Alle inzendingen over individu

een kind gaat weg. ik sta met lege handen. ten afscheid de vertrouwde blik voordat de zonnebril. handen tastend naar de veiligheidsriem. de uitgestorven straat. ik zwaai maar wat. het is of alle licht verbleekt. of alles vekilt. of ik diep vanbinnen van geen schuld wil weten. harde verwijten over en weer. na elk vertrek zin ik op woorden. om…

Ik ben allang niet meer de borstklever die ik vroeger was de magie heeft mij losgelaten de magische stemmen zijn verdwenen en diep in mij vliegt een kraai tegen een denkbeeldige doorgang In mij is een duizelingwekkend hoge berg er is louter stilte en een ijskoude wind die langs mijn naakte lichaam giert Zeker, er zijn spelonken met levendige…

Ik schilder mijn canvas, precies hoe ik wil Ik geef groen aan de wolken en schilder de wind windstil Ik meng paars en geel door de zee, verf een touwtje om de maan en neem haar stiekem met me mee Al mocht ik niet kiezen voor de grote van het doek noch de fijnheid van de kwasten die ik erf Ik schilder wat ik wil, vanaf nu tot het laatste…

Altijd op de vlucht In de regen Onder de blauwe lucht Tijd om het te gaan overwegen Overal neem ik mezelf mee Hoe hard ik ook ren Hoe goed ik mezelf ook ken Weer niet hoeven voelen stel ik tevree Mogelijk bedaart de boel Wanneer ik van binnen kijk Hoe ik mij nou echt voel Zeg niet altijd wat ik bedoel Veel liefde voor mensen in het…

Je dacht dat ratio de actuele nieuwsbrief over het intieme leven overbodig kon maken in de diepe duisternacht maar niets was minder waar, de ganzen vlogen over de weidse wereld die oneerlijk was geworden door de mensheid zo zeiden ze, en je luisterde omdat er geen licht kwam, Jij raakte me aan in dat verlangen samen te zijn, zonder…

Drie stenen zitten op een steen. Acht stenen liggen er om heen. Daar onder liggen er nog negen. Andere daar naast en tegen. Een steen steekt half uit het zand naar buiten om zich nog eventjes te uiten. Leert, kinderen, dit uit zijnen mond: houdt steeds een vuist boven de grond. ------------------------------------------------------…

Dwalend door jouw gedachten de mooiste bezielde vlinders verzin jij in geheime fantasie alleen in een ongeremd leven waarschijnlijk minstens veertig vlinders allemaal op zoek naar jouw schoonheid! Je weet het misschien al het is een gevoel diep in jezelf een eeuwigdurend welkom als je eindelijk loskomt handen zwaaiend zonder woorden…

mijn ogen lezen al ruim zeventig jaar maar zelfs als kleine jongen las ik al zonder te lezen ik las de gezichten van de grote mensen en en passant het gedrag hetgeen mij zo dikwijls in grote verlegenheid bracht terwijl ik dit schrijf en wat over mijn leeservaring van weleer zit te filosoferen kan het mij niet meer deren maar destijds…

Er was laatst een ontketende in die vreemde droom bij de onstuimige rivier een mens niet langer slaaf van het getekende verleden Hij zag beladen schepen varen naar de oude haven bij de zee in het deinen van het water in het dromen over later ging de toekomst langer mee.…

Of je losgeld wilt betalen voor iemand die berooid op weg naar het einde is met niets anders om van te houden dan de donkere regenwolken de natte grijze luchtkastelen die over zijn heimwee hangen of je een rooie cent misschien over hebt voor zijn laatste onbelegde bruine boterham nu hij onderweg is naar de groene vrijheid van het…

Met toevallig gekozen woorden schrijft hij een gedicht dat handelt over een droom waarin hij zelf optreedt als de glorieuze uitvinder van een vreemde machine die dromen voortbrengt waarin hij voorkomt schrijvend aan een gedicht waarin hij met toevallig gekozen woorden handelt over een droom waarin hij zelf optreedt als de glorieuze uitvinder…

je zou niet zeggen: je zou niet zeggen dat het zoveel moeite kost alleen te zijn als een zon rollende over het grasveld neem dan - vriend!- de mieren waar wonend in hun paleizen als een mens in zijn verbeelding -; wachten zij op regen en graven dan verder: het puur kristal is hen zand geworden. in het oog van de nacht woon je als een merel…

Arrogantie is als een verwelkte bloem decadent op weg naar de ondergang teloorgang van droevige dromen het leven kent voorspoed en tegenspoed tijd kent geen genade voor het noodlot samen kijken we uit naar het nabije einde wanneer de prille ochtenddauw de absurditeit van de wereld herkent in dwaze toespelingen van de ziel vergankelijkheid…

Langs deze, langs deze mij deze mij onsympathieke weg, schuilnamenlaan. Wat zal ik zeggen? Ik ben schorpioen en heb hobby's, als landschapsgeschiedenis enz. Dat ik graag vis eet en veel lees over vissen, dus waar ze van leven en hoe wij van hen. Verder een slank postuur, afstand is geen bezwaar, afstand is tijd en die neem…

Ik ben al weg, rustig, geen nood Al ben de redelijkheid zelf, geen malloot Ik vraag u slechts af wat is hier omgekeerd Evenredig aan wat, aan het binnenste buiten Aan de contramine waar oren van tuiten Aan oppositie, tegengesteld Aan Achilles, die een schildpad voorbij is gesneld? Verklaar u eens nader, dan scheer ik mij weg En verdwijn…

Hoe zegt u, beste leerling-tovenaer U blaest uw kaek en noemt mij kranki-jorum? U laet mij schrikken, zonder uw decorum Houd ik uw rede noch fatsoen voor waer! Weer heeft de twijfel bij mij postgevat Een storm op woeste hoogten in uw brein Laait op zo nu en dan, krijgt hij mij klein? Op uw misnoegen krijgt een mens nooit vat U houdt mij…

In je herinneringen d'une vacance Op kiekjes van een zomer die nooit slijt Is 't prettig toeven in een ambiance Met moeder in je chèr pays d'enfance Memoires aan een zoete kindertijd Je hebt veel fans, zie ik, op de tribune Familie, in die stad achter de dune? 't Is zoet je tael, het zweijmelt allemael Maer als je 't mij vraegt…

Op dertienjarige leeftijd schreef ik Gepassioneerde brieven aan de rechtbank waarin ik met klem verzocht Om een verklaring van handelingsbekwaamheid Tranen op het papier, een pen vol vuur Nooit werden ze verstuurd, Moe gestreden. Een glimlach van meewarigheid Als ik denk aan mijn jonge ik. Zij dacht Dat het de rede was die de wereld regeerde…

Vroeger kwam bij ons een vreemde vrouw die jurken maakte van kapotte broeken en soep van groente die was weggesmeten die lappen breide van verdwaalde draden en overvloed van bodems los kon schrapen, die planten overreedde tot gedijen en koeken vulde met een hart van spijs en als het nacht was liep ze weer naar huis en kroop in bed…

hij was nooit in de Dodentoren waar opgeslagen doden lagen noch zag hij de vlucht van engelen voortgestuwd door stormen ooit dwaalde hij af van het broze het zuivere blauw van de stilte lang keek hij weg van het ene oog dat verdrietig de wereld inkeek nu is het tijd voor zijn pennenproef hij scherpt de punt van de ganzenveer…

Wie 't meisje, dat hij liefheeft, aait en kust, Dat hij zich, wereld, God, zelfs haar vergeet, Hij zoekt, zonder dat zijn ekstaze 't weet, De vredige eenheid van wensloze rust: Zo moest jij, maar nu denkend, klaar bewust, Achter 't wiskundig weefsel van mijn kleed - Paillet van ster en lach op nacht en leed - Vinden het hart, waaraan je…

Liever had ik gezien dat het Echt voorgoed in de doofpot zou zijn gestopt Geschoten Is er des- tijds op de ver- keerde persoon 't Raakt Samen door Horten en sto- ten 'k Ziek, uit coma met een hart Dat toentertijd zijn tijd ver vooruit was daar het Onverdroten* Volhardend & IJverig 'k Kan het gewoon maar Nooit beter (=)…

Hoe je toe ziet dat de wereld van een landschap in een woordenzeef verandert en bezinning aangetast door ouderdom maakt van de rivier een metafoor voor onvoorspelbare liefde hoe je ondergaat dat de zon zinkt in de zee wolken vreemde verhalen vertellen en de maanlach om de ochtend bedelt.…

Het duister van de zomer vertelde je over een leven in digitale brieven officieel verzonden door het moraal van mensen in een keurslijf een ingeblikte zon en zwermen vogels rond de schemerlamp iedere avond voor de beeldbuis een vreemd en wild verlangen Soms stond je stil bij de schaduw die waanzin vertolkte dan was je even…

zijn zonnehoed vindt weinig houvast op het smalle hoofd daaronder zijn licht spottende ogen die kijkers op afstand houdt de groene shawl rust als een moeder over zijn schouders alleen op de wereld maar niet helemaal na het vallen wel weer opstaan kijk een geluksklokje en hier staat de gevederde koekoeksbloem nee die naam is niet…

Toledo 1934 Tussen de kloosterzaal en de kathedraal was een dubbel getralied hek en achter dat hek zat die non. zij had haast geen tand meer in haar mond, haar huid was geel, haar blik ongezond, zij was niet wijs en niet gek. en het leek of zij geen spaans verstond, want op iedere vraag kwam hetzelfde verhaal half huilend haast door dat hek…

Helblauwe milde wijze hemelen waar sterren lonken en pronken Nacht trekt haar gouden glitterende gewaad waardig uit en begint guitig te lonken. Meditatie en dankbaar gebed uitnodigend kersverse pure dag wijs te begroeten Keer bij mijn eigenste zelve wensend erg veel moois te mogen ontmoeten. Ochtendgloren zo vervuld van verwondering, verbijstering…

Door 't woud der pijnen kreunt en zucht de wind, En machtig wuiven de gepluimde toppen, En strooien rond de zware schilfer-knoppen, Die stuiven over 't knerpend naalden-grint: En uit het hemel-groen dier ruige koppen, Die schudden: ja, en neen, van woede ontzind.... Daalt daar een lied op 't bevend mensenkind, Dat van een groots ontzag de…

'K weet dat vlak bij me, in 't hart van God gedoken De grote liefden van mijn leven wonen: Daar staan ze, veilig, stil als anemonen, Door geen orkaan van 't oppervlak gebroken. Ik weet dat liefdewoorden, ongesproken, Het wonder van de Godheid rijker tonen, Dan perken van bliksemende Orionen, Tot tijdelozen uit Zijn kiem ontloken. Voor…

Ik draag van alles, brood, kaas een bom of een verminkte kat. Dragen is mijn redding. Ook van binnen draag ik, vragen, tranen, gedaas en een karrenvracht solaas. Als ik niet draag is er een gemis dat niet te dragen is. Het dood dier dat ik droeg heeft mij gelikt tot ik geen gezicht meer had. ---------------------------------- uit…