Alle inzendingen over Gepoetst

Een mens met een zacht gezicht een vriendelijke stem roept, zwaait en praat tegen me Al de gewone dingen worden ineens bijzonder Ik zwaai terug met mijn doorweekte hand op anderhalve meter afstand en voel dat je me een lach wil ontfutselen om de duistere muren van corona neer te halen Omringd door de beschermende muren mooi gepoetst…

Nobelprijs gewonnen en tanden gepoetst. Of andersom.…

De ochtend nog zwart scheer ik mij in een wipje mijn tanden gepoetst weeg ik mij in de bijna stilte commentarieer…

in het miniatuurhuis slaapt een baby van ivoor in een zilveren wiegje in de keuken koken we met blinkend gepoetste zilveren pannetjes alles is veel voor wie niet verwacht…

blijkens studie naar dichters privé doen zij boven modaal intens corvee vullend gaten die zij wit laten hun gepoetste plaat is poëtisch trofee…

aangeslagen sleep ik mij met traangelaat over straat schamper dan hoe trouw de verschutte vrouw opgaat in geweer tegen een muur eenmaal ontdaan van al dat zwart blikkert er heus wel weer wat prima facie grapte jij nog terwijl je vertrok ik poets nu vlot je stalen plaat voorgoed uit mijn gewreven zicht kets jij je haan maar…

Hij poetste de plaat en was zo kras, dat ie net als de plaat, met een snelheid verdwenen was die later in alle kranten te lezen was.…

zacht rinkelen de bellen van het schellekoord nog is de rust niet verstoord dansen stofjes in de middagzon die door het kleine raam de kamer binnen komt haar hand streelt zacht de lijnen van de tafelloper het licht weerkaatst gedempt in levenlang gepoetst roodkoper dan komt de zuster met de thee en neemt wat conversatie…

bezwete romantiek trekt diepe scheuren in het gepoetste, zelfs tot ver na sluitingstijd de dans kijkt dood al vertellen zweetsokken en kapotte panty’s morgen toch wel weer de perfecte tango asbakken vol…

Een kleine man, een kruk en zijn muziek Met Miles en Charlie Parker en Chet Baker De kleinste toon was ademloos trefzeker En steeds intens contact met het publiek Nu hij de plaat voor altijd heeft gepoetst Draai ik Bluesette, daarin was hij het Tootst.…

Mijn vrouw is voor de bakker thuis de plaat op tijd gepoetst voor nonnevot goudbruin in de gloei Mijn vrouw gaat uit voor de bakker vlaai met pruim of toch oogmeloen luchtjes bakvers uit potjes room Mijn vrouw blijft voor de bakker of hij nu kneedt zemelt of droog spuit…

zag je gezicht in de gepoetste roodkoperen olielamp je ogen van groot naar klein in de zwaai van de kajuit je lach deinde op de golven buitengaats voor de wind het zeegat uit maar op de valreep wendde je het steven jij zocht de ruimte niet het avontuurlijke van alles op te geven voor jou geen schippersvrouwverdriet…

roodkoper is de reling gepoetst door hem en haar ik schipper maar kombuis in warme knusheid die toch met koude stilte strijdt want ieder heeft een eigen zeil gehesen nog spinakel ik voorop maar voel gedonder bij het reven niemand heeft meer iets te geven heb ze afgemeerd aan lager wal het geflikflooi begon in het vooronder al…

in het stof van lang geleden kwam ik losse letters tegen gebroken woorden die alleen het zinsverband verstoorden een paar strofen die de toets van poëzie niet konden gedogen heb ze gepoetst ze spellen weer jouw naam de woorden kloppen alle zinnen spreken ja voor jou ben ik in dit gedicht gegaan…

Het goeie goed, Broek geperst, gevouwen, Hemd gewassen, gestreken, Jasje geschuierd, gelucht, Schoenen eronder, Glanzend gepoetst. Het goeie goed wacht, Liefdevol tot het laatst.…

We wensen elkaar de vrede want morgen is het kerstmis het zilver wordt gepoetst Het kristal gewassen fonkelt als ster van David In top van boom Een engelenkoor zingt op hoge toon over het kindje Jezus dat is geboren in een stal zilveren klanken boven ravijn en dal Ongenode gast op het gemaskerd bal.…

Het huis is gepoetst gisteren nog De boekenruggen staan in ‘t gelid alfabetisch Stapeltjes kleding keurig gevouwen, op kleur gerangschikt gestreken waar nodig vullen de planken van de kledingkast De auto staat te blinken op de aangeveegde oprit ’t is af ’t is klaar ’t is wachten nu tot er iets gebeurt.…

Ik heb je schoenen gepoetst en je hemden gestreken ik nam je zoals je was met al je menselijke gebreken. Nu heb je je koffers gepakt om met een ander te leven mij laat je nu achter, want je hebt me niks meer te geven…

Alstublieft, let u toch op meneer de zon staat laag en geeft een gouden gloed ten oosten pakken zich de wolken samen naast waar u ongeduldig wacht kunt u de mussen opgewonden horen praten let op, net naast uw koffertje en uw gepoetste schoenen een herderstasje bloeit de korstmossen groeien.…

Er valt aan de toekomst niets te lachen; het voorvoelde falen des levens zelf dient grootste ernst gewijd, terwille van wat later weelde en fortuin zal zijn - een smetteloze, als gepoetste knopen blinkende blik zonder ontgoocheling, zonder vertwijfeling, vol weerbaar ongeschonden weemoed omdat het nooit zal komen, wat al in droom vervulling…

Gij hebt mijn hart gewekt tot leven, het gepoetst. In uwe aanraking heb ik geleerd wat poëzie is. 0 dronkenschap, o heilige dronkenschap, enthousiasme, lere ik toch steeds beter uitspreken wat uw heilige dienst mij leert.…

zijn wij de uitverkorenen die op zaterdag voor pasen onze naamdag mogen vieren want het aantal heiligen is voortijdig op een naamloze dag zonder liturgische diensten geen boom of takken maar een kaars als droom die pas om twaalf uur nachts ontstoken wordt dan is alles op zijn paasbest gepoetst orgel en koren zijn ge updatend met…

Kleeft zich reddeloos aan mijn mes, de dichtsbijzijnde hompjes die zich krullen, om mijn glimmende, nimmer gepoetste, maar zo zalig gebruikt bestek! Een kanteling en de substantie spreid zich onder zachte dwang uit, over een smekend beschuit, hulpeloos en verdrinkend in dit ochtendritueel.…

Trek me zwijgend terug bij het gepoetste aanrecht. Verberg mijn handen beschaamd onder het keukenschort en ga op zoek…… naar blik en stoffer…

ik zie je hoog te paard de zwarte laarzen stevig in de beugels jij geeft de combinatie haar snelle vleugels de rechte rug in vorstelijke zit het schijnbaar moeiteloos mennen dat al vanaf geboorte een van je talenten is het zweepje en gepoetste sporen horen bij je ogen en smakelijke lach terwijl jij sensueel uitdagend nog even met…

de kerst is opgetuigd het parelhoen loopt door het huis te watertanden het is er weer de sfeer van toen en het menu is dit jaar allerhande het kind vindt zich als altijd vredig in de kribbe, het onbevlekt ontvangen staat met Jozef stil te bidden de os zijn tanden zijn gepoetst en dat maakt het salaris van de dierenarts weer…

nu en dan camoufleren ons verzet in overleg en zwijgen ongewenste zaken weg Onder tafel zit soms iemand stil te muiten dan gaat een van ons gewoon de luiken sluiten De cijfers van het oude jaar zijn te klein en veel te zwaar voor de begrote luchtkastelen waarin het management wil spelen dus smodderen we met zijn allen voort op gepoetste…

Het dier dat mens heet Staat gelaten stil Kilometers stilstand Mooi gepoetst metaal Duurbetaalde blikken dozen Met de filemeldingen op één Ik zit en staar gedachteloos Naar groene weiden Waar stomme schapen slapen En koeien met hun poten In verkoelend water staan Mijn kont kleeft aan Het luxe leer terwijl het Asfalt trilt en de airco…

Lichtgrijzend gebrild bruin Strikje en duur gekreukeld gepakt Schoenen hoogglanzend gepoetst Als gelakt Spreekt de R als L Nieuw vrouwtje zo`n blonde del Weet zijn behoefte wel En scoren zal hij Sneller snel De topmanager Langs de rand En Uiteindelijk altijd verder Voller meer Over de rand Stroomt Een paar miljoen In zijn gretige…

Mijn schoenen zijn gepoetst, de sperwer heeft zijn nest gevonden.…