3405 resultaten.
Als jij er niet bent
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.281 Als jij er niet bent, raak ik in de dood verzeild
dus voor mij blijft in dit heden weinig over
het sarrende repertoire van mijn achterdocht
een eenzame kermis, een gekkenhuis op maat.
Ik kijk uit het raam naar paars bevruchte wolken
vlak voordat een bliksemflits door de hemel snijdt
de uitgestorven buurt op zijn grondvesten schuit
voel ik het…
Ik liep (en liep en liep en liep)
gedicht
3.0 met 7 stemmen 4.814 Ik liep (en liep en liep en liep)
(en sliep)
Ik liep en zocht
en ik vond (maar ik liep verder)
Ik liep (en liep en liep en liep)
(en sliep)
Ik liep en zocht
en ik verloor (maar ik liep verder)
Tot ik alleen mijzelf over had
Maar dat is te weinig
om voor te leven
----------------------------
uit: 'Hanneton', 1987.…
Voor u
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 336 Ze was een sterke vrouw,
verzorgde trouw
tot aan hun dood
haar ouders.
Nu is ze zwak en oud,
nimmer getrouwd
en wordt verzorgd
door ouders.
Wat heeft ze veel gemist
denk ik,
wat lijkt ze op
mijn moeder.
Dan weet ik
dat Híj bij haar is,
ik zie hen
als een paar.
Heel even voel ik me
een kind
dat bij haar ouders is.
Zal ik…
IK BEN HET ZUIVERSTE DIER OP AARDE
poëzie
4.0 met 9 stemmen 5.923 ik ben het zuiverste dier op aarde
ik slaap met de nacht als met mijn lichaam
en de nacht wordt groter in mijn hart
in het donkere weefgetouw van je vingers
borduur ik een nacht van eenzaamheid
veelkleurig veeleisend veranderlijk
ik ken alle tranen van de eenzaamheid
sla mij maak mij open
ik ben een roos van vrolijkheid
kom hier vertrouw…
Alleen.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 523 Ik kies niet mijn weg, volg
haar slechts, stil en verlaten.
Terwijl ik staar in de verte,
eenzaam en gelaten.
Maar vol vertrouwen ga ik door
met achter mij elk voetspoor
dat geraakt in vergetelheid.…
EEN MEER SPREEKT
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 199 De weg naar de geliefde Leyen
betoont zich vrij zwijgend
het einde der daagse wereld
bloeiende oevers
vol rustgevende ruigte
eilandjes met komend vogelleven
bezingen de tere
maar krachtige eenheid
van gewezen veengrond
een waterrijk schenkt vredige ruimte.…
Dat hij leeft
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 169 Door woestenij gedragen trots
Is met gepaste spoed verweven
Met een uitgekotst verlangen
Om met meer passie te gaan leven
Hij heeft zich zelden zo verwonderd
Over de leegtes tussen zinnen
Hij begon net op te raken
Vol van leegte zat hij binnen
Waar de woorden net nog dansten
Speelden, tierden om hem heen
Lacht hij zich nu kapot vanbinnen…
Tussenwereld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 282 Door de stille straten
van het kleine stadje
waren wezens rond
vinden slechts koude
en gesloten deuren
op zoek naar warmte
Gevangen tussen dag
en laatste uren nacht
figurerend dominerend
in een vale schouwburg
tussen schijn en zijn
De schijn van schimmen
zonder verse schaduw
verdwijnt pas uit zicht
als de zon verschijnt
aan de grijze…
de laatste van het eiland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 130 Zo lang geleden al was het
dat de eerste
ver voor de anderen zijn eiland verliet,
allen zijn hem een voor een
achterna gegaan
allen dezelfde weg.
Overgebleven is er niemand meer
op die ene na,
alleen zijn huisje is nog bewoond
verder is het eiland verlaten,
leeg.
Oud is hij
wat doet hij hier nog
niemand is er
om hem gezelschap te houden…
Stilte
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 689 Stilte is Mozart
Stilte is Van Gogh
Stilte is een kernbom op Hiroshima, het eindstation in Dachau, een miljoen afgeslachte mensen in Rwanda.
Stilte is een lieve kus
Stilte is warme streling
Stilte is een knipoog, een zeker weten, het is jouw blik, jouw fiets onder mijn auto.
Stilte is schreeuwen
Stilte is mijn ex
Stilte is sms-en naar Idols…
Totale eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 vals draait
een kring
rond de maan
in het duister
is er een komen
en gaan van geluiden
onherkenbaar
in bestaan
reppen zij zich voort
met een spoor
van buitenissigheden
achter zich aan
aarde lijkt
te schokken door
brokken vreemde energie
mythen sagen
en legenden geven
nooit zoveel ellende
de stoet lost op
in het licht…
Het lange licht die zomer
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 202 In de verte
droom ik tussen stille woorden
in spiegeling van water
streel ik wolken
raakt de wind mij even aan
teder beminde
gezinde gedachten
raakten blind
verbleekten die zomer
waar het lange licht
op handen werd gedragen
maar de herinnering blijft
zelfs als de tijd speelt
en bladert door dagen
droom ik tussen stille woorden…
Waar
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 293 Zou zo graag zo veel van
je dichten totdat
de doodsban
je loslaat in je bad
Naar je vliegen
Tot die sferen
Zonder liegen
Mijn leven is nog steeds te deren
In m'n dromen
Doe je het bed
Kreuken, de douche stromen
Maar blijf je verlaten, ongered
Achter elke hoek zie ik je net niet
Waar ben je lief?…
Onuitputtelijke mand ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Ze draagt een maand met verdriet
op het strand ontfermen golven
zich over de broze lijnen van de vloed
en uit de diepten van de eenzaamheid,
het leven bedolven in onuitputtelijkheid.
Ze draagt de mand van onverzettelijkheid
haar lijden begraaft ze in de vruchtbare grond
van haar dromen en onder het mos waarmee
de onschuld van de tijden…
De eenzame
poëzie
4.0 met 3 stemmen 383 Moeder, hebt gij dees foltring dan gewild,
Moet ik om u de barre nacht vervloeken?
Ik vind geen rust zelfs in de schoonste boeken,
Niets is er dat mijn dof gekerm nog stilt.
Gij smaaddet haar: toch was zij lief en mild...
Gij deed ons de onherbergzame oorden zoeken
Waar ze eindlijk stierf. - Moeder, zal ik u vloeken
Nu weer mijn droom…
dat ..
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 156 wie weet komt het er nog eens van misschien :
wij die zo gelukkig samen ons verleden overzien –
dat
mogelijk
eens
te zullen ervaren
maakt
dit leven
de moeite waard ..
volgende gedachte :
dat
jij
mogelijk
inderdaad
ergens
bestaat
dat
jij
net
als
ik
jezelf
nu
in
de
spiegel
ziet
dat
ook
jij
het
antwoord
op
de…
Verloren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 187 Toen ze aanspoelden
als holle schelpen
uitgesleten lichamen
bij iedere golfslag,
wist ik verloren dag
van verre herinneringen
verlaten metrum
geschonden rijmen
waartegen niets vermag
dan wachten
op vloed
tot ze weer
verdwijnen…
Fonoliet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 115 De enige weerklank
die ik nu nog hoor
is mijn eigen echo
die zelfs het zuchten
weerkaatst vanaf lege muren
opgetrokken uit beton
en niet doorheen te komen
verschans ik me vaak
achter mijn eigen schaduw
wat ik ooit wenste
kent de herinnering niet meer
bedolven onder een lawine
van vergeten woorden
de hoeksteen grijs en…
Eenzaamheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 160 Eenzaamheid komt alleen
het vreet zich een weg naar binnen
en praat zonder veel zinnen
maar de stilte is nooit sereen.
Eenzaamheid grijpt om zich heen
als klauwen in het duister
slissende klanken, geen gefluister
eenzaamheid, sarcastisch en gemeen.
Eenzaamheid is een monddode stem
die vertelt zonder iets…
Weerspiegeld
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 353 In jou zie ik mij
Weerspiegeld
Als jij daar bent
Constante stroom van esprit
Lachen diep van binnenuit
Wij spelen met levenslust
Dartelend over de toppen
Van jouw en mijn kunnen
Spitsvondig, elkaar te slim af
Samen opgenomen in zonlicht
Jij was weer even thuis
Nu pas het besef van stilte
Kun je zo eigen worden
met de ander?
Ik…
Eenzaam
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 337 Nee, men heeft geen tijd
Er is zoveel eenzaamheid
Achter de gesloten deuren
Zitten mensen te treuren
Heel alleen
Met niemand om zich heen
Herinneringen uit het verleden
Maar niet kunnen praten over het heden
Kijk of je zo iemand kent
En met een bezoekje verwend.…
Verhalend hout
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 247 De woorden komen zacht en gebroken
het slapend bladertapijt waaruit ze opcirkelen
vormt een kansel voor de houten sterveling
hij verhaalt over verre neven die het woud verlieten
zonder een vaarwel
om uit varen te gaan naar tropische bossen
op eilanden die voorbij roeiden
in zwoele zomerwolken
hun staanplaatsen zijn veroverd door vlegelachtig…
HET SPIEGELBEELD.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 535 Vriend, als gij door de wouden dwaalt,
Zingend Uzelf in 't groen vergetend,
Zingend Uzelf in 't groen vergetend,
Dat mederuisend rijst en daalt
Die broederblijheid welkom hetend,
En gij Uw ziel verliest, verdeelt
In 't duizendvoud gelede leven
Zo gans, dat zelfs de dood een beeld
Uit dromen lijkt, met loof omgeven,
Mocht…
Anders
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 278 Iedereen wil zo graag anders zijn
Dat de persoon die een gelijke zoekt
Niemand kan vinden…
Zwart van nacht en ontij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 194 leven breekt
onder mijn handen
in losse verbanden
gedachten sporen
niet meer goed
blijven staan op een perron
terwijl de trein
maar verder raast
naar het volgende station
zie het zwart
van nacht en ontij
door het raam van de wagon
rij de wereld
in de wielen met mijn
steeds eenzamer bestaan
er komt een halte aan
kan de noodrem…
EENZAAMHEID
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 423 Bij mij is iedereen welkom
Al is het midden in de nacht.
Zoals vroeger vele vrienden
Bij ons kwamen, onverwacht.
Sinds ik oud ben en der dagen zat
Ontvielen mij veel mensen.
Evenals mijn lieve vrouw
Die ik zo graag terug zou wensen.
De dagen rijgen zich aaneen
Tot weken van eenzaamheid
En veel langer duurt het voort.
Het is een uitzichtloze…
implosie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 144 de leegte
die je achterliet
is ontkiemd
en uitgedeind
tot een zwart gat
in de kern van mijn zijn
dat me aanzuigt
tot ik
in mezelf
in elkaar klap.…
Over het pepmiddel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 Bent je aan een pepmiddel toe
Kan muzische vorming je soms helpen
Dit doekje voor het bloeden
Kan de uitwassen vaak stelpen.
Een zoektocht naar jezelf
Moet je niet simuleren
Beleving van muziek zal vaak
Persoonlijke vrijheid stimuleren.…
Droom of waak.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 277 als de nacht aan mij voorbij raast
en het licht in de ramen mijn
ogen tot ontwaken dwingen
droom ik nog van de ogen
die mij dwongen lief te hebben
droom ik nog van de natte lippen
die mij kusten en de
zachte vingertoppen
die mijn lichaam lieten
branden
en tot grote hitte
liet exploderen
tot een hemels genot
wat was het toch jammer…
adembenemend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 174 het smalle ochtendlicht
deinend de duinen
de zee met mijn ogen dicht
leven in puin en
schelpen gestrand in
bloedrode golven…