Alle inzendingen over strelen

Ik mis je het bed is zo leeg was je maar hier zodat ik je kon strelen Ik mis je de warmte, je adem je lichaam tegen dat van mij gedrukt Ik mis je en mijn tranen laten me beseffen hoeveel ik naar je verlang…

In de schaduw en stilte die slaapt en dromen maakt vol met vingers die elkaar strelen en vinden omdat ze geen gedachten zoeken.…

gevoel heel zacht armen om me heen duurt de hele nacht niet alleen kussen heel zacht strelen wakker worden zoveel delen…

jouw armen zijn als takken van bomen die ongemerkt tot mij komen eerst zullen ze mij met fluwelen bladeren liefelijk strelen om mij dan als takken met dorens harteloos te kelen…

streel de nacht onder de lakens bemin de warmte in diepe rust want in de ochtend vroeg zal de zon er zijn die je wakker kust slapen is genieten onbewust bewust…

omdat jij dikwijls op je rechterzij slaapt streel ik jouw linker borst meer dan je rechter hoewel dit zeer tegen mijn gevoel in gaat daar ik liever geen stiefkinderen maak…

Streel me liefste, streel me overal, fluister lieve woordjes in m’n oor, laat je proeven, zien en ruiken, en kus me tussendoor. Laat me liggen aan je borsten, laat me rusten in je armen, laten we elkaar vannacht beminnen en omarmen.…

ik wentel mij, goudkolkend in lome warmte, omwolkend bak te zongebruind, misschien kan me niet schelen de zon, in stralen wil ik strelen bescherm mezelf met minimalen gekleurd ben ik gezien…

ik kan niet anders dan mijn armen om je heen slaan je wangen kussen je aankijken strelen over je lijf fluisterend woorden spreken ik kan niet anders dan er voor je zijn ik kan niet anders wanneer je even huilt…

Gemarmerd gelaat, groeven van wijsheid Mistige ogen Indrukwekkend als de eindeloze tijd Streel ik grijs, zilveren kroon Voel mij een prins, niet enkel een zoon.…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

ik streel je haren als door een landschap van warm en rul zand strijk met vingers langs gevoelige snaren de trilling van jouw huid komt nog moeilijk tot bedaren…

ik ben jouw boek en je handen strelen mijn bladzijden je handen zijn zacht en je leest met gevoel en je doet een greep naar mijn gestolde woorden voor mij ben je nooit uitgelezen verdrink maar in mijn gedichten…

De verbazing is te lezen wanneer ik woorden spreek die je raken als had ik dat maar en je huid begint te strelen. Ach meisje, het leven is zo goed dat die woorden van mij niets meer of minder zijn dan andere alleen dat je mij er nu bij ziet.…

Je lentekleed met uitbundige kleuren zo compleet de aanblik van het groen en je bloemen die rijkelijk bloeien en het oog zo strelen Jouw jaargetij blijft ons altijd weer boeien en helen…

Warme handen strelen donkere ogen kijken de mond zwijgt waar de fluistering van mijn schaduw de wolf een lied zingt in de stilte van jouw schrijven…

tijd zonder tijd zonder woorden vliegt als je handen mijn rug raken teder strelen zeg ik je zonder woorden tijd onze tijd blijft zonder tijd zijn wij…

Haar lippen zijn machtig ze tuiten zich tot kussen die zacht zijn gehoor strelen in opwindend verlangen haar lippen zijn vurig onverbiddelijk trefzeker planten zij haar angel in zijn smachtende hart…

Raak me dan schaak me dan als onze blikken kruisen zouden Lief me dan gerief me dan laat me laven aan 't jouwe Heel me dan streel me dan zul je van me blijven houden…

Kat je af Terwijl ik Zielsveel van Je hou - laat Je mijn nagels Voelen terwijl ik Je eigenlijk alleen Maar strelen wil Bang om je Te verliezen, Zoals ik ook Mijzelf verloren heb…

ooit kon ik je strelen met woorden die ik teder mocht fluisteren in je oor nu laat je ze in kilte van je afglijden, uiteenvallen tot dode letters die oplossen in verdriet waar geen woorden voor zijn…

In mijn armen slaap je Ik droom je in mijn hart Ik streel je als een deken Kus het kussen voor je zacht Ik laat je veilig in mij rusten Zal een lichtje voor je zijn Als je langzaam zal ontwaken Uit de omhelzing van de nacht…

omvouw haar ontvouw haar in alles wat ze niet heeft bezie met deernis het naar binnen gekeerde oog omvouw haar ontvouw haar in wat ze niet kan zijn streel blindelings de verlaten weggebrande plek omvouw haar heb haar lief omvouw haar…

Laat de zon je zachte wangen kussen En ik jouw rode lippen lieveling Ik hoor muziek als zoete mengeling Van yin en yang en streel je haar intussen…

Je hebt altijd muziek in je oren en je ritme past zich aan aan je loop ontspringt geen dans Zoals je mij vergeet als ik je rug kus en streel slechts de zon gaat zoals jij…

je sterke lijf is zachter dan ik dacht je vingers vaardig in oneindig strelen nog speelt er ’s morgens na dit zoete delen rondom jouw mond een glimlach van de nacht…

Met mijn ogen dicht voel ik je handen mijn lichaam strelen Met mijn ogen dicht wil ik mijn leven met je delen. Met mijn ogen dicht kan ik zielsveel van je houden Met mijn ogen dicht, een blind vertrouwen…

Wanneer ik het water van de rivier mijn ogen laat strelen, het zachte parfum van de oevers terloops op mijn huid, voel ik, heel even, dat ik hier zou kunnen blijven. Een karper zwemt stroomopwaarts...!…

geloof in liefde gouden regen satijnen handen een veer die de zilveren zee kan strelen fluwelen wegen in harten van nu eeuwig zijn en blijven dwarrelen in hoofden die geliefden zijn.…

Ik heb het koud wil bij je zijn je armen om me heen lichaam tegen me aan Ik wil je zoenen je lippen op de mijne je handen strelen mijn gezicht Voor altijd dat fijne gevoel niet vergeten, loslaten, kwijtraken maar vast blijven houden Voor altijd…