Alle inzendingen over muziek

De schaal wiebelt hypnotiserend licht en donker op en neer Tikjes van mijn nagel De rand omlaag drukken en langzaam de ronde volgen Golven weerkaatsen de zon Schommelend licht Wiebelschaal Met een stok sla ik trilstroom in het brons, de houten tafel en van mijn vinger naar mijn…

In Jazz gaan Black and White perfect together Afroroots in syncopé-ritmiek Prosodische accenten in lyriek De Groove is waar ook black lives really matter De Jazz van nu is niet meer wat het was Art Tatum, Peterson, klaviertuoos En Ella, Basie, Armstrong... ouwe doos Duke Ellington, Ron Carter op de bas John Coltrane en Miles Davis op trompet…

Mensen zijn materie uit het heelal, waaruit ook muziekinstrumenten, worden geschapen en bespeeld. Uit stof dat altijd al bestond. Stof dat van sterren komt. Trillingen van de zon. Licht dat schijnt. We zijn toeval dat bedoeling werd. De paar seconden die wij leven, biedt tijd om muzikaal te zijn. Tijd om symfonieën te dirigeren. Tijd…

Als ik jouw muziek hoor, sluit ik mijn ogen. Ik hoor: het koele windje fluisteren het beekje zoetjes ruizelen. Zie: statige bomen en bloemen in sprankelende tonen, zie hun kleuren, ruik zelfs hun geuren. Waar onze grijze cellen toch toe in staat zijn. Het ene moment bruisend van energie, het volgende moment stil en vol melancholie. Zo was…

De pianist speelt op zwart-witte toetsen een dans zonder woorden in adembenemende akkoorden die hart en oren streelt en zijn hemelse klanken laat rusten in de ziel van hen die luisteren...…

Door mijn kleren heen voel ik het wuiven in mijn longen de halmen achter het riet en ik huiver met de zeeën en het gras het ontoegankelijke moeras Flarden meeuw en wij stemmen van het lied van de aarde, adem van haar getij echo van haar zang wij geschutte havens osmotische enclaves personerende huid Kadootjes geluid in en uit…

Soms staat alles open en stormt de wind de lade uit vooronder de lege ruimte van het schip in, trillend tussen de banken en rondom het altaar, de lucht leeft in het heilige halfduister Mijn bewustzijn zet uit laat op oefeningen en improvisaties gedachten zweven om ze te schikken en op hun plaats te laten landen tijdens de middagpauze…

Vier en twintig trappen leiden Ons daar op tot de veranda. Groen- omwingerd, half in lamplicht, Half in maneschijn zich rondend, Torsen zuilen, ver uit de oudheid, Deels Korinthisch, deels Ionisch, ’t Plomp moderne, platte dak.- Stenen vloeren zijn de bodem; Schuilt daaronder ook een grafzerk, Prijkend nog met vreemde krullen, Wapenschild…

De sarabande spelen op de vrieskoude deel. De uilen hebben het klavier onder- gescheten. Stom staan de dingen van de zomer om je heen, strohoed, trompet. Omhoog die bovenstem, waar vogels schuilen op de balk, en dan omlaag. Vertraag het lied, houd in totdat bloed stolt en adem stokt. Kan zij nu gaan? Doorspelen. In de bas orgelt een toon…

jij vlamde op in de muziek verlichtte met sferische kleuren de meest ijle vertes waar stilte zijn hoogste tonen had dreunde mee in de donkerste bas dromen als het vuur nog smeulde en opgerakeld moest worden naar een laaiende finale in jouw donkere smidse balgt de lucht zijn decibellen wakkert vuur in blauw en rood de volheid…

Waar geen woorden voor zijn is hier in de schemering aanwezig, het geheim nog niet te weten hoe het verder gaat maar wel het net in mij te voelen samenkomen – onzichtbare verbindingen met de hartslagen van het leven In woordloze taal verovert het ademen van de pijpen zacht golvend de ruimte op de stilte en dan is niets vanzelf muziek…

Uit de chaos van lakens en voorgevoel opgestaan, gordijnen open, de radio aan, was plotseling Scarlatti heel helder te verstaan: Nu alles is zoals het is geworden, nu alles is zoals het is komt het, hoewel, misschien hoewel, tenslotte nog in orde. ---------------------------- uit: 'Zeepost', 1964.…

Door de drukke straat Voor mijn glazen ruiten Gaat menig, menig gelaat — Menig ziel gaat daarbuiten Voorbij het venster van mijn ziel. Dichtbij mij drijft de volle stroom, De stroom van het leven; Als telkens het begin van een droom Zie ik even — even Een ziel gaan voorbij mijn ziel. Zoveel zielen, die openstaan, Nog zonder…

Raad eens wie er is. Hij zet zijn schoen tussen de deur. Die kunt u laten staan zegt hij aan wie hem vraagt wat hij komt doen. Dan legt hij er een stuiver in en zingt haast zuiver bijna plechtig helemaal gratis dit lied: Een ting drie ting pling pling zeven waar is heregotje gebleven hij is niet hier hij is niet daar hij is niet. ----…

Betoverd stond ik, in het park, te luistren, Bij de muziektent, die me een tempel was. Zoel geurde aroom van bloemen, loof en gras. En ’t bladerflappen leek geheimvol fluistren. Mijn weemoed zwaar, die ’t leven nooit genas, Mijzelf bevreemdend, zwol in ’t avondduistren, Doch iets in mij spring los, dat lag in kluistren, Of ‘k mooie verzen of…

Muziek slaat bruggen, van mens tot mens, van taal tot taal. Zonder iets te zeggen, wanneer muzikanten, musiceren. Zangers zingen. Geluid laat ons mensen weten, wat ons aller lieve oorsprong is. Luister naar het ruisen van bomen. Naar hoe vogels pratend fluiten. Naar hoe regen vallen moet. Luister naar het verlangen, naar ons aller…

De kustvaarder vaart voortdurend heen en weer over de wijde Noordzee, bij dag en nacht. Zonnegloed, geflonker van sterrenpracht geven de schepelingen werk vol eer. Lieve, lage golven, loeiend onweer begeleiden als sterke, trouwe wacht toestelgedreun, vermengd met schone kracht der toonkunst, die blij danst, steeds op en neer. De klanken…

Wat een vrouw en uitmuntende zangeres Zij raakt in jouw ziel, haar muziek smaakt naar meer Miss Montreal kan alleen zingen Hoewel zij meer, veel meer heeft geleerd Zij rijgt woorden tot zinnen Meesterlijk al Zonder zich te bedwingen Stijgt zij op de lijst Subliem Door de wind....…

Het gebeurt eindelijk in een droom muziek schildert zich in aardse tonen je dwaalt langs gespannen snaren een oude gitaar ligt in jouw handen afscheidslied klinkt in de nacht gevoelig breekbaar zoals liefde sombere gedachten overmeesteren ons rivieren vervoeren verlangen wij zijn onze stemmingen niet kwijtgeraakt volgen steeds…

Meisje met de frivole viool gevoelige snaren stemmen late avond muzikaal als in echte waarheden geboren heldere gedachten gaan mee in de droom fragiele bloemen op de warme aarde ze dwaalt langs aangespoelde droefheid wij zijn onze stemmingen lichtgevende sterrenstelsels diepe dromen in de oude stad dit land wil een lied vol romantiek…

Als de kerels te gare zijn, doedle, bomle, rom, dom, dom... Wat liedje moet er gezongen zijn, doedle, rom, dom, dom? 't Kerelslied, 't kerelslied, doedle, bomle, rom, dom, dom 't kerelslied, 't kerelslied, doedle rom, dom, dom. Ze renden met zessen langs de baan, zij hadden stalen kleren aan; Isegrims, Isegrims. Zij hadden waaiende…

een koor zingt en het erbarmen maakt de lucht om ons heen zo dik als stroop dan stopt de plaat alle ingewanden vallen uit het lied waar wij naar kijken alsof onze eerste kribbe een gitaarkoffer was -------------------- uit: 'Bang', 2007.…

Hoe bijzonder zou het zijn Communiceren zonder pijn Gewoon wat schrijven Zonder dat venijn M'n zoon doet weer eens gek Een wilde Gewoon een grote bek Ik stres niet Waarom zou je Het ruist in het riet Lieve mensen hier op aard Laten we lief doen Zoiets dat nooit verjaard t…

Ik sta al lang niet meer vooraan, als er stoeten door de straten gaan. Ik moet luisteren naar bomen en niet naar mensen, die komen. Ze komen, de mensen, en gaan voorbij in gelederen van dwazen, maar de elite onder hen, voor mij, zijn zij, die in koperen buizen blazen. --------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1976.…

Minerva vond de veldfluit uit, En speelde ’t eerste lied, Aan d’oever van Permessus vliet Gebukt in ’t jeugdig kruid. De bosgoôn sluipen op de klank Bedeesd en luistrend aan, En laten kruik en druivendrank Voor deze wellust staan. Wat zong zij? Van de bergsneeuwleeuw Die Hercules verwon; En hoe hij bij een meisje spon, Hij, monsterschrik…

*Multipotente bloedstamcellen Mijn lever, mijn milt Hebben zich volgezogen Met veel teveel bloed Ongeneeslijk po- sitief, waagt hij te betwij- felen of hij sterft Tijd zal mij leren Wie uiteind'lijk de tango Met mij zal dansen...…

Zoekend naar de harmonie verborgen in de tijd tel ik een vierkwartsmaat vooraf beroer de wit en zwarte toetsen breng vanuit de chaos een melodie tevoorschijn die ik nog nooit gehoord heb…

De route die ik nam was niet om zijn muziek gekozen, koffie en sigaren wachtten mij aan het einde van de straat. Van de versuffing. Zeker, het uur van de muziek als enige waarheid breekt ooit eens aan. Een man op straat, net uit zijn bed, is dan de ideale, van branie gezuiverde prooi. Maar nog dwingt muziek niet haar pijn in hem - de dag…

(fragment) Wat is 't me een zoet genoegen, dat de ervaren hand de toetsen duwt en, over 't juublend elpen blad de volle jacht der klanken stuwt; wanneer ik elke noot ontmoet, met wisse slag op vaste maat, op iedre klop van 't drijvend bloed een toon van 't klankbord wederslaat. Doch voller is 't genoegen, dat mijn ziel…

In 't rijzen van de koele dag, Als ieder nog te slapen lag, Zat Appelona, die ik zag - ‘t Zijn mij geen dromen – In de schaâuw der bomen En streelde een luit, Terwijl zij uit Een heldere boezem zong. Stil hield de tong, Die ’t geveert’ Van het hele woud braveert. Het zingen, ’t Springen, ’t Fluiten, ‘t Tuiten En ‘t zwieren, Gieren…