275 resultaten.
De Angst
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
473 Met zwarte ogen
Verdrink ik in een radeloze kolk
En die greep
Die verstikkende hand
Sluit zich nauwer
Totdat het
Net op tijd
Licht wordt
En de schim vervaagt
Mij ademloos achterlaat
Met de overheersende vraag
“Wanneer komt Hij terug??”…
The Subway
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
483 De langgerekte gang
afstandelijk onsamenhangend
onoverbrugbaar steriel
licht laag benauwend
gehangen schreeuwt
de stem van waarschijnlijk
vervallen waanzin onmenselijk
brandend in rappe etappes van
verstikkend draaistaal
Wacht en hergroepeer de
verstooide gedachten
verstrengeld in vaste
routes en schaduwberijdende
glooiende heuvels…
valentijn op het antwoordapparaat.
netgedicht
4.4 met 5 stemmen
208 en ik stortte hulpeloos neer,
in de ban en zo in de war
van jou en hulpeloos ook,
een baksteen in een rode doos
mijn hart, een hand met daarin
een nog bloedende roos en
wolken donker in mijn hoofd
gedraaid en een zon die er
vervaarlijk boven hing, pro-
beerde ik er greep op te krijgen,
maar gleed weg in de houdgreep
van de verstikkende…
Kokkelkorrels en pekelschuim
netgedicht
3.9 met 18 stemmen
656 door fuiken raast
witte wieven die bedreven
zullen lonken met hun rokken
van doorschijnend filigrein
laverend tussen stam en takken
leggen zij hun wil op aan de wind
die stilvalt voor hun klaagzang
en de dood in ‘t water vindt
wee de zee, met het pekelschuim
bedwelmd door kokkelkorrels en
kalkvenijn spoelen vissen mee
haar adem zal verstikkend…
Het zichtbaar zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
176 al zou ik willen mijmeren
dan nog zou mijn tongbeen
zich vergruizen en me verstikken
daar de wereld niet meer ademt, zelfs
niet meer ontplooit en haar blaas
leegt in mijn hand
ik als figuurlijk en mijn evenbeeld
de liturgie van vrome schapen
zalven de wetenschap dat het bebouwde,
het ongenuanceerde zich telkens vergrijpt
aan halve waarheden…
Je wispelturigheid
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
184 de zon schijnt
toch regen je
in dikke druppels tranen
zwaar hangen ze
aan zomerbloemen
vol kleurige verhalen
vullen snel
de kleine breuken
in de droge herfstgrond
ik kus de
donkere wolken
van je natte mond
laat jouw lach
niet meer verstikken
door je wispelturigheid
zie de lage zon
weer lichten
in je ogen
zij helderen…
Bepareld met wat dauw
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
201 een zwarte spin
spon draden tussen
zon en jou mijn bloem
zag de eerste trillen
in het ochtendlicht
bepareld met wat dauw
al gauw kruiste
een tweede lijn verfijnde
ruimte in afbakening
je bloeit nog lente
maar warmte en licht
zijn al getemperd
het web waarin
jij zit dreigt je
langzaam te verstikken
samen hebben we
de ragen…
cirkels
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
233 hoe vaak de dag zich hechtte aan
de nacht om samen in verstikkend zwart
te wachten op wat werd verwacht
en andersom de nacht op sleeptouw
door de dag voorbij 't middaguur
zijn krachten wist te putten
uit een restant van licht
waardoor de mens bij tijden
wat verlicht zich schikken
kon in levensvatbaarheid
een jarenlange strijd van…
langzaam sluiert mist
netgedicht
4.4 met 9 stemmen
505 de zon is weg
de helderheid verdwenen
nevels stijgen op
in kilte langs je benen
voelt klamheid komen
nog heb je zicht
maar langzaam sluiert
mist de wereld dicht
geluiden zijn
niet meer te duiden
verstikkend is de stilte
om je heen gewikkeld
kou vertraagt
maar onversaagd
sprankt hoop
heel diep van binnen
ik wist dat je het…
Eén allesverzengend moment
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
518 brandmerk, maar
een vingerafdruk in het zand
Weet dat als ik ga
mijn brandende hartstocht verkoolt
om lang gloeiend te blijven
en geliefden te verwarmen
niet door een laaiend steekvuur, maar
een smeulende gloed in je hart
Draag het met je mee
dat allesverzengend moment
om nooit wakker te worden
uit die vuurzee van ons leven
niet om er te verstikken…
Ik moet je laten gaan...
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen
1.237 Zacht omhels ik je
Het is de laatste keer
Verstikkende tranen
Afscheid doet zo'n pijn
Zoekende woorden
Ingehouden woede
Bonzende harten
Kloppen als razenden
Zacht laat ik je gaan
Het moet alles is gezegd
De tranen van verlating
In een kus het nat van zout
Stil verlaat jij de scene
Waarin wij de hoofdrol speelden
Liefde kapot het alleen…
De Engelse Sonnetten, 3. De val
netgedicht
4.2 met 21 stemmen
772 Roze, rood, verstikking, licht.
Licht, adem, adem, adem.
De koude omhelzing van de wereld.
De schreeuw.
Verwrongen gezichten,
bulderende stemmen, de diepte,
de koorts, het zweet, het bloed,
de allesomvattende leegte.
God, sinterklaas, kerstman, school,
vrouwen, sex, vodka, muziek,
vervormde gedichten, de zilveren saxofoon.…
Volmaakte liefde
hartenkreet
3.2 met 8 stemmen
1.270 Laat ons verstikken in tedere woorden,
laat ons zuchten, kermen bij het lezen van genot.
Laat ons de beelden verbannen
naar diepe kerkers van onze tenen
waaruit ze nooit meer ons hart kunnen deren.
Laat ons schreeuwen
met elkaars stemmen,
schrille tonen.
Laten we nooit meer nemen
de woorden waaruit we zijn geboren.…
Het losgeslagen anker
netgedicht
3.9 met 7 stemmen
400 waar mijn vluchtgedrag
me kielhaalde en me deed verstikken
alsof er vele herfsten aan me schraagden
ontvelden mijn zienswijze aan de afgekeerde zijde
waar liefde en angst streden om de eer
want wie ik ben is geen antwoord
maar zeker ook niet de vraag…
Fall [in love]
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
162 bruine bladeren fluisteren tegen
mijn oude schoenen het verhaal
van verval vermengt met regen
terwijl ik langzaamaan verdwaal
in mijn gedachten snijdt met vlagen
de grijze herfstwind, streng en guur
de twijfel los, stil valt het jagen
op het geluk van korte duur
de omhelzing van mijn wanen
zo verstikkend en doorvoed
wist jij tot kalmte…
armenslaap
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
820 je knuffelde mij zeer bewust
een verstikkende ademnood
in het slapende ochtendrood.
in je begrijpende armen
herleefde, herrees ik even.
je duffelde mij onbewust
weer warmpjes in medeleven,
het slapende niet verdreven.
in je omarmende armen
zweefde ik weg als herboren.…
Sierlijk
hartenkreet
2.8 met 4 stemmen
744 Ongevraagd en onvoorwaardelijk in haar liefde
Ze geniet van elke streling
Ik ben het die negerend haar hart doorkliefde
Ze ontkent de verstikkende verveling
's Nachts geeft ze meer dan me ooit beliefde
Ze negeert de afwijzing
Ik duw haar regelmatig over de reling
Er is niets waarmee ik haar geriefde
Ze heeft een dwingende charme over zich…
Uit de hel
netgedicht
4.8 met 25 stemmen
41 vlammen en vuur
het rookt en ruikt
uit de hel naar
ontploffend kruid
maar jij lacht
zwaait de deur van
het oude jaar dicht
zodat het verstikkend
geknal verdwijnt en de
nieuwe wereld verschijnt
de oude gewaden
zijn afgedaan in het
eerste licht van nieuwjaar
dat met schone lei en lucht
de overgang draagbaar maakt
wij zijn begonnen…
Pijnlijk mooi
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
1.147 Spottend loopt ze met lange laarsen
-in leer met lak verzegeld-
-elke man met zwak ontregeld-
Langdurig haar schoonheid verbazen
Elke stap zacht de hakjes klikkend
-met een rokje strak gevouwen-
-zwoel de lippen gepruilt gehouden-
Verbazing werkt licht verstikkend
Haar ogen die subtiel de lust smeken
-een verbeelding zo uiterlijk mooi-…
korstmos
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
432 alg en schimmel versmelten
tot een groene, grove korst
onthecht zijn ze kansloos
ze slorpen verstikkend stof
traag woekerend met geduld
op de kale rotsflank
de grafzerk die schuin zakt
een ijswand in het hoge noorden
her worden ze niet verdrongen
maar dringen door de fijnste porie
zelfs verdord slaapt het door
tot de dauwdruppel hem…
DERBYDAY
hartenkreet
2.6 met 5 stemmen
325 hooghartig paardparaderend
op hoge poten, gehakt in stiletto’s
de renbaan is van de hoedjes en
schreeuwlelijke kleurenkleren
geaffecteerd gelach en gekakel
doen hoge herenhoeden wiebelen
jacquets met gespleten rugpanden
dubbele onderkinnen, whiskygeur
gemaakte vriendschappelijkheid
goed voor later, verstikkende chokers
schouderslaand amicaal…
Zelfhulp Groep
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
108 Zelfhulp Groep
Je hebt ze gelukkig bijna overal voor
te veel om te noemen
Genieten van het alleen al je aanhoren
zo heb je ook een groep die zielig blijken te zijn
Die mankeren iets, wie niet, maar dan mag niks meer
ze gunnen een ander niet, dat die nog kunnen lachen
Humor is uit den boze want ze verstikken in hun zielig zijn
die groep, de Beerput…
Tussen Zaaien en Oogsten
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
99 Het is als onkruid dat het graan dreigt te verstikken.
Waarom wordt het niet met wortel en al uitgerukt?
In de hitte en verdrukking ziet het graan uit naar recht en gerechtigheid.
Maar aan U is het te oordelen over goed en kwaad.
Uw wetten zijn van een hoger orde, uw geduld wordt niet afgemeten in tijd.…
Liever begraven in eenzaamheid
netgedicht
3.4 met 18 stemmen
834 begraven onder dikke aarde
verstikkend en bang, woel
jij jouw onderaardse gang
naar boven, aanvaardde
het leven zoals ik jouw weer
deed geloven, greep mijn
handen en rukte je los
uit het verleden, weg naar boven
dagen werden helder, verlichtten
het nieuwe pad, ingeslagen
vol verwachting en gedreven
totdat,
je teruggleed in spiralen…
Toekomst
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
1.167 vervallen
tot gebouwen en getallen
de mensen zijn verdwenen
in de leegte der stenen
hun god bleef bestaan
hun zon is ondergegaan
de liefde is gebleven
bron van warmte en leven
de straten zijn verlaten
ruïnes en diepe gaten
bomen moe gestreden
na een kortzichtig verleden
lange winterdromen
de ijstijd is gekomen
de adem verdween
de verstikking…
Het is tijd
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
1.113 Het is tijd
Mijn tas staat klaar
ik hoop dat ik niks vergeet
Nog een keer controleer ik mijn briefje
of ik niks vergeten ben
Nee hoor alles is opgeschreven
ik voel de verstikkende ruimte
Doe mijn trouwe kistjes aan
pak de rugzak hang hem op mijn rug
Om de weg te gaan volgen
waar mens en natuur samen gaan
Jee wat is die rugzak zwaar
niet…
Maalstroom
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
1.117 Een blauwe lucht doorsneden door de haast
om met achterlating van condensstrepen
de tijd voor te blijven die als een deken
ijle ambities verstikkend voortraast.
In de maalstroom laten ze zich voortslepen
en niemand is er meer die zich verbaast
waar men met deze snelheid nog op aast,
in rijtjes van drie de doelen verkeken.…
Wij
hartenkreet
4.4 met 14 stemmen
1.712 Het voelt niet verstikkend
en we kunnen blijven drijven,
omdat belangrijk is dat wij
ook jij en ik kunnen blijven.
Zware donkere wolken
hingen boven ons hoofd,
maar wij hebben altijd
in onzelf geloofd.
De zon schijnt weer
in ons beider leven
en ik hoop dat hij ons
veel warmte zal gaan geven.…
pijn
hartenkreet
4.1 met 14 stemmen
1.091 hoe heftig is vaak pijn
ook ondraaglijk zelfs
soms als een slapende
vulkaan in het
onderbewustzijn
die bij tijd en wijle
zich gaat roeren
en haar verstikkende
inhoud afvuurt
naar het hart
als vurige pijlen
geladen met vragen
en waaroms die
onbeantwoord blijven
maar wel aan het
verstand gaan knagen
pijn gaat soms gepaard
met beelden…
Op hol geslagen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
148 en is de dood
voor niets geweest
alle rondingen in hoekige jaren
hebben mij verdomd verwond, geen
tekens van haat maar wel een verzadigde
blik, voldoening in een met moeite gespaard
colbertje weliswaar met krijtwitte strepen
rafelig en steeds een andere bril maakt het
zicht uitnodigend voor elk gebaar, de zomer
knoopt haar touw en ik verstik…