Alle inzendingen over blijven

Je ziet de rode baksteen weer doorheen de takken van de bomen; Het najaar, zo ineens gekomen verlangt de vroege zon niet meer maar weifelt tussen gaan en blijven gelijk de asters winddoorspeeld en reikend naar het licht, geheeld, tot nerf en kleurloosheid verstijven. De weemoed valt alweer te rapen als noten onder najaarslucht.…

ik zal altijd van jou blijven dromen omdat ik je nooit heb gehad en zo ja dan zou ik je nooit kunnen houden want er waren anderen zat jij had keus genoeg m'n schat we zullen nooit samenkomen ook als jij mij zou hebben gehad zou je mij toch hebben verlaten zodat we beiden blijvend met verlangen kunnen dromen over dat wat geen van ons nooit…

Men zegt “positief blijven, want alles komt wel een keer goed”… Nu even nog niet, positief zijn… ik weet even niet meer hoe dat moet……

De tijd is de aarzelende stof van momenten die niet beginnen en blijven op de plekken waar niemand kijkt of zoekt naar wat niet meer is dan een venijnige stilte die alles laat stollen en de dood ongeduldig laat fluisteren. Tot het licht voorgoed afscheid neemt van haar ogen.…

De aarde draait. Zoals een hart blijft kloppen. Zoals een klok ritmisch blijft tikken. Zoals ik van je blijf houden. En het zal niet zomaar stoppen. Maar zo klopt het niet altijd. Soms is het niet te verhelpen. Verdriet groeit. En ontstaan scheuren. Niet alles is te genezen. Hartstilstand. Lege batterijen. Zomaar opeens, Totaal onverwachts…

zal ik vreugdevolle liederen spelen zal ik vreugdevolle liederen BLIJVEN Z I N G E N.…

Ook al ken ik je pas net, het voelt nu al als een eeuwigheid Geen jij en ik maar wij, het is een feit Nooit gedacht dat het me weer zou overkomen ik keek in je ogen en je had mijn hart ontnomen Wij blijven niemand die mij stopt zelfs jij niet omdat mijn hartje voor jou klopt…

Ik wil niet wakker worden Weer een dag met angsten Weer een dag met zorgen Ik zie er steeds meer tegen op Naar de dag van morgen Ik verdoof me elke dag weer Weg met al dat zeer Gespannen als een boog Wachtende op de pijl Die mij zal verlossen En doen ontspannen Dat is mijn grootste verlangen Tot die tijd neem ik nog een pil Alleen zo ben…

Je ziet de rode baksteen weer doorheen de takken van de bomen, het najaar, zo ineens gekomen verlangt de vroege zon niet meer maar weifelt tussen gaan en blijven gelijk de asters winddoorspeeld en reikend naar het licht, geheeld, tot nerf en kleurloosheid verstijven. De weemoed valt alweer te rapen als noten onder najaarslucht.…

Een plek om te blijven.…

En ik naar je mag blijven kijken in de stilte die streelt en niets vraagt dat niet kan wachten met woorden die dwingen of verdringen wat een illusie is die warme schaduwen achterlaat in gedachten die nog geen afscheid nemen.…

Mag ik bij je blijven, jij, die mijn ziel kent, mijn angsten. Het verlangen je dicht bij me te voelen. Je handen, die één worden met mijn lichaam alsof de wind ons bij elkaar bracht, de hoop dat dit voor altijd mag blijven.…

ik hou van open tuintjes zonder heggen en hagen, nergens hekken of poortjes. waar niet alleen vlinders welkom zijn boven bloemen vol geuren en kleuren, waar muggen zich vrij mogen spiegelen boven tuinvijvers, waar blauwe libellen roze verhaaltjes vertellen tegen niet gekooide kooien. waar mensen mekaar rustig kunnen ontmoeten bij…

zoals goede journalisten steeds hun bronnen checken, zo proberen boezemvrienden of ze mekaar waard zijn en blijven in goede en kwade dagen bij tij en tegentij.…

Onze liefde was zo echt en puur zo helder en zuiver als kristal onaantastbaar en mooi als de natuur en zo oneindig als het heelal Onze gevoelens dieper dan de oceaan kwamen plots verlamd bovendrijven vervolgens ieder onze eigen weg te gaan maar wel altijd goede vrienden blijven?…

de zielen, de geesten; overleven ze? Of verdwijnen ze in de eeuwige nacht, zonder besef daarvan? En is dat mooi, of verschrikkelijk? Of is het wat het is – sporen die vervagen in de kantlijn van Geschiedenis?…

de zon gaat onder in mijn ziel glans en levenslust zijn zo verdwenen neerslachtig mag ik overvloedig wenen plots klopt "schitterend idee" aan mijn deur maakt bonte schetsen in oranje kleur losgekoppeld van die domme sleur ik kom terug in harmonie, ben niet meer ziek maak fantasie en droom weer identiek nieuw is het leven dat ik nu zie…

Het hart blijft jong en wordt niet oud, Wanneer 't zich fris en open houdt, Om al wat menslijk is te voelen; Te voelen wat een kind verblijdt, En wat er door de geest moet woelen Eens jonglings, in zijn schoonste tijd. Die zijn verleden in zich draagt, Blijft jong, al is hij welbedaagd…

Met gebroken hart vraag ik je of het nog kan: vrienden te blijven.…

Elk woord een zweepslag Geseling met taal Kolkend bloed, drift die Een wig drijft Grens zonder overgang, Noodweer Tussen gedachtestreepjes -Jouw naam- Traanfilm op hoornvlies Oogleden die niet wissen Kunnen Dan - stilte na de storm In donkere lucht vegen Hemelsblauw alweer Niets nieuws onder de zon…

Als een vrouw of een man niet goed voor je is Waarom zul je dan samen blijven? Als een man of een vrouw je lichamelijk of verbaal mishandelt Waarom zou je dan samen zijn?…

Klevende kleurige vierkantjes binnen rechte rijen zijn oude vertrouwde postzegels in plakboeken bewaard wachten na de reis van eens steeds op verstrooide uren met zoekende vingers en ogen hun jonge nazaten aan brieven en pakjes gehecht verspreiden zich naar alle kanten als dwalende herfstblaadjes hebben onwankelbaar vertrouwen om altijd te blijven…

Het hart blijft jong en wordt niet oud, Wanneer 't zich fris en open houdt Om al wat menslijk is te voelen, Te voelen wat een kind verblijdt, En wat er door de geest moet woelen Eens jonglings, in zijn schoonste tijd. Die zijn verleden in zich draagt, Blijft jong, al is hij welbedaagd, En wekt der jonkheid geen mistrouwen.…

Er komen dagen dat alles weer zijn gang gaat. Want hoop doet leven.…

Al mediterend komen de Chinezen Vaak uit bij Yin en tegelijk bij Yang Dat maakt die Xi Jinping een Bee Tje Bang Nee, sterker nog: hij vreest met grote vreze Toch weet hij wat te doen met zondebokjes: Hij grijpt ze vast en vreet ze op met stokjes…

niks blijft onzegbaar als je onder een zee van bloemen ligt als je ziel de vuurlinie overstijgt zal het een lange stilte regenen niks blijft onzegbaar als je immer zwijgend in dit leven alles zeggen zal…

zijn in zandkorrels tellen schapen verdwijnen als wolven voor de zon die de maan beschijnt voor een gezellig praatje liefde ervaren in pure welzijn we blijven, we blijven wie we zijn geworden door haar organische orgasmen en mijn fragiele milieubewuste erupties in het zwijgtaal festijn samen zijn, samen zijn we blijven!…

in mijn stem huis ik, draag daar d' intimiteit voor ieder die bereid is te horen wat ik fluister het is vaak zacht van aard zelden mooi, als ik zelf luister maar ruis verspreidt echter wijd en kluister ik klanken binnensmonds en botsen dan in volle vaart tegen 't buitenlicht ervaren dan een eigen leven in lijf en ziel door leegte…

Twee aan twee, komen overal beukenblaadjes boven de bosgrond. Die boompjes van de toekomst wacht meestal spoedige rooi.…

"Je bent nooit te oud om kind te zijn"…