Alle inzendingen over veroudering OR even niet

Misschien wilde ik dat het zo zou blijven, als een lichaam dat niet verouderen mag, rimpelloos van tijd en ruimte. Op een dozijnmatige ochtend, tussen handdoek en hemd, welde onverwacht uit koele diepte een stem op, een verloren gewaand stuk papier, een vergeeld krantenknipsel als perkament van herinnering.…

Elegant zwierde je langs de dwalende Russin en met megakracht stormde je op de finish aan de Engelse tegenspeelster grandioos verslaand je sprintte als een heilige godin snel als ether en kwikzilver en even dacht ik dat alle denkbare goden op jouw hand waren en even had ik groot gelijk!…

Levensstijlen veranderen Vrienden raak je kwijt Lichamen verouderen Seizoenen komen en gaan De herfst verjaagt de zomer En de bloemen verwelken Een zacht briesje En wiegende bomen Duizenden loskomende blaadjes Dwarrelen in het rond Bomen worden geleidelijk kaal Paradijselijke kleuren vergaan Grote zwermen vogels Laten zich dragen Door…

Het hele land gaat kleien, dansen, zingen Voorspelt ons Nationale Comité Een kroningslied en iedereen doet mee Mieters toch zo'n dag vol leuke dingen 'Een droom, geïnspireerd door jou en mij' Maar zijn de jaren '50 niet voorbij?…

Het geluk dat jij bracht in mijn leven, dat vergeet ik niet, nee… Ook niet heel even.…

Bij de Petrus aangekomen, boven bij de poort sta ik even helemaal stil alsof stoppen erbij hoort ‘k even niet weet of hij wel wil Dat ik doorloop. Hij vraagt me, wat ik er kom doen of het beneden nog steeds: zo naar is ‘k zeg, het is een gekkenhuis ‘t is op de wereld helemaal mis!…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

En laten de vrienden snel verouderen, worden tot waardevolle verhalen, en die meter aarde is slechts vruchtbaar waarop wij gaan. ---------------------------------------- uit: 'Een standbeeld opwinden' (1952)…

Water is de oplossing tegen dof roest is het rotten van futloos kaal dat blauwgrijs begon zoals metaal zonder pardon tint tot rood stof Verwittig het niet met hamerslag ontzie het ijzer van kleurloosheid ook al raken de strakke lijnen kwijt juist in corrosie blinkt jaar tot dag gesprongen gaten vallen -niet te lassen in `t zwakste deel…

De processie van Echternach De sprint naar de oude dag 5 Over 12, na middernacht Hangerig voor de nieuwe dag Zonsopgang, een glimlach Meteen overtrokken Wolken van heimwee De avond valt gedwee…

Wat grootvader wist, is hij wel vergeten, maar spelen kan hij nog. Wanneer hij de kamer door de ene deur verlaat om een seconde later door de andere weer binnen te komen, dan heet dat: een wonder. Geen wonde in het hoofd. Hij herkent zijn derde vrouw aan de bonen die ze hem voorzet, Steeds spuwt hij ze weer uit, want nooit zijn ze eens…

Toen wij nog jong waren en de wereld nog oud was en wij in een ver land op hoge bergen stonden en in het dal diep beneden een lange roerloze roestige trein zagen, onbestaanbaar alleen in het oog van een hevige leegte, riep jij terwijl je de hemel een kushand toewierp ik ben een reisgids kinderen leer mij lezen en 's avonds op het plein…

ik heb ze allemaal weer bijgespoten rimpels wallen en soms ware goten vol verwachting kijken ze me aan maar hoever moet ik nog gaan huid veroudert verliest souplesse strakker trekken helpt maar voor even lijnen willen spreken ervaringen niet vergeten vertellen van het leven en de krassen op de ziel een glad gezicht zal zo…

Tik, tik, tak, zegt de pendule, 'k voel me zwak, zegt de pendule, ik ben bijna van echt goud, maar ook zoveel eeuwen oud. Ik ben oud en ziek geworden en dus echt antiek geworden. Ik loop uren achter, maar niemand kijkt daar werklijk naar. Vroeger zag ik kaarslicht glanzen, mooie dames deftig dansen met een generaal of vorst…

Een nachtje slapen maakt je een dagje ouder een nachtje overslaan twee!!!…

Sinds hij uit de levensoptocht stapte Waarin ze naar het eeuwige optrokken Hij zich afzijdig hield van slaande klokken Werd hij een riethalm, stom en stil, verslapte Zijn aandacht, tot het laatste lichtpunt knapte Naakt op te gaan in zon en wind kan lokken Dus nam hij afscheid, moe van struikelblokken Waardoor zij, in de stroom nog, zich verstapte…

Nu moeten wij aan veel meer traagheid wennen, aan liefde die verdween en aan wat nog resteert aan teerheid in wat najaarslucht en geur van dennen en aan hoe-het-kon-zijn-gedachten die je nooit verleert. Aan bijna-niets, en aan voortdurend 4 dezelfde muren en aan een belsignaal dat nooit weerklinkt, aan twintig keer per dag door ramen naar de…

Weer een jaartje wijzer Of is het alleen maar Het tikken van de wijzer Pijnlijke ledematen spreken Wijze woorden verzwegen Ervaring weegt door als de buik Ouder worden, zwanger van vergankelijkheid…

In de herfst van je leven doe je warme schoenen aan en een stevige jas tegen het guur Je trekt nog eenmaal een beschutting op in oude woorden om vroegere dromen Zilverwit blad dwarrelt oneindig langzaam maar onvermijdelijk naar de koude harde grond Je merkt de zachte landing op en beseft dat in berusting waarheid wordt gevonden…

langzaam verandert tijd in lichaam in huis zonder steen bloemloos gebrandneteld tot eikenhout langzaam verandert een gesprek in roddels bij de koffieautomaat blijkt perkament papier te zijn en een testament zonder wil voorlopig is voortijdig maar eigenlijk nooit wel opnieuw steenloos, alleen gedachte eenparig en op een plek zonder plaats…

wij en de tijd we hebben allebei met hem gevrijd…

Hoerwel ze nu meer van de aarde is, zit haar lichaam nog vol verhalen, wel is het moeilijker ze te lezen, steeds onduidelijker worden de signalen. Maar haar rusteloze ogen liegen niet, haar stem, nu haperend en krachteloos, kan niets verbergen, met heel haar lichaam laat ze zien dat ze verdrietig is, blij of boos. Toch zijn het vooral haar…

Wel nondeju wat is er aan de hand Was Willem-Alexander het vergeten Kon Grapperhaus opeens niet goed meer meten Let beter op uw saeck o Nederland Kom op Mark geef het volk weer brood en spelen Onthoofd die lui of laat ze vierendelen…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Als gevoelstijd bij het verouderen alsmaar sneller gaat, de natuur de innovatie van lijf en geest staakt, ingeschapen jeugd-illusie van een eeuwig leven als een kaars uitgaat, dagen naamloos en gelijk worden, woensdag herkennen aan ‘t lawaai van de afvalbak en zondag aan de grote stilte waarin ik je naam snij, generaties een flikkerend…

weer een raadsel opgelost, na de klok verzetten blijkt de tijd onhaalbaar, zijn race is niet te stoppen heb de tijd omgekocht zijn wijzers opgepoetst, hem mijn lichaam laten verouderen doch de tijd heeft louter lak aan het verlateren van jong en oud ik voedde de tijd met de controverse in zijn voordeel te laten gedijen, in de hoop…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Schouten vindt dat: de koeien eiwitarm voer moeten hebben, wat een mazzel dat ze alleen over de dieren gaat! Stel je voor dat het haar lukt ‘t erdoor te drukken, hoelang genieten we dan nog van kalveren?…

De Tuin met 't punk-groenharig gras Staat explosief t'ontluiken Ze barst uit 't geurig struikgewas Met kleur'ge bloesempruiken De Lente zingt: nu is 't mijn beurt Ik kan niet langer wachten 'k Wil dat jij Zon de Aarde kleurt Met universe krachten De vogels hebben 't aangevoeld Zijn laaiend opgetogen De grond herleeft; wordt omgewoeld…

Voorzichtig komen de sporen van het voorjaar door de donkere dagen heen Het is nog fris, maar de zon laat zich zien Mensen komen in beweging als krokussen uit de grond De ster brengt het leven weer op de been Even het warme stralen waar ik mij mee bedien De herinnering voelt herkenbaar gezond Het ontspant na al die nattigheid die even verdween…