Markies de Sade Zij heeft opnieuw zich uitgevonden En kust zichzelf met duizend monden Zij brengt zichzelf een serenade Zij neemt zichzelf aan in genade Zij…

Niet snel veranderend de dingen Als dolgraag fietsen willen leren Een kusje na het zich bezeren Een liedje voor een baby zingen Aanwezigheid van hemelingen Lafhartig burgers bombarderen Niet snel veranderend de dingen Het tellen niet van zegeningen Verliefd zijn en in hoge sferen Niet weten hoe het tij te keren Het van een hoge flat afspringen…

Waarom die hoofdpijn die mijn geest bezet? Opdat ik mij niet al te zeer verhef? Kwestie van kans, waarvan ik deze tref? Gevolg van welke oorzaak?, hamert het. De vraag die mij gedadeloos verplet is deze: heb ik wel voldoende lef om met een wereldbeeld en zelfbesef iedere dag weer op te staan uit bed? Het duizelt me, maar eens komt het terecht…

Heeft een der leden van de club Zijn letterkundig ei gegeven, Dan wordt door ’t kakelen van de rest Op schelle toon zijn lof verheven; En, legt nu elk om beurt een ei, En kakelen beurt’lings al de vrinden, Dan is - dat voelt ge - in heel de club Geen enkel roemloos lid te vinden.…