Alle inzendingen over Herberg

In je hart staat die herberg waar God altijd op je wacht kom binnen zonder kloppen want je wordt al verwacht. Klaas van Eijbergen…

paard en goudvis delen hun dorst als boezemvrienden tenminste zo wil ik dat graag zien…

Het mens-zijn is een herberg elke ochtend nieuw bezoek, vreugde afgewisseld met depressie en ook de flits van inzicht komt als een onverwachte gast De duistere gedachte, schaamte en venijn begroet ze met een brede lach ze komen slechts de boel ontruimen om voor jou weer plaats te maken [vrij naar Rumi, een bekende soefidichter]…

Herbergzaam huis, dat wel een eeuw daar ligt de landweg langs die leidt naar verre steden, hoe velen hebt ge, als tot een gastvrij sticht, uw uitgesleten dorpel op zien treden. Wie moe zijn stap de avond tegenricht en loomheid zwaar voelt wegen in zijn schreden, groet blijder hart van wijd uw lampelicht, waar zoete nachtrust wacht zijn matte…

Herbergzaam huis, dat wel een eeuw daar ligt de landweg langs die leidt naar verre steden, hoe velen hebt ge, als tot een gastvrij sticht, uw uitgesleten dorpel op zien treden. Wie moe zijn stap de avond tegenricht en loomheid zwaar voelt wegen in zijn schreden, groet blijder hart van wijd uw lampelicht, waar zoete nachtrust wacht zijn matte…

mens zijn is herberg geven dag na dag van minuut tot minuut met telkens weer nieuw en onverwacht komend en gaand bezoek waar een rugzak staat op weg naar de horizon willen wij thuis geven aan voortdurende vindtocht van vreugde en verdriet depressies ook of wanhoop ook als de bagage schaamte blijkt of venijn met en voor elkaar ontvangen…

‘Spreek ik met Herberg De Oude Lamp?’ Telefoon aan ijskoud oor, hand in kramp, leg ik niet neer wie verkeerd verbonden is. ‘Spreekt u mee, wenst u een onderkomen?’ ‘Dolgraag. Liefst een vol van dromen!’ ‘Uw kamer is vrij na de laatste nachtmis.’ Het licht valt uit en de verbinding verdwijnt. Ik tuur naar buiten waar niemand verschijnt.…

Naar de herberg ben ik op zoek 'n arm om mijn schouder Stemmen gedimd en woorden zonder snelheid in zinnen gevat Niet drank als gastheer,herbergier niet de kurk om op te drijven Naar de herberg ben ik op zoek papier.... om over vriendschap te schrijven.…

De helden rusten in de vervallen herberg -- die de wereld is.…

dwarsligger belet het onschuldige geitje toegang tot herberg…

Dat schijnbaar misgaan met dat killig onbetrokken zijn geen herberg zoeken vinden voor elkander laat staan er ook een zijn…

pas in een zatte bui geef je je ziel bloot, vallen alle remmen weg en komt wat je denkt en voelt aan 't licht.. alle remmen los!…

Er is geen herberg meer in zo'n geval En zelfs geen plaats meer in een boerenstal.…

het verhaal is nogal kort: een timmerman en zijn zwangere vrouw op weg naar Bethlehem en geen plaats meer in de herberg en dat werd later: de zoon van God, om onduidelijke redenen en dat vieren we nog steeds…

Z'n herberg deed 'm bijna armoe lijden: hij had twee kamers en een magazijn. Het rendement was als de herberg: klein. Hij dacht daarom de zaak maar uit te breiden. Hij leende geld en droomde al van goud. Bezwaarloos kreeg hij bij z'n bank krediet. (Een crisis was er in die tijd nog niet.)…

ik zocht me suf tussen Veele en Wedde naar de Krabbenbrug over het Veelerdiep bij herberg Hongerige Wolf aan de Ossedijk 't is achter de rug het oude verhaal boer Krabbe die won sneller rijden kon dan hoofdeling Addinga hij ging als eerste over de Krabbenbrug nu zit die brug onder de N368 verstopt de herberg opgeklopt tot een luxe villa…

Mijn dromen en fantasieën zijn er nog, de bomen, de vogels en de stilte ook, de troubadour die wilde reizen van herberg tot herberg, de operazangeres die de hoogste aria’s kon laten horen, de regisseuse die toneelstukken instudeerde met haar poppen, het meisje dat gedichten schreef bij een kaars.…

kan je licht verdragen als je uit zoveel lagen bestaat hoeveel helderheid herberg je als je het kale overleeft kan heimwee in schraalte geworteld het verlangen bewaren en toch thuis komen hoeveel gewicht is nodig om te verstollen tot één verhaal…

Dan bersten de donkere erinringen open als hagelwolken, op mij; dan loop ik zo haastig mooglijk schuilen in de herberg daar naastbij.…

spitsuur schijnt het in het gehucht St.André de Vezines één kerkje drie boerenhuizen en een oude herberg het is een drukte van belang want er wordt vandaag getrouwd en dat gaan ze vieren van verre zijn ze gekomen om hier de bruiloft mee te maken wij de ontheemden laten ons verbazen…

ze lijken zo zacht uitnodigend zacht maar prikken levenslang ze herbergen ontluistering van talloze gedempte kreten gesmoord in de beschutting van een geïsoleerde ruimte schijnbaar droog zijn ze inwendig voor altijd klam onzichtbaar maar onvergetelijk als bepleisterd littekenweefsel toch lijken ze zacht zo bedrieglijk zacht…

wanhopig op zoek naar werk en een veilig dak boven je hoofd terwijl regenten je terug willen sturen naar een land waar je niet kon leven en wonen jou wens ik dagen van vrede en alle goeds waar mededogen de maatstaf is de herberg nimmer gesloten…

" Ik vergiste me, het was Maria niet : een bus is geen herberg, een Turkse geen heilige maagd en de zomer geen Kerst. Maar de ik-zuchters die haar niet bijstonden waren wel dezelfden.…

lijke billekes in compagnie met kantelbare willekes soms wordt de hunker mij te veel ook al heb ik al veel liefs geleden steeds neigen mijn ogen te ontkleden bij de schatting geen of lauw kans dan denk ik aan Johannes Rotteveel een meesterbakker met Haagse kloten die kocht eind zeventiende eeuw aan de noordkant van de Korte Poten een herberg…

Beroofd van schaduwspel en luwte ligt ’t in de wind en heet nog plein vrees ik door kerk en cafetaria bekeken wie daar blijft steken wordt gezien vindt er geen reden tot flaneren zal dus huiswaarts keren zonder zich te kunnen zetten bij een boom met bank of op een knus terras daar waar de herberg was werd recht gesproken over roof…

O vreemde wereld wat herberg jij aan mysteries. Die grote woelige zee onstuimig geeft maar weinig geheimpjes bloot. Zo ook ... de " LIEFDE " Zij is onpeilbaar ondoorgrondelijk en toch... Zo... ONMISBAAR…

Klauteren over de heuvels Klimmend uit het dal Langs grillige beekjes Luisterend naar de waterval Boomkolossen in de bergen Mijlen ver verspreid Boomstammen die vele mossen herbergen Herten zien met al hun edelheid Wolken zullen je tegemoet komen Een alpenhut nabij Even in het uitzicht dromen Een Tiroler biertje maakt de klimmer blij…

We zijn hier om te schuilen voor de storm met wind en regen in de herberg onder het rieten dak liefde zal de kunst veroveren zeg je met een klassieke snik in jouw stem, die somber klinkt door de ernst van het moment nu we al drie jaar uit elkaar zijn even bij moeten praten we bestellen een kop koffie met appeltaart en slagroom tijd…

boven de herberg op de eerste verdieping ziet Vermeer het licht het gouden zonlicht spelend over de daken van de stille stad acht uur wijst de klok boven de Schiedamse Poort een windstille dag een paar minuten een verticale streep licht op de ranke toren van de Nieuwe Kerk spel tussen schaduw en licht stad water en lucht…

Geen huisman, die hij niet verschrikt, Wanneer hij, moe van weer en wegen, Bij 't ruisen van de najaarsregen, Om herberg tegen 't venster tikt. En toch, hoe stovend zwelt de druif, Hoe schijnt zich loof en ooft te drenken In 't glanzen van zijn gastgeschenken: Een korenhalm, een witte duif.…