Alle inzendingen over vriendschap

Ik nam een roos van mijn struik mee waarvan ik haar al zoveel had gegeven Legde die op de tafel Er zou iemand psychometrie met bloemen doen Ze pakte mijn roos, beschreef me Daarna vroeg ik haar over haar die nu in een hospice op was genomen Ze zei dat ze rustig en vredig was dat ze contact met me opnemen zou, zodra z’overgegaan…

Om de horizon te aanschouwen moet je in de verte kunnen kijken fluister je langs de wind van het naaiatelier aan de gehorige kade donder en bliksem doorklieven de eenzame regenavond in de rivierenbuurt van de geliefde oude stad en je blijft niet naakt naast me liggen omdat je zonder kleren bent geboren je kleedt je aan en duwt de…

Het eerste gedicht was als een veulen toen het begon, in de wei galopperend onwennig dartel, zonder dralen opvallend vrolijk in de zon en jij daar in de bergen de ganzenveer in jouw handen schreef me een hand geschreven brief waarin het gedicht werd opgeschreven hoe je de onstuimige rivier volgde naar het kalme dal met groene weide…

Nu de nacht zwijgt in vergeten dromen kom jij tot leven in het zoete duisteren nachtvriend, jij bezoekt het liefdeshart in de bruine kroegen van het leven waar melodieën strijdliederen worden en iedereen gelijk is voor elkaar nachtvriend, jij bezoekt het liefdeshart in de blonde duinen bij de zilte zee waar melodieën strijdliederen worden…

Vrienden van het eerste uur Van heel veel jaren terug Kinderen waren er al of werden nog geboren En we zijn elkander nooit uit het oog verloren Vreugd en verdriet delen met elkaar Er is ook veel gebeurd in heel veel jaar De vriendschap tussen kinderen was het begin En we kregen het allemaal naar onze zin En er kwamen er steeds meer vrienden…

Jouw vrienden Geven raad en steun En hoeven verder niet In één of andere definitie…

Hij schrijnt mijn onbeholpenheid, kent gij die man die vissen, runderen en hazen spaart die werkzaam is en slordig is bebaard ik ben hem rijk maar raak hem liever kwijt. Hij roert niet in de suikerpot drinkt geen wijn, erkent geen god. Men ziet hem grijnzend schrijden door de gangen zo zelfgenoegzaam superieur, er komt een dag, dan zal ik…

Rug aan rug zitten we tegen moeders grafsteen -- Fijne gesprekken.…

Je ziet er gezond uit op het zomerse kerkhof waar winderige vergankelijkheid stoere bomen het hof maakt je lacht zoals een zure appel lacht huilt in een vergeten fruitschaal het praten is nu tegen de doden in een stadium van berusting je ziet er leuk uit in je zomerse kloffie op die foto bij jouw graf…

De kustlijn tussen Bari en Brindisi Vanouds berucht om smokkelroverij Kent stenen burchten langs de waterzij Vooruitgeschoven posten half in zee Bij stormwind en hoog water aan de loef En bij windstilte vredig in de lij Een vogelaar ziet tussen burcht en wal De balustrade van een duiventil Het is er 's avonds stil en 's ochtends bal…

Een fles geworpen in de oceaan van Facebook, het 'Boek van gezichten', onafzienbaar... Toch maar weer gedaan, een fles geworpen in de oceaan, wie weet spoelt-ie dan ergens aan, even 'geleukt' tussen duizend berichten van Facebook, het boek van gezichten - een fles geworpen in de oceaan.…

Onkruid bestaat niet zegt een lieve tante uit het rivierenland ze noemt ze wilde planten en je knikt ja wiegt jouw stevige stengel in de zilte winderigheid laat onverwacht jouw stekels zien lokt vogels met jouw rijpe zaden onkruid bestaat niet beaam je nu volmondig en de hongerende wind neemt jouw stuifmeel mee.…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel... Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart,…

Ik ging naar hem en hij naar mij om, om Eerst naar een film die hilarisch, gek Daarna naar de Bazaar in Beverwijk Op laptop had hij ook een filmpje, kijk! Maar in de trein? Nee! We zochten op de markt naar ‘n port’monnee en kochten er één alletwee ‘k Maakte filmpje van Boliviaan die panfluit speelde achter kraam Hoewel al één gekocht…

Nabij het natte ochtenddauw dans je spontaan met koperen vingerhoedjes opportunist van blauw maanlicht en de zon klimt over groene agrarische leugens er is nergens stilte in jouw leegte maar ademtocht verraadt geen muizenissen bij het konijnenhol je naait, breit en haakt maar niets doe je voor plezier of lol opportunist van…

Ik bid U, vriend, maak mij niet wakker, Wanneer gij vroeg, in lentetijd, Met snelle tred voorbij mijn akker, en juublend langs mijn drempel schrijdt. Mijn van de arbeid bloed'ge handen Hebben dit hechte huis gebouwd, Ook deze groene korenlanden Zijn mijne tot waar de einder blauwt.…

‘t Is één keer per week voor ons wel goede vrijdag We zien elkaar dan en lopen met ons grijze haar gevieren om die dag te vieren Pratend met elkaar over ‘t kleinkind van haar of over dochter, zoon, of kouwe kant, over man of vriend, over de keuken en het restaurant over ‘t dorp en alle gekten, iets wat we nog niet wisten, nu ontdekten…

Ze wil de lente beginnen, de wolken opmeten, de blinddoek vergeten. Ze zal de rozen nog snoeien, de druiven zien rijpen, een list voor de jagers verzinnen. Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid niet dood is, en grootspraak niet groot is, maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich geeft. Ze wil het zwijgen aanleren, nog even…

Wat gebeurt er met het woordgeluid wanneer kanonnen bulderen en stromend bloed de nacht inluidt voor doden en gewonden waar is de stem die vrede liegt terwijl geweervuur steeds meer harten grieft mensen niets meer vragen dan doden-loze dagen is er geen zin geen woord of taal die einde maakt aan dit verhaal van wreken en verdelgen…

Ik schreef hem dat mijn conifeer voor ‘t huis in de weg stond voor de gevel vernieuwers, ze konden dan geen stellage plaatsen Dat is minstens zo erg als een oude vriend niet meer hebben Van hem had ik meer dan een week niets gehoord De boom heeft groeven, de top altijd door mij bijgepunt Toen de buren een schutting wilden, zijtakken eraf…

Zoals men, gaande door een lange straat, (Die, somtijds zich verbredend tot een plein, Of soms ophoudend, waar de bruggen zijn, Van dit eind van de straat naar 't ander gaat) Zo bont des 's avonds in helle schijn, Die van het winkel-licht naar buiten slaat, Elk mense-popje ziet, dat gaat of staat, Dat hoofd en schouders 't aller-lichtste…

Nu als aspiratie in de nacht in diep zwijgend verlangen naar jouw stoere schoonheid zoek ik de vitale betekenis van onze prille vriendschap onbeschreven zodat we samen verder kunnen schrijven over liefde het leven en de oorlog een ruwe diamant nog ongeslepen is jouw spiegelbeeld in de rivier Irtysj.…

Er waren twee motten Één van hen dacht, die zotte complotten, ‘k wil niet worden bedot ‘t vloog hem zelfs naar de strot Hoe hun vriendschap toen vlotte? Want zij had van hem een verbod op ‘t andere nieuws Maar hij was niet van de botte En zij wou niet dat ‘t ging rotte Ze badderden, fladderden en zij dacht aan gaten in truien en sokken…

Jij mag nog niet opstaan niet uit ons warme bed jij mag nog niet werken gaan nog niet naar het toilet wij blijven gewoon ja, de hele dag wonen in ons bed dan zoen jij mij en streelt mijn huid ik doe dat ook bij jou we maken geen geluid we liggen enkel zij aan zij…

Ik tel mijn vrienden en houd vijf vingers over: ik geef jou een hand!…

Vrienden vallen weg. Mijn habitat wordt schraler. Ik tob maar verder.…

Aftastend praten we, vertrouwelijk, alsof -- we dromen weven.…

I Licht mijner ziel! ik zag u steeds van ver, En wist wel dat gij eindlijk komen zoudt; - Woorden, die ik niemand heb betrouwd, Gaan uit als bleke vlammen, - als een ster, Die in 't azuur, maar blanker, lieflijker, Zie 'k in uw lokken liggen 't licht gelaat; 't Mysterie van veel leeds, maar nooit van haat, Droomt in uw ogen; - 'k zag…

De gele rozen lichten langs ‘t terras. In diepe stoelen liggen zij te rusten, De zaligen, die elkaar gelukkig kusten, De toekomstlozen; heel hun leven was Een dringen naar de voorgeweten uren, Waar alles eensklaps in vergeten is; ‘t Verwaait nadat het stukgereten is Hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren Naast dit verzonken zijn,…

Ik kwam thuis, het was een uur of acht en zeldzaam zacht voor de tijd van het jaar, de tuinbank stond klaar onder de appelboom ik ging zitten en ik zat te kijken hoe de buurman in zijn tuin nog aan het spitten was, de nacht kwam uit de aarde een blauwer wordend licht hing in de appelboom toen werd het langzaam weer te mooi om waar te…