Alle inzendingen over demissionaire zet

vertel het aan de rivieren schreeuw het van de hoogste top fluister het aan de sterrenpracht zet de wereld op zijn kop opzoek naar een teken een seintje of een spoor alles beter dan doodse stilte hoop ik dat ik wat hoor een berichtje, een wens die ik de familie vertellen mag hopend dat degene reageert die Rebecca voor de allerlaatste…

je handen dwingen niet maar koesteren de klei waarin je vloeiend lijnen zet die leven baren ze waren er al in gevoel maar scheppend gaf jij ze hun kracht en doel modelleerde zacht je evenbeeld langs romp en been heb je haar wanhoop weggestreeld je vormt en stilt het ogenblik schikt het lange haar in een blauwe strik van droevenis…

een wattenstaaf zonder snot eindigt ver in je strot al voel je je wat rot het is toch gewoon te zot zet die prik er maar in er is een klein begin oudst, ouder, oud zorgzaamst, langzaamst ziekst, zieker, ziek het is misschien de griep!…

Ik zet het raam op een kiertje. Wat zou ik graag zoals hij zijn. Lekker in het zonnetje genietend, oh wat fijn. Het lijkt of het iets tegen mij zeggen wil. Ik luister maar dan is alles stil. Voor ik het weet is hij weggevlogen. Ik heb maar één wens als dat zou mogen. De vrije natuur in met volle moed. Want dat doet ieder mens zo goed.…

Mei en hagelstenen in mijn hoed verhinderd storm hem op te tillen de woeste wind schuift donkere wolken open herinneringen en intens verdriet dat in vormen en in linnen dringt mijn steun en vertroosting tussen de muren die ik in die jaren achterliet de glibberige aarde voelend tot onder mijn voetzolen ik zet mijn…

Zomeravond Op het stoepje naast m’n voordeur staat een bankje voor mij alleen de zon schijnt haar zomeravondkleuren in oranje –rood en geel de lijster op haar nest doet haar best fluitend mijn gedachten te begeleiden waarmee ik dromend speel de schaduw van de plataan is wat opzij gegaan ze zet mij in het verstilde licht Aronskelk vouwt…

Lente is aan zet. Tijd voor het tintelende...! Ontluikende ritmiek. De lol van het leven. Scarlatti op z'n best!…

de titel zet ik onderaan en zo is het gedicht gedaan "Ode aan 't bezitloos zijn."…

jij was nog schichtiger dan een hinde kon heel snel de bescherming van wat schaduw vinden heb je nooit op de voorgrond zien treden in bescheidenheid maakte een lach jou al tevreden tot er gejaagd ging worden en jij als prooi werd uitverkoren herboren zette jij nonchalant alle jagers voor schut wond drijvers om je vingers…

En de boer hij zaaide in het voorjaar en maaide in augustus met zeis en sikkel het goudgeel graan bond de garven en zette ze op tot schoven en de boer hij ploegde voort niets dat hem stoort als het angelus klepte schafte hij met zijn makker op de akker en de boer hij dorste ‘t graan het kwam bij de molenaar aan en later bij de bakker…

Om de woorden die eruit gaan stromen, rustig in mooie regels neer te zetten. Daarom laat ik ze achter in mijn dromen, waar jij ervoor mij, tot straks, op mag blijven letten.…

Zoals Coenraedt van Meerenburgh in zijn snelsonnet van vandaag heeft uiteengezet schijnt het gerucht te gaan dat onze huidige minister van Onderwijs - naar verluidt - het een en ander recht te zetten heeft, alvorens de klokkenluidersbrigade actie onderneemt... _______________________________ BEROEPSDEFORMATIE Beroepsdeformatorisch las ik net…

jij was als baby kind al heel geïnteresseerd in bewegende kleuren wist al snel aandacht van ogen te trekken om daarmee zichzelf kleurig op de wereld te zetten in kijken naar elkaar tot op het eerste gebaar een antwoord was gekomen in het spel van ontwikkeling waarbij geluid zijn entree maakt in het begeleiden van gebaar…

Het verstilde maanlicht schijnt Streelt mijn geschonden lichaam Beroert elk plekje en verkleint De zelfverloochening en blaam Zodat elk schandteken verdwijnt Groeiend is mijn zelfbewustzijn Ik sta weer strijdbaar en rechtop Woede verzamelt zich tot venijn Zet er een streep onder en stop Dit leven, zoveel wraak en pijn Springen in het…

Neem mijn kleren en mijn meubels mee, en zet me uit mijn huis Steel mijn video en mijn tv, haal mijn geld maar uit mijn kluis Sleep mijn wagen ook maar weg, ik ga wel met de fiets Ze mogen mogen pakken wat te pakken is, neen het doet me echt niets! Ik heb genoeg aan jou!!!…

Tergend traag zet hij een wankele schrede over de verzengend savanne, leeg en gortdroog een kaalgevreten paradijs zonder hoog of laag, zonder beschutting, nergens vrede turend tast hij naar de randen van de vlakte terwijl zijn rafelig spoor verdwijnt in zwakte Nog even blikt hij naar wat passeerde hij zou het, zonder aarzelen, zo weer doen…

woorden uit liefdevolle lippen met een prettige geur vervuld van emotie zonder traan lachend met de benen verstrengeld de seconde, een minuut, alsmaar langer maar na die tijd is het gedaan licht boven de aarde zwevend naar huis surrealistische droom in het hoofd maar er is geen pijn het eigen lichaam voelend zoals het zich naast haar zette…

dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte eindigt in een schaduwrijke hel het voetpad, ja, die is het die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes die we vergeten, die we niet vergeten zoals de Brusselse foor, de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen en we zetten ons leven verder…

‘k Zet mijn deur geluidloos op een kier. In de schemernacht zie ik een woedende schim, gebogen over een vertrapte ziel. Weggereten is de liefde in mijn lijf. De grens van woede is bereikt. ‘k Verdraag geen licht meer in de assen van mijn verdriet, weerloos verdwijnen mijn oren en mijn ogen in het niet.…

jij warmt de wereld met je stralende energie zet licht om in kleur en plezier fluctueert in een leven stimulerend opzwepend ritme dat mensen diep in hun ziel voelen als hartslag van toen de bewegingen doen die zo herkenbaar zijn vol liefde door samen om zonder venijn als mens gelukkig te zijn jij bent de spil waar alles om draait…

te snellen terwijl ik kalm tracht vast te stellen hoe dikwijls je me ondersteunde Ik voel de groeven; ingesleten de jaren zijn je aan te zien bekruipt me ’t gevoel.., misschien heb ik dat wel op mijn geweten ik kijk naar je en zie ’n rafel van de schoonheid die je vroeger was wat me tot scheiden doet besluiten met pijn in het hart zet…

een laatste sigaret een laatste glas wijn toe vertel me nog iets een verhaal een anekdote een mop als je niets doet gaan we naar huis sterft het feest en is het gedaan maar ik wil nog niet weg dus zet wat muziek op en laten we dansen ontsnappen aan de lethargie vertel me over vroeger vertel me och laat maar ook de muziek…

zon groende het bos van kruin tot het mos in een samen ontwaken jij zette voorzichtig de bezem opzij knapte wat takjes om meer snelheid te maken jouw blote voetengaan liet geen sporen na in het zachtste tapijt ooit alleen pluizen die wilden verhuizen haakten aan omdat heksen alleen voor vruchtbaar gaan jij hebt mij…

verstrakken het donkert perspectief is met de noorderzon vertrokken schuld en schuldbesef staan hand in hand belangstellend toe te kijken weemoed komt op en klaagt spijt vermant zich plicht is een roepende in de woestijn schijn en wezen voeren hun lied de toptien binnen solidariteit is wegens vakantie afwezig beul en beulsknechten zetten…

Breng me naar de zomer Zet de lente in m'n agenda En stuur die uitgeprocedeerde winter onmiddellijk terug naar Alaska Laat de meisjes weer fladderen Serveer vlinders - gebakken of gestoofd - Laat de jongens weer dartelen Zon, maak het licht in m'n hoofd Te langzaam tikt het sneeuwklokje Te sterk is nog de maan maar dankzij…

het is ontluiken jij zet met je ogen de wereld buiten door het ophalen van het doek dat de afstand markeert tussen warm bloed en kille stille zakelijkheid transparant maar nog altijd oorzaak nummer een van dodelijke kramp door affectief gemis bijna onder handbereik maar de groepen zijn hun leiders van vroeger kwijt het is de…

Het is vier uur ‘s nachts Ik sta op Ruik weer die geur Die zet m’n wereld op z’n kop Stierend stuif ik binnen Met de angst in heel mijn lijf Discussie komt op gang Zijn kamer de plek waar ik even blijf Ouder zijn van een puber Doet zo vreselijk veel pijn En toch dat hele lieve kind Is helemaal van mijn Op weg naar zijn volwassenwording…

De één wil nog meer mijn aandacht dan de ander, Het vreet al mijn energie uit mijn lijf, Maar omdat me is geleerd om te helpen elkander, Zet ik mijn eigen verborgen verdriet buiten kijf.…

ze stapt aan boord en kijkt me aan haar ogen dicht, het hoofd omlaag vuur wordt kil en dooft gewillig wijkt zwaar weer wanneer het anker wordt gelicht ze zet zich af, kijkt schuchter om naar de ondergaande zon haar mond is een bezworen lach een zielsweerspiegeling op zee zend haar op het juiste pad dan wordt ze bevrijd als onverwacht…

De overheid is weer een keer aan zet Weg met de vette hap, limonade en kroket Op school en sportkantine gaat dit nu verdwijnen Lopen, fietsen is de leus de mensen moeten lijnen We moeten met z'n allen vechten tegen 't vet We worden zonder onze wil, weer op rantsoen gezet. ------------------------------------------------------------------…