Alle inzendingen over individu

Af en toe in de hoogte kijken en onthaasten af en toe als een vogel zweven als een buizerd een doodgewone valk af en toe geen hoogte vrezen en geen vrije val…

Het ontbrekend licht barst los als stoom, in stilte. Het licht is als de dood, er komt geen einde aan, het kent geen falen. Het licht heeft een begin van vuur en kalk dat niet valt te bepalen. Het licht is slank. Het oog is sloom, in kilte. Onbewogen waakt het licht als een godin die met ons zinkt als lood, onsterfelijk maar dood, en droog…

Ik dacht te zijn maar ik was monddood het was zij die floot op lippen roze en zoet De lucht verstond de belofte al was eigenwijsheid haar grootste goed, benedendeks was zij de kapitein en ik de schrobber in haar hand Toch eenmaal aan de bovenrand geraakt waar de zon haar ogen spleet en haar grimas kathedraalde tot in de kerkers van…

Op mijn rug lig ik in het gras, kijkend naar boven. Een enorme sterrenhemel, adembenemend mooi. Zo groot en eindeloos, een plek, los van de tijd. Door het gras waait een aangenaam koel briesje. Het stille schouwspel, geeft mij het gevoel een onmisbaar stukje te zijn, in een wereld van dromen en realiteit. Door dit korte moment buiten de tijd, voel…

Gelukkig dat niemand je ziet je voelt je naar en hebt verdriet waarom voel ik mij nu zo down kon ik maar even vrolijk zijn, net als een clown misschien ziet alles er dan ook anders uit en nam ik eindelijk ook eens een besluit want twijfelen dat doe ik al veel te lang ik weet niet waarom, maar ik ben bang om te zeggen dat het nu even niet gaat…

voor Ton Luiting Ton misschien vertellen de door jou verzwegen verzen wel meer dan je lief is doch wat destijds begon als grap bleek een passie... ondanks die levenslange drang weet je nooit wanneer de man in 't zwart af zal blazen dus geven wij woorden gehaast zin en hopen op verzen met levensvatbaarheid Lejo van Kuijeren…

gevormd door mijn verleden lijkt het heden zonder toekomst blijkt de tijd die mij nog rest slechts een fractie van een leven dat voordat het echt begon gedoemd was op te geven…

Het witte doek deed er niet toe in een stilte die geruislozer was dan verzwegen woorden … hoe de dag ook wandelt in de zware klei met sporen die sjokkend de wandelaar laat herkennen zijn bedoelingen de wolken die ik streel gelaten verfrist de wind mijn geest en trotseer de regen met liefdevolle dagen, de film die is geweest…

MAAK jij een fout? DAT geeft toch niets... JE laat een ander ervoor opdraaien. WEG loop je voor de gevolgen. KOMT dat omdat je alleen voor jezelf leeft?…

als dan het koperen keteltje vol as van wat ik was wordt leeggeschud over het geduldig gras, mijn lief, sta daar niet voor schut en veeg de rimmel van je wangen. Denk aan de vingers die deze regels schreven in onze tijd van verlangen en die je streelden tijdens hun leven. En lach om wat ik was, onder meer het gesnurk in de bioscoop, de…

Hoe alles verandert in een ander licht Alles maakt me blij vandaag Van de liefde tot de kroeg Het schuim op het bier Tot de vogels ’s ochtends vroeg En het stuk in mijn kraag Alles droom ik mooi vannacht Van de trap naar omhoog De kelder licht en droog De sprong voordat ik vloog En er is iets waar ik op wacht Het tempo ligt een beetje…

Met je hoofd in de wolken Je gezicht tegen het raam Een wereld van leugens Gecreeërd uit verhalen van een bestaan Jij bent het meisje zonder waarheid Wees blind voor hun woorden Geloof in je leugens Wees open voor de wereld Jij die moet zoeken naar een bestaan Weg van die leugens weg van dat raam…

Antigone wankelt, treedt buiten Thebe's muren, nippend van haar whisky beziet ze het slagveld: daar, naakt, verminkt, afschuwelijk mishandeld, ligt het lijk van haar broer, Polyneikos terwijl Socrates rapt over demokratie, spreekt koning Kreon zijn bevel uit: Polyneikos moet tot prooi worden van de honden en spindoctors, niet mag hij begraven…

de schaduw achtervolgt mij als zij een oogje op me heeft ik loop daarom het liefst in duisternis mijn hersenschim en ik rusten dan, ongedwongen, in de avondgeest…

In de schemering kijk ik naar de wiegende grashalmen, de zon is onder. De vogelgeluiden sterven weg, het geluid van auto's word verzacht door de het roepen van de wind. Een zacht briesje strijkt door mijn haren, een geruststellend gevoel. De stilte ontneemt mij mijn woorden, en fluistert zacht in mijn oor. Ik luister goed naar het ruizen van de…

Er was een tijd dat ik je vertrouwde. Een tijd van vriendschap en blijheid. De vrijheid straalde er vanaf, wij met z'n tweeën konden alles aan. We waren het beste stel vriendinnen dat er ooit geweest was, nooit ruzie, en nooit spijt. Maar de tijden veranderen. Nu ik hier jaren later zit weet ik, ik ben je kwijt. Het was in één klap kapot.…

Een kom witte rijst Naast een bruine boterham Levert een gedicht. Een kom bruine rijst Naast een witte boterham Daarentegen ook. Ik zou zo gelukkig Nooit vormen durven kiezen Die ik niet aan kan. Zonnen rijzen op Uit rietomkranste sloten Regen tegemoet. -------------------------------- uit: 'Het Handenlied', 1989.…

Er is geen touw aan vast te knopen... Ik ruik geen onraad want zolang jij me bij de neus neemt blijf ik aldoor verkouden Er zijn geen kosten voor de gesprekken die we voeren dus blijf je me almaar aan het lijntje houden Aan het lijntje en voor het lapje- een rood lapje Maar door mijn roze bril herken ik het gevaar niet Je hebt geen gevoel,…

..er valt niets- te dichten, geen dichter op aarde, geen strofe of frase- brengt jou -dichter- dichter bij....…

Ze fluisteren achter mijn rug, ik weet het wel, maar wil het niet zien. Een buitenbeentje, dat ben ik. Allemaal, het zijn kuddedieren. Ze snappen niet hoe ik me voel, het meelopen, de oppervlakkigheid. Ze weten niet wat ik bedoel. Achter mijn rug om, ze praten over mij. Als ik stop om te luisteren, is het al voorbij. Met een valse…

Zwellen zeezuchten en blazingen aan tot de sterkte van hevigen orkaan bij Ome Dirk gaat pas alarm schellen als hij klaar is met stemmen tellen Bij hem gaat de wedstrijd altijd door daar komen de dichters immers voor de organisatie zal nimmer nooit bezwijken al breken in den Hoek de pieren en de dijken Zijn vrouw gaat met de schellevispekel…

het leven in duizend dingen verborgen ze nestelen zich in hoeken om ook weer uit te verdwijnen als een hond blaft het naar mij ik neem geen nota om alles te onthouden mijn dingen vliegen ook weer uit als een wild konijn ontglippen ze in alle onzekerheid het verdwijnen bevrijdt me van mijn verleden van dingen die voorbij zijn en verloren…

Een mooie stralende zon komt op, ik met mijn vriendin kijk naar zijn opkomst. Ik voel me goed, ik voel me warm, maar dan vanbinnen. Zo hoort het toch te zijn? Wij met z'n twee waren de beste vriendinnen! De zon komt op zijn hoogst, ik en mijn vriendin wandelen door een veld met lang gras. Ik voel me gelukkig, ik voel me vredig, dat is…

Je ziet de waarheid niet, die wil je niet zien. Te hard om te hendelen, te moeilijk misschien? Te moeilijk om te kiezen tussen denken en doen? vind je het moeilijk te om te begrijpen, of wil je dat juist niet? Toch zal je moeten inzien dat je het fout ziet. Het is niet goed het te verbergen, te verstoppen, te verzwijgen. Alles wat je doet heeft…

het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam bij het haastig oversteken passeerde ik mezelf ik overliep mezelf in die bijna geruisloze straat zonder het te weten nam ik een loopje met mezelf ik holde en stond stil een spiegel versperde de weg het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam…

in duizeling glijdt door helder klanken langs gouden snaren, als tinkend kristal, de bronzen, diepe stem van de oerreus, als vlas golft zijn haar in de wind, met sterke handen klopt hij op de berg, luistert verwondert naar de echo's, hoort de bliksem donderrollen langs elke ruige helling, tot diepe stilte, zacht en schoorvoetend ruisend…

Ik zeilde naar het einde van de tijd Ving vissen uit een opgedrooge zee Dwaalde door bossen zonder bomen Om tot nieuwe ideeën te komen Ik rende toen mijn voeten bleven staan Verdwaalde in een lege kamer Zag de wereld zonder ogen Voelde me door mezelf bedrogen In een wereld zonder maan of zon Een wereld die ik zelf verzon…

dat wat je niet ziet ben ik ook voel je iets wanneer mijn woorden anders duiden ook dan zijn het betekenisvolle geluiden van deze mens jawel, met wisselende akkoorden…

Je hebt ze niet gekozen het is veel meer... dan alleen een naam. karakter dat zit in je zo ben je niet alleen... een simpel nummer!…

met een laagje zink overdekt ben ik zeer gesteld op een genieting die de zinnen streelt zonder zedelijk verval een ingetogen dronkaard met witte strepen aangegeven komt telkens aan de deur dikwijls hevig, maar van korte duur buiten de gewone nachtrust soest mijn witlinnen altaarkleed terwijl een tweede zangstem van klemtoon en ritme verandert…