Resttijd
ik ben ouder dan mijn schaduw en gewicht,
betekenis die nauwelijks valt te grijpen.
aan een goed begin hoor je te slijpen —
tot nu toe is op verjonging geen zicht.
de grove lijnen kaderen mijn jaren,
vormen het vlak tussen taal en een zucht.
voor het afsterven ben ik nog niet beducht —
de donkere lucht zal zeker klaren.
ik bleef mezelf, verdronk in ouderdom,
ik leerde zwijgen als een vorm van inhoud,
het stillen van het denken aan later.
‘soms hield je van zekerheid — maar waarom?’
of de boom die zich vond in het dode hout:
het ouder zijn behoort niet tot een flater.
Geplaatst in de categorie: individu