Alle inzendingen over taal

Wanneer ik oude verzen lees die ik ooit heb geschreven dan zie ik hoe ik vroeger dacht maar waar is nu die jeugd gebleven? Wanneer ik oude verzen lees dan merk ik wat echt telde en hoe ik langzaam ook genas van wat me ooit zo kwelde. Wanneer ik oude verzen lees kan ik slechts dankbaar zingen. Van velen mocht ik leven leren en heel veel…

het is enkel de bezieling waarmee ik de taal tracht te tooien alleen het zien van de stomme die mij beweegt tot ongepolijste zang enkel de zon die elke dag nieuw is en ook weer oud die mijn pen schrijven laat alleen de lome lentebui het kruipen van de tijd de sintels van het vuur die mij voortstuwen naar lyriek het is…

( voor de speelman van de taal ) in de schemerzone van mijn geheugen als in een vacuüm van ledigheid gevangen kwam ik toch nog wat oud- Hollandse woorden tegen al bijna vergeten woorden die destijds de taal verrijkte met een lyriek die zijn weerga niet kende en als een soort frivool schuinschrift zijn stempel wist te drukken op de…

Een kleptomaan uit Mokum Vond het leuk om vuur te stokun "Een kleptomaan?", vroeg iemand Jahaa, dat zit zo, want... ...De lucifers had hij gestolun!…

Ik zit mij voor 't vensterglas Onnoemlijk te vervellen Ik wou da'k twee linguïsten was Dan kon ik samen spellen…

"Heb je nu alle anglicismen genoteerd?" Vroeg de leraar zwaar geïrriteerd. "Ja ja, wacht! Ik ken er nog wel vier." "Maar ik rende uit papier."…

Ver na middernacht, het weekend niet Een REM-slaap zonder droom, zonder publiek In stilte, achter een geheime deur Waar dichters zweven met hun hoofd vol dromen Daar loog ook ik de waarheid in mijn lied *) Dat veel bezoekjes had gegenereerd En wel acht sterren geproduceerd Van musiclovers en anglofielen Doch die de redacteuren niet bevielen…

Tijdloze stilte woorden zweven door de lucht thuis voor verhalen Boeken rusten in eindeloze rijen, hun ruggen zwijgend, vol van ongezegde beloften; elk een poort naar gedachten of gevoelens die ooit zijn geboren, naar stemmen die murmelen door de tijd. Vingers glijden, zoekend langs titels. Hier in de stilte vermengen verleden en toekomst…

In deze wereld vol nimositeit is 't mensenlot de schuld van mygdala in zië is dat anders dan in frika en laska, rabië en merika waar mohikanen, sioux met de pachen de vredespijp rookten op de palachen en MLK nog 'men' zei in labama dat weerklank vond in de 'b' van obama…

En dan waren alle vogels plots daar Die mij van boven tot onder toezongen Die mij dadelijk beseffen deden Je kunt deze niet laten Alsook de zwarte rook De late rook voorwaar Een weigerende lucifer Zeker en vast was daar Dat zwaar occult signaal Sindsdien ben je een dienaar Een vrije metselaar van woorden De schone schoonheid vrijer Onder…

Hij was ruim op tijd en zij bleek afwezig Alleen op de plaats van afspraak zie je direct wie er niet te zien is Iemand missen maakt ze zeer aanwezig Ze nam de telefoon niet op De stilte drukte doordringend Woorden hingen in het ijle Zwijgen kan veel zeggen Ze kunnen je meedogenloos stalken door ostentatief kil te negeren Je zou er heen…

anno nu moet je wel Engels leren wil je Hollands nog verstaan…

Zij had altijd gedacht dat het was afgeleid van 't franse ciel en heel misschien klopte dat wel bij nader inzien was het nonsens want de romeinen brachten hun taal al veel eerder in iberia dan gallia, dat was divisa in drie delen volgens caesar de spaanse taal ligt dan ook dichter dan het frans bij het latijn cielito is 'n lief…

Wij, het Dichtersvolk des Vaderlands, hangen aan de bierkaai van uw lippen Erasmiaans desidereert de lof der zotheid in uw laus stultitiae waarin de dubio van moria ook resideert in zijn utopia Wij, de lezers van de pennetwisten verwijlen ogenrollend ten toernooie waar woordenridders zich niet laten kisten en breekt hun lans, gaan zij…

In het kader van heel Holland leest een boek dat minstens vijftien euro kost zoekt boer geen vrouw maar past hij op z'n kippen als vos de veertig dagen passie preekt Speciaal voor lezeressen hier ter stede en dichters in één groots en weids verband voor lezers van collegadichteressen wijs ik hier op het Boekenweekgedicht geschreven door…

mijn taal is mij vreemd geworden de kern is omkleed met waarmee ik nu spreek zal ik die jas weer af kunnen leggen zodat ik weer spreek zoals is geweest? in dromen heeft die taal me lang geleden verlaten vertelt me niet meer wat ik toen heb beleeft of waarnaar werd gestreefd het leven is verdwenen uit de taal die ooit is geweest…

tussen zon en zee elkaar ontmoeten elkaar ont-moeten en alles mogen met een toetje nog erbij?…

( vrij naar K.Schippers ) met K.Schippers als gids door hoog en laag letterland kwam ik op de mooiste plekjes waar hij mij leerde kijken naar het expirimentele dat bij hem zo goed uit de verf kwam over zijn vliegreis naar Dublin bijvoorbeeld waar hij in zee de letters NOORDZEE zag liggen zoals destijds in de grote bosatlas of neem…

Uniek hoe Wim op vrij- en donderdag Door niemand ooit gebruikte vreemde woorden Waar wij als lezers ons niet echt aan stoorden Als wijze grijsaard etaleren mag Is 't leerzaam, zo'n in 't stof verzonken woord? Wie nooit iets met Noord-Brabant heeft gehad En hoort dat zuiver 'schoon' is, die moet dimmen Wie carnaval viert zie je daar…

ONDANKS: de poep op de stoep, de plas tegen de muur de te schuin aflopende stoepjes de vaak opengebroken straatjes en pleintjes de loszittende straattegels en stoepranden de ontoegankelijkheid dus voor gehandicapten en ouderen de wietlucht op straten en wegen de te dronken en veelal te luidduchtige individuen de opengerukte vuilniszakken…

(voor K.Schippers in herinnering) we kunnen gerust stellen dat de schilder Vermeer nooit in Cadaqués was evenmin dat Breitner ooit in Kiruna is geweest van Gris weet ik niets maar dit terzijde natuurlijk is alle inspiratie goed voor de schilder om van de dichter nog maar te zwijgen... doch tussen woord en beeld zit nog altijd…

Ik heb een timmermansoog maar kan geen hamer vasthouden dat is een tegenstrijdigheid in handelen, daden, activiteiten wat mijn ogen zien kunnen mijn handen niet dat is de spijker op z'n kop doch de hamer op m'n vinger Maar ik kan wel meesterlijk inschatten zowel in materie als in mensen ik ben zelf geenszins een schat maar liefde heb…

zoals schilders zich overgeven aan het minnespel met het abstracte zo dromen de dichters over het vruchtgebruik van oneigenlijke woorden als bij het pepetuum mobile wij graag willen dat het oneindige altijd in beweging zou moeten zijn en jouw gedachten spoedig een loopje nemen bij het verkennen van abstractie...…

Ik ben een schraperd met zo'n schrapertje de pakken vla en yoghurt leeg schrapend komt nog een heel portie uit Ik ben ook een likkerd maar geen likkertje in figuurlijke zin wel te verstaan dan maar niet in de gunst ik kan wel mijn boord uitlikken dat komt voor thuis privé door het laatste 'ressie' uit het 'flessie' en het 'lessie…

Onder het schijnsel van een dunne maan zinkt een roestig schip in de oceaan gemorste schaduwen schieten voorbij golven dansen de verte dichterbij De zon verstopt zich achter de wolken stuifzand weeft patronen aan de vloedlijn het bos zit vol hout dat niet wil buigen een zwaargewicht hangt aan een zijden draad Malle molens draaien op volle…

Ongehinderd door kennis van zaken regel ik op en af een gedicht Ik ben er een sport van gaan maken tussen avond- en ochtendlicht Ik schreef terwijl anderen sliepen over liefde en pijn en verdriet zonder mij in de vorm te verdiepen dus ik wist het sonnet nog niet of ik toch eens het tij moet keren en wat dichtregels toe moet passen Ze zeggen…

Iemand vier seizoenen missen van vroege ochtendkilte tot winterslaap in smeltende stilte Tussen veren in het nest van hoge dromen broeden verlangens in de loop van uitgestelde woorden Halen eksters hun snavel op voor dof mits-en-maar metaal zij verstaan de kunst van het wissen Welke pen blijft schrijven in tijden van missen als…

Mijn Marokkanse vriend zegt: ik heb spijt als haren op mijn tanden rauwe bonen maken honger gaar het is boter bij de vis geklaagd Mijn Amsterdamse buurvrouw zegt: je slaat spijkers op laag water het is stroop aan de galg gesmeerd de buit gaat uit voor de baten Mijn neef die van alle markten thuis is zegt: je kunt ijzer niet met tanden breken…

zoveel woorden voor de leugen die leugenachtig is telkens op een andere manier zoveel soorten mist voor onwaarheid waarin verdichting wordt verpakt in krullige barokke zinnen het ontilbare is licht noch zal het onverdraaglijke draagbaar zijn zeg de waarheid vertel haar in strakke taal…

Bij het klooster te Meersel-Dreef klinkt jeugdgenoegen in de speeltuin, omrand door een bomenboog, waar in hechte band rijke mengeling van talen verzinkt. Het krachtige lied van bergwouden zingt vanuit stoere dennen, waait langzaam aan neer in plechtige spraak van 't vlakke land, die door zwaar eiken- en beukenloof dringt. Struiken en boompjes…