Alle inzendingen over kinderen

Dan neemt die laatste Toch een vork..! riep Een opgeschoten hork Breed grijnzend, toen Mijn dochter had geroepen Ach, dat vind ik zielig, dat Varken heeft elf biggetjes En maar tien lepels..!…

het ging om de knikkers tientjes, eenlingen, vijfjes en stuiters de laatste won de pot kaarten met sigarettenmerken Camel sloeg alles bedeltjes, metaal was drie keer plastic, want minder waard verstoppertje conservenblik plat getrapt ver weg geworpen na drie keer raspen over het putdeksel en degene die 'm was zocht achter het hek…

Ze dulden niet de ouderlijke orde de kinderen van nu die zonder schuld toch wisten dat ze ouder zouden worden zoals hun ouders werden door hun engelen geduld…

Kon ik maar voor 1 keer weer kind zijn, Want een kind zijn lijkt me voor 1 keer fijn. Lekker spelen en geen zorgen, Voor de dag van morgen. Een knuffel halen als ik verdrietig ben, Mijn moeder die door het raam kijkt hoe ik door de tuin ren. Kon ik nog maar 1 keer kind zijn, Want dat lijkt me toch fijn.…

Bekend is Holland om zijn molens Traag wieken ze bij weinig wind Ze staan aan waterloop of rivier Als aan een blauw lint Armen om beurten gestoken in 't blauw van lucht Mijn kleinkind volgt met oog en hand De bruinbezeilde wieken Het kijkt omhoog weet nu van wind Windkracht en windrichting en... het lacht Zoals…

Van sneeuwwitje en de zeven dwergen wou ik je vertellen omdat je vandaag ineens ook zeven is dat niet leuk geworden bent…

Het huis raakte langzaamaan Vervuild, dagelijks sleepte mijn Hond zijn voederbak tot onder Het bureau. Boos op het baasje? En de maaltijden werden uit de Losse pols vervaardigd. Ook mijn kind raakte zoetjesaan Verwaarloosd, maar mopperde Evenwel niet. De liefde voor de Taal, die ik als mest over haar Uitstrooide, heeft haar nimmer Tot…

Rechtop in bed, ze huilt heel zacht Het is ook midden in de nacht Stil komt de moeder naderbij en Wiegt het kind van angsten vrij Mam, leg een briefje op de schouw Met Lieve Heertje, luister gauw Als ik later dood zal gaan, laat Mij dan astublieft maar staan En staande tilt u mij naar omhoog Ik zal oppassen voor de regenboog Och…

Kom, laat me je vertellen over een wereld ver van hier waar ooit - verscholen in het woud – de mist met stralend maanlicht paarde na de daad verdween de minnaar liet zijn geliefde zwanger achter zwellend tot - een cyclus later - deze negen nevelkinderen baarde de jonge moeder rolde blozend al haar stralen rond en rond tot zij – ver boven…

Achter het brede venster zie ik rechts van mij op twee verlichtingspalen afstand, een meisje van omstreeks tien tussen een blauwe auto en de zilvergrijze ceder in het voortuintje van mijn buur, mijn gezichtsveld binnenglijden. Als zij nadert zie ik zeer precies -sinds gisteren heb ik overigens sterkere glazen- dat zij een groene jas draagt…

wij waren er kind aan huis toen Anton Pieck in ons dorp ooit een sprookjeswereld schiep waar schoentjes dansen konden reusachtige paddenstoelen ons met speelse deuntjes verbaasden die pure verwondering voel ik nog steeds als ik ‘t kasteel van Doornroosje betreed waar ik m’n kindertijd verslond het jochie van toen pardoes weer…

Ik zag in mijn dromen kinderen met oogjes door 't huilen zo rood geen huis meer om in te wonen en ook hun ouders waren dood Doodgeschoten door de soldaten voor de ogen van die kinderen klein oorlogen, nooit te rechtvaardigen en toch zal het er altijd zijn En ik zag in diezelfde dromen twee kinderen spelen op straat en geen van die beide…

Mamma, kijk, de maan vannacht is een heel groot oor. Rechteroor! Het oor van Schuilevink dat minder wordt. Maar huilt een kind, dan vindt het absoluut gehoor. Doodgemoedereerd en koel ziet zij beneden de maan zonnebaden. Met een ruk trekt zij de gordijnen dicht.…

Peutertijd de eerste stappen zijn gedaan wat je aanraakt krijgt een naam de bakens worden meer en meer verzet je wil, als een bloem nog in de knop, doch zichtbaar reeds omhoog geschoten, zoekt grijze grenzen op de spiegel van je zijn is ijl en transparant de landkaart van je leven zonder vaste rand je zoekt je kijkt verwondert…

Wij keken in elkanders ogen en herkenden al de eeuwen, tegelijk. De grote vriendschap was geboren, de vriendschap voor altijd. Niets kon ons geluk verstoren, geen heden of verleden en geen toekomst en geen tijd alles was bepaald, millennia te voren. De vrouwen traden terug, zij waren zwijgzaam en bedeesd, precies zoals het hoorde en…

voeten op andermans land krijtwitte hinkelbaan steentje in de hand zwiepend touw draaien, spinnen, springen barsten van de kou glijden, vallen, sneeuwbal handen blauw stalen buizen sprietlopen passen, meten, evenwicht zondag zoethout kopen appels jatten, belletje trekken schuilen, lachen, gezien de weg was onze straat Oh, was ik nog…

Kinderen ons grootste goed kinderen die door overmoed denken dat de meeste lol zit in de verboden alcohol zich ziek drinken richting een coma. kinderen ons grootste goed kleuterleeftijd is al zo verknald dat het de jeugd van anderen mee vergald door seksuele spelletjes, kinderen ons grootste goed en ik weet, dit ligt niet aan mij evenmin…

Badend in louter licht en water speelt een kind aan de rand van het strand met 'n zuchtje wind en nooit wordt het later...…

in de verte gloort het water witte schuimkoppen - ‘wie het eerst bij de zee is’- schop, zeef, emmer en gerief om een kasteel mee te versieren en pistolekes, cécémel in de frigobox, een pintje en veel heel veel verborgen pijn en tranen maar we bouwen, steeds hoger een brug en een delta, torens waarmee ge de zee kunt zien, zijn handjes…

koperen piekjes zeeën van honing en gesmolten chocola een toet vol koek en een beetje zand en in je oor dat ene woord waarin zijn hele wereld besloten ligt…

mam ik ben verliefd op Laura en we gaan trouwen er spreekt oprechte liefde uit zijn grote gouden ogen gepaste ernst ook en mag ze morgen komen spelen ? zo simpel ligt het nu eenmaal als je net vijf geworden bent…

Ik keek in twee onschuldige kinderoogjes en zag twee bruin besmeurde handjes hij had stiekem van de chocola gesnoept ik zag het aan zijn niet meer witte tandjes toen ik vroeg of hij stiekem had gesnoept zei hij : ikke ????? nee hoor, echt niet verborg zijn handjes gauw op zijn rug maar vergat dat zijn mondje hem verried je weet toch zei…

Kleine hand gebald tot grote vuist verdeeld kind kwetsbaar speels als mens te klein als kind te groot overdeeld dit kind, die mens lijkt uitgespeeld. Mens en kind bleef kind en mens bleef achter verscholen in dat kind. Kind onverhuld wenst niet te huilen door de ogen van een mens. Mens bleef achter zonder kind, kind bleef achter…

Alweer een jaar Ben jij in mijn leven Terugspoelen, opnieuw afspelen Daarvoor zou ik alles willen geven Jou opnieuw Het leven mogen schenken Iets mooiers Kan ik gewoon niet bedenken De eerste keer dat we elkaar aankeken Ik jou eindelijk kon aanraken Waarom mag ik dat moment Niet nog 1 keertje meemaken Het zijn herinneringen geworden…

er bloeien kinderen in mijn tuin tussen rozen en margrieten ogen stralen als duizendschoon blond wiegt mee met groene sprieten langs zonnebloem en hazelaar drijven ijle stemmen op de wind en mijn geluk groeit in klein genieten van een zomer bloeiend kind…

Mijn handen gevouwen Rond mijn gezwollen buik Je antwoordt met Een zacht bewegen Als bloesem in Een lentestruik…

Enkel een persoon vermorzelt en kwelt schrikbarend vertoon. Haar dochter fluistert plakkerig rode jam rond haar roze mond: Mam enkel aan jou blijf ik voor altijd trouw Tot in de ijzige dood. Zoals een groen blad trouw aan de dorre plant eenzaam stil verdroogt.…

ik zie de livestream een kamer, plenair zit men daar vliegen af te vangen ik verbijt Verbeet, wat een tang van een wijf is dat, laat toch eens uitspreken jong geleerd zou oud gedaan moeten zijn maar daarbij verloor men het kind uit het oog…

ze zijn geel, bruin, blank en zwart een moment om elkaar te leren kennen al die culturen, het is wel even wennen onze kindjes zijn uniek met een groot hart…

Ik heb je gevoeld En ik voel je nog Hoe kan zo'n klein En nietig lijfje Zo'n diepe indruk maken…