Alle inzendingen over ziekte

Heel even is er tinteling een buiteling de laatste kracht slaakt zuchten apparatuur aangesloten een zigzaglijn knaagt zich voort er is nog leven buiten zijn lichaam zonder hoop…

Eerst is er ‘onwetendheid’ dan is er het ‘weten’ maar na de ‘alwetendheid’ komt stilaan het ‘vergeten’. Wanneer ook ‘t niet meer weten in de vergetelheid is verdwenen weten we, dat waar ooit onwetendheid bestond alles nu vergeten is.…

Welkom terug, welkom terug jij hier bij ons Heb je gemist, heb je gemist wel elke letter heb je gemist wel elke zin Blij dat je weer hier bent blij dat je weer terug bent terug bij hem en haar en mij Weet dat je nooit echt weg was dus wees ook maar een heel klein beetje blij…

Misschien was er iets in ’t verlangen dat je me had gegeven, bergen, rivieren en sliep je nachten bij me, lentepril met de wind nog langs je wangen of voel ik jouw ziel wachten in April de nieuwe fruitmand naast het ziektebed een laatste sigaret als de zuster weg is want buiten blaffen honden naar meeuwen als het ochtend is, krijg je verse…

monsterlijke klauwen slaat het onbestrijdbaar beest dieper in het weerloos vlees machteloos staan wij terzijde vragen ons vertwijfeld af: en waar is God verdomme?…

Altijd waakzaam Altijd gespitst Bang voor wat komen gaat Voor diegene die opeens voor me staat Is de kust veilig Kan ik mijn stulpje verlaten Of komt er iets mij plots belagen Gelukkig is daar de redding Een pil Maar is dit nu iets wat ik voor altijd wil?…

zo goed zo eerlijk zo gevaarlijk niet te begrijpen gaat over lijken trapt iedereen naar beneden heeft nooit echt geleden kan niet met anderen delen want zij is de beste zij is het antwoord op al die vragen die iedereen bezig houden zij is niet van zilver zij is goud zij heeft geschreven zij is de hemel en ik schrijf je dit je foto brengt…

Verzonken gedachten in een verdronken geheugen is de trieste balans van een werkzaam leven, er is geen moment, dat zuurstof verandering brengt in de situatie. Het geheugen is verzopen in de gedachten van het gehele leven…

Speeksel met chocola. Zijn mond bewoog. Ik luisterde, veegde zijn kin zacht droog. Tussen zijn lippen pruttelde een refrein. Het flakkerde. Gesmak. Vlammen van pijn. Een woord van troost kreeg ik niet uit mijn keel. “Ik weet zo weinig en ik wist zo veel!” Woorden, namen, adressen, telefoon- nummers. Verbindingen. En ik, zijn zoon, arm om zijn…

Het duurt nu wel erg lang en ik mis je geen korte zinnen en lieve woorden geen doordachte zinspelingen naar de wind naar de liefde naar een kind veel zeggen in weinig woorden Je laatste hier was Bevallig toen werd je ziek, weer ziek Ik hoop je snel weer terug te zien je Leeslinten te lezen en weer van je te horen…

het doel waarop ik was gericht kan ik niet langer maken het verschil tussen wat ik wil en wat ik nog kan is vaak te groot al ga ik nog lang niet dood dus vul ik nu de dagen met teveel nutteloze zaken en veel te vage verwachtingen ook al praat ik met de wind of schrijf ik in het vluchtige water toch valt tegen het lijden van pijn veel te…

Dwalende gestaltes schaduwen die leven tussen nacht en dag vage figuren verborgen in de nevel. Je zou ze willen herkennen wilt zo graag dat ze bij je komen je kunt ze maar niet bereiken. Helderheid die is verdwenen toch zijn het nog beelden uit een verleden ze willen terug komen in het heden. Maar ze worden niet meer bereikt het blijven…

Inge is even off line. Dat wil zeggen dat ze met veel goede moed de strijd heeft aangevat om weer beter te worden. Wie weet, gaat ze binnenkort weer aan de slag, maar zover is ze nog niet.…

Broedplaats van liefde en geluk, veilig beschermd in je moederschoot. Bron van nieuw leven, jong en vitaal. Beschermd door jou. Onzichtbaar word je aangevallen, beetje bij beetje groeit het. Het leven wordt langzaam uit je gezogen, je bent op. Dan komt het moment dat de dood, je ergste vijand, zich ontpopt als een vriend, waarnaar je…

Grauw is de neergelaten sluier Welke gelijk een spinrag verstikkend omhult Meedogenloos is het doende de geest te vermoorden Aangegeven in het koele wit met onderbouwde woorden Vier Jaren van onzekerheid waarin men stilaan hoopt Overgegeven in blind vertrouwen waartoe men noopt Dan vanuit krochten van het orgaan wreekt het ongerief En is men…

strakker de huid rondom het hoofd dat bijna dreigt uiteen te barsten als het niet omvalt door teveel gewicht ogen knijpen afwezig verzwaard met lood alles klinkt te luid vervuild door echo’s en iemand snoert de riem nog aan…

(Resumé) Er werd met onomkeerbare Feiten gespeeld Bovendien verschrikkelijk Nonchalant gedaan 'k Vocht voor mijn leven Mijn liefde. Mijn werk 'k Streed lachend. Met onderhuidse Traan Dankzij grote misverstanden Verloor 'k mijn werk Werk dat mij aansprak en dat ik kan; Nieuwe Baan Veel gesprekken en Meer holle frasen Door 'n mythomaan…

Je bent moe van alle zorgen, pijn en verdriet Je slaapt niet maar ach wat doet het er toe je moet door je hebt een gezin en ook nog je werk dus je zet je beste beentje voor ook al heb je geen zin maar je houdt je sterk zolang als het gaat want dertien jaar is een lange tijd en als dan je energie langzaam uit je lichaam glijdt is het te…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Doffe ogen, spanning in je hoofd, emotieloos zeg je woorden die je niet meent. Uit de grijze diepte van je wezen komt een traan, als een sprankje hoop. Weifelend, stap voor stap, kom je terug van de dood lopende weg.…

Anorexia, ik daag je uit, Kom maar op met je gevecht. Eens kijken of je wel zo sterk bent, Zoals je altijd zegt. Anorexia, ik daag je uit, Of durf je soms niet meer? Bang dat je het niet kunt, Dat Ik win, dit keer? Anorexia, ik daag je uit, Haal die lach maar van je gezicht. Die kun je niet meer gebruiken, Als je straks ver onder mij…

Buikgriep kwam langs als een duveltje uit een doosje lag een hele dag in bed ik sliep als een roosje…

Het leven hurkt in schuine straten Heulende schichten stil verstomd De geest verglaast in vreemde gaten En kleur verliest er elke blom Ravijnen zijn er dicht gegleden Angstig doolt gedogen schijn Nog levend in het licht van heden Vergetend boven wolken zijn…

Waar blijft het grote nieuws dat het allemaal toch zin heeft? Wanneer breekt de stilte en kom ik weer op dreef in mijn vertrouwde ritme van dit en dat en hier en ginder omdat dat zo mijn aard is en ik jou daarin ontmoet? Ik wacht al tijden op het nieuws en talm om rust te vinden in wat ik diep van binnen eigenlijk wel weet:…

druk altijd maar druk druk van buiten maar vooral van binnen hoog het schijn gehalte want dit is van jou en jou alleen moeten altijd maar moeten controleren niet te opvallend om de tuin leiden ben je expert in al tikt de tijd die verdomde tijd welke aangeeft dat er weer druk maar nu dringender ze wil niet, kan het niet bedwingen…

Koud vuur in dit getij, oud zeer druipt van alle omgekomen bomen, zwarte sneeuw bedekt de borst van de doden die van verre zijn gekomen, streelt de winter,oud en wijs gedeeld in ijs, vindt de weg terug van een reis in afgedankte sterren, tussen afgevallen bladeren ontbonden smarten onder gladde stenen, dan zijn ze thuis, tijd ontbindt…

De geur van aangebrande aardappelen vult haar keuken, verdrijft de heerlijke aroma’s uit mijn herinneringen. Opa zit op zijn schommelbankje in de tuin, denkt aan vroeger. Oma is even weg, als ze weer terug is hoort hij gelaten haar bestraffende woorden aan. Oma gaat steeds vaker op reis. Haar reis gaat altijd naar het oosten, steeds verder gaat…

een zachte hand strijkt warrige haren glad geeft rust in haar opstandig denken waarom ik…… de fluister zegt waarom jij niet…. tranen druppen maar haar wangen blijven droog stilletjes droomt ze toch haar toekomst…

We kunnen ons leven niet plannen: het slaat ons en zalft ons en daagt ons uit. Niets is zeker, geen cijfers of beelden, geen glimlach achter de ruit, maar hoop kan ons dragen, hij voert ons door duisternis naar licht, naar steeds weer een nieuwe morgen. Voor M. die vandaag slecht nieuws kreeg.…

prikkel verlangen inbezitname genot genot genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname genot genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname verveling afstand…