Alle inzendingen over Bossen Water Dieren Spijzen

's Winters sluimert in Olterterp de vijver bij Het Witte Huis mat _ door zwijgend gras omringd verborgen voor gasten van het geliefde hotel bereidt het kleine maar krioelende leven onder en rondom dat water zich voor om in komend getij mensen om de tafels op te beuren met zwemmen kruipen en vliegen bij drukke broedzorg begeleid door…

Je voegt er water, land en bossen bij en laat er dan een keur aan dieren vrij, de allermooiste die je kunt verzinnen. De mens – de kroon – heet wel ‘het zout der aarde’. Maar is die wel van toegevoegde waarde?…

Ongerept en wild geschapen waren bossen op zijn mooist maar door tijd en evolutie werden dierendromen stil vermoord wilde dieren moeten wijken want hun habitat werd afgenomen mede door de slimmen en de rijken die hun bossen kolossaal onthoofdden ik kan hier enkel maar wat hopen dat industrie en bondgenoten éérst wat denken alvorens zwaar…

mijn droomwereld Als groene bossen en wateren in de bergen Als dieren en natuur in de dalen Waar rust en stilte heerst Waar vrede en géén oorlog is Mijn droomwereld is hier Als witte wolkjes in de hemel Als de zon in de heldere lucht Waar géén auto of afval is Waar géén vervuilende mensen zijn Mijn droomwereld is hier Als grote en wilde…

Ik heb gezien waar geen spijze was geen water om de dorst te lessen kasten gevuld met laatste korsten brood de geest gevuld met muziek en dans eenheid in sober leven elkander delen van wat men over had.…

Windje, dat op 't water sliert, of al door de bossen tiert, als u God de teugel viert, wapper in mijn zangen; Donder, die al dondren komt, die in d'holde wolken bromt, die en mense en dier verstomt, donder in mijn zangen: Blomme, beke, nachtegaal, windenstemme, dondertaal, blanke bleke manenstraal, loof God in mijn zangen!…

Hoe droevig is dit stil verdriet want hier op aarde ben je niet in de hemel geniet jij zoete spijzen tussen armoedzaaiers en dode wijzen wat fijn dat je toch nog aan me denkt en mij deze mooie kerstkaart schenkt ik zal in vrede deze dagen vieren met dank aan mensen en aan dieren hoe blij ben ik dat ik dit lees te lang was ik een eenzame…

De dieren die leven in de bossen. De mens: laat hij het niet vernietigen!…

De wereldleiders lijken niet goed wijs: Om de klimaatproblemen op te lossen, - dat is urgent voor mens en dier en bossen, - Neemt iedereen het vliegtuig naar Parijs! Het draagt dus bij aan minder broeikasgas, Als dit de laatste conferentie was.…

Dat wij mensen dieren zijn, gelooft bijna niemand. Dat mensen super zijn, gelooft bijna iedereen. Wilde zwijnen zijn schadelijk, voor onze bossen. Mensen produceren varkens, in supergrote stallen. Hoe groter stallen zijn, hoe beter, menen boeren. Hoe groter stallen worden, hoe beter voor het dier.…

men zal ons over bossen verstrooien wie we ook waren al het hartzeer in menselijk tekort verpakt geraakt in lucht en water we nemen de kleuren van de aarde aan wie ons ook beweent wie ook in de spiegel kijkt naar diep verdriet men zal ons over bossen verstrooien wie we ook waren…

eten valt Here zegen deze spijze amen!…

Hoge lorken, in rechte rijen, waken tussen aanliggend weiland en dicht bos; hun fijne naalden hangen als wijde tros boven golvend gras, dat zich groot wil maken. Twee kleuren groen trachten elkaar te raken. Neer en opwaarts? Fris avondlicht komt los uit zomerzon, is een stille sluipvos, die hier vreedzame vesting laat smaken. Binnen de stammen…

In het Bosrijk Olterterp glanst een wijde kring meertjes waarvan het grootste van elke wandelaar verlangt dat deze vlak langs hem heen gaat een ander water noodt met een roze ring lelies dichterbij te komen maar strenge struiken en deinende moerasgrond beschermen zijn bewoners weren kunstzinnig te nieuwgierige mensen alle vennen…

Ik ben opeens een dier geworden. Ik zal sterven als een dier Ik vlucht de bossen in vol dorens en vol stekels. Een bos donker en zonder eind lijkt het wel. Waar alle lichtjes verdwijnen. Ik neem geen mensenvrouw mee. In het bos vind ik mijn kruisje.…

Slechts aanschouwde ik, leunend, de gang van zaken, op aarde, in bossen der vroeger tijden. Niks en niets scheen mij te bevrijden. Alleen en nergens, met hart en geest vol betrokkenheid in het menselijk lot... zo machteloos! Totdat ik losliet, wegging, om terug te keren...…

Het kijken naar het water bij maanlicht, Stemde me nadenkend. Hoe kon iemand nu naar bed gaan? Ik legde mijn armen op de reling En keek naar het water. Dan weer omhoog naar de sprookjesachtige bossen. Hier zou ik eeuwig kunnen staan, Gevangen in de tijd. Zonder gisteren en zonder morgen, Zwevend op de rand van de eeuwigheid.…

even verdop, aan een rivier misschien, of midden in de bossen zou het nog wel rustig zijn, dacht je, en je bent vertrokken. waarschijnlijk met de eerste trein die eruitzag als een dier zonder behoefte aan skelet.…

Het voorjaar trekt als een magneet, ik verlang naar groen, de bossen, naar parken met hun bloemenkleed maar niet als wolken hun water lossen!…

kringen statig bos en wuiven met hun takken eens per jaar de bladeren los die dwarrelen een kleurig herfsttapijt dat in de winter modder wordt en het geluid van stappen smoort niet alle bomen maken bos ze hechten niet aan struiken vervlechten moeilijker met sfeer uit sprookjes van weleer ze staan wat afgelegen alsof ze niet om bossen…

Rende door straten verschool mij in stegen vluchtte over pleinen beklom bergen daalde af in dalen wrong door spelonken zocht rust in bossen verpozing aan het water verademing in het veld uiteindelijk vond ik mijn bestemming waar ik nu ben.…

is een microscopisch ééncellig dier in zout en zoet water leeft het hier als een heel klein mosseltje doet het dier zijn schelp op een kier om voedsel uit het water te filteren diatomie is een andere naam voor kiezelwier is het water schoon zoals de Beetserplas dan vermeerderen kiezelwieren zich ras tot zulke aantallen dat wij ze zien…

Een nimf die door de bossen waart ben ik zeker niet. Een heks die op een bezem zwaait nog minder, zo je ziet. Maar zet me te water en opeens: groeit mijn vin, mijn benen verdwijnen net als ik: onder water met een sierlijke slag.…

Wie ben ik geweest toen natuur werd vernietigd bossen gekapt voor productie dieren door honger verdreven de hele wereld in onrust gevangen in vreemd verlangen wie was ik in werkelijkheid toen mensen elkaar te lijf gingen niet uit liefde of vrede wie was ik in hemelsnaam toen jij de hand sloeg aan jezelf niet langer door kom met…

water, zand, leven, dier, mens, cloon ik heb de wereld niet geschapen maar naar mijn hand gezet…

de zilveren weg glijdt beheerst door grijze heidevelden met vage bossen aan verre randen onder de zwartdreigende nederbuigende silhouetten van de eenzame bomen ze worden geteisterd door een grauwrazende stormhemel die woedend het water in schuine flarden over mijn kleine wereld striemt…

Blauwend vuur water stuk getrapt schoeisel stof van de weg waar aan de nacht pijnlijk kleeft schimmig rookpluimige bossen mollen die kruisen het bloemrijke mos boomstille stap vissen en vogels gooien mijn richting los…

(mijn vertaling van "Stopping by woods on a snowy evening" van Robert Frost, 1923) Van wie die bossen zijn weet ik misschien zijn huis is in het dorp bovendien Hij ziet mij niet even stoppen en zijn bos bekijken vol met sneeuw en dieren Mijn paardje zal wel denken waarom ik stop zonder boerenhuizen die wenken tussen bossen en de bevroren…

Wat zou de wereld zijn zonder dieren zonder water zonder bergen? Wat zou de wereld zijn zonder liefde, zonder mensen? Kijk naar ’t positieve, dan blijft er niets meer te wensen.…

ik verzamel bossen om oerwoud te maken wolken die de tornado laat draaien regen uit buien rivieren die water in zee zullen spuien zonlicht dat leven gaat scheppen door groei en bloei op te wekken dankgebeden van hen voor het zijn hier op aarde in menselijke waarde…