Alle inzendingen over vergeefse moeite

Witte pluisjes dwarrelen in de lucht Ze omringen mijn omgeving Als in een trance volg ik hun vlucht En mijn hart vraagt om vergeving Ik eet nog wat fruit Mijn blik dwaalt over het water Dan gaan ineens de lichten uit Vergeef mij mijn wens tot later!…

ik schrok wakker van een indringende deurbel maakte hoogst geirriteerd open een scheldkanonnade volgde wegens mijn verstoorde, te korte nachtrust daar stond mijn vader met een mandje versgeplukte appels woest smeet ik de deur weer dicht zag hem hinkend het voetpad afstrompelen nooit zal ik het meer vergeten het was de laatste keer dat ik…

Laatst was ik bij mijn Fillis Zij zat een wijl te peinzen, maar in het einde vroeg zij: 'Weet gij wat een kusje is?' Ik zei:" Mijn liefste meisje , dit is te filosofisch. Een kusje lat zich voelen, doch laat zich niet beschrijven. Misschien dat wij het wezen, als ook de aard der kusjes door dadelijke proeven wel min of meer ontdekten…

al tijden niet meer aan jou gedacht kwam jij onverwachts tot leven een samenloop van toeval en wat waar geen verklaring voor was de pijn kwam in kilo´s tegelijk zelfs jouw foto hielp niet meer in het lijstje op het bureau gezet met jouw parfum bespoten dit belachelijk ritueel hielp in zijn onbeduidendheid je was er nog als flardje mist…

Ik ben verdrietig zoals voorheen. Want vaders handen deden me bloeden, moeders gal heeft me weer uitgespuwd. Dit, wat u niet wou weten, zeg ik nu met spijt. Maar hoe ik ook liefde deel, het draait altijd op hetzelfde uit. Mijn excuses voor dit dwaze, op de hoop dat u mij vergeeft, vergeet.…

Zal proberen haar te behoeden voor de beesten van de Hel God bewaar me, vergeef dan mijn zonde, want ook ik zal dan branden in de Hel.…

tranen verdring ik niet meer als verloren takken prikken ik laat nu vrijelijk komen louter mijn geharde aard verzacht de geblakerde bomen tot groen herlevende gaarden waar duister zonder dreigen vocht en verkoeling brengt vallende druppels ruisen blaren en dorre korsten mos drenken de verdroogde gronden van mijn lege sprokkelbos op…

Zoals je loopt, door de kamer uit het bed naar de tafel met de kam, zal geen regel ooit lopen. Zoals je praat, met je tanden in mijn mond en je oren om mijn tong, zal geen pen ooit praten Zoals je zwijgt, met je bloed in mijn rug door je ogen in mijn hals, zal geen poëzie ooit zwijgen -------------------------------------…

Ik wil hierover schrijven maar kan het niet ergens tussen de hoge dijk en de brede rivier op zacht glooiend zand vol verkruimelde kracht karig begroeid met weerbarstig gras en eenzelvige bloemen staat een kleine groep lage kromme bomen door beeldhouwende wind beknot bij een donkergroen huisje wiens dak en vensterranden felrood glanzen…

Een zoentje op mijn wang Een kneepje in mijn zij Ik was niet meer bang Want jij, was er voor mij Voor elke fout een streel Een klap die kreeg je terug Ik snap niet dat je nog wil Na wat ik zei achter je rug Maar jij, jij bent verliefd Zie het verlangen in je ogen Ik heb van alles door gebriefd Bedrogen en voorgelogen Vergeven is vergeten…

zo pal in de zon hier is kunst een lijnenspel een haag van zuilen onder hoofse bogen zoek ik vergeefs naar een gezicht…

Als sorry, vergeef me te veel gevraagd blijkt is soms als zoete balsem op een open wonde de gedachte: wie is er zonder zonde…

schrijven begint steeds met een gedachte die de moeite waard is om te blijven bestaan…

Het zijn de kleine dingen die ervoor zorgen dat het leven de moeite van leven waard is.…

ik nam wat nacht hield hem tegen het licht hij was niet de moeite waard om wakker voor te blijven…

Dichter doe geen moeite mij met prachtige woorden gestalte te geven of te verpakken in krachtige vorm want... hoe diep je me maakt zo smal is het pad naar de hoogte waar dringen letterlijk kraakt dichter doe geen moeite mijn zinnen te sieren maak me enkel een feest van gedachten dat gasten nodigt tot vieren…

Vergeef me mijn egoïsme mijn onbegrip en afgunst vergeef me als ik in slechte tijden anderen de schuld geef van mijn ongenoegen mijn bitterheid ik vraag vergiffenis voor het feit dat ik als ik kwaad ben verdrietig of gefrustreerd mijn geloof verlies vloek waar ik zo tegen ben leer mij dankbaar te zijn voor de kleine attenties…

spiegel gebroken onthutst klautert mijn gezicht tussen de scherven in een vergeefse poging strijk ik het weer spiegelglad…

toen hij op de drempel stond zag hij hoe zij vergeefs haar weerbarstige krullen in het gareel probeerde te krijgen bewogen bleef hij staan…

In 't park verstaan we elkaar met grote moeite: het roekenkoor schalt.…

ABBA CC, u kent het wel Zo’n snelsonnet, hier dagelijks te lezen Het distichon moet liefst wel grappig wezen Een humoristisch rijm- en metrumspel Maar lachen vind ik deze week niet kies Om Limburg of om Peter R. De Vries…

Voor al ’t genot van ’t leven; ’k Heb nooit vergeefs, bij ’t wisslen van mijn lot Het oog tot u geheven. Heb dank voor ’t leven, dank ook voor de dood Einde aller moeite en smarte: Hoe bitter eerst, zoet wordt des stervens nood, Leeft gij in ’t lijdend harte.…

Doodzonde, tsjonge, Woord en gebaar, Vergeefs uitgekeken. Hij, die Zonder zonde Is.…

achter de stoepranden beschutting, terwijl rook van loof dat verstookt wordt komt overgewaaid van de landjes en er rond een lantaarnpaal heelhuids een sleetse fietsband ligt - hoeveel moeite getroosten de dingen zich niet ------------------------------------------- Uit: 'Om en nabij', 2016.…

ach goden, sterkste aller goden, vergeef me, vergeef me, vergeef me mijn verlangen naar een lief lijf, vergeef me dat ik mijn verstand heb uitgeschakeld, dat ik niet meer wil denken, mag denken, maar slechts verlangen wil, verlangend denken, filosofie heb ik gestudeerd, gepromoveerd ben ik, en moet, mijns ondanks, erkennen dat mijn ratio niet…

Waarom kost het je zo weinig moeite om te pissen naast de pot? Is het een van je verborgen talenten? Kan je het me leren?…

Geen macht, die déze macht verwint, Die, wat de Liefde wil, kan keren; Zelfs als het hart vergeefs begeren Moet wat het mint, Zelfs dán nog is het, daar het heeft Vergeefs verlangen, te benijden Boven het hart, dat zonder lijden En liefde leeft.…

Wachten op eenzame momenten en vragen naar gezichten die mij nieuwsgierig fluisteren dat ik niet verdwijn zolang ik mijn spiegelbeeld niets vergeef en vraag waarom hij niet op mij wil lijken…

ik zie haar gaan schielijk gebogen let niet op mij vergeef me dat ik uw moment verstoor ze kijkt vlug weg en in ons ogenblik vul ik haar ruimte…

Ik wens je alleen het goede Ik wil dat je eeuwig leeft Je bent de beste van dit land Vergeef mij mijn zonden tegen jou En leef in vrede… CIAO.…