Alle inzendingen over Gedenksteen

Konden de doden zich herdenken welke woorden zouden zij vinden voor welke namen aan wie vragen wiens adem te doen stokken, van wie het leven af te breken? Als de doden zichzelf konden herdenken, hoeveel minuten zouden zij zich gunnen, is om de doden te herdenken de duur van de dood toereikend? ---------------------- uit: 'Wasdom…

De steen imponeert ligt al tijden verloren en alleen gedragen door de tijd volgt hij de bestendige loop van voorbije jaren ijzig koud zijn verleden zo vredig hier nú gelegen doet zelf van huis en haard verdreven de naamloze gedenken deelt samen met ons de overledene.…

met dank aan Jaap Grootenboer hoe het voelt over gedenkstenen te lopen...…

Op zijn gedenksteen de tekst; 'Voor altijd in onze gedachten'. Nog even stond ik te wachten bij de auto en daarna thuis keek ik naar zijn foto. Hij woont nu in de hemel in vrede en rust. Ik dacht aan de begraafplaats, aan de stilte zo sereen. En tevens besefte ik wat kan de natuur meedogenloos zijn en gemeen.…

De tijd danst de dagen het verleden daarentegen schrikt wakker met een zucht Voorjaarsvogels vliegen overwinteraars taaien af Jij en ik openen deuren naar de toekomst laten de stèle ongebruikt relatie opgegraven…

Jaren vluchtig aan het leven staan hier vast gebeiteld, alle seizoenen komt hij zich warmen warmen aan de late middagzon, met gesloten ogen een wereld van verschil bij een gedenksteen even stil, ruimte en tijd doen er alleen toe te vergezellen verder van hier..…

de tijd verglijdt zo vaak in spijt van woorden voor de naaste nog steeds niet uitgesproken hoe werd de wereld toen in mei, zo leek het toch in vredelievendheid opnieuw geboren ja, hoe nu de morgen door de ogen van de zon in een oranjegloed de gedenksteen opnieuw verlicht vele bloemen kleuren de zinnen van hoop het diep in het…

maakt mij mens, wetend dat ik te licht, te heet ben om met jou intiem te zijn Daar kun jij slechts van dromen Soms schep je er over op dat je me in veiligheid bracht stad en land voor me bedwong en al lang en gelukkig met mij leeft soms dat je me verzaakt hebt en laten vermoorden op Rodos maar ik leef Mijn graf is geen graf maar een gedenksteen…

Op de plek van zijn moord staat een gedenksteen, ik ben er meerdere keren omheen gedraaid, ik heb in het hete zand gegraaid en naar zijn immense eenzaamheid gekeken. Pier Paolo Pasolini, de misdaad op hem is nog lang niet verwaaid en ze hebben zijn ziel niet kunnen breken, die aanhangers van Mussolini.…

Je begreep niets van al die barbaarse haat, je leefde nog in de droomjaren en je vermoorde ziel is meteen door aartsengelen opgevangen, die je leed meteen hebben afgestoft en die je naar het Heiligste van Jahweh brachten, althans dat hoop ik dan maar nu ik een steentje op je gedenksteen leg, bij Onder de Boompjes 65 in Gouda.…

Zij zoekt het land, de stad, de zee, de kracht van Zoete aarde, het milde ochtendlicht dat beschijnt De marmeren gedenkstenen met regels uit gedichten Weerspiegelt in grafmonumenten; innige bloemen Treden mijn verdriet binnen, spreken geheimenissen Diep bewogen herken ik de taal dat het geheugen Doet herleven door een zee van schaduwen reiken…

Morgen reis ik naar de Oekraïne Naar Poltáva om precies te zijn Daar waart Maria's geest nog rond die Poesjkin Tot leven bracht in honderdeen kwatrijn Ter bedevaart naar Poesjkin, groot poëet Kwam ik voorbij gedenkstenen en graven Verloren strijd en oorlogs-monumenten Een lange queeste naar Maria's geest Maar 'k werd op het verkeerde…

met dauw bedekte gras , in de middag met een lach op het zonovergoten terras de kolen , het hout , de geur van barbecue toen de losgebroken duif in de wolk verdween alleen de rode veertjes bleven aan de spijltjes hangen alle liefdevolle harten van de man van smarten alle kinderen om hem heen een boek , een plaat waar een gedenksteen…

bloemrijke woorden in harmonie met schurende feiten levendige taal een krachtig kleurrijk mozaïek brisant leed in duizend inktzwarte fragmenten uiteen gespat de scherven met zachte handen opgeraapt zorgvuldig opgeschreven…

Ik herinner me hoe ik in Jeruzalem in het Holocaust-museum jouw gedenksteen heb gestreeld en hoe ik me EEN met jou voelde, zo ver weg van Nederland, maar sterk bewust van jouw heroïsche levensdaden en je tragische verscheiden. Je hebt voor eeuwig een plek in mijn hart. Je hebt Nederland bevrijd van onmensen. Je bent onze Jeanne D'Arc.…

Op de Campo de’ Fiori een geheiligde glorie voor de beul en zijn Kerk: brandende Bruno hun werk. Volgens jou is alles één en is daarbuiten niets. Dat gegeven duurt eeuwig lang; je beulen waren terecht heel bang dat hun dogma’s zouden kwijnen, hun dwaze leer verdwijnen. Kennis bestrijdt het duister en brengt ons licht en luister. Kijkend…