Alle inzendingen over gespleten

Bloedplassen, trots het zonlicht levend rood, Zag 'k wijd vervloeien tot de horizont; Uit lang gespleten, geel ett'rende wond Walmde wee-zoete reuk, als van de dood; En 't leek, alsof een bloedstraal opwaarts spoot, En onbeweeglijk hing boven de grond: De droppels sidderden, helrood en rond, Gestold tot blad'ren aan de beukeloot.…

In slechts één taal verricht de dichter zijn poëzie en kladt vervreemde woorden voor zich uit en spelt verdoemenis met tekens uit den vreemde ***************************** Hoe dicht is de nacht als tonen van weemoed zich buigen over verzoening waar eens het zwaard gespleten persoonlijkheden achterliet in het moeras waar de dood ogenschijnlijk…

een ander morgen staat nu voor de deur had ik dat nooit verwacht niets kan toekomst borgen gespleten door de zorgen slaap ik alleen vannacht en ook daarna heel ver van hier waar ik voor altijd samen dacht toch blijft er nog een kier met draden en signalen haal ik aan wat is gevierd dan langs nieuwe lijnen de zijne en de mijne nu…

Zij overzien de gespleten tong in de waas van de eeuwigheid, en de waan van eigen heiligheid. Helden worden vastgehouden in de spanningsboog van eergisteren tot overmorgen. Hoge noten, drie maal gebleekt in schijn- heiligheid, schrijven namen in gouden letters op het hemeldak.…

Nu, vreemdige kerels, voor een slok en een munt sjorren, sjokken, en stappen hoogluid, als slagers versjouwen gespleten rund en dragen 't de slachtplaats uit. Wee! dat mij niet blijft nu, dit zacht kleinood, dat zacht voorhoofd, die dode ogen, blanke handen, met als een kleen vlamke, rood, de ring, nauw aanvaard, diep bewogen...…

Met een gespleten geest, probeerde 'k destijds de draad weer op te pakken Koesterde het leven, maar 't leven was niet weg van mij. 'k Stond op, om niet voorgoed te verdwijnen Vervolgens groet' ik jou in stilte nauwelijks hoorbaar reso- nerend Fietste ik de lange dijk dan was de wind tegen mij.…

Verweerd een zwerfkei En gespleten in den vreemde, Breekt en geeft een grimas Meeuwenlach als delfstof prijs.…

Is vier teveel voor hem, raakt hij gespleten? Wie gooit de beuk in welke crisisvete? Bouw energie asiel tig vacatures What crisis, prijsinflatieprocedures... WOB: Wet Onbehoorlijk Bestuur…

In zijn ijzige ogen was mijn neergang ontwaakt En vervolgens in roestige splinters gespleten. Ik voelde me tot schim van de toekomst verworden Als een ridder geveld door zijn bloedeigen zwaard. Mijn harnas was een waanbeeld van beschutting geworden Het verraad van mijn lichaam was door ijzer verzwaard.…

Morriën) het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken de…

Maar nu ik groot gegroeid ben, voel ik me gespleten. Ik draag geen Zeemanshirt, wil zelfs niet meer naar Hij. Ik ben van Calvin Klein en Hugo Boss bezeten en enkel Bommel-schoenen zijn nog goed genoeg voor mij. Platvoeten zijn echter nooit meer te genezen, net als het trauma in een tere kinderziel.…

gezichten omdat we niets van elkaar wisten tot het moorden in woorden die we niet wilden horen de explosie het geren paniek zonder perspectief de inkeer en het weten dit niet te zullen overleven in de schreeuw wie ik ben nog was er het spel van licht en rook de dood hoe hij zich boog en wij al ver en hoog weg dreven uit een al gespleten…

In Cannes dit jaar weer kilometers film uit honderdtwintig landen Tachtig procent van onze bejaarden tellen nog echt weer mee thuis met een eigen pc In de Theems zwemmen weer vissen in Nagasaki groeien bomen uit radio-actieve deeltjes gespleten tot hoog aan de hemel Op Madagaskar is tachtig procent van de bomen gekapt tweehonderd…

gefolterd en humaan gespleten, deelde hebzucht de grond in tweeën, Pyrrus gewin zonder lauwerkrans, veegt de oostenwind het diepste zwijgen weg, resten gerijpte druiven in een eindeloze droom, verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar een springtijd is niet te stoppen…

ruige ruïne eenzame pater heilige ramen goddelijk licht akkers en weiden vruchtbaar gezicht losse planken scheef op de brug “eenvoudig leven” stond op de rug dik was het boek muffig de zaal vreemde geluiden vloerkleden kaal verbrokkelde toren stinkende gracht uitgesleten treden nostalgische nacht hij en zijn liefde “een gespleten…

Morriën het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken…

stronk onder een dun bladerdak nu kruipt hij uit de winterslaap over een tak in de tropen in een woud dat dagelijks kaler wordt het broos skelet houdt hem lenig gladde schubben dekken zijn leren vel als vingernagels die elkaar overlappen er spant een vlies over ogen die zwijgen over de verboden beet de valkuil van de oervrouw een gespleten…

Tussen cipres, korenaar en zonnebloem Drijft hij de sterrennacht voor zich uit Loochent het gebod Verdoofd door absint Gespleten schilder die de kogel koestert Vergulde pil tegen waanstemmen Het fortuin rinkelt op zijn kist Erfenis en naam in het uitstalraam Zoals een zelfportret met brandende baard De tollende lichtkrans, het zwart…

kijk maar vooruit maar lafbek kan het niet wie nooit ziet tussen het riet kruik vatbaar lang verwacht en a snapt het wel en k en j en alles telt nooit meer is die dit geheel spel spellen verlicht gezichten in groen en geel en m'n tong is gesleten een gespleten tong en een gezicht dat lijkt van rubber en de dieren spreken bomen…

Door prut naast de tramlijn door zwartgereden regen langs de stromende overgang tussen asfalt en rand van de stoep omhoog naar grijzig ruitsel tussendoor gras via muurankers naar gespleten ooit misschien wit waar het kiert en jij past diagonaal door die holte naar de schoren in dat snoeioud en krakend gebint het raam uit de dakgoot over…

zet zij voor frivole pret hups fluks in de lamborghini gesprongen de vrouw met kloten eigen zin in wil besloten lang slank sex chic in mini stuk dynamiek plank gas haar boemels haar bordeaux rode roos alles show stoere vrouw grote klas' hangend en leder in dromen heeft zij fout d’afslag genomen sidder in ’t tegenliggend peloton gespleten…

In Bern staat een steen met opschrift op een begraafplaats oud en Israelitisch GOTT WEISS WARUM geplaatst door Myria Dreyfus gelovige een bericht in wanhoop gespleten vol onbegrip voor de Allerhoogste In 1944 na de slachting van Arthur Bloch haar man 16 april 1942 veertig jaar rond reizend handelaar in vee goedhartig vreedzaam en bedaard…

theelepels op de preekstoel staan lichtblauw naar lucht hapt steigerplanken feesten vieren ik zie vrome vreemde vormen hebzucht vechten met verdriet machines moed verzamelen jaloezie in juichende vrede vallen weerloos waai ik uit de wolken krampachtig kruip ik in mijn korf ik voel mij voortaan veilig, mijn geest verruimd door het gespleten…

Een door de wol geverfde president Aan het roer van een onwrikbaar land Die als geen ander haar geschiedenis kent Poneert omstandig als een schrandere vent Dat Oekraïners Russen zijn van de rand En verband leggend tussen de zijden Van ons in tweeën gespleten brein Waaraan wij als wereld lijken te lijden Zit hij transatlantisch uit te wijden…

Waar we lagen in het groenste gras vol madelieven die na de daad geshockt maar kranig weer zijn opgeveerd, wat ik daarna te veel en vergeefs getracht de tijd door mijn geest te manipuleren onverteerd, de ontgoocheling kwam later, bleef ik achter in schaduw van de spiegel staan en steeds verder van het mooiste beeld vandaan, gespleten…

zien wel duizend dingen De kolderbolder rolt van oor tot oor Wij horen wel maar luisteren niet meer Versterkt in schedel gaat silence teloor Van engelen die in gebeden zingen Wij denken niet maar horen zonder stem Van 't water van een zuiver rein geweten Naar wat eerst waar leek blijkt nadien toch fake Van binnen leven wij steeds meer gespleten…

nippend van de dunne, dichte schaduw ik weet niet waar eerst kijken de olifant besproeit zich met water, bestrooit zich met zand daar loert een kolos, als in beton gegoten het vezelig eiwit in zijn neushoorn doet een sterk libibo vermoeden een buffel wentelt zich in een modderpoel tegen de jeuk van teek en parasiet antilopen rennen elegant op gespleten…

Zonder grenzen is de stad waar ik vertoeven wil Het zicht is dun en ijl Mijn ogen staren stil Klanken strelen zacht mijn oor Storm ontaard in frisse bries Geen oorlog geen geweld Dit is de stad die ik verkies Ziltig smaakt de waterbron Rivier door dam, gespleten Vruchtbaar, oevers overspoeld O, Stad hoe zult gij heten!…

maar zo’n beest is aardig lang Dat aantal bleek noodzakelijk om recht te kunnen staan En tevens om van 't aardse slijk en modder vrij te gaan Ook kreeg de slang als enig dier beheersing van de spraak En wat hij te vertellen had was af en toe goed raak Iets minder dan de Jonge of collega Youp van ’t Hek Toch kwam er slimme taal uit zijn gespleten…

Gespleten zijn takken, gebarsten zijn stam, onaangetast zijn groeikracht in bloem en in blad. Godin Freya haar woonst, de heilige boom, ’t huis maakt hij tot thuis, de goede boom. Onder zijn kruin werden dure eden gezworen en huwelijken gesloten. Recht werd gesproken onder de blote hemel, bij klimmende zonne.…