Alle inzendingen over GEROMMEL

Na bliksemgeweld dondert luid gerommel op tussen de wolken.…

Het onweert, bliksem boven me, diep gerommel -- onder mijn voeten.…

Gerommel in de trein Van oor tot oor Door gang en coupé gezworven En dan, in een leeslicht Gevangen tussen s en s. Daar staat 'stilte' te lezen. Reiziger a en b kijken elkaar bedenkelijk aan. Gerommel in de trein. Via oren en gangen, In de lucht gehangen En hier, als de zwartrijder, Abuis.…

stortbuien strooien nieuwe klanken op het dak een ekster is boos in de verte gerommel jij trekt snel de stekker uit…

Geknetter een salvo op de koepel van mijn dak geen doden geen gewonden gerommel geroffel gedonder een flits kort daarop zonovergoten een ingehouden lach…

Een hels geknetter een uitbarsting van geweld hagel in april geroffel en gerommel de rozelaars verstillen asgrauw spuwt de hemel de tere scheuten rillen…

Stom van het geweld en de klank van holle vaten lopen wij door de besmette straten Maar wie hoort in het hedendaags maatschappelijk gerommel de fluit de citer en de trommel?…

Het is een zootje bij de Godenzonen Er woedt een ongecontroleerde jacht Er wordt intens gestreden om de macht Wie mag er nog in de Arena wonen De Keizer sneuvelde op ’t veld van eer Maar door de bomen zie ik Bosz wel weer…

mijn aarde roert zich sidderend en bevend ondergrondse spoken blijken springlevend ooit niet behapbaar in duisternis verdwenen nu genoeg draagkracht bij daglicht verschenen…

Het jeukt in mijn hoofd de wereld draait en buitelt om de marges van aanzien en wetten en bekende kunstenaars dansen mee ze willen iets maken voor duizenden jaren, voor iedereen een as van eeuwige waarheid en schoonheid, beschermd tegen…

Red de wereld met ontboezemende woorden, een geretoucheerde zoen en blote borsten Sterk je de mensheid door het tikken van je hakken, je harde grinnik en wolk van Boss Wil je mij beschermen door je smaak van slaap in de ochtend, het gerommel van je maag en broze beloften…

in de metro zat je en je schreef een gedicht tussendoor op je ipad het gerommel in de tunnel in het donker van het ene station in je leven naar het andere alvast het verlangen naar een cappuccino en wat kletsen in de kantine en dat elke keer weer gelukkig nog net voor die dodelijke knal…

een knuistje rust in de vingers van een liefdehand zo onkreukbaar moederszomerjurk met margrietenbloemenrand - nee, allang niet meer bang - voor tientallen flitsen vinnig gerommel op een hete zomerdag de warme stem sust de bibberatie verwant is de glimlach - nee, allang niet meer bang - (Voor Maria G )…

op de koers van de wind ligt de zee de regen is zoutig en grijs gerommel schrikt de hemel tot in het slijk zandtapijten herschikken zich traag maar gestadig ze wandelt hier om te ontsnappen aan de rondjes in haar hoofd maar haar dromen stranden telkens weer in de schuimende vraagtekens en de wind die blijft op de koers van de…

destijds van Rotterdam Heeft al zijn nota's nog eens nagekeken En zag dat hij - na intensief gereken - Tot zevenhonderdduizend euro kwam Niet onterecht, zo kan men redeneren Maar 't is toch wel gepeperd declareren (Ex-burgemeester Peper van Rotterdam eist een voorschot vanwege de schade die hij geleden zou hebben na beschuldigd te zijn van gerommel…

boos pijn woede onmacht agressie stilte verbergen inhouden opkroppen verdringen denken malen hoorndol woelen krankzinnig gerommel lekkage gedonder storm herrie onhoudbaar uitspatting agressie onberekenend dodelijk spijt schuld verdriet pijn leegte er gebeurt niets...…

in mijn ongeduld sluit ze me buiten. in rust verwaarloost ze me. gerommel in de marge is investeren in frustraties en stress. in dit eindeloos coma regeert de utopie. de verkenning onvoltooid. de top onbereikbaar. de afstand onmetelijk. de val onvermijdelijk!…

de lege stoel oogt zo gretig in de langzame schemer die de dag weg zal wuiven met een stervend gerommel ik ben volgzaam als een eend in het eerste levenslicht denkend aan jouw eenzame reis over gekalkte wegen alles herhaalt zich, ofschoon niets bij hetzelfde blijft alleen de wegen blijven vlak mijn wandeling Moderato…

het binnenwaarts gerommel als bij een fabriek die meer lawaai maakt dan profijt geeft...…

loodzwaar de stilte rondom ergens zweeft de weergalm van een dichtgeslagen deur de storm lijkt voorbij maar dreigend de lucht in haar roerloosheid gevangen in het vacuüm van verwachting gerommel in de verte als snelle stappen op de trap nadert de ontknoping in natuurgeweld met bonkend hart gewapend voor de confrontatie wars…

ik speelde met wolken liet ze groeien en bloeien gaf ze een schitterende lading stapelde wit rondde met groen en zwart het blauw van de hemel waarschuwde mensen met donker gerommel voordat de donder knallend brak maakte het zwerk tot toonbeeld van sterke krachten in het altijd zo rustige weer zelfs mijn vriend vlaagt en stormt…

De donder snelt door zware wolken laat in schemerlicht of duisternis luide roffel van pauken horen tussen de slagen door rust stilte waarin vragen met elkaar strijden over voortgaan of blijven hangen bliksems slangen vol trillend bleek geel manen een ieder tot schuilen om vanuit een veilige ruimte genoegzaam huiverend te kijken naar de oudste…

nu de dreiging is gekomen en er wolken zijn ontstaan vertellen alle grote bomen van de regen komt eraan haal de was nu snel naar binnen hou de plu maar paraat het kan nu elk moment beginnen je weet wel hoe dat gaat als je toch de sprong gaat wagen ondanks gerommel in de lucht is dat om moeilijkheden vragen zelfs de vogels zijn gevlucht…

een stokkie slaan op de platte trommel nergens groene oase water en geitenkazen wel vaak fata morgana een bar in Barcelona waar wij ons subito laven verschonen en beschaven over de drukte verwonderen als het dan gaat donderen zoeken we veilig heen komen om in de droogte af te stomen nu hoor ik voor den drommel in de verte snerpen vaag gerommel…

Gerommel Een fase van schuilen tegen De elementaire kracht van De natuur Gezamenlijk Gaan vijf eeuwen voorbij Over de brug met Vier pijlers te water De aarzeling Schroom van de schaduw In het mooi' licht Vanaf de tel. Dit ogenblik Na rust. De liefde. Het moment Andermaal De schildering. Het verlangen De kunst.…

cigarettemerken schrijven nijver merknamen tegen de buik van God Met koortsig glanzende oogopslag en stramme arm signeren generaals de capitulatie in een theetuin vol roestige fietsenrekken ze laten heftig naar pis ruikende bunkers achter om de herinnering aan hun levenswerk concreet te houden van verre komt nog wat gerommel…

Intens gevoel van zwanger zijn gerommel en beweging Geen armpje, voetje alleen pijn gedwongen tot verpleging Ischemie is hier de vader blokkade van de levens stroom Geen zuurstof in de ader vrij-blijvend is een droom Verlossing is de moeder techniek van onze tijd de smalte is het loeder geen ruimte is een feit De keuzes zijn…

Je kunt toch wel iets vreedzaams maken; dat gerommel van ons staken? Natuur, ik vraag je heel oprecht: geldt voor jou dan slechts het spelen? Moet ik daarom oorlog velen? Vind jij het goed dat alles vecht? Natuur, je gaf me vrije wil. Al was dat dan wellicht een gril, nu ‘k hem heb, aanvaard je ook dat ‘k met rede ’t spel bestook?…

loopgraaftuintje vol overgave aan Wimpers richten tralies op tegen de zon glimpen bunkers vol geheime holten Zware deuren klampen hun hangslot stevig vast Een achtergrondkoor van vogels, insecten, reeds langgestorven zielen streelt het groenbemoste beton laat kleine bloempjes bloeien Het rubberbootje stuwt kleurig het nieuwe water voort Gerommel…

Hij duldt op zijn terrein geen oppositie Heeft lak aan roem en namen van weleer Zoekt juist met jong talent de ommekeer En geeft de pers zo handenvol munitie We komen met techniek en intuïtie Met discipline, inzet, goede sfeer Weer aan de top, zo luidt zijn voetballeer, En dat vraagt onderlinge competitie Hij accepteert geen tegendraads gerommel…