Alle inzendingen over Gestalte

is Ik joeg als een Factotum duvels toe Met veel gevoel voor scherts en ironie Vandaar mijn bijnaam Scherzo, evenknie Van Nemo, Bestevaer van Bontekoe Maar een Alfredo ben ik nooit geweest Teveel eer voor die Nederitaliaan Ten opzichte van Maximiliaan Die ook als Oofje z'n klassieken leest Daarna kwam Elfi, troostmeisje, voorbij Gestalten…

Wie had het over me myself and I Wie schreef die titel als gevleugeld woord Wie is die me, is dat myself of I Is hij een alter ego dan misschien Verschuilt hij zich soms in een pseudoniem Of is 't een zij en blijft zij anoniem Er woont in mij minstens een schijngestalte Contouren in een droom zonder een duiding Een afgeleide van een…

om hier maanden vooruit te staan in gelid zonder context, zonder afgrond onaangeroerd als aanstaande beweging die op stilte lijkt voor nu is dit genoeg de lerende tijd voordat die als slagschaduw bestond…

durf me mee te dragen geef me gestalte vertrouw me je helemaal toe als bron van tederheid die telkens weer oplicht in jouw waarheid…

In deze nacht daalt het licht lenig uit een slanke maan Behulpzaam smelt zij op mijn lichaam in een golf van zeldzaamheid In dit donkere uur kleur ik opnieuw de woorden in, smeed ik hun gestalten archaïsch, eindeloos In verlatenheid opgenomen boort angst een illuster fluisteren van fragiele lichtdeeltjes in een te kleine ruimte…

Ik denk aan u zoals gij waart, toen de eerste maal ik uw gestalte donker op zag komen tegen het licht gewemel in de feestelijke zaal, en ik van uw gelaat mijn welkom heb gekregen.…

Gestalten jagen woest: saters in horden; en hun grijze adem is zichtbaar. Nimfen, bloemwit met groene haren vluchten in 't bos, hijgend, In de nevel de syrinx en op onze mond, week en dartel: Pans fluit. - ---------------------- uit: De boog (1917).…

Gestalten treden nader, spreken en maken gebaren. Dat is waaraan ik ze herken. Mijn moeder met haar schort, haar vinger geheven. Ik ben immers haar kind dat nog de les gelezen wordt.. Mijn vader met zijn pet en brommertje. Hij moppert wat, dat deed hij ook toen hij nog leefde. Een persoon die zorgde dat ieder voor hem beefde.…

San Damiano eenvoud en soberheid hebben in dit klooster gestalte gekregen mijn overvloed tot zwijgen gebracht in vriendschappelijk delen van vrede en alle goeds…

dat ze hem mist, en hoe fijn ze het vindt zijn gestalte nog in alles te ontwaren waarom zij hem vaak met een flakkerend kaarsje belicht maakt dat hij gebleven is, en zij nog heimelijk met hem zit te praten…

Gestalte in duisternis.…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank…

De wandelaar staat op rijzige gestalte plant zich voort langs ´s heeren wegen lopend naar de einder Achter de horizon ligt de toekomst…

Een gestalte Die keer op keer een golf verslaat.…

Veel post versturen heeft ook zijn bezwaren, Want als je dikwijls aan de zegels likt Wordt je gestalte lelijk aangedikt, Iets wat ik aan den lijve heb ervaren. Nu ben ik anorexiapatiënt. Ik braak na elke brief die ik verzend.…

ik zag het moment van hapering toen de wind zijn smalle gestalte aan flarden knipte de gekromde roestige rug boog iets verder door hij snakte naar adem een handvol windstilte…

Luie wolken wemelen in de lucht Ik slaak een zucht Wat een praal, wat een pracht Dit zonnige weer bij de gracht Schaduwen krijgen gestalten En ze krimpen op de asfalten weg in de binnenstad……

Jij zal daar staan met jouw haren in de wind ik herken je aan jouw gestalte ik weet dat ik op jou vertrouwen kan want jij bent de enige van wie ik weet dat jij deze rol voor me innemen zal.…

Jij zal daar staan met jouw haren in de wind ik herken je aan jouw gestalte ik weet dat ik op jou vertrouwen kan want jij bent de enige van wie ik weet dat jij deze rol voor me innemen zal.…

maar niets lukte mij nooit kreeg het niets gestalte het bleef verborgen onder het gevallen blad en kille leegte met gretigheid het niets willen beschrijven leverde mij niets op…

Wat onzegbaar is krijgt als idee pas vorm in een gestalt die zich kennen en benoemen laat in des dichters ziel in de blâren ruisen woorden werpen hun schaduw in namen vooruit…

Waar zal die laaiende gestalte van mij dan uit bestaan en waar kwam die al te late eerste vonk vandaan?…

Ik zag vanmorgen de gestalte van de opgestane Heer in wat we lazen en in wat we hoorden de nieuwe Adam heeft mijn ziel geraakt mijn leven tot die nieuwe mens gemaakt toen ik me in de omstanders verplaatste hun blijdschap en verwondering me eigen maakte, de rennende discipel hijgde hoorbaar in mijn oor.…

Nachtkaarsjes flakkeren rond de gouden maan schijnbaar tot morgenzicht jarig bij ochtenddauw waar het present naast me ligt jouw dromerige gestalte ademt het cadeau van de nieuwe dag ik heb je lief…

wanneer ik na een diepe slaap het breekbaar mooie van mijn droom in het ontwaken verder draag de klaarte van de dag mij de vleugels van de vlinder laat dan is dat omdat levensvreugde ligt vervat in de naaktheid van de gestalte die mij wakker tracht…

waar hoop het arrangement in tijd en plaats gestalte zal geven is verlangen de fysieke en geestelijke wil om een te worden in voel en herbeleven samen dragen zij een toekomst zonder vragen in het perspectief dat toeval hen ooit zal behagen…

In de schaduw van de maan loopt een silhouet te dromen wachtend op een lichtgenoot net voor de lange eenzaamheid een dag moet overbruggen doemt nog een gestalte op blij met toch wat gezelschap begroet hij in het water zijn eigen spiegelbeeld ~wordt vervolgd~…

Langzaam lost jouw gestalte op in mist De roep naar vergane tijden valt zo op Weet je nog, jij het meisje, ik jouw pop Jij was mijn alles of heb ik mij vergist Terugkijkend had ik niets te zeggen Blijkbaar tijd mijn gedachten te verleggen…

Ik zou je willen verchromen En slijtvast plaatsen in mijn hart Doch ik verdrink, verzink in smart Aanschouw je gestalte in brons Verguld verzilver ik een flard Van mijn wens naar ons Mocht ik je ooit tegen komen Tot die tijd, tot mijn spijt Vernikkel ik in dromen…

Op het blauwgroen geribbelde meer dobberen de watervogels over mijn weerspiegelde gestalte; geel riet wuift naar de schittering van knisperende zilveren belletjes: dag golven, dag watermuziek, dag natte -tenen -dag, dag!…