Alle inzendingen over afscheid

Verlies Je verliest iets uit het zicht Het zit toch in je hoofd En ook in je hart De gedachten zijn er Ze blijven rondzweven Elk moment zie je voor je Geen tijd voor het verlies Je voelt de aanwezigheid Het voelt zo vertrouwelijk Zij zijn bij je Je voelt je sterk Als een film in je hoofd En een gevoel in je hart Zie je de toekomst…

Gisteren was zo dichtbij maar het lijkt of je eendagsvleugels krijgt je kijkt niet meer om ik ren naar de horizon en vang wat jij nu mist…

stilte zei de man hij rust condoleances over en weer gesnotter door helende woorden gesust hij ging zo plots zonder enig verweer starend in zijn graf werd ik me ervan bewust wat een ander me ook gaf jij gaf me meer…

en ik schreef mijn naam in de aarde waarin ik mijn voetafdruk achterliet in het water dat mij meevoerde op de stroom in de ongrijpbare lucht die ik greep met m'n adem in de stralen van de zon die mijn dagen verlichtten en verwarmden in die dagen die kwamen en gingen zich vullend met vrede en verdriet ontmoeting en afscheid droom…

Samen met jou wil ik leven In jouw hart wil ik bestaan In jouw herinnering herleven Nadat het mijn tijd was om te gaan. En als je je mij herinnert Herleef mij in een lach Opdat ik dan aan jou…

lieve jij, Jij hebt je strijd gestreden, Na alles wat je hebt meegemaakt En hoe je hebt geleden. Je bent er niet meer... mijn gevoelens zijn eindeloos, gedachten zo troosteloos. Wat is de zin van het leven? Waarom is het jou niet gegeven? Waarom zo kort, waarom zo jong? lieve jij, nooit ga ik jou vergeten!…

(voor Adriaan Venema) Contactarmoede is het leed dat men vandaag de dag ondergaat alsof het altijd zo is geweest, men knijpt de ogen toe, loerend door de spleten in het plafond, naar een wereld die zinspeelt op kil bedrog. Opgesloten en onzichtbaar lijden wij aan eenzaamheid, de trap naar boven en beneden opgetrokken uit angst en zalfbescherming…

Tranen rollen over mijn wangen, Mijn hart doet zo'n vreselijke pijn. Niemand kan jou ooit vervangen, Hoe lief diegene ook kan zijn. Tranen rollen over mijn wangen, Ik voel me niet goed dit voelt niet fijn. Niemand kan jou ooit vervangen, In mijn hart zal je altijd bij me zijn.…

hoezeer ik ook dat ultieme gedicht zou willen schrijven ik heb er de kracht niet meer voor schreef immer in de nacht want daar vond ik de macht tot lijden en mezelf te laat terug dat was 't, doei…

In de mottenballen: Smoking, Vers geperst Uit oranje appelen. Door de prins nog zelf gesigneerd. Dagen in de regen gehangen, Maar nog altijd zoeter Dan de zoute druppels Die hij op zijn schoudervulling droeg. Het was een lange avond en in open portier vroeg zij de eeuwigheid; ze kreeg de avond. De tragedie van de zwarte strik. Die…

Bij het omslaan van de laatst te nemen bocht Pagina opvolgend, ga ik de verlichte tunnel in Waar samenkomen de verharde gladde wegen Grof dwingend zegt het mij blind er in te racen Het negeren mijn geleden wanordelijke drempels Zodat ik willoos onmachtig voort dender Schokkend omklem ik het bezwete stuurloze Dan flits het voorbij, einde…

liefdevol wrijf ik witte haren uit jouw nog warme gezicht het is alsof engelen dansen rondom jou in het schemerlicht vredig je glimlach duidelijk klaar voor jouw weg naar het paradijs hadden wij je slechts te leen je was op doorreis *~ Lady Love ~*…

Overvlogen. Vleugels van vissen, die wonderlijk zingen op rotsen: "Kom tot mij" En dan de reflectie die op of net onder het water rust; daar het zonlicht kust tussen waterrijders, lelies en verdronken seringen. Tot hij zachtjes zucht: "Ik zal je missen". Het is niet gelogen.…

slingeren verse wolken hoog aan de blauwe lucht spelen zwaluwen krijgertje in groten getale valt de grijs omrande envelop geruisloos op de mat waarvan alleen de naam van blijft hangen roepen zwaluwen mij aan en vraag me af of Rob net zo zal balanceren op het wiegen van de wind *~ Lady Love ~* ~ Rust zacht Lieve Rob 1929…

Steeds wanneer ik mijn ogen sluit en wegdroom kan ik je weer zien en zie ik mezelf, gelukkig met wat ik heb. De zachte warme zon die haar hitte langzaam verliest en de wereld in een dromerig roze sluier hult. De geur van zoute ziltheid, brandend zand, de geur van de zomer. Het gouden zand waarop ik loop heeft de zon gevangen. Het…

Rouw draagt wollen dekens verwarmen het kille hart dat nog niet spreekt maar woordenloos beleven Wanneer de wolken samenzweren en hun druppels laten vallen misschien wordt er dan gehuild in liefdevol omarmen En de stilte zich laat horen als zacht gefluister in de wind het moment van samenkomen wanneer een zucht de stilte breekt.…

( voor Simon Vinkenoog ) Hij wist zoveel, die drukke man, ik vraag me toch wel af of hij het zelf bevatten kon, maar toch, hij viel maar door, dat woeste water, bedolven raakte ik, bedolven, een lawine van invallen, uitvallen en muizevallen, gevuld met vette kaas, voor wie maar happen wilde, de ijzeren klem verbrijzelde je nek, maar goed…

moet ik wachten, mijn ziel, totdat het hart uiteenbarst en het bloed aan adem zuigt of dat ik verstik in een laatste grote zucht waarna mijn ongesloten ogen de ruimte verkennen zonder dat ze jou nog werkelijk zien dien ik eerder te sterven om jouw eeuwigheid, onzichtbaar, te mogen erven wie is het dan die ik dien…

woorden zoeken waar geen woorden zijn…

zomerwoud en de wind zweept mijn trieste dag op tot ongekende hoogten de uren lijken scherp als glas daar moet het zijn geweest een plek, bruin in de zon waarom, lieverd, koos jij hier jouw laatste uur, scherp als glas ik bijt me door de tijd en jij verslond mijn jonge vaderhart gaf mij die beker vol van gif opdat ik hem voor je drinken…

ze kleurde al dat somber was troostte, verwarmde, maakte blij liep samen met mij ‘uit de pas’ vertrouwde blind en hield van mij en het was zeker wederzijds ‘k hield van die lieve oude schat loop nu de eenzaamheid voorbij voortaan alleen ‘ons dagelijks pad’ opgedragen aan Sara de hond juli 2009 © JS…

(voor Herman de Coninck) Je schreef me ooit voor de grap dat ik als die prijs er zou bestaan zeer zeker de Prijs voor de Meeste en Langdurigste Inzendingen zou krijgen, maar dat je tot je grote spijt (was dat werkelijk?) wederom mijn gedichten niet kon opnemen in het NWT, d.w.z. de concurrentie was alweer sterker. Ik heb nog nooit zo gelachen…

afscheid Soms zit er even Teveel verdriet In ‘t leven De dood strooit dan Zo om zich heen Dat de scherven Van de liefde Zich niet verzameld weten En onheel blijk je dan Veel te weinig tijd te nemen Het afscheid behoort niet Zo snel tot het verleden…

Het is alsof men op klarinetten speelt wanneer de nacht op het water landt en grijze schimmen stilstaan bij het geler worden van de maan toch neemt de tijd fatalistische vormen aan en verdwijnt en kwijnt het menselijk ras weg in een materialistisch moeras de struiken langs de sloten ademen niet meer, ze besloten om ons als skeletten…

Dode dode stad het licht waarin je bent geboren helemaal zoek zoals verloren toch ben ik gekomen naar hier door de sneeuw door sporen en voren niet om te zoeken maar wel om te vinden mijn liefde voor jou ooit was het hier mooi sterren stonden hoog wolken knielden voor blauwe lucht en jij was het zonnetje het zonnetje in mijn droom…

Wat aan het eind niet is is aan het begin een flard die bijkans in zijn teelt deze reis met blinde ogen neemt in de ochtend bazuint hij zijn fatsoen met vormen die erectieloos [ want leeftijd heeft ermee te doen] de dag voorspellen zoniet de avond want in het duister huist zijn lot en samen met lange armen voor de ramen vermoed hij een…

zij zit in stilte, langs het raam schiet de wereld voorbij foto's getuigen van een heftig verleden, ze kijkt er niet meer naar zij zit in stilte, haar leven is zomaar voorbij gegleden als afscheid glimlacht ze en zwaait achter het raam…

onbeweeglijk verglaasde ogen haar warme vingers voelen zijn biddende handen akelig stil een enge kilte haar trillende lippen beroeren zijn ijskoude wangen "papa, word wakker...!"…

genoeg. genoeg heb ik van het leven. genoeg is genoeg. genoeg is het nu voor mij. genoeg voor ons allebei. genoeg vertelde jij mij. genoeg voor jou en mij. het is nu beter zo. genoeg. genoeg heb ik van die ruzies. genoeg is genoeg. genoeg jij bent weg genoeg, ja... jammer genoeg…

ik wil niet meer ik wil weg uit dit benauwde iets ik wil de tijd terugzetten waarom zijn er geen tijdmachines? ik wil terugreizen in de tijd ik wil dit niet meer meemaken ik wil dat het nooit meer gebeurt waarom kan dat niet? ik wil weglopen ik wil huilen ik wil dat het goedkomt waarom, waarom, waarom?…