Netgedichten

netgedicht (nr. 32.177):

Onherkenbaar

we liepen samen, aan elkanders hand
je zocht me overal

maar vond slechts wat ik aan je zei- want mij
herkende je niet meer

de foto’s die ik toonde leken op iets moois
doch nimmer op mijn kinderen
of op de tijd dat jij nog als mijn moeder
ook mijn moeder was

de kleine vrouw waar je in schuilt
herbergt enkel nog dat lieve

ja, dat hele lieve
binnen breekbare momenten waarin niet alleen
mijn hart
maar ook mijn hele kind zijn huilt