473 resultaten.
De dag van de onmisbaren
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 261 Handen aan een bed
Handen aan een container.
Handen aan een schoolbord.
De handen gaan steeds weer uit de mouwen.
Voor ons.
Tijdens Corona was er geen veilige plek
We zien niet altijd wat ze doen.
Maar ze doen zoveel,
en ontvangen zo weinig.
Ondergewaardeerd.
Onmisbaar toch vaak onzichtbaar
Een podium voor deze handen.
Waardering.…
Een Burgerjongen.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 466 'Mijn knaap van vijftien jaren
Wat zal hij doen
Met goed fatsoen?’...
Ik denk, hij kon gaan varen!
De zee is rijk, de zee is groot,
Zout water geeft het zoetste brood!
Wil hij te land graag blijven;
Waarom niet vroeg
Met spa en ploeg
Kloek Akkerwerk te drijven?
Een kèrel groeit er zeker van:
Een Boer is anderhalve man!
Of…
Hoe opvallend
gedicht
3.0 met 9 stemmen 7.462 Hoe opvallend zijn de letters
op het draaiend, voortdurend ooit
beschaduwd oppervlak.
Wat een achtergrond! In het licht
daarvan kan niets onopvallend zijn.
Men kijkt het best op een afstand toe.
Straks komt er specie uit
de opening die zich ergens
concreet en zinvol instort.
Hoe veraf is het betonrot nu.
---------------------------------…
Glazenwasser ziet schilderijen
gedicht
2.0 met 182 stemmen 15.320 Auto's, gelach, geraas: alles slaat dood
op zeven hoog. Ik hoor alleen mijn spons
en het verkouden knarsen van het staal
waaraan ik hang. Soms spreekt een wolk mij aan
of gis ik wat een meeuw te zeggen heeft.
De mensen: druk, wit, stemloos, achter glas.
Op acht hoog kunst. Dat meisje daar, die lach,
wie heeft haar zo bespied dat ze immuun…
DIE OSSEWA
poëzie
5.0 met 3 stemmen 1.082 Die osse stap aan deur die stowwe,
geduldig, gedienstig, gedwee;
die jukke, al drukkend hun skowwe -
hul dra dit getroos en tevree.
En stille, al stuiwend en stampend,
kom stadig die wa agterna -
die dowwe rooi stowwe, al dampend,
tersy op die windjie gedra.
Die middagson brand op die koppe,
gebuk in hul beurende krag;
hul swaai heen en…
Pas de deux
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 171 Hoort en zie,
De dag komt aan
De proefvaart is nabij
Reeds bij de eerste stoot
Van de klaroen
Schalt de schalmei
Out of the blue
Wijst een Molukse
Danseres naar mij
De nieuwe lerares
Oud-ballerina
Van 't Ballet
Een klaroenstoot
Galmt doorheen
Mijn ganse lijf en lee
Als zij mij noodt
Met bonzend hart
Tot een ballet…
samenwerken?
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 107 we vormen steeds onszelf
om te passen in de wereld
die wij ook dan hervormen
met wat wij doen of laten
om wonderen te realiseren
in het zichtbaar onzichtbare
dat wij toch menen te delen
al is onzichtbaar ook zichtbaar
de hang naar onafhankelijkheid
die wat gemeenschappelijk is
alleen dan ook realiseren laat
als dat wat onszelf zijn laat…
ATEA
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 110 De woelig werkende wereld is hard,
wil naar almaar groeiend bedrag streven,
stelt eisen, waar soms kwaad aan kan kleven,
brengt vele gezinnen drukkende smart.
De samenleving verzorgt een nieuwe start
voor hen, wier welzijn het zou begeven
onder het verstarde bedrijfsleven:
krachtig klopt Breda 's milde arbeidshart.
Hier vinden mensen nuttige…
Bruggenbouw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Bouw bruggen in plaats van muren.
Maak geen gevangenis voor uzelf.
Metsel geen gedachten om u heen,
waaruit u niet ontsnappen kunt.
Breek muren van misverstanden,
tot op de fundamenten af.
Maak van vijanden vrienden.
Breek gesloten poorten open.
Bouw bruggen van het puin.…
OOGST EN BESTEMMING
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 De oude bereidingswijze
van het dagelijkse brood
is een bewogen reisverhaal
vol toekomstvragen
laat het rijpe koren
zich vallen bij het zwaaien
van scherpe sikkels
geslagen danst het graan
heen en weer op de dorsvloer
molenstenen malen
met scheppende vernielzucht
de korrels tussen hen
verwondend _ stichtend
in de bakkerij
mag…
En zie, 't is lente!
poëzie
4.0 met 4 stemmen 668 -----------------------------------------
En zie, 't is lente! - Nevens 't kerkhof
Ligt de akker glanzend in 't verschiet,
Waar 't door zijn hand gezaaide koren
Reeds welig door de kleien schiet.
Daar was het eng toneel zijns levens.
Daar heeft zijn zweet, als uit de lucht
De dauw des hemels, mild gedroppeld,
De erflijke grond bevrucht…
Onder lijn 4
gedicht
2.0 met 60 stemmen 14.145 De werkers kwamen fluitend van karwei,
staken de rijweg over, dromden rond de halte.
De adel van hun kracht beschaamde mij:
triest hing daartussen, zinloos, míjn gestalte.
Een eerlijk broodblik priemde in mijn kraag,
een zwaar beslagen schoen rustt' op mijn tenen.
Mijn leven had nog nooit zo leeg geschenen:
ík had alleen een plaat gekocht…
Roeping
gedicht
4.0 met 92 stemmen 27.901 Boven de smetteloos gebleekte kleren
staat haar gezicht als onecht jong,
verheven in de macht van hoger sferen
voert zij gedachteloos de opgedragen rituelen.
Het klimmen van de jaren laat geen sporen,
hoogstens de harde echo van haar blik
en de metalen weerklank van haar stap.
haar roeping blijkt het meest
als, op de grens van waanzin…
ZANDSCHIPPERS
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.543 In 't donkre schipje
wroeten de paren,
de vader en moeder
het kind met kind
de bruine wroeters
die 't zand vervaren
die drijven met water
en wind.
En waar zij komen
werpen hun armen
met klekkende schokken
het zand omhoog:
een vel om wat benen
een maag en wat darmen
een dof, gebroken en
hooploos oog.
In 't ruimpje
als een dodenkot…
Zondagnacht
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 164 Doe maar langzaamaan
zei de maan tegen de maandag
Ze willen liever blijven, drijven met
gesloten ogen op de stilte van vandaag…
BEDEELD
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 Het meisje veegt en boent de vloeren
binnen de school der hoge wetenschappen.
Vol sissend sop glijden natte lappen
om zich somtijds luidruchtig te roeren.
De schoonmaakster wil haar gedachten voeren
met diepe ernst én luchtige grappen:
"Wat zou Onze Lieve Heer mij boodschappen?
Laat de toekomst uitdagend op je loeren?"
Voldaan blijft de…
Eindig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 112 Druk
alle dagen
net niet bezwijken
doorgaan
verantwoordelijkheden
prestaties
dankbaarheid
trots
mijn naam wordt genoemd
doorgaan
noodzaak
raderen moeten draaien
ze draaien snel
dagen
maanden
jaren
glippen voorbij
doorgaan
tot het moment
dat het stopt
persoonlijke spullen
ingepakt
kamer
make over
borrel
toespraak
geklap…
Mijnwerkers
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.141 Zij dalen zwijgend in de don'kre grond,
Met bleke lippen en verflensende ogen,
Vervloekend de hardvochtig-valse logen,
Die hen tot nacht doemt, als de morgenstond
Met nieuwe glansen rijst, en schitt'rend-bont,
Van zuiv're zonneschoonheid overtogen,
Het land lacht in het licht, en uit den hoge
Een zoele vrede nederzijgt in 't rond.
Dan…
Voor de personeelsavond al bleek
gedicht
2.0 met 34 stemmen 9.417 Vóór de personeelsavond al bleek
dat de Turken liever niet in
de kantine wilden eten. Het feest zelf
begon met een toespraak van de voorzitter
van de ondernemingsraad. Hij liet het
niet bij woorden alleen. Als stoffelijk blijk
van waardering overhandigde hij Meneer
Carli een tegel met de tekst: 's Morgens
voor de koffie niet zeuren. Natuurlijk…
Pieter Post of Postman Pat
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 148 Als één van de postbodes in
Ons mooi Rivierdorp aan de Waal
Werk ik reeds geruime tijd
Sprekend van diverse jaren
'Postbode, mag ik je helpen'?, is
'n Uitspraak inmiddels gevleugeld
Zijn passie en zijn fanatisme
Wij bezorgen samen met plezier
Vullen dan diverse bussen
Bij alle soorten van weer echt fier
Na zijn laatste
Bus die dag…
Het lied ongeduld
netgedicht
5.0 met 25 stemmen 139 ik zag je
vingers trommelen
herkende het ritme
uit het lied ongeduld
waar onopgelost
nog regisseert
wordt de schuldvraag
vaak genegeerd
blijft het spel
de knikkers kleuren
omdat de uitslag nooit
overwinning zal geuren
je nadert het
slotakkoord en met
een daverende klap is
alles tot stilstand gebracht
inzicht met spoed
van het…
Ik schreef eens een gedicht...
gedicht
2.0 met 61 stemmen 20.645 Ik schreef eens een gedicht
en het gedicht stond op, deed een stap achteruit
en bekeek mij -
argwanend en hooghartig zoals alleen een gedicht kan
kijken
bekeek het gedicht zijn dichter.
Vliegen zoemden, stofjes dansten, precies
zoals ik geschreven had,
en de deur ging open en op de drempel stond -
maar dat had ik niet geschreven, dat…
Lieve arbeid
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.347 Die 't Ambacht wel verstaat daar van hij leven moet,
En die 't, niet wel alleen, maar wel en geerne doet,
Beleeft het grootst geluk dat iemand kan begeren.
Hij spoedt, en spoedt met vreugd, hij wint, en wint met ere.
O aller staten staat, daar voordeel gaat met lust,
En lof en dank met beid', en werken zelf is rust!…
DE WIEDSTERKENS
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.840 Onz’ kerels hebben ‘t zaad gezaaid
In Vlaamse grond.
Maar voor dat d’oogst zal afgemaaid,
Zo goudig blond,
Behoeft een zorge zacht en sterk
Van vrouwenhand,
Die doet het edele wiedsterswerk
Op ‘t Vlaamse land.
Weet dat uw veld niet bloeiend wordt,
Wanneer ge tegen ‘t werken mort.
Een schone ziel, een grove schort,
Die wiedsters zijn er veel…
DE SECRETARESSE
gedicht
2.0 met 64 stemmen 17.233 De hese toonaard van haar 'ja meneer,'
doet hem zijn brieven onbekookt bekorten.
Wat ook aan zijn ethiek mag schorten,
hij is gehuwd en stelt zich nog te weer.
Haar zoele blik drijft spanning in zijn post.
En 't brievenboek legt zij zó innig neer
dat haar elektrisch haar hem zacht en teer
het voorhoofd streelt en weerstand kost.
Met droge…
In de mijn
gedicht
2.0 met 154 stemmen 33.242 Van steenkoollaag tot laag, langs schommelende
kabels van het bijna niet meer weten,
klim je langzaam door de jarenlange schacht
die van de oorsprong naar het hoegenaamde einde
leidt, uit ingestorte tunnels en kanalen, langs de
breuklijn van het allerlaatste licht omhoog,
bereikt ineengevouwen als een kreeft uiteindelijk
de rand van het verlaten…
DE KABOUTERMANNETJES
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.166 Heb je ooit van de tijd der Kabouters gehoord?
Dat was toen een leventje - één in z'n soort!
Bij voorbeeld: een knecht had aan 't werken een mier
En deed niets dan luieren of nam zijn plezier:
Dan kropen des nachts,
Zo heel onverwachts,
De dwergjes als mieren
Door gaten en kieren,
Krioelden
En woelden
En hipten en draafden
En zwoegden en…
Brugpensioen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 196 Het verlangen ernaar vertrekt
van de gedachte
dat werken vervreemdend is.
Dat arbeid altijd een beetje
dwangarbeid is.
Mensen een zucht
van verlichting slaken
wanneer ze er eindelijk van verlost zijn,
en zich samen met hun partner
van ’s morgens tot ’s avonds,
dicht bij elkaar,
in huishoudelijke kwarweitjes.
Deze genadige onderdompeling…
Dekmantel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Subtitel: Alsnog bedankt
Al jaren duw ik de tijd heel
Ver van mij
Logisch als die van jou heeft
Stilgestaan
Te snappen bij verlies van liefde
En baan
Sinds die tijd is teruggekeerd
Ben ik blij
Maar dat ik destijds ben uit-
gerangeerd
Was beslist geen goede zet
Slechts verkeerd…
Begraafplaats
gedicht
3.0 met 48 stemmen 32.826 De mannetjes die hier wat werken
doen alles maar op hun gemak,
ze harken de paden en perken
en scheren de sierheesters strak.
Ze weten van elk van de zerken
het nummer, de rij en het vak;
ze zouden het zeker bemerken
wanneer er een dode ontbrak.
Dat zal ook wel nooit meer gebeuren.
De mannetjes kennen hun plicht,
het hek met de ijzeren…