Alle inzendingen over Je stem wist nog nie

Ik las boeken en hun einde. Ik trad binnen en weer buiten. Halverwege. Droefheid veroorzaakte een geloof in klaverblaadjes; een onuitgewerkte uitgave. “Bomen kraken. Ik hoor ze elkander strelen. Ik heb hen en hun wereld lief. Het omhoog dwalen van een enkele vogel tussen het wisselen van de stemmen.” Ik loop me te pletter en…

Sien, Pa het nie die gelerentheid of die geld om 'n grootse affêre vir jou te kan gee nie. Daar sal nie bediendes wees eregaste of sprekers nie, wat nog te sê van baniere teen die mure, geen orkes, musiek of 'n dominee vir die hooftoespraak my kind. Dit stem Pa droewig hier op die plaas as ek dink dat jy môre mondig word.…

Ik mag jou nie lief-hê en kan jou nie haat nie, ik mag jou nie hou en ik kan jou nie laat nie, O, leer mij die bittere strijd te volstrij. En ach, wat daarbinne mij hart so deurkna'e ik wil dit nie mis nie al kan ik 't nie dra'e, die pijn wat genot is en mart'lend verlei.…

Hoop is nie die eenminuut liefde nie. Nie die Little Death, of snelweg bridgejumping nie. Hoop kan nie in raadsale verduister, in driveways ge-highjack, of teen onskuldige kele gehou word nie. Here Lanie. Hoop is net 'n droom van 'n droom; 'n Beautiful oggend, blink en gebukkend van die reen.…

op die strand in sand soek ek die see ek hoor haar ek voel haar maar kan haar nie betas nie sy is weg vertrek in die aand sonder woorde ek nie verstaan nie soveel te sê sy hoor nimmermeer sy is weg vertrek in die aand sonder woorde…

Dit gaan nie goed met my nie. Jy het my gedruk na ’n eensame hoekie op ’n eiland, waar ek helder oordag drogbeelde sien fladder in my geestesoog. Dit gaan nie goed met my nie, nie na jy my by jou wêreld ingetrek het, my getap het, misbruik het, ek maar net nog ’n voetstoeltjie in jou sekskepades was nie.…

De winterbomen: geen duiven, geen goudvinken -- Verlaten nesten.…

Dit is verby, dit het gebeur, dit maak nie bly, dit maak nie seer, dit is verby Nou weet jy weer niks wat die hart nog roer of raak is reeds volmaak.…

Er leefde een dichter in de Jordaan Die zo met de Jordaan was begaan Dat zijn hartenkreten en gedichten Hem schatplichtig verplichtten Tot dagelijks digitaal gaan…

Ik rust, ik ben, kweet nie, hoeft nie, ik rust, in zijn, van mijn bestaan. Ik geloof, in mensen, in delen. Ik geloof.…

Er luistert niemand, dus is er geen censuur meer -- op de protesten.…

Ek wil ek wil by jou zyn my nie laat verscheur nie van pyn om die pyn van wie ik liefhê ek wil jou gelukkig maak streel jou hart tot die verdriet uit jou oë is geraak ek wil ek wil vergeet dat ik besta in 'n ander wëreld…

Nau sreef die Beisterfelt tog brief met fauten Dat ken tog nie foor onderweisminister Ik dag dat sij tog eg nie was fan gister Ik fin dat zoon mevrau maar obmoet sauten Zent haar naar onze Pabeau om te spellen plus lezen donnald duk en in liebelle…

ze later nie door zijn dementie Nog een die zelf en mij leert minder eten, die me ook een plastic gieter gaf waarmee ik beter met zijn tuit de aarde kan begieten…

Maar een kans op heldendom is er nergens anders nie!…

umme ut ene te mijde so dele sie aol in stille sie kunne nie anders sie souwe nie wille…

Hij had heel duidelijk een stem gehoord en ook een soort van licht gezien de stem zei: ''Drieduizend maal tien, je brengt ze naar de hemel, dus het is geen moord.'' En zo werd hij, nog voordat hij het wist bijna de eerste katholieke zelfmoordterrorist.…

gedachten rustig in draf wild in galop emoties takelen af fleuren op ‘ k weet nie ‘…

Toen ik die blik zag, wist ik - het is voorbij, toen ik je woorden hoorde, - je houdt niet meer van mij. Toen je hele houding veranderde, wist ik - dit komt nooit meer, toen je stem zo boos klonk, - dit was echt de laatste keer.…

het is bitterkoud buiten zonder haast stilte strooit zich rond het lege nest, neemt een kleiner wordend boomblad mee het breekt op het voorhoofd van de nacht met de blik naar boven ik loop voorbij, blijf mezelf zie wind blazen, sterren in gele kleedjes langs de lengte van het huis ik wil ze vangen, vandaag, nu en morgen weer…

Kompas in het verstand, als de kleine ruimte ergens tussen staan en vallen hangt, vastgelopen in los zand verstilling van de muggen boven de vennen, de jacht op de zoetste smaak van bloed de lijnen van de tocht worden onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verbaal, de horizon eist de beeltenis mijn lichaam…

Toen ik nog niet wist wat liefde was…

Als ik maar eens wist dat onze liefde voor eeuwig was, dan had ik geen angst om jou op een dag te verliezen Als ik maar eens wist dat al m'n dromen werkelijkheid werden, dan had ik gaan angst om m'n mooiste droom met jou te verliezen Als ik maar eens wist dat jouw gevoelens voor mij oprecht waren, dan had ik geen angst om…

Ik wist dat je er was Een schaduw op de achtergrond Ik kon je zien vanuit mijn ooghoeken Maar toen ik mijn blik op je wilde richten Leek je nergens te zijn Ik wist dat je er was Een rimpel in het water Ik kon je horen toen je zachtjes tegen de kant aanstreek Maar toen ik mijn oren spitste Leek je niet te bestaan Ik wist dat je er was…

Wist niet dat dit kon Wist zeker niet waar ik aan begon Het leek allemaal zo mooi en zo echt Maar nu weet ik beter en stop met dit gevecht Ik kwam je tegen en het klikte Weet nog best dat we het een beetje aandikte Grapjes over hoe het zou zijn Tot het echt werd, en nu doet het pijn Het was allemaal zo makkelijk, zonder zorgen…

Wist ik veel, ik dacht dat ik van binnen dood was Dat zoiets toch niet meer zou gebeuren Ik dacht er wel vaak aan, tuurlijk, dat dan weer wel, maar verklaarde mezelf voor gek Verzette dan altijd vlug mijn gedachten. Wist ik veel, dat ik ooit jou zou ontmoeten?…

een roes vol liefde die haar gedachten omwolkten op stapels schrijfgerei van rozenkleurende fantasieën met vraagtekens zij wist, dat zij hierin haar passionele verlangens niet kon overwinnen onder de wijde tintelluchten op papieren illusies…

Als je nu warempel eens wist hoe ik iedere nacht lig te wenen Sinds jij je van bed hebt vergist heeft mij geen zon geschenen Als je nu warempel eens wist hoe ik naar jou kan verlangen En hoe ik je direct al heb gemist jij houdt mij eeuwig gevangen Als je nu warempel eens wist hoe ik ’s nachts lig te wachten Dromend dat jij vlug herbeslist…

Ze wisten, dit wordt ons laatste jaar, ze wisten, dit wordt ons laatste samenzijn, ze wisten, dit wordt onze laatste maand, ze wisten, dit wordt onze laatste week, ze wisten, dit wordt onze laatste dag.…

Ik beloofde mezelf dat ik de moed niet zou laten zakken, maar ik zag niet eens hoe diep de afgrond was. Ik beloofde mezelf niet te wenen, maar het water trad al buiten zijn oevers. Ik beloofde mezelf dat ik er me uit zou wringen, maar ik raakte meer en meer verstrengeld in het net. Ik beloofde mezelf een lichtpunt te zoeken, maar het was donkerder…