Alle inzendingen over vrijheid

ongezegd liggen koeien in de wei herkauwen is wet mijn maag speelt weer eens op belangrijk ?…

na Aisne Ourthe Amblève Néblon Remouchamps Comblain au Pont komen de grotten met eeuwige tranen gebroken knotten gemergeld aan plafonds stille kraam van vledermuizen hang in spleten voor huizen rechte muren soms bekrast vroeg heilig betekend vochtig bij de tast wit schaars belicht boven koelt het bier zitje bij La Bonbonnière met een…

ergens als een herkenning draai ik krullen in het haar en stil me bij het weten dat deze zomer de wijsheid brengt - waar ik voor ga de tijd die telt allang niet meer in dit grote reuzenrad, 'k voel me wind die vrijelijk alle richtingen kiest omdat haar droom de wens is van vertrouwen soms voel ik me regen en spoel dan met de stroming…

Diep in het holst van de bloemen te kruipen, in hen te slapen. Dan: fluisterend hun ochtend openvouwen, kleurig te vervliegen.…

Ik wist het natuurlijk al lang, ik zag het in je ogen, je gaat weg. Je MOET weg. Het brandt bij je van binnen. Je hebt alleen maar zo lang gewacht om mij geen pijn te doen. Maar je wist dat het uitstel was, en geen afstel. Je kan er in feite ook niks aan doen. Je wilt me niet kwetsen, maar ik verstik je, jouw wereld is immers veel groter…

Wat schaft de pot, zo vraag je sleurrijk stipt in wedloop met de klok van zes. En als vanouds voel ik mijn kruipend bloed, waar het niet gaan kan, woedend kolken. Als stomend stoofvlees hang ik slovend boven pannen. Dit is het dus geweest. Al jarenlang. Maar nee, genoeg! Meer dan genoeg jouw polonaise aan mijn lijf. Ik zing mijn…

Welke onverlaat waagde deze doos te openen? Nu is het toch te laat de weg terug te laten drogen tot klein modderig tapijt. Zet u daarentegen. Bent u al bekomen van de schok slechts één ding te zien achter dit met vlammen en bombastische muziek versierde doek? Daarmee is alles uitgelegd, zelfs de vloek dat u, mijn bevrijder, zich in dit spinnenweb…

Ik hoor ze, de windsnaren spelend in de opgang van het woord akkoord dat ze transformeren naar hogere sferen, de dagen lichter maken, draden stof geven tot zweven. Ik voel ze, vleugelslagen albatros engel adelaar laat me kennen en ik ben daar waar het zwijgen er toe doet.…

afgelopen avond, na tienen heb ik de vuilniszak buiten gezet in de wetenschap dat ik de volgende week weer met dezelfde rotzooi zit opgescheept…

ik brand me niet aan netels draag enkel vergeet-me-liever in mijn handen loop langs klaver die zich vierendeelt ik pluk er geen maar laat ze staan -voor blijvende groei- zie klokjes volop grazen met een lila glimlach voor me ligt de weg die vrijheid ademt -zonder vallen- daar drink ik de nectar uit volle honingbloemen en slik…

Vermoeid het gezicht gedrapeerd langs zijn ogen verdronken in het conformisme van belang de automatische handeling voorspelbaar bewaakt onbewust de verdringing verlangen snakt naar zuurstof aan de oppervlakte even verdwijnen kringen op het water klamme, warme, drukkende stilte storm, zomerbui van aaneenrijgende dagen de grond hard, geel,…

de berk beziet ons leven is met ons samenzijn verweven het achterland met Schotse koeien maakt zachte beelden broeien tussen kikkers padden en insecten spiegelt de zon zijn vaste baan zolang de wolken hem maar laten gaan zijn warmte is het die natuur verwekte dit speelse plaatje toont het leven echt en heeft mij doen bewonderen en danken…

elke dag opnieuw hoor, zie en verzwijg ik vervolgens onwetendheid verborgen onder lagen knalrode hulpvaardigheid Neen, het was niet per ongeluk! als het kruiselings overschrijden alleen mijn persoonlijk niet meer begrenzen een ander ontneemt het eigen met een strikje verpakt in: voor je veiligheid ik gaf jou toen was genoeg gaf…

Wees niet bang bij het herkennen woorden hebben het ritme van je stem water is krachtig in de stroom in beweging vaagt zij alles weg wees niet bang om te ervaren fluister niet ben wie je bent…

Leven is stilstaan is meegaan met dat wat is durven be-leven te be-wonderen. Leven vraagt lef, leven is wonderlijk.…

ik heb je lief in de verleden tijd toen morgen nog van mij was maar ben niet meer te houden als bezittelijk voornaamste woord een ons was net teveel om mezelf kwijt te raken in een overschot aan samen waarin alles moest gedeeld nu kus ik vrijheid welkom na lamgeslagen woorden geeft verlies me openhartigheid als meewerkend voorwerp…

Lift schiet omhoog bijna sneller dan ik nog volgen kan liefst ver weg die knijpende bijtende dimensie die fantasie ondermijnt gevoelens weg werpt als weerloos waardeloos slaap ik met de pen nog in de rechterhand probeer alle dromen feilloos te noteren en af te rekenen met de realiteit…

Ik ontving een schakel- armband en een ring ze zaten als gegoten vast en zeker ook de weg welke ik ging ze liggen in de la van mijn herinne- ring…

Vandaag zocht ik de vrijheid, ik vond racende tieners op hun bikes vrije borsten aan het strand schimmige vrijheid uit een fles vrije tenen in sandalen allemaal vrij voor dat moment. Vandaag vond ik de vrijheid in de koekoek in het bos bij vrije noten uit een fluit ik zag vrije vogels in het veld vrije vissen in de vijver herten en zwijnen…

We praten over vrijheid we kletsen heel wat af over vrijheid van schrijven of vrijheid van geslacht we discussiëren over vrijheid de slavernij is afgeschaft. En toch is ’t probleem dat vrijheid nog zo simpel niet is we debatteren over vrijheid hoe ’t beter kan of beter moet. Maar we kunnen pas zeggen dat we in vrijheid leven als iedereen…

Een dag zoals alle andere dagen waarvan er zo veel zijn Toch lijkt deze dag langzaam te vervagen Men wil niet meer gedenken, alleen maar klagen De vrijheid wordt als begrip zó klein Een enkele vlag gehesen als symbool om deze holocaust nooit meer te ondergaan Nooit meer opgejaagd als ratten in het riool Sterven van de honger, een moord voor…

Het stinkt hier niet naar gewicht van groen geverfde genieën Een dun doek zweeft van half naar heel stok - buiten bereik Plant zelf de mast met de wereldvlag in je navel - wees vrij!…

vrede wees een apotheker niemand kan aan je tippen weet het zeker je bent van ongekende klasse geef oorlog tabletten om de wereld te ontsmetten het universum in hapering geef het een medicinale versnapering geef het weer beltegoed om te horen en luisteren laat de oorlog achterwaarts tollen en vrede als dominosteentjes vallen…

de dagen werden geverfd in bruin en zwart wolken bebloed in rood het leven in het ijle van dood het land bevochtigd in bittere meidauw maar nimmer werd het hoofd gebogen voor deze immense tirannie hoor de noten op de muziekbalk klinkend in liefdevolle vrede onnavolgbaar breekt zij de duisternis van oorlog open…

De morgenvogel opent mijn gemoed met een zwierige zwaai fluit het gazon zich ontvankelijk naar de vroege ochtendmens. De tranen rollen van het raam het glas half doorzichtig als benevelde gedachten zich trachten te schikken voor het ontbijt. De wekker hoeft niet meer te gaan maar de ogen zijn uitgerust klaar om wakker een nieuw hoofdstuk…

nabije onderzoekers van de toekomst stellen nu al sexuele contacten zijn als contacten met de bank straks wordt het een soort pinnen met dan wel elke hoek van de straat een laat- laad- en opnamevoorziening de vraag is nog wie de saldi zal beheren unieke aan- en verkoop argumenten zijn waarschijnlijk niet meer van tel van belang…

Je gezicht hult zich in een sluier Alleen je ogen breken deze mist In een totale abstractie van culturen laat jij je ogen spreken in geheimen Niemand heeft weet van je gedachten Zwijgend speel je het verlangen De liefde die je zó graag wilt omarmen is aan een ketting vastgeklonken Je levenspad is immers uitgestippeld Alle eigen keuzes…

Ik hield de stenen zo lang in mijn armen dat het draagbaar leek en ogenschijnlijk bedroog Tot ik ze -wat bezielde me- op het punt van oplossen van me vandaan legde ..ik vloog..…

Ik lig te luieren in de zon, die behoedzaam op mijn huid haar warmte brandt in kleine kringen die aaneen smelten tot een blaar ik heb het niet in de gaten, en zo zijn straks de rapen gaar. maar dat mag nu de pret niet drukken en ik glimlach naar de zon voel me gelukkig en bijzonder en geniet van de natuur, die ontpopt zich tot een theater…

(naar 'WATER' van Nachoem M. Wijnberg) Iemand verzamelt veren. Iemand veert op na lang nadenken. Wat mogelijk is vliegt hoog over in geordende vlucht. Omzichtig toon ik een gevonden vleugel. 'Aan de hand van filosofen laat ik je graag de beginselen van het vliegen zien.' Mijn droom van vleugels wenkt aan de wind in…