Alle inzendingen over Duimen- dag

Een dag van feesten een dag van rouwen een dag van veel van elkander houden, maar nog niet in dit rijtje gevonden is een duimen- dag die ik hierbij in het leven roep! Een dag dat men rekenen kan op het duimen van een goed bericht da's een goed, geweldig plan!…

ik zie je onkruid wieden in je kleine tuin in je ogen krult het licht dat zo goedmoedig tussen duim en vinger beeft…

een spannende dag vele duimen dolgedraaid dat het lukken mag…

voor iemand duimen die altijd bij de pinken is: blijk van waardering.…

Er is een waarheid die staat langs de kieren van sluitende muren met formules die bezweren de fictie op maat zonder dat duizenden zich wanhopig keren met dampend lokkend aas als lamme lammeren zo tam en toch de werkelijkheid de baas vertrouwen zij de wolf toe aan het lam.…

De Grieken moesten met de billen bloot Ze konden tussen nè en ochi kiezen Bij beide gaan ze naar de barrebiezen Een keuze tussen levenslang of dood Slechts Zeus weet of hun ‘nee’ een wijze zaak is Men hoopt maar op de duim van Varoufakis…

Ik hurk tegen een hoge muur wijzers in mijn hoofd schuiven naar twaalf Ik ben er, ben er niet Rook, reis, rustplaats volle maan Zoemend, zes, zestien keer kom ik binnen waterspiegelingen Rammelend behang Ik druk duim voor duim een stempel op de dagen Winden waaien voorbij alles is blauw ja, alles scherp blauw en roze in de…

wat zal ik doen, tal van vragen, alle dagen, maar het is nu, en niet meer toen... Een duim omhoog, bemoedigend knikje, een perspectief, arm om me heen, was jij maar hier, met al je wijsheid, je bent er niet, ik ben alleen...…

Wanneer de Duimeloze wil gaan liften, zonder een duim omhoog zal het niet gaan, al is het nog zo druk, het zal niet baten, geen duim omhoog en ieder laat je staan. Ook als men vraagt: ´Hoe gaat het, beste kerel´ er is geen duim die je hun wijzen kunt, men zal maar naar je toestand moeten gissen, het voordeel van de twijfel zij vergund.…

Een moment voor mezelf, weg uit de drukte van de dag Waar ik lekker rustig worden mag Mijn hoofd leegmaken Even geen hersens laten kraken Concentratie voor mijn ademhaling en mijn eigen lijf Zodat ik de hele dag relaxed blijf Middelvinger en duim op elkaar Dit noem je het mudra gebaar Als herboren kom ik dan uit de stoel Nu vasthouden…

De krant heeft mij aan het verstand gepeuterd Dat stukjes consumeren uit de neus Vandaag de dag geldt als gezonde keus U trekt een vies gezicht en denkt beteuterd Aan wat u, om het stiekem te parkeren Zojuist onder uw stoel hebt zitten smeren. (Of alles wat u jaren onverdroten Met duim en wijsvinger hebt weggeschoten.)…

dag vader hier is uw zoon ik heb papier en een potlood maak maar een schets van de wilde eenden in de lucht ze worden vast vloeiend van lijn of komt er een onderbreking bij alles wordt onnodig verfraaid er is weinig nostalgisch aan lukt het een beetje met de schets of glijdt het potlood langzaam tussen duim en wijsvinger weg dag vader…

Bloem blad blad bloem Zuurtje touw zuurtje cirkel Wortel oor wortel neus Voet vlakje vierkantje vogel Vlieg vogel vlieg punt Plus zuurtje plus gras Duim duim duim blad Liniaal weggetje voet stof Steen steen weggetje wimper Oor vlakje bloem bloem Bel bloem touw vlakje Driehoek driehoek vogel vogel Kom kom ruit wimper Wind vlieg vlieg wolk…

Ma, nu duim ik voor u voor het leven vandaag en al de dagen van mijn jaren.…

ik brak vingers in vertrouwen maar je hand bleef heel samen duimden we voor het goede van vandaag om het geloof in morgen te behouden wist de pijnen die je leed de zorgen om wat het verleden met je deed toch spalk ik voor dit bijzonder ogenblik de glimlach in je wonderbaarlijk lief gezicht…

Ik denk, ik weet te voelen wat van me verwacht wordt mezelf gespreid, verkracht door wat ik wil , niet ben het duister werken aan een wazig plan frunnikend, standvastig duim voor duim geloof, een vaag verlangen opgezweept door grimmige voorouders uitgehouwen, vastberaden absorberend van godendeemstering tot kunstlicht steeds meer heb…

een vloek weerkaatst in stilte brekend hout spattend bloed schreeuw van pijn vallende hamer blauwe duim…

ik heb je vingers gezien de duim die bladzijde beroerde in het omslaan van de dag die in afschrift meteen de stemming weergaf het was geen boek maar de verslagen konden in hun notities heel subtiel de veranderingen van sfeer laten zien en hun consequenties voor de werkelijkheid ik heb ze gebundeld van maan naar nieuwe…

Je strekt je kleine hand uit en streelt de maan je neemt hem als een parel tussen duim en wijsvinger maar tot je verbazing lukt het je nèt niet hem dichterbij te halen.…

boeken gevelde bomen gevuld met dromen om te vertellen aan jou verhalen vol avontuur uit duim gezogen de prijs voor slaap gaap…

beloften voor later zijn gedaan op die dag…

Ik kom uit bij de wortel En verdeel mezelf Onberekenbaar Spijt kan nooit vergaan Verdriet blijft al keer ik terug Oorsprong beheers ik niet Eenzaamheid ook niet Zelfs mijn eigen lichaam Weet niet van mijn bestaan Dit leven ken ik op mijn duim Dat zuig je er niet zomaar uit Maar leef altijd nog met de dag In mijn hart spreek ik Geef…

Voor armen deze dag geschreven. Zij-armen de schuld gegeven, onder-armen geleden. Boven-armen die in weelde leven, armen uitkleden. Wijsvingers die de duim opsteken neerdrukkend, armen laten zakken vrijpostig verwoorden, lage inkomens belasten zelfs niet om-armen Te vroeg overleden sprakeloos opgeschreven.…

Hij legt zijn duim op ver en vinger op de ring. Zonde wonde geen verwondering.…

Naaldbomen, ooit zelf geplant, lopen langs de jaren, dag aan dag. Ik groet de vogels, wil even aaien met mijn duim en het zicht op het heden; voortdurend. In deze ronding is alles vreemd. Alleen bladeren vallen op dit gras als veel te lage, grijze wolken. Vrienden lijken op zichzelf. Ik klapwiek vruchteloos.…

zij wel bij haar maar niet bij mij ze laat me hangen negeert me en reageert wel bij hem hij weer bij haar bij mij geen duim noch één woord twee weken al ik was het allang vergeten als jij er niet over begonnen was een reactie van wie ook al weer…

Gewonnen roem bij 't zingen van een lied is maar een bloem die ge even ziet; is maar een pluim, een gouden schub die ge zo tussen duim en vinger drukt. Is maar een flits, is maar een knal. Daar is de sneeuw en dekt het al.…

Ik blader door de dagen zonder zon door sikkelloze nachten, door morgens zonder rood, langs dagen vol schemering Dan stuiven ze weg, vermomd als tegelwitte gezichten waarlangs de morgendauw een uitweg zoekt Verdwijnend in het vlechtwerk van weggehakte stemmen, in een spiegel waarop alles dof en pijnlijk opdoemt Met een veeg verdwijnen…

leven is met twee handen in gevecht aan elke vinger een ring van een vraag verstand begraven tussen duim en wijsvinger harde hand doorploegd met rimpels in de ontzaggelijke slijtage van leven…

je kus is een zon een zonnebloem in het licht ontluikend middaguur een beetje afscheid van je blik, verrassend weer ik zing het gedicht dat je streelde mijn borsten iets mooier lieflijk langzaam van vinger tot duim…