Alle inzendingen over ouders

Ouderschap is Leiderschap Leiderschap is Wilskracht Wilskracht is Liefde Liefde is nalatenschap…

Ik begrijp je niet Je hoort je altijd spreken Alsof je de wereld anders ziet En wat vroeger is gebleken, Niemand die het zag Je masker was een lach Geen woord tekort over het beeld Verklaringen voor wat er scheelt Heb jij recht op wat er speelt? Is het mijn waarde die je steelt Ik lach ook, een echte charme Omarm me Met hun zicht…

ver terug in de tijd liet jij je brieven na zijn het impressies van jouw binnenruimte een onverwachte diepte in wie je eigenlijk was lees ik je waanzin het diepe litteken verzonken in je huid jij schreef de brieven wie ben jij dan het onmiskenbare handschrift zet aarzelingen in draf voor lange tijd maak ik jouw brieven zoek…

de kinderen in ons leven komen bij ons om een reden voor een seizoen soms even vaak ook voor het verdere leven elk van onze kinderen is een gift die met begeleiding en ondersteuning fysiek, emotioneel of spiritueel wij groter groeien mogen laten een godsgeschenk zijn zij die ons aan het lachen maken net zo goed als een uitdaging als…

Hij slaat me, en zij voelt de pijn niet ze kiest liever zijn kant Ik lach erom, ik ken het ritueel, ik ben alleen maar de laatste in de rij Niemand hoort het, niemand ziet het Wie zou me helpen? zo hard schreeuwt en slaat hij niet Hallo Aarde, Hier Siera ik ben een rode duivel ontvangt u mij? Kom Binnen, Toekomst ik wil leven en…

Papa, jij weet waar het pijn doet ook al was je er niet bij Jij vraagt altijd precies naar iets belangrijks dat anderen niet hebben gemist in mijn verhaal, een terzijde van het pad, een diepte waar ik omheen vertelde gevoelens die ik mijd omdat ze jeuken in mijn hoofd en littekens die ik bedekt houd Jij begrijpt het allemaal al voor…

BOTTENLIJM Wat we niet willen: een oude vader met hamertenen Dat komt nooit meer goed hoe hard je er ook mee slaat Hoogstens de hoeren in de straat kijken er nog van op Wat de mogelijkheden zijn in het interactieve verkeer…

[Iemand vroeg mij hier een gedicht over te schrijven.] Oudere mensen In Nederland worden de mensen steeds ouder, maar houden we daar eigenlijk wel rekening mee? Ouderen mensen, die ons land hebben opgebouwd, daar wordt niet goed naar omgekeken. Als ze iets met hun gezondheid gaan mankeren zijn ze vaak niet, meer in tel. Er wordt…

Soms is nadenken moeilijk maken wat eenvoudig is, maar ongemakkelijk om toe te geven en toch zijn de kinderen blij met wat hun ouders uitleggen bijvoorbeeld dat ze moeten leren om Het Kwaad te wantrouwen het heeft praatjes en geeft vrijkaartjes die je na het leven zult bezuren Je weet wel dat het niet waar is Het is niet eens van horen…

Zo dichtbij voel je de doden en hoewel ze weg zijn verstopt achter een bocht aan de andere kant van het hoofd ze zijn er nog Je hebt op je eentje tweehonderd miljoen maal geademd genoeg lucht verzameld om een zeilschip vijfmaal om de wereld te blazen zo dichtbij voel je zijn adem nu leeggerookte longen en hoewel hij weg is lopend door…

Nu kom ik elke nacht, Moeder, slapen bij u thuis: Geen afstand in de avond scheidt mij van uw liefdelichte huis. Voorgoed uit al Gods sterren ken ik de eigen moeder mijn: Daar is niets in de wijde heemlen als uw ogenschijn. Hoe vindt de schaamte mijner ogen, Moeder, u onveranderd schoon; Hoe bleef gij trouw en goed, Moeder, voor de ontrouwe…

Bloei grote bloem met hoge steel ik bewonder haar kleur zonnebloem…

Mama wat ik tegen jou zeg wat ik tegen niemand zeg wat er gebeurd is wat niet valt uit te leggen wat we maar zo moeten laten ik heb geen idee hoe het anders kan of het anders moet mama we houden het leuk we kunnen praten over iets anders praten onze woorden insmeren ze luchtig laten glijden langs de schurende muren om het ongemak…

“Ik ga nu naar een flatje dan naar m’n doodsbedje dan in een lijk-kist” zo voelt het nu ze een klein appartement hebben gevonden het grote huis, te groot is verlaten, kinderen weg man dood, te eenzaam ik slenter nog eenmaal door de huisruimtes van verleden leven & dood soms voel ik iets of wat ook in mijn donder, ziel, hart mijn…

Vandaag las ik 'Het vooroudergevoel', ter hand gesteld door drie geleerde broeders, over bet-overgrootvaders en -moeders, de dagen tellend zittend in hun stoel die kenden Onze Lieve Vrouwedag Maria Hemelvaart en Paulusdag en vierden Heilige Joachimdag - dat hóórde bij het vooroudergevoel maar ook al leefden ze van dag tot dag hun…

Dit is het lied over een heldhaftige moeder gedecoreerd met wasspelden, door openzwaaiende handdoeken driekleurige lof toegewuifd. Bewierookt door keukengeuren beheerst ze de snelkookpannen. Tussen vier muren weerklinkt haar "God save the Queen", een kakofonie van strijkijzers, fluitende stoomketels en drummende, knetterende braadpannen…

Gekromd, zacht momplend, stromplend met haar stokje Ontkomt zij ’t wreed gevaarlijk straatgewoel. Bereikt is de oude bank, haar troostrijk doel. Ze ontvlood de broeiing van haar zolderhokje, Waar hing de lucht beklemmend zwaar en zoel. Van ver een kerk tampt vroom een bedeklokje. Vaalzwart de mantel over ’t rosbruin rokje, Rust ze op haar plekje…

Zijzelf was als de zee, maar zonder stormen. Even blootshoofds en met een brede voet. Rijzend en dalend op haar vloed, als kleine vogels op haar schoot gezeten, konden wij lange tijd haarzelf vergeten, rustend en rondziend en behoed. Haar stem was donker en wat hees als schoven schelpjes langs elkander, haar hand was warm en stroef als zand.…

Als ik je beetje bij beetje laat gaan blijf met beide benen op de grond staan Je hebt dat al bewezen door jezelf te wezen Ook raak je mensen in hun hart want ze wachten op je met smart Als ik je beetje bij beetje laat gaan beloof me dat je voortaan jezelf altijd zal blijven en je het kwaad zal mijden Dat je belevenissen met mij…

Jij, omdat jij er bent je mij dus kent help me Zie je, heel de dag ben ik van slag van alles klopt er niet Ik heb geen fut, geen zin ik heb haren op mijn kin en vlekken op mijn bloes Er is geroezemoes het maakt me zo moe ik ben er slecht aan toe Ik droom fragmenten ik heb geen overzicht help me…

het huis heeft geen deur en één klein raam papa is groter dan het huis zijn hoofd reikt tot de wolken boven het dak wapperen zijn lange handen het zwarte pad een rechte lijn tussen zijn schoenen van huis naar schuur schuur naar huis AqAq in spiegelbeeld heb ik je geschreven getekend sta je op de muur de nagels…

Ik begrijp papa niet maar meer dan hij mij en de wereld die niet zo klein is en niet zo simpel als hij haar ziet door een snorbril onder de wilde haren van zijn jonge pruik Ik wil meer dan wandelen met de hond kaas raspen, en thee bij mama, thee bij oma meer dan later zoete herinneringen…

Onzichtbaar is mijn hand, waarin de aarde ligt, ik streel en sla haar trek er vuur uit, stapel ijs op ik breng haar hagel, sneeuw en regen: Houd van mij! Ach, houd van mij! .....De mensen hopen mij te zien .....en uit mijn mond te horen wie .....ik ben en wat mijn plannen zijn .....ze zoeken de geheimen .....van het leven, ze vragen:…

ik vat je tere leven samen in een notedop het broze kan daar talmend toeven tot vermoeide stormen de luwte vinden en jij in een scheepje de zee opgaat vat ik je tere leven samen in een notedop…

mijn vader is zo juist vertrokken op zijn pak lag een beetje stof in zijn borstzak zat een schrijfblokje waarin hij al veel geschreven had hij leek gelukkig en zeer tevreden was zich nergens meer van bewust zelfs de storm over het strand plooide niet zijn verweerd gezicht ik bevond mij dikwijls in zijn kamer keek door het raam naar de…

wat nu als je alleen de vage witte vlek het klompje cellen en niet de magie van het fragiele leven op het scherm had gezien? wat nu als je toen wist dat weerloos leven aan een zijden draadje hangt en liefde met vleugels het instinct overstijgen kan? als je het daarbij gelaten had?…

naarmate de toekomst meer in zicht komt word ik mij bewust van 't verdriet dat zij droeg nu kaarten minder worden geschud daar mijn vingers allengs verstijven besef ik dat zij er niet om vroeg; haar aard en prille haard dienden veelal in angst te verblijven ik voel haar pijn thans in mijn hart het is alsof ik het toelaat en luister…

Luister naar de klanken Van de Indische tong tong, Uit holweerklinkende waringin, Galmend als een gong, Dreigend in het duister Dreunend als een gamelan, Roep van dessa tot de kampong Voor een koempoelan Komend van de overkant De gordel van smaragd, Een geur van tempeh sajor sateh, Zinsbegoochelend mijn hart, Treft mij als een kris…

ik vraag me af: "waar zou moeder nu zijn"? ik hoor haar stem nog vaak in mijn gedachten en vraag dan raad en voel weer dieper pijn omdat ik 't antwoord hier niet kan verwachten noem mij niet dweperig, gun mij dit stil verdriet aan moeders leven had ik geen eind gedacht het zwarte vest, het onaf breiwerk heeft gewacht en ligt nog, zoals zij…

In de herfst van je leven doe je warme schoenen aan en een stevige jas tegen het guur Je trekt nog eenmaal een beschutting op in oude woorden om vroegere dromen Zilverwit blad dwarrelt oneindig langzaam maar onvermijdelijk naar de koude harde grond Je merkt de zachte landing op en beseft dat in berusting waarheid wordt gevonden…