Netgedichten

netgedicht (nr. 22.882):

" Danser, les enfants du monde "

Dans en sluit de rijen
uit hun schaduw
onttrokken zonnen.
Dans maar voort,
verleg de paden,
niet gehoord in
klare stemmen,
vér van men
heeft verzonnen.
Krom de weg,
het bestaan is recht,
dans; bloem der aarde,
verbindt het mondiaal
gekleurde lint met
uitbottende jeugd,
ontbloot het sprookje.

Zaai; de zuivere deugd
van jullie natuur en
in elk verworpen kind.
werp de kille wind
terzijde,dans je
wegen om palissaden
te vermijden,sla
bruggen naar
een humaan licht.
Blijf dansen op de
tonen van jullie
wijsheid met een
vriendelijk gezicht om de
autonomen hun dromen
te geven,die nog moeten
worden herschreven, dan
alléén ontstaan er kansen,
dus blijf maar dansen.