Alle inzendingen over emoties

De eenzame trams van Amsterdam (het kreunen en het knarsen van) waarin iedereen zich groter voordoet dan hij is, tevens zich zo klein maakt als maar kan. Het ijzer van de lege wielen, fluitend bijna door stokoude bochten, verspreide vrees; wie wakker schrikt herinnert zich allicht de nachten van weleer, de jacht op mensenvlees. Kletterend…

Langzaam ben je jezelf geworden, niet langer degeen die mij in het holst van de nacht kwam redden uit elk geheim, we noemen geen details, veranderd worden in drukwerk, onbeperkt groeien en het is alsof er nu je jezelf bent geworden minder gevaar steekt in bepaalde plekken in huis, de lege schoenen onder de banken, het gat achter de trap, het…

als zwarte vogels niet uit wolken zouden vallen of uit bomen zelfs als ze niet laag over de aarde zouden gaan vliegen of zich te pletter zouden storten soms dan zou ik naast je blijven in de ontharde tijd maar nu moet ik gaan waar niemand me kan volgen intens alleen maar niet verlaten in dit koele nevelland rondom geen hoek of kant…

wees niet bang als je scheuren moet lijmen twijfelt aan iets alles of iemand anders niet bang voor droevig dwalen door het open einde als niets zeker is wees niet bang om opnieuw te beginnen voor aarzelingen als de taal niet stromen wil niet bang je mag opnieuw beginnen wees niet bang je adem is lang…

In de stem van de aarde niets dan Todesruhe boze buien huilen in de winterwind hoor hoe stormvreugd van een hemelpad zingt vogel van vrede over de regenboog naar onbeschreven wit…

voor een moment zag ik haar de zon door het raam ze raakte me aan, ze raakte de zachte kant van mijn ziel het heeft nog geen naam, maar het was een warm gebaar een ander speelde met het hart van een kind plotseling was ik even in de war of was ik het die het verleden aanraakte ja, dat moet het zijn geweest het was die gedachte of een verlangen…

. sprak ik in een onverwachte diepte in de stroom van een moment? zomaar . een witte wolk sprak en zei kijk naar het blauw dat ik bedek dat vele gedachten in de lucht houdt . de vogels zingen eeuwig op mijn dak in een afwisselende zucht . ik wiegde in stilte, boven het moment en keerde terug naar het heden naar de blik van mijn ziel waarin…

Misschien slaapt er nog iets diep in je hoofd iets van de taal van je moeder want taal kan slapen - je probeert te bedenken wat je droomde terwijl de droom alweer verdwijnt in een steeds donkerder wordende schemer nog voor je de woorden ervoor terugvindt bij het woord moedertaal zie ik een oude foto een schemerdonkere slaapkamer en in het…

Tot wederkeer gedoemden in tijdelijk bestaan in vederzacht omhulsel hebt gij uw plicht gedaan de liefde te ontdekken te leren tot uw dood doch wie liet mij verrekken van dauw tot avondrood O goedertierenheid vergeef haar zondigheid zij beidt nog wel haar tijd alleen in eenzaamheid met liefde die niet mijdt maar overgeeft, verblijdt…

Wie het hevigst verlangt naar de ochtend raakt als eerste verstrikt in de nacht. Tot in het holst van de kast loert nageslacht. Zeker eerst vertederd toezien hoe de kindren elkaar op een lentebriesje blazend zich vermakend tussen omgekeerde hoge houten stoelen voortplanten, dan je aangesproken voelen bij het noemen van je naam en ook nog…

het jeugdig sentiment kende in mij geen twijfel wanneer ik het zilt van de kwelder waarnam met geuren die als honingdraden me lokten naar de stamper van de kwelder het vluchten was ik moe, het van huis rennen, het kabaal achterlatend bij hen die niet misstonden om als afbeelding op het leesplankje te kunnen staan de dijk, prielen…

Grijze leegte slaapt golven zwijgen in de nacht sterren houden wacht Alleen, zo eenzaam voel ik mij bij eb waar de horizon zakt, verzonken in slapend zand. De lucht weeft tranen in wolken van grijs en ik kraak, ik wacht op mijn liefste, op een hand. De horizon zakt, verzonken in slapend zand. De zee trekt zich terug, grijpt gulzig haar…

Een engel op mijn schouder Achteraf heb ik geluk gehad op dat gebied Als ze me zien dan blijf ik lachen Maar van binnen heb ik veel verdriet Alles meegemaakt en gezien in het leven Dat ik er nog ben is van God een zege Wat ik heb meegemaakt Dat vergeet je van je leven niet meer Soms beleef je het weer keer op keer Een engel op mijn schouder…

Gij spreekt geen woord, o vrouw, maar weent aan mijne zijde onder 't ontgoochlen dat uw tengere schouders boog. En 'k wéét uw leed, ik woog de keten van uw lijden, -maar sluit afkerig 't werend oog. Ik sluit mijn oog. Gevallig voel 'k het bar verstarren, en harde plooien, van een spot-lach om mijn mond, -ik die me eens voelde een zelfde…

Waar en Waarom Waarom is het zo gekomen Waarom is het zo gegaan Waarom getreurd Waarom een traan Verder moet je in het leven gaan Is het het lot dat beslist Waar en Waarom ging het in het leven mis…

Het mooitste van de kermis was niet het schelle geluid van botsende auto's het lonkende licht, de grijparm die het horloge miste of de zoete geur van de suikerspinwagen, maar de bleke vierkanten in het gras, de afdruk die de kermis op de grasmat van het park achterliet. En dat ik dan met mijn zusje aan de hand naar die plek terugkeerde…

ik zet hen in het licht zij die hun zin verloren moesten vluchten voor hun leven zij die keihard knokten maar weg wilden van de pijn zij die vastzitten in onzichtbare knopen zich slepen door iedere dag zij die ronddwalen in cirkels zij die gevangen zitten in een lijf dat niet meer wil zij die monddood zijn gemaakt. door hen die er eens toe deden…

Voor vrede op de Gaza We zullen altijd blijven lijden We zullen altijd blijven strijden Palestina Palestijnen Vind je het nu gek dat een Palestijnse broeder nu een martelaar is Als zijn kleine kind voor zijn ogen wordt vermoord Dat is niet mis Hoe kun je een klein kind gaan haten als je over politiek begint te praten Als je ziet hoe Palestijnen…

Wel eenentwintig dagen ondergronds Onzichtbaar van de aardbodem verdwenen Geloken ogen, spieren zonder zenen Kwijnde onhoorbaar leegte zonder ons Haar lelieblanke huid is niet van grenen Zij zwijgt als 't graf - waar moet mijn zang nu henen Is het haar ziel, de duivel of haar genen Moet ik om mijn gekwelde queeste wenen? Bewoog zij…

Jaja ‘k maakte alweer een berglandschap waar het tussen toppen stroomt terwijl ‘k voordien, onder ‘t douchen ‘t water dankte, hoe het me warmde de koude stroom me wakker maakte na de nacht, de droom en ‘k bedacht hoe het in mijn cellen stroomt, ‘k op les mijn schilderlerares zei dat elk schilderij van mij zo rommelig, ingewikkeld, brei…

Oh, my sleepless little sweetvoice Listen to my tender heart   May I ask you, would you help me Is 'be' a lady, is she sweet I hope she won't live on the street Is she a lady honey'bee'? Who is that girl, who is that be Is she like you, does she like me O please Amean, do help me please She calls herself 'be one, be one' She even…

op de grens waar dromen en denken dwalen tussen waarheid en waan, rijzen verhalen in de fluistering van complot en diep geloof waar logica buigt en fantasie weer ontwaakt wij wonen in verhalen, vormen onszelf, weven een wereld, elk met een eigen beeld de een ziet de hemel, de ander de hel maar waar begint het sprookje, waar het spel een…

Ik vond in de beroemde boekenkist op zolder Een telefoonboek waar jouw naam nog in stond Snel dichtgeklapt maar zoals de snelle stofjes Die ontsnapten aan het zonlicht zo kolkten Mijn gedachten om je stralende naam en om Je gapende gestalte waar die zijn kon In de tijd en natuurlijk heb ik toch nog Snel je nummer ingetoetst en een kind nam op…

Egidia, waar waart gij met de blik van uwe geest waar rust het boze oog van uw peilloos diep gemoed en welke alchemie voert u als kwade genius in 't schild? White euroknight vraagt dringend om wat klaarte in de wijn zijn blik vertoeft ziende blind in de verte waar zich het rood van boeddha mengt met vruchtrijk groen der ganges in…

Ik kwam aan een oase, een vrouw stond blootsvoets in zichzelf geschaard lege ogen boven een mond vol krijt levende afwezigheid. Zij strekte zich tot in de verten uit, eindeloze bruid. Lemen voeten kreeg ik, veren van de vogels die haar omhalsden ik voelde mij zo wijd als zij. Zij openbaarde mij een glimp van heiligheid, mijn afgeleefde…

Ik schrijf gedichten als dunne bomen. Wie kan zo mager praten met de taal als ik? Misschien is mijn vader gierig geweest met het zaad. Ik heb hem nooit gekend, die man. Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn. Om pijn te schrijven heb je weinig woorden nodig. ----------------------------------- uit…

Danste ik nog maar met God onder de zon in warmte en licht voordat mijn tere vleugels verschrompelen en één werden met de gladde waterspiegel Nu verweken zij en zinken zij samen met mijn herinneringen diep naar de vergetelheid……

Mais oui, zei ik, tu as raison maar toch, zei ik haar, weet je wat ik nodig heb is geen excursie ook geen uitje, maar een schat Ik beeld mij in een Alladin dan haal ik eerst mijn toverlamp en zet hem met de grootste zorg op 't altaar naast mijn tafel pak de staaf en sluit mijn ogen buig vol deemoed naar het oosten en als ik zeg simsalabim…

Durf jij de vraag Te stellen ? Wat leg ik In de schaal? Om mijn leven Op te geven En een ander Te beginnen…

Het is goed dat je bent gaan joggen om alle stress uit je vermoeide lijfje te lopen het is goed dat je alle stress in je lijfje door je bloed naar je gekwelde hoofdje laat lopen het is goed dat je weet en beseft en beleeft wat het is om bevrijd te zijn van de kramp in je hoofd en je bloedende hart het is goed dat dat dreigende…