Alle inzendingen over Bossen Kleuren

Het wordt nu tijd ons te bezinnen: De bossen kleuren dieper bruin en de lila herfstasters beginnen hun ijle bloemen in mijn tuin, Het wordt tijd om te bedenken: De zomer houdt niet eeuwig stand, die warmte gaf die ons zo wist te behagen, de mooie gouden dagen gaan nu vervagen en de herfst komt in fijne kleuren drenken alle bladeren in ons…

de nog jonge dag Het ritme en metrum voor een componist Die hier een schone compositie in zag Tezamen met het wonder der natuur Van het seizoen van kleuren en geuren Goudgeel van bomen en een lucht van azuur Overal charme van schone herfst te bespeuren…

armen vol geuren bezorg ik jou met bossen vol schone kleuren…

men zal ons over bossen verstrooien wie we ook waren al het hartzeer in menselijk tekort verpakt geraakt in lucht en water we nemen de kleuren van de aarde aan wie ons ook beweent wie ook in de spiegel kijkt naar diep verdriet men zal ons over bossen verstrooien wie we ook waren…

Heeft die beuk groen én rood blad? Ontknoping: de boom leeft nog, is half dor.…

Het kind dat ik was stapte door bossen en gras rook de geuren zag de kleuren droeg zijn kindervreugden en -tranen van gehucht tot gehucht.…

october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast vieze regen langs de dorre takken vlaagt en de zieke zomerblaren gaan verscheuren een felle najaarszon doet ons opfleuren als het licht plots door 't wolkendek daagt october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast 't afscheid…

Slechts aanschouwde ik, leunend, de gang van zaken, op aarde, in bossen der vroeger tijden. Niks en niets scheen mij te bevrijden. Alleen en nergens, met hart en geest vol betrokkenheid in het menselijk lot... zo machteloos! Totdat ik losliet, wegging, om terug te keren...…

Het krioelt van de paddenstoelen in allerlei kleuren. Mooi is het, tenslotte is het herfst en dan zijn ze er gewoon. "Klein, groot en rode, dat zijn de mooiste!" zeggen ze. Paddenstoelen in of op het mos zijn ook bijzonder. In heel veel bossen kom je ze tegen, een mens wordt er blij van om ze te zien.…

Donkere muziek in leisteen kleuren. Ook verwondering als van een kind in een sprookje. Bossen, feeën, trollen. "Tapiola".…

bossen en velden stellen ten toon de overgang van een seizoen goudbruine kleuren bedekken in vorm van vallende bladeren wat paadjes en wegen deze stomme film schept sferen en geuren met als ondertiteling: “de herfst ligt op de grond”!…

kringen statig bos en wuiven met hun takken eens per jaar de bladeren los die dwarrelen een kleurig herfsttapijt dat in de winter modder wordt en het geluid van stappen smoort niet alle bomen maken bos ze hechten niet aan struiken vervlechten moeilijker met sfeer uit sprookjes van weleer ze staan wat afgelegen alsof ze niet om bossen…

Ik lag in het hooi, De hemel was mooi, Mijn bed zacht en goed, En het geurde zo zoet. Ik keek met een zucht Van genot naar de lucht. Mijn geluk was als dat Van een spinnende kat. En ik dacht: 'Zo meteen Moet ik op, moet ik heen - Maar ik weet nog niet, hoe Ik dat kan, ik dat doe. Als nu spelenderwijs Mij de Man met de Zeis Had…

Ik zat in 't hoge gras; Het was een warme zomerdag, En uit de donkre schaduw zag Ik naar de lichte plas. En onbeschut voor 't zonnevuur Lag 't slaperige land Te domlen in het middaguur, Door moeheid overmand. Het was zó stil, zó stil.... De vogels droomden op hun tak, Het windje sliep op 't watervlak, En rustte koel en stil. Een…

Toen ik even Van de verzen, die ik las, De ogen peinzend hield geheven Tot de vreugd, die buiten was... Jaap, Jaap! Wie zag ik daar komen Onder mijn raam door de eikenlaan? Jaap, mijn jongen, De vogeltjes zongen Hoog in de bomen En alle vinken begonnen te slaan... Ook in mijn hart ging het zingen aan. Jaap, Jaap! Daar liep Jaap met…

Op het geitenweitje Staat het kleine geitje Bij de grote geit. Geiteke, wat moet je Met je fijne snoetje, Dat zo klaaglijk schreit? Met je bleke bekje? Geiteke wat rek je, Trek je aan het touw? Snuffelende aan mijn mouwen... Met je lief vertrouwen In zo'n vreemde vrouw! In mijn handen stop je Nu je jonge kopje: Zeg, wat moet ik doen…

maar die kleuren kunnen van minuut tot minuut, zeker van seizoen meer schitteren en stralen. hoe ervaren zwartkijkers dat?…

groen voor een prachtig nieuw seizoen de bomen schilder ik mooi bruin van stam tot tak diep in de kruin bloemen, zullen altijd geuren het maakt niet uit in welke kleuren de liefde krijgt een rode strik zaai met vrede, heb geen schrik want in een leven van verkennen moet alles wel zijn kleur... bekennen!…

In het bosmeertje siddert zacht _ donker mosgroen: pijnbomenspiegel.…

hoe die kleuren ontstaan En of ik de mooie kleuren in jou kan opwekken Ik wil er elke keer bij zijn Als je door regenbuien wordt geteisterd De stormen samen met je beleven En na afloop door regenbogen worden verbijsterd In jouw bossen wil ik mij laten verdwalen Deel worden van jouw natuurlijke evenwicht Genieten van de mooiste plek op aarde…

Hoe de zon blaren streelt, een fusee van kleur in zachte astergeur en ontvolkte bossen bespeelt. Alles verlaten achterlaat teruggeworpen op zichzelf terwijl ze haar gewelf ontspint als Groot-Gelaat van dood en wrange waarheid, zomers tot illusies maakt dan komt kille eenzaamheid.…

Ziel van loof ontdaan, bossen die er niet meer staan, zo raak ik mijn stem kwijt. Bloed in zwart op wit, als aders zich openen, kleur delft het onderspit. Grens van prikkeldraad de willekeur van angsten verkort de levensloop. Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, blijven we op zicht?…

Ik kleur de hemel kakelbont gewoon zoals ’t mij zint geel blauw en rood wat zwart een bloem misschien een mond Uit velden maak ik bossen met bomen aller soort sterke zwakke levende dode alsof mij dat ooit stoort En in verlaten duistere steden doe ‘k alle lichten aan grote kleine heldere donkere zoveel als er bestaan De (wereld)pijn…

als straks het groen gaat kleuren de lucht wordt grijs en grauw bossen sterk gaan geuren 's morgens is er dauw de dagen worden korter nachten zwart en lang het hout dat ligt, verdort er zo mooi, toch word ik bang een wonderlijke tijd bomen die zich ontkleden er ontstaat een bladtapijt dat ritselt en sterk geurt de zomer is verleden gestorven…

honderd kleuren blauw strelen stil jouw stranden onstuimig groen herrees waar eens de bossen brandden de pijn trok weg het uitzicht bleef een dal vol nachtegalen in de hitte rond het plein zwijgen de platanen hun middagslaap verstoord door het kraaien van de hanen de tijd staat stil het leven duurt al honderd jaren eeuwig…

jij hebt vandaag boeketjes dag groene vingers in de slag met linten en versierpapier blikken stralen tussen kleuren die het groen opfleuren na de onverwachte regenbui je bloemenwinkelt zonder kassa zet de bossen in een rieten mand schrijft de kaartjes vlotjes met de hand geen virtuele stickers maar met woorden rechtstreeks…

Bijzonder de maand van het rijpen van de bessen een schouwspel met uitzicht op kleur in het wilde braambessenbos, verheerlijkt in onberoerde zichtbaarheid. Westvlaamse bossen, die vaardig hun warme tinten in een adem aan elkaar schakelden, de schoonheid van het land, als een prachtige vurige vintage.. nostalgisch en terughoudend.…

Ik plukte dikke bossen, met prachtig blauwe kleur. En als ik eraan denk dan ruik ik nog hun geur. Ik mocht ze daar niet plukken, de rogge werd vertrapt. En ik moet eerlijk zeggen, de boer heeft mij heel vaak gesnapt. Ik kon het toch niet laten, en plukte telkens weer.…

De velden, bossen, dorp en stad Zijn achter mij: de zee Is voor me en lokt en troost mij wat Van wat mij 't land misdeê. Zij ruist, zij lokt ; zij trekt, zij deint, Zij murmelt: mee, kom mee, En als uw voet op 't land u pijnt Wees dan een golf in zee.…

Stil graast de rikke; bij de bosrand beweegt iets. Schuwt haar jong het veld? Onverwoestbaar leeft de beuk voort, met doorkliefde stam... Het bos geurt fijntjes; veelstemmig gezoem klinkt op: paardenvijgenlied!…