Alle inzendingen over afscheid

De nacht zuurstofloos in ijle lucht het bloed stroomt kil door aderen haar boezem verwarmde de koers blauw bloed door de kamer. Het is kil versteend luister ik andermaal haar zwanenzang als refrein in gedachte neuriën we samen bij sluiten van het gordijn. Uniek mens mijn warmte bron die de wolk in mij condenseert voor mijn…

De kist waarin zij rust sleept hartverscheurende aanhang van verslagen huilende geliefden over het gangbare grof knerpend grindpad van het oude kerkhof als gebogen menselijke zerken, op weg naar het o zo diepzwarte graf waarin zij tegen haar zin in zal moeten rusten continue heeft zij zich ingezet voor haar dierbare kroost zij had zich…

Op wegen speelde wij onze verlaten route een oneindige horizon in het vooruitzicht. Op wegen deelde wij gespeelde situaties maar de toekomst was op de splitsing gericht. Ondanks onze rotondes die wij hadden ingebeeld rij jij door jouw tunnel naar het begin van het licht.…

Ik moet Van al wat was Een herinnering Gaan maken Maar ik wil Nog blijven steken In de tijd Ik poets en poets Wat was en was Zodat het schijnt En schijnt Ik rijg De nieuwe parels Aan het oude snoer Ik weet Dat ik vergeet Dat glans Verglanst Met het vergaan Van deze tijd Daarom wil ik Nu nog blijven Blijven steken Hier in…

De bezem door je leven Dat is nodig af en toe Een nieuw en hoopvol streven Zonder ingewikkeld oud gedoe Het grijpen van een nieuwe kans Een onbekende weg in slaan Het meedoen aan een verse dans Een ander doel om voor te gaan De bezem door je leven Waarin ruimte wordt gecreëerd Een nieuw en hoopvol streven Van wat weg mag is geleerd…

Ik hield van haar maar de vrees dat ze dat niet wilde kon ik niet verdragen. Ik heb getalmd tot het te laat was. In de luchthaven heb ik haar zwijgend uitgewuifd. Afscheid van wat nooit geweest is en nooit meer komen zal.…

Dat het ons lot is onze eigen dood te sterven, lieten ze weten. Als waren ze vertrouwd met een afweging als deze. Anderen strooiden met woorden van liefde. Als zou je de moed in de eenzaamheid het moment en de keuze niet proeven.…

Wanneer Ik wegga, Ga Jij dan met mij mee? Zo maar ergens heen, Het liefst ver weg, Zonder dat ik over de reden iets zeg. Wanneer ik wegga, Ga jij da met mij mee? En samen zo nu en dan Naar de horizon turen, Tot het wachten op de laatste uren. Wanneer ik wegga, Ga jij dan met mij mee? En kruip dan dicht tegen mij aan, Van de duisternis…

Is het echt zo lang geleden, dat we jong waren Of zijn we dat nog steeds Is het echt jaren geleden dat we speelden Of doen we dat nog steeds. Is het echt verleden tijd dat we " bokkensprongen" maakten Dat lukt nu echt niet meer De tijd van toen, komt niet weerom Toch hunker ik steeds meer Naar die mooie tijd, die vroegere tijd Van…

zij die veertien lentes telde had nog maar net haar entree gemaakt en dartelde vrolijk door het leven midden in de groei van tiener worden onderging ze vele lessen waarvan de één moeilijker dan de ander haar schaduwleven drukte zwaar langzaam aan verdronk ze in een onmetelijk diepe put waar licht haar nooit meer vinden zou…

Onze handen boden een stuk oneindige eeuwigheid waarbij het intense innige zwijgen in de spiegeling van onze ogen een eigen wervelend beeld beschreef, uit het ons onzichtbare weten ontstaan... Laat mij nu niet moeten kiezen tussen de stippels van het heelal of de witte leegte, uit het turbulente van een storm naar een winterse stilte over…

Ik heb thuis een hoedje, een hoedje op de kast. Daar ligt hij heel rustig, is niemand tot last. Een hoed draag je meestal, tijdens een koud en nat seizoen. Maar net als de drager, gaat hij eens met pensioen. Die hoed heb ik niet zomaar, die hoorde op iemands hoofd. Dat hoedje van mijn vader, van wie het licht is gedoofd. Ik heb thuis…

In het verweesde huis sta ik nog even stil met de wijsheid van het kind loop ik mijn jeugd nog eens voorbij onvolwassen kijk ik terug twee paar ogen zonder leden kijken hoopvol over mijn schouder mee ik sluit de mijne … en zie het achtergelaten leeg gevuld met het gemis van niet te vergeten dagen vergeef me om dát wat ik…

Wij kennen het gemis niet, van kinderen die nooit werden geboren. Wij kennen de spijt niet, van mensen die nooit hebben bestaan. Wij missen ongeboren geliefden niet, voor hen janken we geen traan. We voelen troosteloos verdriet, wanneer mensen ons ontvallen. We kennen de felle pijn, wanneer een geliefde ons verlaat. Maar wat uiteindelijk…

Wat de mooiste dag van m'n leven zou kunnen zijn. Is veranderd in een dag van ongeloof , verdriet, en intense pijn. Ik had gehoopt om je hartje te mogen zien kloppen. Maar mijn verdriet is niet meer te stoppen. Je zit er wel. Maar het zijn de minuten die ik nu aftel. Je kan me elk moment gaan verlaten. Nee, deze pijn valt niet goed te…

Onverwacht ... Nooit gedacht. Dat ik jou mocht dragen. Maar nu heb ik alleen maar vragen. Waarom mocht je niet bij ons blijven? Hoe moet ik dit verdriet omschrijven? Wat heb ik verkeerd gedaan? Dat je bent opgehouden te bestaan. Zo kort maar o zo krachtig. Voelde ik me heel even machtig. Nu ben je een engeltje van God. En moet…

Meisjesnamen ontvouwen in zacht roze, vredig bloemenbladen als troostende dromen. Hun hoge stemmen verstillen het hart tot het vrome met en eendenvlucht over meren van het mateloze, ieder contrast verheven en opgegeven in een groeiende wereld waar deuren worden ontsloten. Meisjesverdriet, tranen die in tederheid tronen maar altijd met kans…

Voel je niet eenzaam of verlaten weet dat het mij altijd zal raken uit zal maken waar je ook gaat weet voel en herinner je ik zal er zijn liefste mijn je laten lachen om en naar de wolken die de hemel bevolken ik zal er zijn liefste mijn wat je ook doet wanhopen weet dat alles voorbij gaat en morgen misschien een nieuwe…

Ja, er zit een kindje. Maar het hartje klopt niet. Dat wordt ons even verteld. Mijn hart wordt verscheurd door grof geweld. Mijn allergrootste droom vervaagt in een grote stroom van intense pijn. Pijn, omdat jij niet bij ons mag zijn. In intens verdriet dat niemand voelt en ziet. Nu ga je me snel verlaten. En niemand kan deze pijn wegpraten…

Ik wil al zo lang iets schrijven naar jou. Je bent nog steeds iemand waar ik zielsveel van hou. Je was mijn vader maar alleen niet van vlees en bloed. Toch altijd wijze raad en een hartelijke groet. Ik voelde me thuis kon goed met je praten. Soms leek het wel alsof je de vulling was voor al mijn gaten. Wil je graag zeggen dat ik je vrouw…

Opgestapeld ligt de tijd zinvol oud te wezen Ik lees ons terug De klank van jazz geurt whisky als rookgordijn voor eeuwig dronken Ik hef mijn glas en kijk omhoog Proost mijn lief het duurt maar even…

Mijn onvervuld verlangen heeft zoveel facetten. Nu de onzichtbare pijn van het nooit oma zijn. Het hoort bij mijn leven maar went niet. Niemand kent wie ik verlies. Verloren toekomst en levenslang gemis. Het verstand aanvaardt het gevoel blijft. Kwetsbaar om te delen eenzaam om te dragen. Een hart vol liefde voor vele kinderen. Maar…

zijn lach en zacht gezang galmden in overvloed door de bejaardengang ondanks de treur van terreur achter zijn bruine ogen verschool er een geborgen schoonheid om de wereld als achttienjarige in herkansing te mogen zien nu wordt hij een kind zonder (t)huis met de riemen van VVD en de losse eindjes van de Bijbel CDA al die…

In jouw sterven ligt het ontwaken van de ochtend in winterbrons en zomergoud, een dageraad van eeuwigheid en peinzend denken aan een land met bergen bij de oceaan in een bibliotheek vol met gedichten klinkt jouw naam in waakzaam zwijgen en niemand die het rijmwoord vindt in een droom van diep verleden bij de rivier ver naar beneden in…

als kind, al vol verwondering groeide hij tussen telers op doorploegde woorden en ideeën niets was vanzelfsprekend steeds op zoek naar samenhangen zwalkte hij, een ware zoeker achter zijn grote woordenstroom een onzekere man ik zie je gaan voorbij de tijd op klanken van een Fado…

daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht in zijn rug zit al een slijtage gaatje als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed niet dat het er nu nog wat toe doet maar toch zouden sommige mensen…

winterbang zichzelf niet tegen te komen zoekt sneeuw houvast de bomen, kijk, ze zwijgen niets dat mij beweegt oorverdovende stilte hoopt zich op geen tijd meer te verliezen ik ga er aan voorbij stilte,niets dan stilte alle vergeten woorden ze vallen zacht zacht zachtjes weg in het nog onbeschreven wit ik kan mijn zinnen…

nanacht en het meisje ik zie dat ze slapen gaat ze sluipt uit haar daghuid van opgaande zon die ze over een blauwe stoel te treuren hangt -------------------------------------- uit: Anatomie voor moordenaars (1965)…

Nog niet. De zoon moet nog trouwen, de oude nog stervan. Er komt nog wereldvoetbal en goudvissenbroed. In de reiskist vouwt zij de avondjurk, kinderkleren, gesloten papieren. Eetbaar de kleine vruchten en draken van koek. Op de steiger blijkt de kist gevoerd met gestreepte zijde. Leegte, lavendelgeur. Gisteren zwommen hier zwanen als schepen…

grijs kleurt de lucht in een aangesloten dikke wolkenmassa de eerste regendruppels vallen reeds op de tengere gestalte bij de brug ze haalt nog eenmaal diep en amechtig adem grauw kleurt het water van de stinkende stadsgracht onder haar terwijl regendruppels kringen laten ontstaan op het kalme wateroppervlak waar dode bladeren stil op…