Alle inzendingen over natuur

Lopend langs de IJssel kwamen eerst herinneringen ik liep er ooit met R tot Zwolle toen fietste ik met P in de wind tot de brug er overheen en terug Nu met jou, beiden met een hoedje in de zon De wind verwaait de klamme lucht Bedrijfspanden voorbij blijven we tussen wuivend groen en de rivier Als gindse overkant mooier lonkt en er…

Een moment van rust aan de oever van het meer de juffer en ik Hoe ik je bemin en eer: zowel zichtbare als onzichtbare stralen reflecteren op een opengaande bloem, geurende bomen met bladeren en bloesems; uit een onverwachte hoek begint een vlinder in mij te ontwaken. Rondzwervend schrijf ik stukjes poëzie over ongeëvenaarde pracht die…

Geen bel ontsnapt zijn keurslijf; het wak geslagen door een steen groeit dicht: hij ligt te hopen op een bui die hem zijn huid afstroopt. ---------------------------------- uit: 'Het keurslijf', 1974.…

je fladderde met wind tegen boven de struiken met diamantjes van de pas gevallen regen tegenwind ging slow en traag terwijl bij mee de hoogvliegers droog bleven ik wist dat jij eens zou eten uit mijn hand nadat jij je vleugels glad had gestreken en mij sprietig aankeek koppie en kleed in kool witte kleuren met een verdwaald…

net uit de cocon vleugels in de zon vanaf het eerste licht volmaakt voor een gedicht…

waar overdag het najaar de wereld kleurt met bont palet verrassen in herfst vakantie-uren op avonden het Kralingse Bos met een magisch schouwspel de hemel feeëriek verlichtend toveren mens en techniek met wonderlijk licht en geluid een mysterieus landschap waarin bomen geheimen delen onzichtbare handen weven een sprookjesachtige tocht…

ik zag de stenen liggen in zacht kabbelend water en kende hun afkomst uit mijn gesprek met de rivier die in rustige klanken zijn verhaal aan de oever murmelde en verder stroomde met een opgedane ervaring rijker in de bedding had de kracht van de stroom zijn sporen van duizenden jaren nagelaten van groot naar klein rots…

toen ik laatst op een avond de wind voelde om mijn slaperig hoofd kwelde een jeugdbende eksters me met krassende boodschappen ik wist niets zinnigers te doen dan staren naar het gedoe de metallic-kleuren de drijfveer naar glinsteringen in die hoge boom tot een van hen plots wegvloog naar het raam van een huis om daar roerloos…

Tussen nacht en dag zijn de bomen triest en zwart Daar - een helder licht Wanneer in de morgen prille zon begint te rijpen achter het landschap waar het aantrekkelijk lichaam zich zal openbaren in de hemel terwijl het puur licht tijd vrijmaakt zodat ze zich van haar meest creatieve kant laat zien. Het resultaat is een combinatie van rijke…

ik zag de maan klimmend van oranje naar rood en als ik even niet keek knipoogde zij een wolkje voorbij in ons geheim ik lachte om het spelletje wist van de tic van luna gekregen in het domineren van het grote zwarte gat dat het universum achter haar was spraken met de dichtstbijzijnde ogen in knipper licht dat aarde doorzond…

De wind op kop, straf, hard vol venijn links het meer. Op middaghoogte buigt de zon zich over het riet dat goudgeel kraagt. Rechts het weiland waar ganzen met zwarte halzen landen. Mijn passen vertragen, ver de bocht voorbij hoor ik nog steeds het gakken en het gulzig rukken aan de grassen.…

Van alle eigenschappen die de vruchten tot vruchten maken, heeft de dennenappel er niet een. Meer lijkt hij op een houten bloem want wanneer je een voor een hem van zijn schubben hebt ontdaan, houd je bijna nog minder over dan niets. Ook hoog in de boom, in zijn volle glorie blijft hij een probleem; pas na de allergrootste aandacht tekent…

van bloem naar bloem op veld en hei... lijk ik op jou of jij op mij?…

de mens is klein groot is de zee de mens is slim wijs is de zee de mens is sterk machtig de zee het bootje de schuit het schip en de tanker gedragen van haven naar haven op de rug van de zee het kind op het strand trekt de vlieger strak als een anker de witte wolken trekken mee en de maan trekt de vloed kromt de rug van de zee…

Schemering op zee een schilderij van het licht serene schoonheid Hoe schemering danst in zee waar de horizon omvalt aan poorten van het mysterie Golven stromen rustig onder de schaduw van wakende sterren tegelijk verlicht de maan het schuim met een bleke sluier die zich uitspreidt. Wanneer ook nog eens schepen ver weg zijn en bijna nergens…

In de stad toont het grasveldje zich glanzend of dof bevredigt steeds kort gemaaid de voldoening van beschaafde burgers kent ogenschijnlijk nooit verandering toch worden op deze kleine plek lange geschiedenis en velerlei gebeuren uit een bezadigd soms laaiend verleden nagespeurd en gelezen door vernuftige neuzen van onze…

Ontstaat een ritselen en geknaag. Een roetkraai ruimt het stoppelveld. De haagbeuk heeft zich opgemaakt. De tuin ligt als een laken kaal. Op donkere velden brandt het loof. De toren geeft de uren aan en wind bevoelt haar jurk. De rug buigt als een hazelaar. Een hand omsluit een hand, een berm rijst op. Met reeds ontstoken lampen rijdt…

De wind, de eindeloze wind waait waar hij wil danst op een esdoornblad smijt schepen heen en weer vermaakt zich met een zwaluw legt zich doodmoe neer opeens. Wat hij, zijn waaien te betekenen heeft? Verkeerd, aan dit adres! --------------------------------- uit: 'Boze Wolven', 2002.…

ik zag een bosje bloeiende papavers staan op een god vergeten stukje snelweg met zand asfalt en vol zwerfvuil als decor en nu toch in de hoofdrol met de dans van de wind oranje rood uiterst teer wiegend zo maken zij ze niet meer…

Er is een boom geveld met lange groene lokken. Hij zuchtte ruisend als een kind terwijl hij viel, nog vol van zomerwind. Ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken. O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen, met slepend haar en met de geur van jeugd stromende uit zijn schone wonden, het jonge hoofd nog ongeschonden, De trotse…

Ik zit voor het raam en zie hoe de tuin niet is veranderd voor haar ben ik niet weggeweest de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht het is vreemd te bedenken dat zij mij niet kent, zich mij niet herinnert na al die tijd dat ik hier niet was ik de tuin was vergeten, zij voor mij niet bestond, is zij nog helemaal als toen hoezeer ik ook…

De zonsopgang zien onderdompelen in moment vluchtig van aard Hoe zon begint te ontwaken van waaruit pracht en zacht worden onthuld tegelijk luister ik naar een kloppend hart badend in zee vol tederheid Zowaar geprikkeld door dit moois ben ik erg benieuwd voor wat zal komen. Met raam open hoor ik niet alleen het ruisen van de verschillende…

In 't Zuiden, in Zuid-Beveland, waar over alle dijken, waar dicht over de waterkant de neveldiepten wijken, Waar zich tot aan de horizon de regelrechte lanen, - zover, zover ik volgen kon, - een schemerdoortocht banen, Heb ik in het vergeelde gras, in wat alom verdorde, in wat alom verschrompeld was,…

Natuur is voor tevredenen of legen. En dan: wat is natuur nog in dit land? Een stukje bos, ter grootte van een krant. Een heuvel met wat villaatjes ertegen. Geef mij de grauwe, stedelijke wegen, De in kaden vastgeklonken waterkant, De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand Door zolderramen, langs de lucht bewegen. Alles is veel…

Al denkt gij ook: "Wij zijn alleen!" De sterren houden wacht, De wind strijkt door de linden heen, Die fluistren in de nacht; Er zijn getuigen bij uw eed In 't rustige avonduur, En wat geen mens bekend is, weet De zwijgende natuur! En schendt gij d'eed van liefde en trouw Dan is uw rust verstoord; Verwijt u 't reine hemelblauw Het…

Een klein wit en rood paleis schouwt waakzaam over licht, ruim bos vol lieve weiden, waar bloem en heide geurig bestaan lijden, bescherming genieten van strenge braam. De wilde hof bergt menig mensenlichaam onder zijn pracht. Na leven van strijden wil het voldane gebeente zich wijden aan vrije ruigte met bloeiende faam. Hier mogen dieren…

De bergbeek in zijn bedding van boven naar beneden maakt Alpen tot ruïnes. Niemand herkent je meer als je je doel bereikt hebt, o domme, natte beek. ---------------------------- uit: 'Gedichten', 1984.…

De stem van jouw eenzame ziel klinkt nu weer helder in de lucide nacht het geluid is duidelijk hoorbaar het wezen van de aarde huilt natuur probeert zich te herstellen nu de wolf weer thuis is in het land moeder aarde woelt in broze dromen onder de wolvenmaan, liefde in haar hart ze komt weer terug met de bloeiwijzer vol hunkerende…

Soms, als ik sluimerloos de maanden, De jaren tel, die ik op haar wacht, Hoor ik veel verre, doffe stemmen, Die tot mij komen door de nacht. Dan meen ik vaak haar naam te horen. Ik luister,- ging een geest voorbij, Die honend lachte om mijn verlangen? Sprak mijn bedrogen hart tot mij? ---------------------------------------- Vroege Gedichten…

licht camoufleert het donker en donker het licht * ze horen bij elkaar in dag en nacht die samen een etmaal vormen eb heeft de vloed in zich en achter vloed verschuilt zich eb samen zijn ze een in getijden door zon en maan bepaald in elke man schuilt iets vrouwelijks en in elke vrouw iets mannelijks toch hebben ze elkaar nodig vormen…