2729 resultaten.
Ambergroen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 27 "Het ruiterstandbeeld
van het zelfbedrog
in het publiek onthullen"
Nuttig en waar.
Het trekt het gordijn weg
van de beschaving, de ijdelheid,
de zelfgenoegzaamheid.
Uitbuikers die over alles
hun schouders ophalen.
Of erger: die zeggen
'het is zoals het is '
Wat onthult dit zelfbedrog
wat gaat achter dit beeld schuil
Is…
Een beter ei
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 25 Wat voor zin heeft het om
ten overstaan van een
althans nagenoeg volstrekt
anoniem lezerspubliek
het binnenste geel
van zijn navelgestaard
kakelvers broedsel
naar buiten te keren
als ongeschoold keizer
in door de mangel gehaalde brandschone nieuwe kleren?
*
Het is zoals het is,
Je bent zoals je bent
Er zijn er meer als jij…
Klondike
gedicht
3.0 met 11 stemmen 1.866 zo blijft men trouw
omdat men wel niets beters weet
dat men zou kunnen doen of redden kon
van wat men niet vergeet.
men denkt wat na
men denkt wat over
men keert eens terug
naar 't welbekende lover
te welbekend, te laat reeds in de zomer.
het beste lijkt maar de balans
eens op te maken
en dan een soort van trouw
een soort van residu
van…
Dromendans van Hans
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Het is werkelijk verontrustend
dat je mijn naam niet kunt onthouden
dat je me Bernard noemt
in plaats van Hans
het is in mijn dromendans
die vitale werkelijkheid
van jeugdig falen
onbevangen
in toekomstig
dralen
maar ik geef niet op
er is nog voldoende
drank om op te zuipen
er groeien nog stille bloemen
in de dakgoot van de tempel…
mens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 20 hier sta ik in mijn rozerode huid.
ik weet niet waar ik kijken moet.
moet ik straks voor- of achteruit
en hoe moet ‘t als je iemand groet?
in m’n hand houd ik een tweede huid:
een kloek en dapper leeuwenpak.
als dat me helemaal omsluit
voel ik me meer op m’n gemak.
vaak verlang ik hevig naar ‘n derde huid:
een huis waarin ik wonen kan…
‘In Memoriam’
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.283 Verdoemd!
Allen zijn klein.
Geen is er groot.
Beter weg in de dood
Dan verdoemd met het kleine te zijn.…
Terwijl je loopt
gedicht
2.0 met 42 stemmen 1.494 Komt er in de natuur een rechte lijn voor
denk je;
de horizon is er een
en de zgn. pijpestelen als het giet,
spiegelbeelden in een waterplas,
de lijn die ze van de wereld scheidt - alleen
met je oog half
in het water zie je dat precies;
evenwicht is ook zoiets, een vrouw
als ze, de handen gevouwen
om haar knie, met je praat, het tere
streepje…
Zo lag ik wel
gedicht
3.0 met 5 stemmen 2.583 (Zo lag ik wel
en lig ik nog: liefde
vernieuwt en verdiept zich.
Steeds meer huiden wierp ik af -
nu eindelijk in mijn eigen
laatste vel,
ben ik kwetsbaarder dan ooit)
-------------------------
uit: 'Dichter', 1995.…
Morgenrood
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 de tijd is de wind die blaast
en uitsterft in donker water
een gaan zonder terugkeer
het onoverwinnelijke valt uiteen
een gaai vliegt krassend langs de takken
uit het ijzer dwarrelen vonken neer
het geruis van koude populieren
een zwarte sluier strekt zich uit
over de aarde en bedekt haar
met bitter as uit de wolken
kruiken gevuld…
Als liefde van een aard'ling aan dorst randen
poëzie
3.0 met 19 stemmen 1.313 Als liefde van een aard'ling aan dorst randen
De lichtgestalte van een hemeling,
Je weet, dat zij tot nevelbeeld verging,
Tot hoon rondom heet hunkerende handen:
Zo dacht je dat, toen - lucht'ge zweveling -
Je om mij de rust verliet van effen landen,
Ik jou applaudisserend op liet branden,
Verijlend zelf tot vlucht'ge neveling.
Voor …
Avondwind in maart
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 47 luister vrijwel onbewogen
naar de avondwind in maart
in gesprek met de geesten
gestorven mensen in de verte
luister naar verhalen over liefde
alsof het verleden onbestaand
is weggevaagd met vragen
in onverstaanbare taalbarrières
het alleen zijn is te dragen.…
DANSEN
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42 ik zweef
als zwom ik
onder water
geen gedachten
over wie of wat
er staat te komen
nu of later
ik dans door
de lucht als een
wolk spreeuwen
vergeet de tijd
omspan de eeuwen
ik ben een ballerina
en geloof me als ik
u mijn naam noem
…. Engelina….…
Misverstand
gedicht
3.0 met 29 stemmen 6.580 ze is de weg niet kwijtgeraakt
ze heeft zich niet vergist
ik zal het steeds herhalen
zij wou zichzelf verdwalen
omdat ze hier de weg niet wist
ik zou haar kunnen vinden
als ik dat werkelijk wou
als ik maar niet zo bang was
dat ik zelf verdwalen zou.
--------------------------
uit: Chrysallis, 1978.…
het blauwe niets
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 61 het niets is niet het anders iets
het niets is niet het niet iets
het niets is pijnloosheid
het niets is zijnloosheid
het niets is oneindige ruimteloosheid
het niets is eeuwige tijdeloosheid
het niets is het oorverdovende oogverblindende adembenemende diepste
van het diepste blauw
ginds aan de andere kant
van de horizon
ach
uit te kunnen…
Niets voor altijd
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 501 Het luchtballet van spreeuwen
een schrijvende vogelwals die zich in driekwartsmaat
laat lezen in deze late herfstlucht.
In het sleepnet van de schrijver
landen woorden om te vertrekken
door de mazen van de tijd.
Een gewonde engel schildert
boven een vlucht wilde ganzen
verten van onbeschreven lucht.
Zal ik woorden tussen lijnen schrijven…
omhooggaan
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 116 omhooggaan
op een asfaltweg
op een steile asfaltweg
je gaat niet recht omhoog
je gaat schuin omhoog
schuin links
schuin rechts
schuin links
zodat je ademhaling gelijkmatig blijft
zodat je spieren zich spannen zonder pijn
omhooggaan
op een steil stenig pad
je gaat recht omhoog
je zet je voeten vast op uitstekende stenen
omhooggaan
op een…
Zwerver
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 Het lag aan de begroeide oevers
van de lawaaierige blauwe rivier
in dat onbeschermde verre land
dat land van mensen en dieren
waar hij zijn spiegelbeeld verloor
in de wildernis van het denken.
Hij gaf zijn bezit aan de armen
zijn fiets ging naar een dokter
zijn horloge voor een astronoom
en hij had geen woorden nodig
al zijn gebaren…
VET VAN BINNEN
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 53 natuurlijk baalt hij
vloekt alles bij elkaar
schopt stoelen onderuit
beukt met z’n vuisten op de muren
natuurlijk is hij blij
met die meevaller
en houdt hij meer van
haar dan hij laat blijken
natuurlijk beleeft hij
dat allemaal
maar hij uit dat slechts met
een frons of een lichte glimlach
hij kan het moeilijk delen
breekt niet door…
Rijnvlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 De dagen schreeuwen in het oor van mijn hart
En ik wist niet dat mijn zo goed gebouwde huis op zoveel plaatsen tocht binnen kon laten
Dan maar de jas aan en de Rijn opzoeken
Ik loop de kribben af
De oeverkiezels over
Diep
In water
Zak
Tot later
Met mij zakt de zon mee af
We worden klein en helder
Kalm mijn hart nog even
suikerzoete…
onze duisternis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 62 verzinkend
in onze duisternis
weten we de wereld wijken
wat van de wereld rest
het ruisen van de regen
het suizen van nachtelijke treinen
die door onze dromen glijden
de warmte
van ons eigen nest…
Mij, die jou naar mijn hoogten heb gered
poëzie
3.0 met 16 stemmen 1.702 Mij, die jou naar mijn hoogten heb gered,
Toen, 't vallen zoekend, je angstig toch bleef hangen
Boven de diepte aan ranken van 't verlangen,
Het taai wort'lende - mij noem jij koket?
Je dacht, ik spon mijn draden tot een net,
Om de eendagsvliegen van de geest te vangen?
Je dacht, mijn armen waren gift'ge tangen,
Die 'k spin, in 't moegesparteld…
Waf waf waf
gedicht
2.0 met 13 stemmen 6.241 Leg de ketting klaar en hark mij tegen draad van
kokkelgeur, het ganzenei moet stuk voor stuk
gezwellen. Toe maar, bakkelei wat bokbederft, jij
stropop volle maan. Je lazerij nu pruimsteen en
dan vellen speelt geen rol, maar hou van mij.
Knip mijn oren, snij die staart. Dat kindschap
zweet in appeltaart vol hoedendoos en razernij?
En dat octaven…
Maar hij vergat
gedicht
3.0 met 45 stemmen 20.149 Maar hij vergat haar te kussen
en toen hij het kasteel verliet was het stil
achter hem,
de lucht was grijs,
de rozenhagen hoog en stijf,
er scharrelden wat mussen rond,
maar hij had haast, wist niet waarom,
en toen iemand hem staande hield en vroeg
of het al donker was
wist hij ook dat niet
en zei dat het waarschijnlijk nog licht was
en dat…
Zwaluwen en een zuiver hart
gedicht
3.0 met 21 stemmen 7.223 het zijn zulke vreemde tijden
de dag verliest zich al vroeg in schemer
terwijl bloemen zich verdringen
in te kleine tuinen
iets verderop loopt de jongen met
het zuivere hart maar
met een getekende grijns
onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk
waar mensen als zwaluwen
hun huizen binnen vliegen
omgeven door geuren van vijf uur
-------------…
Niet-omgekeerde narcis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 38 Ik ben een ruimdenkend anarchist
die accepteert de geile maagd
en schenk aandacht aan iedereen
met mijn ingetogen populisme
Nog niet opgejaagd
door overspel
van focusverlegging naar mijzelf
Ik ben de nog te ontpoppen bloem
in de grote weide langs de Styx
met equivalente buren als lotgenoten
Ik niet hou van gekleurde vloeistoffen, echo…
Thuis
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 51 ik weet dat
in mijn lucide
werkelijkheid
de absurditeit
van de wereld
snakt naar een thuis
in Utrecht of Abcoude
met vreemde kostgangers
moet het leven zuiver zijn
nu ik me ontwikkel
in stugge dwaasheid
van mijn fabuleren
voel ik mij
steeds meer thuis
in hogere sferen.…
De man en zijn tas
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.973 Zijn tas is van het soort om mee naar school te gaan;
hij kocht hem laat, de leerplicht al verzaakt.
Hij kocht hem om te worden heengezonden met een ideaal,
dienstwillig diplomaat te zijn van wat hij miste.
Zo ziet men hem op straat: een man met dichtgeknoopte jas,
de tas waarvan de inhoud steeds wordt uitgedeeld, uiteengezet.
Zijn leven is…
Showen en trippen
gedicht
3.0 met 7 stemmen 6.861 Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk met vertedering naar buren
te kijken die rond middernacht hun afvalzak in een container doen.
Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk een taxi aan te houden die onwillig is
je tot buiten de stad te rijden waar loofwoud staat dat zich voortplant.
Er is zielsveel geluk nodig deze jurk dronken en klaarwakker…
zijn
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 64 hier te liggen
in dit warme zachte bed
zo zonder pijn te zijn
enkel maar te zijn…
Het kwijt zijn van dingen
gedicht
3.0 met 25 stemmen 10.792 Het kwijt zijn van dingen
is een grootse vorm van zelfhaat.
Hoe hard alle andere dingen
ook roepen: 'Maar wij zijn er toch?'
je zoekt, steeds kleiner,
steeds dieper begraven
onder wat je vond, terwijl het buiten
langzaam donker wordt.
--------------------------------------
uit: 'Het ging over rozen', 2002.…