Alle inzendingen over moraal

de g r i j s a a r d. Vreemde kleine, zo aanminnig, Vreest gij niet de middagzon? Voelt ge 't niet? zij straalt zo vinnig. Rust wat bij die koele bron. Kom, melieve; zit wat verder Onder 't koele boomgeblaêrt; Daar is vreugd: een spelend herder Heeft er kinderen vergaêrd. Zie, de maaiers zelve slapen; En ge werkt als een…

jij kunt mij niet verstaan jouw taal heb ik nooit gesproken ik ben liever alleen dan deel van een groep die zogenaamd met de hele wereld meeleeft maar ondertussen collectief een mens zonder te kennen er dagelijks van langs geeft…

waarom de ene wel de dans ontspringt de ander niet? een antwoord is er niet er ís geen reden alleen het Lot dat het heelal bestiert volgens de wetten van de willekeur met een hand die nu eens streelt en daarna slaat om zo de weg te wijzen in de chaos. -------------------------- uit: ' Vuurproef', 2014.…

wie zal ik nog geloven wie spreekt er nog de waarheid wie neemt mij in het ootje wie zegt mij nog dat het 'm spijt wie maakt er toch zo'n zootje wie anders kijkend naar boven ja vroeger toen had ik een God tegenwoordig heb ik een i-pod…

Als een mens komt met vriend'lijk ooggekijk, Mond die iets liefs vertelt, Stuur 'm dan niet been: 'keer morgen weer.' Want wat één mens een andre liefs bescheer', Is zonneschijn, die door de wolken welt, Of een geplukte bloem gelijk. Als zonneschijn, die door de wolken welt, Drijft alle liefs voorbij. Kijk op en zie of weet het niet; Het…

Op de kruisweg van het leven Is zo licht een valse tred, Vrienden, in de grond gezet, Die er nooit wordt uitgewreven; Is zo licht een stap gedaan, Die ons nooit terug laat gaan. o Wat zijt gij hoog te schatten, Lesjes, die de wijsheid vond, Spreukjes in de vadermond, Waar ik één van op wil vatten; Spreukje, zo vol eigenschap:…

Mannen die worden onthoofd in de krant In een ander land Een land ver weg van ons hollandse paradijs Waar de vogels op de takken blijven zingen De rivieren stromen En er kinderen zijn die nog dromen Ver weg Een strijd Om de waarheid Onze planeet Verdeelt Op de televisie het beeld Zwarte kruizen hel duisternis mist Een octaaf lager…

Jij was zo fit ,had zoveel pit Het hoofd waarin die ziekte zit Mist memorie en controle En ik uit onze levensrit Het jeugdige frivole, Het wordt bij ons soms akelig stil Ondanks de cv ook wel kil Herkent niet alle feiten Behoedzaam blijf ik want ik kan Jou, noch iemand iets verwijten. Een beetje fit, een beetje pit Ons simpel medicijn…

Gij dan, die in 't naakt de zonde ziet, Die zijn heiligste glans ook in 't beeld verbiedt, Die wilt dat ellende - ellende verrijkt - Ten minste gehuld vóór uw poort bezwijkt, Wat laat gij de geest vol schaamte gaan In de waaiende wereld der vijgenijgenbladblaân? Moest hem niet zediger zorg besteed? Moest hij niet pralen in prachtig kleed…

Waarom verwelkt de roos zo ras? Zei Jantje, och of 't anders was! God wierd ook, dunkt me, meer geprezen, Zo 't roosje langer bleef in wezen. Al denkt ge, dat ge 't wel doorziet, Mijn lieve Jan! het is zo niet. De Schepper weet het best van allen, Waarom 't zo schielijk af moet vallen; En wil ook, dat ge gadeslaat, Hoe ras het aardse schoon…

Zo'n droge zondag, HIJ stapt uit bed en zet de koffie aan, Ik schenk hem daarna in om weer eventjes terug in bed te gaan Val weer in slaap o jee Bel gaat voor mijn verpleging, ik schrik me verloren Kijk op het kastje waar dan nog De koffie staat die de warmte kwijt is. Een lachend gezicht van de zuster, een slaperig van mezelf…

rondom mijn bestaan cirkelt een verhaal gevormd door vreemde monden men neemt het zomaar aan zonder mij te kennen wat buitengewoon knap om van de ander uit te gaan niet zelf na te denken…

op het moment dat het ongeluk even om de hoek woont om uit te rusten of misschien naar een ander werelddeel vertrokken is om genadeloos toe te slaan besluiten wij het schamele geluk eerlijk te delen, samen op te stijgen naar het eenzaam niemandsland, eerzaam in vertrouwen en zonder spijt te vliegen met een brevet van onvermogen in de hand…

gisteren toen het schrijven van gedichten mij nog vrij gemakkelijk afging schreef ik dikwijls voor mijn gedachten uit vandaag echter pieker ik me te vaak suf en worstel met de woorden loop voor mijn gevoel amechtig achter de feiten aan maar toch als een vorm van 'Luctor et Emergo ' en met de wilskracht van ik zal boven komen…

Het moet toch mogelijk zijn om je leven zo'n draai te geven dat je driekwart van je idealen ondanks allerlei omstandigheden in voldoende mate kunt bereiken. Mits je een filosofie volgt die veilig langs vreemde terreinen voert en je doet inzien dat elke dag ook alles wat je moeizaam bereikt hebt hopeloos in een ravijn kan mieteren. Laat…

Een leven is als een tuin Je kunt perfecte momenten beleven, maar je kunt ze enkel in uw herinneringen bewaren. Leef lang en schoon bloei open maar houd het in toom.…

Ik kiezel langs waterwegen waarin ik in grillige patronen een bont mozaïek van dagen schik helder en klaar alleen rimpelende uren giet ik in dempend matglas daar niet alles te dragen valt.…

Het prachtige woord indulgentie Is verwant aan penitentie. Je beoefent toegeeflijkheid, scheldt de ander “zonden” kwijt en veegt die onder het bloemtapijt. Dat gedoe over “zonden” heb ik altijd al “zonde” gevonden.…

Overheersend en toch zo eenzaam, als een wees van iedereen heb ik weinig neus voor je gehad. Zo dichtbij, overal, zo nergens was ik bijziend en jij was: de parasol tegen de blinde zon paraplu tegen de jankende hemel schutting tegen de treurende zijwind; […] fijnneuzer voor het aroma van koffie bij de overbuurvrouw neusneuzer…

Vertoont u ook van die rare kuren Overal te willen gluren. Dat stiekeme kijken vind ik maar nergens op lijken, dat moet niet lang meer duren. Hoelang je ook zult gluren, Het gras blijft toch groener bij de buren.…

Met een krop in de keel zegt ze wat moet ik nu, hoor de tranen in d'r stem wat nu als ik er voor de kinderen niet meer ben? Het regent, we blijven staan in de bui we huilen dat beetje water kan er ook nog bij. Wat moet ik nu, wat kan ik nog, een antwoord heb ik niet da's veel te lastig toch! Mijn arm sla ik om haar heen, kom…

het is de weerloosheid van ogenschijnlijk loze woorden woorden van iemand met "Gilles de la Tourette " "KUT" roept hij luidkeels en dat is even schrikken ook al gebruikt men het woord te pas en te onpas en dan dachten wij dat we niet meer te schofferen waren zo zie je hoe men zelfs wanneer je het niet verwacht op het verkeerde…

Een gedicht van G.K. Chesterton De galg die in mijn tuin staat, naast de vlier Is nieuw en netjes, hoog genoeg vooral Ik knoop de lus op 'n eendere manier Als iemand die zijn stropdas knoopt voor 't bal Maar net als heel de buurt -in groot getal- Diep ademt voor een kreet van puur plezier Bevangt me 'n vreemde stemming...ben ik mal(?) Ik…

Niet altijd leuk om eerlijk te zijn, voor de ander. Niet altijd makkelijk to the point te zijn, of het soms nodig is? Zeker wel. Of het hard is, vanzelf, want eerlijkheid komt bij een ander maar al te vaak aan als de spreekwoordelijke mokerslag. En toch is eerlijkheid nog altijd pure winst.…

Genocide, volkerenmoord, Geen plaats of recht op leven. Het recht op land en eigen cultuur Wenst men van de kaart te vegen. Pogroms, deportaties en etnische zuiveringen; De geschiedenis van de mens en zijn ontmenselijkingen. Absolutisme, nazisme en communisme; Politieke systemen en hun extremisme. Christendom, islam, en Hindoeïsme; Religies…

De lente kwam stilletjes aan Ons humeur was blijven stilstaan In het duistere van de wolken Nu gaat ons hart weer open.…

Natuurlijk ben ik uitzonderlijk en bijzonder Dat ik besta is haast een wonder Een wijzer mens dan ik vind je niet gauw Ik toon mijn verdiensten, als een pauw Al had ik ook dat er goed van af gebracht - omdat ik de dingen zo goed heb doorgedacht - ik ben verre van een booswicht, voor dictator zijn ben ik niet gezwicht Mijn beelden zijn altijd…

't zit op mijn mobiel, eveneens op iPad, kan er niks aan doen maar het heeft wat! Ik MOET het spelen. Op de kermis staat een zelfde apparaat, met dien verstande, daar moet geld in. En EEN keer per jaar, kun je me vinden daar, winnen doe 'k er niks, maar dat apparaat, trekt als een magneet. Maar 't zit op mijn mobiel en ook op de…

voor de geestelijke middenstand Neem gij het leven Zoals het is - Een beetje onrechtvaardig, Een beetje boosaardig, Maar ook wel eens aardig En soms lang niet mis! Leef gij het leven Zoals het gaat - Niet al te opzichtig, Niet al te gewichtig, Een beetje voorzichtig Dan is 't niet zo kwaad! Houd gij het leven Bedaard in het oog…

Een zonderling heb ik gekend, een vrek, De echte , lepe, wrede gierigaard, Zo boos als deze was wel nooit een gek, Hoe talrijk doe ook zijn mogen op aard. Hij hokt nog steeds in zijn bedompt vertrek, Terwijl zijn glimmend oog in het ledig staart, Zijn ziel gelijkt een oord, dat riekt naar drek, Want afval is het al, wat hij vergaart. En…