Merk-ziek
De schaamte van mijn jeugd waren gedragen schoenen.
Ik moest soms wachten van de juf - tot na de les.
De hakken onder ‘t zand, bruin leer nog op te boenen.
Mijn vader was heel arm en ik was amper zes.
In de derde dropte dezelfde juf versleten kleren.
Ze zei het “lekker hard” onder een rekensom.
Mijn pov’re pa was arm, maar ik kon prima leren:
voor taal een tien, alleen voor blokfluiten te dom..
Maar nu ik groot gegroeid ben, voel ik me gespleten.
Ik draag geen Zeemanshirt, wil zelfs niet meer naar Hij.
Ik ben van Calvin Klein en Hugo Boss bezeten
en enkel Bommel-schoenen zijn nog goed genoeg voor mij.
Platvoeten zijn echter nooit meer te genezen,
net als het trauma in een tere kinderziel.
Geplaatst in de categorie: kinderen